The Great Barrington Declaration ή αλλιώς η Διακήρυξη του Μπάρρινγκτον

Η Μεγάλη Διακήρυξη του Μπάρρινγκτον

Η Μεγάλη Διακήρυξη του Barrington – Ως επιδημιολόγοι μολυσματικών ασθενειών και επιστήμονες της δημόσιας υγείας, έχουμε σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις επιζήμιες επιπτώσεις της σωματικής και ψυχικής υγείας στις επικρατούσες πολιτικές COVID-19 και προτείνουμε μια προσέγγιση που ονομάζουμε Προστατευμένη Προστασία. 

Προερχόμενοι από την αριστερή και τη δεξιά, και από όλο τον κόσμο, έχουμε αφιερώσει την καριέρα μας στην προστασία των ανθρώπων. Οι τρέχουσες πολιτικές κλειδώματος δημιουργούν καταστροφικές επιπτώσεις στη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη δημόσια υγεία. Τα αποτελέσματα (για να αναφέρουμε μερικά) περιλαμβάνουν χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού στην παιδική ηλικία, επιδείνωση των καρδιαγγειακών παθήσεων, λιγότερους ελέγχους καρκίνου και επιδείνωση της ψυχικής υγείας – οδηγώντας σε μεγαλύτερη υπερβολική θνησιμότητα τα επόμενα χρόνια, με την εργατική τάξη και τα νεότερα μέλη της κοινωνίας να φέρουν το βαρύτερο βάρος . Η κράτηση των μαθητών εκτός σχολείου είναι σοβαρή αδικία.

Η διατήρηση αυτών των μέτρων έως ότου είναι διαθέσιμο ένα εμβόλιο θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη, με τους μειονεκτούντες να βλάπτονται δυσανάλογα.

Ευτυχώς, η κατανόησή μας για τον ιό αυξάνεται. Γνωρίζουμε ότι η ευπάθεια στον θάνατο από το COVID-19 είναι περισσότερο από χίλιες φορές υψηλότερη στους ηλικιωμένους και σε ασθενείς από τους νέους. Πράγματι, για τα παιδιά, το COVID-19 είναι λιγότερο επικίνδυνο από πολλές άλλες βλάβες, συμπεριλαμβανομένης της γρίπης.

Καθώς αυξάνεται η ασυλία στον πληθυσμό, ο κίνδυνος μόλυνσης σε όλους – συμπεριλαμβανομένων των ευάλωτων – μειώνεται. Γνωρίζουμε ότι όλοι οι πληθυσμοί θα φτάσουν τελικά στην ασυλία της αγέλης – δηλαδή το σημείο στο οποίο το ποσοστό των νέων λοιμώξεων είναι σταθερό – και ότι αυτό μπορεί να βοηθηθεί από (αλλά δεν εξαρτάται από) ένα εμβόλιο. Ο στόχος μας πρέπει επομένως να είναι η ελαχιστοποίηση της θνησιμότητας και της κοινωνικής βλάβης έως ότου φτάσουμε στην ασυλία της αγέλης.

Η πιο συμπονετική προσέγγιση που εξισορροπεί τους κινδύνους και τα οφέλη από την επίτευξη της ασυλίας των κοπαδιών, είναι να επιτρέψει σε εκείνους που διατρέχουν τον ελάχιστο κίνδυνο θανάτου να ζήσουν τη ζωή τους κανονικά για να δημιουργήσουν ανοσία στον ιό μέσω φυσικής λοίμωξης, προστατεύοντας καλύτερα εκείνους που βρίσκονται στην υψηλότερη κίνδυνος. Αυτό το ονομάζουμε Προστατευμένη Προστασία. 

