Μάθημα 7ο: Τι επιπτώσεις έχει η ύπαρξη και λειτουργία του Λογαριασμού του Κράτους που διατηρεί στην Κεντρική Τράπεζα, στην οικονομία, στους πολίτες και στις επιχειρήσεις;- Η Δημιουργία του Χρηματικού Πλούτου.
Ας υποθέσουμε ότι ο Λευτέρης θέλει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο μεταχειρισμένο, σε καλή κατάσταση που κοστίζει 5.000 χιλιάδες. Πηγαίνει στην έκθεση αυτοκίνητων του Δημήτρη που διατηρεί στις Αχαρνές, του δίνει τις πέντε χιλιάδες και ο Δημήτρης του παραδίδει το αυτοκίνητο με τις ευχές του, καθώς είναι ευγενής, καλοτάξιδο κτλ, και η συναλλαγή ολοκληρώθηκε. Τι έγινε μέσα στο ιδιωτικό τομέα με την συναλλαγή αυτή.
Δεν έγινε τίποτα. Οι πέντε χιλιάδες πήγαν στο Δημήτρη από την τσέπη του Λευτέρη, το αυτοκίνητο πήγε στα χέρια του Λευτέρη από την έκθεση του Δημήτρη, και ο ιδιωτικός τομέας χρηματικά είναι ο ίδιος. Δεν παρήχθη χρηματικός πλούτος. Αν θέλετε να βάλουμε στην εικόνα και μια τράπεζα, πάλι το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Αν πούμε ότι ο Λευτέρης δανείζεται τις πέντε χιλιάδες από μια τράπεζα και πάλι δεν παράγεται πλούτος. Η τράπεζα δανείζει τις πέντε χιλιάδες στο Λευτέρη. Ο Λευτέρης μειώνει το λογαριασμό του που άνοιξε με το δάνειο κατά πέντε χιλιάδες, τα δίνει στο Δημήτρη, ο οποίος μεταφέρει το αυτοκίνητο στο Λευτέρη. Ο Δημήτρης παίρνει τις πέντε χιλιάδες και τις καταθέτει στον λογαριασμό του στην τράπεζα. Μέσα στο ιδιωτικό τομέα δεν παρήχθη κάποιος χρηματικός πλούτος. Ένα αυτοκίνητο και πέντε χιλιάδες απλώς άλλαξαν χέρια.
Ας βάλουμε τώρα στην εικόνα και το Κράτος. Το Κράτος είναι διαφορετικός τομέας της οικονομίας από τον ιδιωτικό τομέα, αφού εκδίδει το χρήμα. Ας πούμε ότι το Κράτος θέλει να αγοράσει ένα παρόμοιο αυτοκίνητο, ίδιας αξίας. Κάποιος κρατικός υπάλληλος πηγαίνει στην έκθεση του Δημήτρη, αφού πέρασε πρώτα από την Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου πήρε πέντε φρεσκοτυπωμένες χιλιάδες από το τυπογραφείο της Κεντρικής Τράπεζας. Τα δίνει του Δημήτρη, ο οποίος του παραδίδει το αυτοκίνητο. Τι συνέβη τώρα μέσα στον ιδιωτικό τομέα; Ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται με παραπάνω χρήμα πέντε χιλιάδες που ήρθαν από το λογαριασμό του Κράτους. Πριν οι λογαριασμοί μας έδειχναν την μεταφορά χρήματος και αυτοκινήτου με μηδενικό χρηματικό πλούτο. Τώρα ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται με πέντε χιλιάδες παραπάνω και το Κράτος με ένα αυτοκίνητο. Ο ιδιωτικός τομέας μεταξύ του δεν χρεωστάει τίποτα. Έχει ένα καθαρό χρηματικό πλούτο, πλεόνασμα, πέντε χιλιάδες. Τελεία και παύλα!
Ερώτηση: Ναι αυτό φαίνεται ότι έτσι είναι. Άλλα αφού ο υπάλληλος πήγε στο τυπογραφείο τη Κεντρικής Τράπεζας και παρέλαβε 5000, άρα το Κράτος χρεωστάει στην Κεντρική Τράπεζα 5000. Δηλαδή για να κλίσει ο συνολικός λογαριασμός στην οικονομία, ναι μεν ο ιδιωτικός τομέας έχει πλεόνασμα 5000, το Κράτος όμως θα πρέπει να δώσει στην Κεντρική Τράπεζα 5000 και έτσι θα έχουμε ισορροπία.
