Μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου η διπλή ανεύρεση του Σταυρού πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός. Στη χώρα μας γιορτάζουν ο Σταύρος και η Σταυρούλα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το 326 η γηραιά μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυγούστα Ιουλία Φλαβία Ελένη, μετέβη στους Αγίους Τόπους για να φέρει στο φως τα διάφορα μέρη στα οποία έζησε και δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Στα Ιεροσόλυμα πραγματοποίησε μεγάλες ανασκαφές για να βρεθούν οι τόποι της Σταύρωσης και της Ανάστασης στον λόφο του Γολγοθά. Η μετέπειτα Αγία Ελένη οδηγήθηκε στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, τον γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.
Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, όταν τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε. Στη θέση αυτή υπήρχε ο ναός της Αφροδίτης, που είχε ανεγείρει το 135 ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, μετά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
Η Ελένη, αφού διέταξε να τον γκρεμίσουν, έχτισε στη θέση του τον περικαλλή Ναό της Αναστάσεως, ο οποίος αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού. Ο Σταυρός του Κυρίου παραδόθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως στις 14 Σεπτεμβρίου 335.
Η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού σχετίζεται με τους Βυζαντινο-Περσικούς Πολέμους (602-628). Το 614 οι Πέρσες κυρίευσαν την Παλαιστίνη και αφού λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα του Χριστιανισμού, πήραν μαζί τους ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν τον Σταυρό μαγικό, εξαιτίας κάποιων θαυμάτων που έγιναν και τον προσκυνούσαν. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, μετά την οριστική νίκη του εναντίον των Περσών το 628, ανέκτησε το ιερό σύμβολο της Χριστιανοσύνης και το μετέφερε αρχικά στην Κωνσταντινούπολη (14 Σεπτεμβρίου 629), όπου αποτέλεσε μέρος του θριάμβου του και στη συνέχεια στα Ιεροσόλυμα.
Κάτι που περνάει εντελώς απαρατήρητο, πιθανώς και σκόπιμα από την ηγεσία της εκκλησίας και ουδέποτε γίνεται κήρυγμα ή λόγος από άμβωνος γι’ αυτό, είναι πως ο Ηράκλειος πήρε τον τίμιο Σταυρό από τους Πέρσες. Αναμφισβήτητα με τα όπλα. Κατέσφαξε τα πλήθη των Περσών χρησιμοποιώντας βία και αξιοποιώντας το αξιόμαχο του στρατού του και την ισχύ των όπλων.
Αυτό υποδεικνύει κατά τη γνώμη μας όσο και δικαιώνει, ότι για λόγους πίστης, υπέρ των βωμών και των εστιών, υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας και της γης επί της οποίας οικούμεν, δεν μπορούμε να παίζουμε. Όταν ευρίσκονται τα πιο πάνω ιερά και όσια καταπιστεύματα σε κίνδυνο και προφανέστατη απειλή από αλλότριους εχθρούς και δη απίστους, ή άλλης θρησκείας οπαδούς όπως οι πυρολάτρες Πέρσες, ο πόλεμος, ο αγώνας δια των όπλων προς άμυνα και υπεράσπισή της πίστης, της πατρίδας και του Έθνους, είναι απαραίτητος και αναπόφευκτος.
Υπό αυτή την έννοια το γεγονός ότι χριστιανοί και Κούρδοι συμμαχούν στη Συρία και στο Ιράν εναντίον του ISIS και μάχονται οι μεν πρώτοι υπέρ της ελευθερίας του ασκείν την πίστη τους, οι δε για την ανεξαρτητοποίησή τους και την απελευθέρωσή τους ένεκα της από αιώνων δουλείας στους Τούρκους και Ιρακινούς, με σκοπό να αποκτήσουν ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, δικαιώνει ηθικά τον πόλεμο και την χρήση των όπλων.
Η νίκη και η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη από τον Ηράκλειο οφείλει να μας εμπνέει στους χαλεπούς καιρούς στους οποίους ευρισκόμαστε κατά τους οποίους η Ορθοδοξία, η πίστη μας, βάλλεται από παντού. Τόσο από τους προτεστάντες της Ευρωπαϊκής Δύσης όσο και από τους οπαδούς του Ισλάμ οι οποίοι κατά χιλιάδες συρρέουν νέοι και ωραίοι. Με κινητά που πληρώνονται από την πατρίδα τους από άγνωστους χορηγούς, νεαρά παιδιά εκπαιδευμένα στην άσκηση βίας προς χάριν της γεωπολιτικής επέκτασης του Ισλάμ σε όποια εκδοχή κι αν πιστεύουν, ευρισκόμενοι σε στρατεύσιμη ηλικία, δεν μας επιτρέπουν να επαναπαυόμαστε και να εφησυχάζουμε. Η σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών, όπως εκφράστηκε από τον Σαμουήλ Χάντινγκτον, δεν μας δίνει και πολλά περιθώρια για να κοιμόμαστε ήσυχοι. Οφείλουμε να ετοιμαζόμαστε για αμυντικό πόλεμο για να μην πιαστούμε στον ύπνο σαν έρθει η ώρα εκείνη…
Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Στις εκκλησίες ψάλλεται, μεταξύ των άλλων, το πασίγνωστο απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου…» και στους πιστούς μοιράζονται κλώνοι βασιλικού, εκκλησιαστική συνήθεια που πηγάζει από την παράδοση ότι στο μέρος που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός είχε φυτρώσει το αρωματικό αυτό φυτό.