Η υιοθέτηση μέτρων για την προστασία των ευάλωτων πρέπει να είναι ο κεντρικός στόχος της δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση του COVID-19 Για παράδειγμα, τα γηροκομεία πρέπει να χρησιμοποιούν προσωπικό με επίκτητη ανοσία και να εκτελούν συχνές δοκιμές PCR για το υπόλοιπο προσωπικό και όλους τους επισκέπτες. Η εναλλαγή προσωπικού πρέπει να ελαχιστοποιηθεί. Οι συνταξιούχοι που ζουν στο σπίτι πρέπει να έχουν προμηθευτεί είδη παντοπωλείου και άλλα απαραίτητα στο σπίτι τους. Όταν είναι δυνατόν, θα πρέπει να συναντούν μέλη της οικογένειας έξω και όχι μέσα. Ένας ολοκληρωμένος και λεπτομερής κατάλογος μέτρων, συμπεριλαμβανομένων προσεγγίσεων σε νοικοκυριά πολλαπλών γενεών, μπορεί να εφαρμοστεί και εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής και στις ικανότητες των επαγγελματιών της δημόσιας υγείας.

Εκείνοι που δεν είναι ευάλωτοι θα πρέπει αμέσως να έχουν τη δυνατότητα να ξαναρχίσουν τη ζωή ως συνήθως. Απλά μέτρα υγιεινής, όπως το πλύσιμο των χεριών και η παραμονή στο σπίτι όταν είναι άρρωστοι, πρέπει να ασκούνται από όλους για τη μείωση του ορίου ασυλίας της αγέλης. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ανοιχτά για προσωπική διδασκαλία. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως τα αθλήματα, πρέπει να συνεχιστούν. Οι νεαροί ενήλικες χαμηλού κινδύνου πρέπει να εργάζονται κανονικά και όχι από το σπίτι. Τα εστιατόρια και άλλες επιχειρήσεις πρέπει να ανοίξουν. Οι τέχνες, η μουσική, ο αθλητισμός και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες πρέπει να ξαναρχίσουν. Άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μπορούν να συμμετέχουν εάν το επιθυμούν, ενώ η κοινωνία στο σύνολό της απολαμβάνει την προστασία που παρέχεται στους ευάλωτους από εκείνους που έχουν αναπτύξει ασυλία.

Στις 4 Οκτωβρίου 2020, η δήλωση αυτή συντάχθηκε και υπογράφηκε στο Great Barrington, Ηνωμένες Πολιτείες, από:

H Δρ. Sunetra Gupta, ήταν ένας από τους συντάκτες της ανοικτής επιστολής, που εστάλη μαζί με το αίτημα, μαζί με τον Δρ. Martin Kulldorff του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και τον Δρ. Jay Bhattacharya του Στάνφορντ.

Ο Δρ Martin Kulldorff , καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, βιοστατιστικός και επιδημιολόγος με εμπειρία στην ανίχνευση και παρακολούθηση επιδημιών μολυσματικών ασθενειών και αξιολογήσεων ασφάλειας εμβολίων.

Η Δρ Sunetra Gupta , καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επιδημιολόγος με πείρα στην ανοσολογία, την ανάπτυξη εμβολίων και τη μαθηματική μοντελοποίηση μολυσματικών ασθενειών.

Ο Δρ Jay Bhattacharya , καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, γιατρός, επιδημιολόγος, οικονομολόγος υγείας και ειδικός στη δημόσια υγεία που εστιάζει σε μολυσματικές ασθένειες και ευάλωτους πληθυσμούς

Σ.γ.: Διατηρούμε καποιες επιφυλάξεις ως προς τα  θέματα που θέτει η διακήρυξη όπως …η διατήρηση αυτών των μέτρων έως ότου είναι διαθέσιμο ένα εμβόλιο θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη, με τους μειονεκτούντες να βλάπτονται δυσανάλογα. Κατά μας οι πάσχοντες από υποκείμενα νοσήματα πχ ΧΑΠ, νεφρική ανεπάρκεια, λευχαιμία κ.λπ. ακόμη και από μια επιδημία γρίπης θα πρέπει να φυλάσσονται γιατί μπορεί γι’ αυτούς να αποβεί μοιραία. Επίσης γράφουν ότι … τα γηροκομεία πρέπει να χρησιμοποιούν προσωπικό με επίκτητη ανοσία και να εκτελούν συχνές δοκιμές PCR για το υπόλοιπο προσωπικό και όλους τους επισκέπτες. Το PCR του Γερμανού Dosner κατά τη γνώμη μας και τη σύμφωνη γνώμη μεγάλου αριθμού ειδημόνων όπως αναφέρει ο Dr Reiner Flumich