Απάντηση: Ναι αυτό φαίνεται πως έτσι είναι. Άλλα ας συμφωνήσουμε όμως ότι το έλλειμμα του κράτους είναι περίσσευμα-πλούτος χρηματικός του ιδιωτικού τομέα. Αυτό δεν φαίνεται αμφισβητήσιμο.
Ερώτηση: Όχι δεν φαίνεται. Άλλα το Κράτος για να καλύψει αυτό το έλλειμμα κάτι θα πρέπει να κάνει. Ή να φορολογήσει ή να δανειστεί. Έχει άλλη λύση; Με άλλα λόγια καίτοι το Κράτος εκδίδει δικό του χρήμα δεν μπορεί απεριορίστως να δαπανά.
Απάντηση: Καλή ερώτηση αυτή. Προσέξτε να δείτε και με βάση την παραπάνω ερώτηση ας γενικεύσουμε το θέμα.
Ας υποθέσουμε ότι η χώρα είναι σε ύφεση και έχει υψηλή ανεργία όπως τώρα. Αυτό σημαίνει ότι οι κρατικές δαπάνες δεν είναι αρκετές για να δημιουργήσουν δουλειές και έτσι να μειωθεί ανεργία και να οδηγηθούμε στην ανάπτυξη. Έχουμε συνεπώς ανάγκη από μεγάλες επενδυτικές δαπάνες. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι οι τράπεζες διατηρούν σε πολύ υψηλό επίπεδο τα επιτόκια και έτσι ο ιδιωτικός τομέας δεν παρακινείται να κάνει επενδύσεις. Αυτό σημαίνει ότι το τραπεζικό σύστημα έχει ανάγκη, μέσω τις Κεντρικής Τράπεζας, διοχέτευσης χρήματος στους λογαριασμούς των τραπεζών, από αυτό που είναι στη Σελήνη, για να μειωθούν τα επιτόκια. Αν αυτά γίνουν, δηλαδή το κράτος προβεί σε τεράστιες επενδύσεις στις υποδομές και ακολουθήσει και ο ιδιωτικός τομέας, οδηγούμεθα στην ανάπτυξη και στην πλήρη απασχόληση Συνεπώς ο όριο της δαπάνης του κράτους και το όριο έκχυσης χρήματος στο τραπεζικό σύστημα είναι εκείνο που συμπίπτει με την πλήρη απασχόληση. Πέραν αυτού του ορίου κάθε δαπάνη του Κράτους και του Ιδιωτικού Τομέα καθίσταται πληθωριστική.
Τώρα μπορούμε να δούμε την φορολογία και τον δανεισμό του κράτους μέσω των ομολόγων.
Σύνοψης: Τα ελλείμματα του λογαριασμού του Κράτους στην Κεντρική Τράπεζα, είναι τα πλεονάσματα του Ιδιωτικού Τομέα. Το όριο της δαπάνης του Κράτους και το όριο έκχυσης χρήματος στο τραπεζικό σύστημα, είναι εκείνο που συμπίπτει με την πλήρη απασχόληση.
Μάθημα 8ο: Γιατί φορολογούμαστε;
Μα είναι δυνατόν να μιλάμε για έλλειμμα του Κράτους, αφού το Κράτος εκδίδει το νόμισμα του; Θα τυπώσει χρήμα και θα καλύψει το έλλειμμα του στο λογαριασμό που έχει στην Κεντρική Τράπεζα. Άρα δεν έχει πρόβλημα να δαπανά. Άρα πρέπει να δούμε γιατί ένα κράτος που εκδίδει το νόμισμα του φορολογεί.
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση.
Το Κράτος που εκδίδει το νόμισμα του, και το οποίο διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές, φορολογεί για τέσσερες βασικούς λόγους, και προπαντός όχι για να χρηματοδοτηθεί.
Ο πρώτος λόγος που φορολογεί το Κράτος είναι για να γίνει αποδεκτό από τους πολίτες το νόμισμα του, τέχνασμα αιώνων τώρα.
Ο δεύτερος, λίαν σημαντικός λόγος που φορολογεί το Κράτος, είναι για να προστατεύει την αξία του νομίσματος. Μέσω της φορολογίας το Κράτος, αφαιρεί την δυνατότητα δαπάνης των πολιτών που προκαλεί πληθωρισμό, όταν φτάσουμε στην πλήρη απασχόληση και έτσι η αξία του νομίσματος παραμένει σταθερή, αλλά αφήνει και αρκετό χώρο το Κράτος να δαπανά, χωρίς να προκαλεί πληθωρισμό. Αν από τον λαϊκισμό μιας Κυβέρνησης, οι αυξήσεις των μισθών ξεπερνούν την παραγωγικότητα της οικονομίας, τότε το Κράτος φορολογεί αλλιώς θα έχουμε πληθωρισμό.
