Επιπτώσεις του διαζυγίου στο φύλο του παιδιού.
Πολλές έρευνες αναφέρουν ότι τα αγόρια είναι πιο ευάλωτα από τα κορίτσια και ως προς τις βραχυπρόθεσμες και ως προς τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του διαζυγίου. Κάποιοι ερευνητές το αμφισβητούν και υποστηρίζουν ότι οι διαφορές ως προς το φύλο συνδέονται με τα διαφορετικά αναπτυξιακά στάδια.
Οι Sohnston & Roseby, ερευνώντας την επίδραση του διαζυγίου με έντονη σύγκρουση στην εξέλιξη του παιδιού, βρήκαν ότι τα παιδιά αυτά εμφάνιζαν προβλήματα στον αποχωρισμό και την ατομικοποίηση, καθώς και διαταραχές του φύλου και της σεξουαλικής ταυτότητας.
Αυτά τα ευρήματα ενδεχομένως σχετίζονται με το γεγονός ότι πιο συχνά την κηδεμονία έχει η μητέρα.
Β) Η ποιότητα των σχέσεων του παιδιού με τους γονείς πριν και μετά το διαζύγιο.
.
- Η δυνατότητα συνεχούς επικοινωνίας με το γονέα που απουσιάζει εφόσον το επιθυμεί, η οποία πρέπει να βασίζεται στις ανάγκες του παιδιού και όχι των γονιών. Δυστυχώς, οι γονείς δεν καταφέρνουν πάντα να ρυθμίσουν προς όφελος του παιδιού τα ζητήματα της επιμέλειας, επικοινωνίας κτλ., με αποτέλεσμα συχνά να προκαλούν μεγάλη βλάβη στον ψυχισμό των παιδιών.
Επιμέλεια και επικοινωνία
Η πιο τραγική κατηγορία παιδιών στις περιπτώσεις διαζυγίου είναι εκείνα τα οποία βρίσκονται στο κέντρο των νομικών αντιδικιών των γονιών τους. Το 10% έως 15% των γονιών αντιδικούν στα δικαστήρια για πολλά χρόνια και το ένα τρίτο των διαζευγμένων επιστρέφουν στα δικαστήρια για τροποποίηση των τελικών αποφάσεων (Freed & Foster, 1974).
Είναι ευρύτατα αποδεκτή πλέον η άποψη των επαγγελματιών ψυχικής υγείας ότι το δικαστήριο ως χώρος επίλυσης της γονεϊκής διαμάχης είναι ανεπαρκές. Gazdner (1982) αναφέρει : «Το σύστημα αντιπαλότητας των δικαστηρίων είναι ανεπαρκές για την επίλυση των διαφωνιών για την κηδεμονία και την επικοινωνία, είναι επιζήμιο για τα παιδιά και αντιτίθεται στην καλή ψυχιατρική πρακτική».
Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ο θεσμός του οικογενειακού δικαστηρίου. Στην Ελλάδα αυτό δεν έχει θεσμοθετηθεί και ο νόμος για τα θέματα διαζυγίου προβλέπει ότι η γονική μέριμνα ανήκει και στους δυο γονείς, ενώ η επιμέλεια μπορεί να ανατεθεί στον έναν από τους δυο και λιγότερο συχνά και στους δυο. Στην περίπτωση συναινετικού διαζυγίου, μαζί με την αίτηση διαζυγίου, οι γονείς προσκομίζουν έγγραφή συμφωνία για την επιμέλεια. Σε κάθε περίπτωση όμως, το δικαστήριο αποφασίζει για την επιμέλεια και για την επικοινωνία. Εκείνο που συχνά παρατηρείται είναι ότι η επιμέλεια ανατίθεται στη μητέρα, ενώ ο πατέρας είναι εκείνος που βρίσκεται σε επικοινωνία. Οι αποφάσεις αυτές δεν ανταποκρίνονται απαραίτητα στις ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού. Το σημαντικό είναι να λαμβάνεται υπόψη η ικανότητα του γονιού να φροντίζει το παιδί και η ποιότητα του δεσμού του παιδιού με το γονέα. Σημαντική επίσης για την ανάθεση επιμέλειας είναι και η επιθυμία του ίδιου του παιδιού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ερωτάται το παιδί εάν δεν έχει αυθόρμητα εκφράσει την επιθυμία του. Χρειάζεται να εκτιμηθεί με συνέπεια και σοβαρότητα με ποιόν γονιό το παιδί διατηρεί ικανοποιητικό δεσμό, καθώς τονίζεται από πολλούς ότι μπορεί να είναι καταστρεπτικό για το παιδί να ανατεθεί η επιμέλειά του σε ένα πρόσωπο με το οποίο δε διατηρεί ασφαλή και στενή σχέση.
Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η επικοινωνία δεν πρέπει να επιβάλλεται με δικαστική απόφαση. Να διατηρείται μόνο μετά τη σύμφωνη γνώμη τόσο του γονιού όσο και του παιδιού και να διακόπτεται με το γονιό που χρησιμοποιεί το παιδί για δικούς του παθολογικούς λόγους.
Προληπτικές στρατηγικές
Στη διαδικασία εκτίμησης και βοήθειας προς το παιδί, είναι σημαντικό να ζητείται η συμμετοχή και η συναίνεση και των δυο γονιών.
Στη δουλειά με τους γονείς στην περίπτωση διαζυγίου, ο ειδικός τους συναντά χωριστά. Οι οικογενειακοί θεραπευτές υιοθετούν ένα σχήμα θεραπευτικής παρέμβασης που αντανακλά την οικογενειακή ζωή μετά το διαζύγιο. Δηλαδή βλέπουν τον κάθε γονιό μαζί με τα παιδιά σε ξεχωριστές συναντήσεις.
Πρόσφατα Σχόλια