Οι οποιεσδήποτε ομοιότητες Ερντογάν και Σουλεϊμάν οφείλονται στη φαντασία σας…
Η περίπτωση του Πάργαλη Ιμπραήμ:
Ο Πάργαλης Ιμπραήμ πασάς ήταν ο φίλος των παιδικών χρόνων του Σουλεϊμάν. Ο Ιμπραήμ ήταν αρχικά Έλληνας Χριστιανός από την Πάργα της Ηπείρου και όταν ήταν νεαρός εκπαιδεύτηκε στη Σχολή του Παλατιού, κατά το σύστημα του παιδομαζώματος. O Σουλεϊμάν τον έκανε βασιλικό εκτροφέα γερακιών και στη συνέχεια τον προήγαγε σε πρώτο αξιωματικό του Βασιλικού Υπνοδωματίου. Ο Ιμπραήμ Πασάς προήχθη σε Μεγάλο Βεζίρη το 1523 και αρχιστράτηγο όλου του στρατού. Ο Σουλεϊμάν απένειμε επίσης στον Ιμπραήμ Πασά το αξίωμα του ΄΄Μπεηλέρμπεη΄΄ της Ρούμελης, παραχωρώντας του εξουσία επί όλων των Τουρκικών εδαφών στην Ευρώπη, καθώς και του διοικητή των στρατευμάτων που έμεναν εκεί εν καιρώ πολέμου. Σύμφωνα με ένα χρονικογράφο του 17ου αιώνα ο Ιμπραήμ είχε ζητήσει από το Σουλεϊμάν να μην τον προάγει σε τόσο υψηλές θέσεις, φοβούμενος για την ασφάλειά του, αλλά ο Σουλεϊμάν του απάντησε ότι επί της βασιλείας του, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ποτέ δεν θα καταδικαζόταν σε θάνατο. Παράλληλα ο Σουλεϊμάν έδωσε την αδερφή του Χατιτζέ Σουλτάνα για γυναίκα στον Ιμπραήμ
Ο Ιμπραήμ όμως τελικά έχασε την εύνοια του Σουλτάνου. Κατά τα δεκατρία χρόνια του ως Μεγάλου Βεζύρη, η γρήγορη άνοδός του στην εξουσία και η τεράστια συσσώρευση πλούτου είχε δημιουργήσει πολλούς εχθρούς τού Ιμπραήμ στην αυλή του Σουλτάνου. Στο Σουλεϊμάν είχαν φτάσει αναφορές για αλαζονεία του Ιμπραήμ σε μια εκστρατεία κατά της Περσικής αυτοκρατορίας των Σαφαβιδών, ιδιαίτερα η εκ μέρους του υιοθέτηση του τίτλου “σερασκέρ σουλτάν” θεωρήθηκε σαν σοβαρή προσβολή προς το Σουλεϊμάν.
Η καχυποψία του Σουλεϊμάν έναντι του Ιμπραήμ επιδεινώθηκε από μια φιλονικία μεταξύ αυτού και του Υπουργού Οικονομικών Ισκεντέρ Τσελεμπί, που έληξε με την επιβάρυνση του Τσελεμπί με κατηγορίες για συνωμοσία, με τον Ιμπραήμ να πείθει το Σουλεϊμάν να καταδικάσει τον Υπουργό σε θάνατο. Πριν το θάνατό του όμως τα τελευταία λόγια του Τσελεμπί ήταν κατηγορίες κατά του Ιμπραήμ για συνωμοσία κατά του Σουλτάνου. Αυτά τα επιθανάτια λόγια έπεισαν το Σουλεϊμάν για την απιστία του Ιμπραήμ και στις 15 Μαρτίου 1536 ο Ιμπραήμ εκτελέσθηκε.
Η δολοφονία του γιου του Ιμπραήμ:
Οι δύο Χασεκί Σουλτάν του Σουλεϊμάν του είχαν χαρίσει έξι γιους, από τους οποίους τέσσερις ζούσαν ακόμα τη δεκαετία του 1550. Από αυτούς, μόνο ο Μουσταφά, ο μεγαλύτερος, δεν ήταν γιος της Χιουρέμ Σουλτάνας, αλλά της Μαχιντεβράν και έτσι προηγείτο των παιδιών της Χιουρρέμ στη σειρά της διαδοχής. Η Χιουρρέμ γνώριζε ότι αν ο Μουσταφά γινόταν Σουλτάνος τα δικά της παιδιά θα στραγγαλιζόταν. Εξάλλου ο Μουσταφά αναγνωριζόταν ως ο πιο ταλαντούχος από όλους τους αδελφούς. Ο Αυστριακός πρέσβης Μπούσμπεκ σημείωνε “Ο Σουλεϊμάν έχει ανάμεσα στα παιδιά του ένα γιο ονόματι Μουσταφά τέλεια εκπαιδευμένο και συνετό και σε ηλικία να κυβερνήσει, καθώς είναι μεταξύ 24 και 25 χρονών. Μακάρι ο Θεός να μην επιτρέψει ποτέ σε ένα τόσο δυνατό Βάρβαρο να μας πλησιάσει”, μιλώντας στη συνέχεια για τα “εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα” του Μουσταφά. Η Χιουρρέμ θεωρείται τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνη για τις δολοπλοκίες του ορισμού διαδόχου. Αν και ήταν η επίσημη σύζυγος του Σουλεϊμάν δεν ασκούσε επίσημα δημόσιο ρόλο. Αυτό όμως δεν την εμπόδιζε να ασκεί ισχυρή πολιτική επιρροή. Καθώς η Αυτοκρατορία στερείτο, μέχρι τη βασιλεία του Αχμέτ Α΄, oποιουδήποτε επίσημου τρόπου ορισμού διαδόχου, οι διαδοχές συνεπάγονταν συνήθως τη θανάτωση των ανταγωνιστών πριγκίπων με σκοπό να αποφευχθούν κοινωνική αναταραχή και επαναστάσεις. Στην προσπάθειά της να εμποδίσει την εκτέλεση των γιων της, η Χιουρρέμ χρησιμοποιούσε την επιρροή της για να εξαλείψει όσους υποστήριζαν την άνοδο στο θρόνο του Μουσταφά.