Η Εκκλησία επιτάσσει την ημέρα αυτή αυστηρά νηστεία. κι αν θέλουμε ο Θεός να μας ευλογήσει και εμπνεύσει στους δύσκολους χρόνους που περνάμε οφείλουμε με ταπείνωση κι ευλάβεια να συμμορφωθούμε αντί να καταφεύγουμε σαν υλολάτρες, ειδωλολάτρες, καταναλωτικομανείς στα σουβλάκια και τις πίτσες. Αν συνεχίσουμε το δεύτερο, τότε μας αξίζει η σκλαβιά και η υποταγή στον δεξιό υλισμό του καπιταλισμού και της κουτάλας ή της δουλικής για μια ακόμη φορά υπακοής και συναίνεσης στην ανατολίτικη βαρβαρότητα!
1 σχόλιο
Τὸ Τραγούδι τοῦ Σταυρού ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Κ᾿ ἔγυρ᾿ Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο κεφάλι καὶ ξεψύχησε
στὸ μαῦρο τὸ κορμί μου ἀπάνου·
ἄστρα γινήκαν τὰ καρφιὰ τοῦ μαρτυρίου του, ἄστραψα
Κι ἀπὸ τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ Λιβάνου.
Οἱ καταφρονεμένοι μ᾿ ἀγκαλιάσανε
και σὰ βουνὰ καὶ σὰ Θαβὼρ ὑψώθηκαν ἐμπρός μου·
οἱ δυνατοὶ τοῦ κόσμου μὲ κατάτρεξαν
γονάτισα στὸν ἤσκιό μου τοὺς δυνατοὺς τοῦ κόσμου.
Τὸν κόσμο ἂν ἐμαρμάρωσα, τὸν κόσμο τὸν ἀνάστησα,
στὰ πόδια μου ἄγγελοι οἱ Καιροί, γύρω μου σκλάβες οἱ Ὧρες.
Δείχνω μία μυστικὴ Χαναὰν στὰ γαλανὰ ὑπερκόσμια·
μὰ ἐδῶ πατρίδες πάναγνες εἴσαστ᾿ ἐσεῖς, τρεῖς Χῶρες!
Ὢ πρώτη ἐσύ, Ἱερουσαλήμ! τοῦ βασιλιᾶ προφήτη σου
μικρὴ εἶν᾿ ἡ ἅρπα γιὰ νὰ εἰπῇ τὴ νέα μεγαλωσύνη.
Τοῦ Σολομῶντα σου ὁ ναὸς μ᾿ ἀντίκρυσε, καὶ ράγισε·
καινούργια δόξα ντύθηκαν τῆς Ἰουδαίας οἱ κρίνοι.
Κ᾿ ὕστερα ὑψώθηκα σ᾿ ἐσένα, ὦ Πόλη, ἑφτάλοφο ὅραμα,
κ᾿ ἔγινα φῶς τῶν οὐρανῶν, τὸ θᾶμα τοῦ Ἰορδάνη,
τ ο ὺ ς Κ ω ν σ τ α ν τ ί ν ο υ ς φ ώ τ ι σ α κ α ὶ τ ο ὺ ς Ἡ ρ ά κ λ ε ι ο υ ς δ ό ξ α σ α,
και τρικυμίες δὲν ἔσβησαν ἐμέ, μηδὲ Σουλτάνοι.
Καὶ ὕστερα, ταξιδευτής, ἦρθα σ᾿ ἐσένα, ἀσύγκριτη,
Ἀθήνα, τῶν ὡραίων πηγή, τῶν ἐθνικῶν κορῶνα,
τὸν ἄγνωστο ἔφερα Θεό, καί, ἀπόκοτος, ἀψήφησα
τὴν πολεμόχαρη Παλλάδα μέσ᾿ τὸν Παρθενώνα.
Καὶ γνώρισα τοὺς ἱλαροὺς θεοὺς καὶ στεφανώθηκα
τὴν ἀγριλιὰ τῆς Ἀττικῆς, τὴ δάφνη ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,
καὶ ὢ λόγος πρωταγροίκητος! τοῦ Γολγοθᾶ τὸ σύγνεφο
πῆρε τὴν ἄσπρη ὁμηρικὴ τοῦ Ὀλύμπου λαμπεράδα.
Τὰ εἴδωλα τ᾿ ἀφρόντιστα καὶ τὰ πασίχαρα ἔφυγαν,
ἀλλ᾿ οὔτε πιὰ μεθάει τὴ γῆ τὸ ἀσκητικὸ μεθύσι,
ἂς λάμπῃ ἡ μυστικὴ χαρὰ στὰ γαλανὰ ὑπερκόσμια·
εἶν᾿ ἐδῶ κάπου μιὰ ζωή, καὶ εἶν᾿ ἄξια γιὰ νὰ ζήσῃ.
Μὲ τὰ κλαδιὰ τῆς φοινικιᾶς νέα ὡσαννὰ λαχτάρισα
σ᾿ ἐσένα, ὦ Γῆ Πανάγια καὶ ὦ πρώτη μου πατρίδα.
Σ᾿ ἐσὲ γυρνῶ, Ἱερουσαλήμ, κ᾿ ἕνα τραγούδι φέρνω σου
Εἶναι πλασμένο ἀπὸ ψυχὴ καὶ ἀπὸ φωνὴ Ἑλληνίδα!
(1913) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