Ο τρίτος λόγος που το Κράτος φορολογεί, είναι για να επιτύχει την αναδιανομή του εισοδήματος. Φορολογεί πιο πολύ τους πλούσιους, λιγότερο ή καθόλου αυτούς με χαμηλά εισοδήματα.
Ο τέταρτος λόγος που φορολογεί το Κράτος είναι για να διοχετεύει ή να αναδιανείμει την ενεργό ζήτηση πιο αποτελεσματικά στην οικονομία. Δηλαδή, να αναπτύξει κλάδους της οικονομίας που είναι σύγχρονοι, να προστατεύει την ντόπια παραγωγή σε σχέση με εισαγόμενα προϊόντα, να προστατεύει την υγεία του πληθυσμού (φόρος στα τσιγάρα ας πούμε για να ενισχύσει τον αθλητισμό), να προστατεύει το περιβάλλον, να διαδίδει τον πολιτισμό, να συμμετέχουν όλοι ανάλογα με τις δυνατότητες τους στην χρήση κοινών αγαθών, υγείας, πρόνοιας, δημοσίων έργων, παιδείας κτλ.
Νομίζω ότι πια έγινε ξεκάθαρο ότι το κράτος δεν έχει καμία εξάρτηση για τις δαπάνες του, ασχέτως του πόσα χρήματα μπορεί να μαζέψει από την φορολογία. Η φορολογία εξυπηρετεί άλλους σκοπούς εκτός από το να χρηματοδοτεί τις δαπάνες του Κράτους. Νομίζω ότι αυτό είναι σαφές. Και κάτι ακόμα. Όταν το κράτος φορολογεί το χρήμα που μαζεύει το πετάξει, το καίει. Μην πιάνεται η ψυχή σας. Αν χρειαστεί χρήμα απλά τυπώνει.
Όταν λοιπόν το κράτος δαπανά πιο πολλά από ότι εισπράττει λέμε ότι το κράτος έχει έλλειμμα και το έλλειμμα αυτό είναι ίσο με το πλεόνασμα του ιδιωτικού τομέα έως το τελευταίο νόμισμα. Όταν το κράτος εισπράττει περισσότερα από όσα δαπανά τότε το κράτος λέμε ότι έχει περίσσευμα και το περίσσευμα αυτό είναι ίσο με το έλλειμμα του ιδιωτικού τομέα έως το τελευταίο νόμισμα.
Σύνοψη: Ο σημαντικότερος λόγος που φορολογεί το Κράτος, είναι για να προστατεύει την αξία του νομίσματος. Οποίος κλέβει φόρο διαπράττει ειδεχθές έγκλημα εναντίον του Λάου.
Μάθημα 9ο : Γιατί το Κράτος δανείζεται μέσω των Ομολόγων
Ερώτηση: Γιατί εκδίδει ομολόγα το κράτος;
Απάντηση: Είπαμε πριν ότι μέσα στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να υπάρξει καθαρή αποταμίευση. Δηλαδή αν αποταμιεύεις σε ένα τραπεζικό λογαριασμό, που σημαίνει ότι έχεις μια αξίωση από την τράπεζα και αυτή μια υποχρέωση σε σένα, καθαρή αποταμίευση δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στον ιδιωτικό τομέα. Αν παρά πολλοί το κάνουν αυτό, στο τέλος ο τόκος που θα παίρνουν οι κατάθετες, θα μειώνεται διαρκώς, και όχι μόνον αυτό, αν οι καταθέσεις αυξηθούν παρά πολύ, οι τράπεζες για να κερδίζουν θα παίρνουν και μέρος από τα χρήματα των κατατεθέντων, αν αυτά τα χρήματα δεν επενδυθούν.
Ερώτηση: Θαυμάσια, ας τα πάρουν τότε τα χρήματα από την Τράπεζα και ας τα επενδύσουν σε ομόλογα ιδιωτικά ή μετοχές άλλων εταιρειών. Μπορούν έτσι να φτιάξουν ένα θαυμάσιο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Ο Σκάι, και το συνάφη του νεοφιλελευθερισμού λένε ότι αυτές είναι μακροχρονίως πολύ καλές επενδύσεις.
Απάντηση: Ναι, ας θυμηθούμε το Χρηματιστήριο του κύριου Σημίτη. Μα και οι αγορές αυτών των κινητών αξιών δεν παύει να μην πραγματοποιούνται μέσα στον ιδιωτικό τομέα. Πιθανότατα κάποιος μέρος του ιδιωτικού τομέα να μπορεί να αποταμιεύσει αν κάποιος μέρος του ιδιωτικού τομέα θέλει να είναι δανειστής. Άλλα αποκλείεται ο ιδιωτικός τομέας να βρεθεί με καθαρές αποταμιεύσεις αν το κράτος δεν κάνει ελλείμματα.