Dr Reiner Flumich

(το βίντεο του οποίου ανεβάσαμε χθες) δεν είναι αποκλειστικό και ειδικό για τον Covid-19, βγαίνει θετικό όχι μόνο στους άφθονους υπάρχοντες κορωνοϊούς αλλά και σε κάθε ίωση. Βέβαια δεν κάνει κακό να εξετάζονται για κάθε είδους ιώση το προσωπικό των γηροκομείων, των νοσοκομείων αν και ο φόβος είναι να μείνουν νοσοκομεία, γηροκομεία, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις κ.λπ. χωρίς προσωπικό!

Συνυπογράφοντες

Επιστήμονες ιατρικής και δημόσιας υγείας και ιατροί

Ο Δρ Alexander Walker , διευθυντής του World Health Information Science Consultants, πρώην Πρόεδρος Επιδημιολογίας, Harvard TH Chan School of Public Health, USA

Ο Δρ Andrius Kavaliunas , επιδημιολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Ινστιτούτο Karolinska, Σουηδία

Δρ. Angus Dalgleish , ογκολόγος, ειδικός και καθηγητής μολυσματικών ασθενειών, Ιατρική Σχολή Νοσοκομείου St. George, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Αγγλία

Ο Δρ Anthony J Brookes , καθηγητής γενετικής, Πανεπιστήμιο του Λέστερ της Αγγλίας

Δρ Annie Janvier , καθηγήτρια παιδιατρικής και κλινικής δεοντολογίας, Πανεπιστήμιο του Μοντρέ και Ιατρικό Κέντρο Πανεπιστημίου Sainte-Justine, Καναδά

Ο Δρ Ariel Munitz , καθηγητής κλινικής μικροβιολογίας και ανοσολογίας, Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Dr. Boris Kotchoubey , Ινστιτούτο Ιατρικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Tübingen, Γερμανία

Ο Δρ Cody Meissner , καθηγητής παιδιατρικής, ειδικός στην ανάπτυξη εμβολίων, αποτελεσματικότητα και ασφάλεια. Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Tufts, ΗΠΑ

Ο Δρ David Katz , γιατρός και πρόεδρος, True Health Initiative, και ιδρυτής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης του Πανεπιστημίου Yale, ΗΠΑ

Δρ David Livermore , μικροβιολόγος, επιδημιολόγος και καθηγητής μολυσματικών ασθενειών, Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, Αγγλία

Δρ. Eitan Friedman , καθηγητής ιατρικής, Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Δρ Ellen Townsend , καθηγήτρια ψυχολογίας, επικεφαλής της Ερευνητικής Ομάδας Self-Harm, University of Nottingham, Αγγλία

Δρ. Eyal Shahar , γιατρός, επιδημιολόγος και καθηγητής δημόσιας υγείας, Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ΗΠΑ

Δρ. Florian Limbourg , γιατρός και ερευνητής υπέρτασης, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Ανόβερου, Γερμανία

Δρ. Gabriela Gomes , μαθηματικός που μελετά την επιδημιολογία μολυσματικών ασθενειών, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Strathclyde, Σκωτία

Δρ. Gerhard Krönke , γιατρός και καθηγητής μεταφραστικής ανοσολογίας, Πανεπιστήμιο Erlangen-Nuremberg, Γερμανία

Δρ. Gesine Weckmann , καθηγήτρια εκπαίδευσης και πρόληψης της υγείας, Europäische Fachhochschule, Ρόστοκ, Γερμανία

