Αναστάσιμο Μήνυμα ενός εκ των εξεχόντων κι εξαιρετέων αρχιερέων της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας

Ὁ Σταυρός ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ ἀναδείχθηκε τό μέτρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τό Μονογενή ἔδωσε.
Τήν ἴδια στιγμή ὅμως ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀναδείχθηκε ἕνα μοναδικό μέτρο τῆς ἀνθρώπινης κακίας.

Οἱ ἄνθρωποι ἔφθασαν σέ τέτοιο σημεῖο κακίας καί ἀλαζονείας ὥστε νά σταυρώσουν ἀκόμη καί τό Θεό!! Κι’ὅταν εἶσαι ἱκανός νά σταυρώνεις τόν Θεό, τότε εἶσαι ἱκανός γιά κάθε κακό.

Ἐκεῖνος σταυρώθηκε γιατί μᾶς ἀγαποῦσε. Ἐμεῖς τόν σταυρώσαμε γιατί τόν μισήσαμε. Καί τόν μισήσαμε καί τόν μισοῦμε γιατί δέν μᾶς ταιριάζει ἡ ἀγάπη Του.

Θά ἀκούσουμε τόν ὑμνωδό νά παρακαλεῖ σεμνοπρεπῶς: «δός μοι τοῦτον τό ξένον» καί ἐμεῖς θά φωνάζουμε στά σύγχρονα πραιτώρια μας «δέν θέλουμε κανένα ξένο» καί μάλιστα στό ὄνομα τῆς δικῆς Του πίστης. Κι’ἔτσι φανερώνουμε πόσο ἀληθινά ξένοι εἴμαστε στήν δική του ἀγάπη καί ἔτσι ξαναφωνάζουμε μέ ἕνα σύγχρονο τρόπο τό: «ἆρον, ἆρον σταύρωσον αὐτόν».

Προσπαθοῦμε σάν τόν Πέτρο νά Τόν ὑπερασπισθοῦμε τραβώντας τό μαχαίρι, ἄλλοτε τοῦ φανατισμοῦ μας καί ἄλλοτε τῆς στρεβλωμένης πίστης μας καί θά μᾶς μένει στό τέλος ὅπως καί στόν Πέτρο τό κομμένο αὐτί κάποιου δούλου ἤ κάπως ἀλλοιῶς ἕνα ξεβρασμένο παιδικό κορμάκι.

Δύο ἐπιλογές μᾶς ἔμειναν: Ἤ θά σταυρώσουμε τόν ἐγωϊσμό καί τόν φόβο πού γεννάει γιά νά μπορέσουμε νά φθάσουμε στην Ἀνάσταση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἤ θά σταυρώνουμε τούς ἄλλους, νομίζοντας ὅτι θά ζήσουμε ἐμεῖς.

Ὁ Χριστός ὅμως Ἀνέστη! ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε;;
Καλή Ἀνάσταση!!!

Σᾶς τήν εὔχομαι ἀπό τήν καρδιά μου

Διάπυρος πρός Κύριον ἐυχέτης

Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος

Σχόλιόν μας: Δεν υπάρχει άλλη λύση αδερφοί και αδερφές. Είτε θα μείνουμε κλεισμένοι, απαθείς και αδιάφοροι προς τον “άλλο” τον ξένο, τον πρόσφυγα, τον φτωχό κι ανήμπορο, είτε θα σταυρώσουμε το ΕΓΩ μας κι αν χρειαστεί χάριν της αγάπης, το σώμα μας, όπως έδειξε ΕΚΕΙΝΟΣ, ο απαράμιλλος, ο μοναδικός.