Γι αυτό ακριβώς τον λόγο, όσο το Κράτος δεν κάνει ελλείμματα, κανένας πολίτης δεν θα πάρει σύνταξη μελλοντικά και στο άμεσο μέλλον οι συντάξεις θα είναι συντάξεις πείνας που ήδη είναι.
Για να το καταλάβετε αυτό καλυτέρα, σκεφτείτε ότι το χρήμα αποτελείται μόνο από κέρματα. Δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα, και οι αποταμιεύσεις πέφτουν μέσα σε ένα κουμπαρά. Για να μπορούν οι άνθρωποι να αποταμιεύουν, η Κυβέρνηση θα πρέπει να εκδίδει κέρματα παραπάνω απ όσα θα παίρνει πίσω για φόρους. Αλλιώς πως θα πάρουν οι άνθρωποι συντάξεις; Άλλα για το ασφαλιστικό πρόβλημα θα κάνουμε ένα ειδικό μάθημα. Ας γυρίσουμε στα ομόλογα του Κράτους.
Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι το Κράτος αγοράζει οτιδήποτε επιθυμεί με τυπωμένο χρήμα. Οι πολίτες, ταμεία, ΙΚΑ, επιχειρήσεις, τράπεζες, κάτοχοι του χρήματος αυτού, είναι πέραν αυτού που θα επιθυμούσαν να το κρατούν σε αυτή την μορφή, και άρα είναι αδύνατον να το καταθέσουν με κάποιο τόκο. Το ‘πολύ χρήμα’ θα οδηγούσε σε μηδενικό τόκο.
Κατά συνέπεια αυτή την ‘πολύ ρευστότητα’ στην οικονομία το Κράτος την εκκαθαρίζει με την πώληση ομολόγων. ‘Δανείζεται’ το χρήμα που εξέδωσε πίσω και έτσι διατηρεί τα επιτόκια σε ένα επιθυμητό επίπεδο που έχει σαν στόχο. Με άλλα λόγια, τα ομόλογα δεν αποτελούν τίποτα άλλο, παρά ένα μηχανισμό διατήρησης των επιτοκίων σε επιθυμητό ύψος, με στόχο να καθιστά τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και τις δικές του εφικτές, και πέραν αυτού οι αποταμιεύσεις να είναι ασφαλείς και επαρκείς για τα συνταξιοδοτικά ταμεία.
Ερώτηση: Μα έτσι δεν φορτώνουμε τις μέλλουσες γενεές με χρέη;
Απάντηση: Φυσικά αυτό ο ισχυρισμός δεν είναι ισχυρός. Μα θα στείλουμε προϊόντα και υπηρεσίες που παράγουμε σήμερα στο παρελθόν, για να εξοφλήσουμε ελλείμματα του παρελθόντος; Αυτό είναι αδιανόητο. Μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα, οιουδήποτε ύψους έλλειμμα, δεν της αποστερεί την ικανότητα να δαπανήσει. Το κράτος μπορεί να εκδώσει όσο χρήμα είναι αναγκαίο για να ικανοποιήσει πλήρως τις υποχρεώσεις του. Αυτό το τελευταίο εξ ορισμού.
Σύνοψης: Κατά συνέπεια, και η φορολογία και η έκδοση ομολόγων έπεται της δαπάνης του Κράτους που εκδίδει το νόμισμα του, και κάθε δαπάνη του Κράτους συνοδεύεται με την έκδοση ομολόγων οπωσδήποτε. Καμία σχέση με τις δαπάνες του Κράτους δεν υφίσταται. Τα ομόλογα εκδίδονται για να διατηρούν τα επιτόκια εκεί που το κράτος επιθυμεί και για να μπορούν οι πολίτες κάποτε να πάρουν αξιοπρεπείς συντάξεις, αγοράζοντας με τις αποταμιεύσεις τους τα κρατικά ομόλογα που πάντα θα εξοφλούνται. Τελεία και παύλα. Μόνο με το Εθνικό Νόμισμα το Συνταξιοδοτικό Σύστημα και το Σύστημα Υγείας είναι εξασφαλισμένα. Με το ευρώ κανείς δεν είναι εξασφαλισμένος ούτε στα όρια της φτώχειας.
Σπύρος Στάλιας Οικονομολόγος
Πρόσφατα Σχόλια