Ο Δρ Günter Kampf, αναπληρωτής καθηγητής, Ινστιτούτο Υγιεινής και Περιβαλλοντικής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Greifswald, Γερμανία

Δρ. Helen Colhoun , καθηγήτρια ιατρικής πληροφορικής και επιδημιολογίας και ιατρός δημόσιας υγείας, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Σκωτία

Δρ. Jonas Ludvigsson , παιδίατρος, επιδημιολόγος και καθηγητής στο Ινστιτούτο Karolinska και ανώτερος ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Örebro, Σουηδία

Ο Δρ Karol Sikora , γιατρός, ογκολόγος και καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μπάκιγχαμ της Αγγλίας

Δρ. Laura Lazzeroni , καθηγήτρια ψυχιατρικών και συμπεριφορικών επιστημών και της βιοϊατρικής επιστήμης δεδομένων, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, ΗΠΑ

Η Dr. Lisa White , καθηγήτρια μοντελοποίησης και επιδημιολογίας, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Αγγλία

Ο Δρ Mario Recker , ερευνητής ελονοσίας και αναπληρωτής καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Έξετερ, Αγγλία

Ο Δρ Matthew Ratcliffe , καθηγητής φιλοσοφίας, ειδικευμένος στη φιλοσοφία της ψυχικής υγείας, Πανεπιστήμιο της Υόρκης, Αγγλία

Ο Δρ Μάθιου Στράους , ιατρός κρίσιμης φροντίδας και επίκουρος καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Queen’s Canada
Ο Δρ Μάικλ Τζάκσον , ερευνητής, Σχολή Βιολογικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο του Καντέρμπερι, Νέα Ζηλανδία

Dr. Michael Levitt , βιοφυσικός και καθηγητής δομικής βιολογίας, Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ΗΠΑ.
Αποδέκτης του βραβείου Νόμπελ Χημείας 2013.

Ο Δρ Mike Hulme , καθηγητής της ανθρώπινης γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο του Cambridge, Αγγλία

Δρ. Motti Gerlic , καθηγητής κλινικής μικροβιολογίας και ανοσολογίας, Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Δρ. Partha P. Majumder , καθηγήτρια και ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Γονιδιωματικής, Καλάνι, Ινδία

Δρ. Paul McKeigue , γιατρός, διαμορφωτής ασθενειών και καθηγητής επιδημιολογίας και δημόσιας υγείας, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Σκωτία

Ο Δρ Rajiv Bhatia , γιατρός, επιδημιολόγος και ειδικός δημόσιας πολιτικής στη Διοίκηση Βετεράνων, ΗΠΑ

Ο Δρ Rodney Sturdivant , επιστήμονας μολυσματικών ασθενειών και αναπληρωτής καθηγητής βιοστατιστικής, Πανεπιστήμιο Baylor, ΗΠΑ
Δρ Simon Thornley , επιδημιολόγος και βιοστατιστικός, Πανεπιστήμιο του Ώκλαντ, Νέα Ζηλανδία

Δρ Simon Wood , βιοστατιστικός και καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Σκωτία

Ο Δρ Stephen Bremner , καθηγητής ιατρικών στατιστικών, Πανεπιστήμιο του Σάσεξ της Αγγλίας

Η Δρ Sylvia Fogel , ειδικός στον αυτισμό και ψυχίατρος στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και εκπαιδευτής στο Harvard Medical School, ΗΠΑ

Ο Δρ Udi Qimron , καθηγητής κλινικής μικροβιολογίας και ανοσολογίας, Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Δρ. Ulrike Kämmerer , καθηγητής και ειδικός στην ιολογία, την ανοσολογία και την κυτταρική βιολογία, Πανεπιστήμιο του Würzburg, Γερμανία

Δρ Uri Gavish , σύμβουλος βιοϊατρικής, Ισραήλ

Dr. Yaz Gulnur Muradoglu , καθηγητής οικονομικών, διευθυντής της ομάδας εργασίας Behavioral Finance, Queen Mary University of London, Αγγλία

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.