Έτσι στις διαμάχες για την εξουσία, όπου προφανώς εξωθούσε η Χιουρρέμ, ο Σουλεϊμάν δολοφόνησε τον Ιμπραήμ και τον αντικατέστησε με το γαμπρό της, που συμπαθούσε, Ρουστέμ Πασά.Το 1552, όταν είχε ξεκινήσει η εκστρατεία κατά της Περσίας με το Ρουστέμ διορισμένο αρχιστράτηγο των επιχειρήσεων, άρχισαν οι δολοπλοκίες κατά του Μουσταφά. Ο Ρουστέμ έστειλε έναν από τους πιο έμπιστους άνδρες του Σουλεϊμάν να αναφέρει ότι, αφού ο Σουλεϊμάν δεν ήταν επικεφαλής του στρατού, οι στρατιώτες πίστευαν ότι είχε έρθει η ώρα να μπει στο θρόνο ένας νεότερος πρίγκιπας. Την ίδια στιγμή διέσπειρε φήμες ότι ο Μουσταφά φαινόταν να αποδέχεται την ιδέα. Εξοργισμένος από όσα πίστευε ως σχέδια του Μουσταφά να διεκδικήσει το θρόνο, το επόμενο καλοκαίρι, μετά την επιστροφή από την εκστρατεία του στην Περσία, ο Σουλεϊμάν τον κάλεσε στη σκηνή του στην κοιλάδα του Ερεγλί, δηλώνοντας ότι θα “είχε την ευκαιρία να απαλλάξει τον εαυτό του από τις εναντίον του κατηγορίες και δεν είχε τίποτα να φοβηθεί, αν ερχόταν”.
Ο Μουσταφά αντιμετώπισε ένα δίλημμα: ή θα εμφανιζόταν μπροστά στον πατέρα του με τον κίνδυνο να δολοφονηθεί ή, αν αρνιόταν να παρουσιαστεί, θα κατηγορείτο για προδοσία. Ο Μουσταφά επέλεξε να μπει στη σκηνή του πατέρα του, πεπεισμένος ότι η υποστήριξη του στρατού θα τον προστάτευε. Ο Μπουσμπέκ, που υποστηρίζει ότι έλαβε αναφορά από ένα αυτόπτη μάρτυρα, περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του Μουσταφά. Καθώς ο Μoυσταφά έμπαινε στη σκηνή του πατέρα του, οι επτά Ευνούχοι του Σουλεϊμάν επιτέθηκαν στο Μoυσταφά, με το νεαρό πρίγκιπα να προβάλλει γενναία αντίσταση. Ο Σουλεϊμάν που διαχωριζόταν από την πάλη μόνο από τα στόρια της σκηνής του κοίταζε από το δωμάτιο της σκηνής του και “έριχνε άγριες και απειλητικές ματιές στους άνδρες του και με απειλητικές χειρονομίες αποδοκίμαζε αυστηρά το δισταγμό τους. Μετά από αυτό οι άνδρες αναθαρρώντας, διπλασίασαν τις προσπάθειές τους, έριξαν το Μουσταφά στο έδαφος και τυλίγοντας τη χορδή του τόξου γύρω από το λαιμό του, τον στραγγάλισαν”.
Ο Τζιχαγκίρ λέγεται ότι αρρώστησε και πέθανε από λύπη λίγους μήνες μετά τα νέα της δολοφονίας του ετεροθαλούς αδελφού του. Οι δύο επιζήσαντες αδελφοί, Σελίμ και Βαγιαζίτ, έγιναν διοικητές διαφορετικών τμημάτων της αυτοκρατορίας. Μέσα σε λίγα όμως χρόνια ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ τους, με τον καθένα να υποστηρίζεται από τις πιστές σε αυτόν δυνάμεις. Με τη βοήθεια του στρατού του πατέρα του, ο Σελίμ νίκησε το Βαγιαζίτ στο Ικόνιο το 1559, αναγκάζοντάς τον να ζητήσει καταφύγιο στους Σαφαβίδες μαζί με τους τέσσερις γιούς του. Μετά από διαπραγματεύσεις ο Σουλτάνος απαίτησε από το Σάχη των Σαφαβιδών ή να εκδώσει το Βαγιαζίτ ή να τον εκτελέσει. Με αντάλλαγμα μεγάλες ποσότητες χρυσού ο Σάχης επέτρεψε σε ένα Τούρκο εκτελεστή να στραγγαλίσει το Βαγιαζίτ και τους τέσσερις γιους του το 1561, ανοίγοντας το δρόμο για την άνοδο στο θρόνο του Σελίμ, πέντε χρόνια αργότερα.
Οι πληροφορίες λήφθηκαν από την wikipedia.
Πρόσφατα Σχόλια