Κάτι που δεν έκανε το μειράκιο ο Τσιπ κι ούτε έχουμε ελπίδες ότι θα κάνει το επόμενο, ο Κούλ.
Γιατί αυτή τη στιγμή ένα έθνος σαν το ελληνικό βρίσκεται σε καθολική παρακμή με χαμένο τον προορισμό του. Γιατί το ελεύθερο πνεύμα και η λεβεντιά που του αρμόζει, έχει χαθεί προ πολλού.
Μόνο κάποια γερόντια και στοχαστές σαν τον Γιανναρά και τον μακαρίτη τον Καργάκο απέμειναν να κλαιν επί των ερειπίων. Να μιλούν για θρηνητική ικεσία και για το Finis Greciae.
Ακούσαμε πολλά λόγια και ατέλειωτα λογικοφανή επιχειρήματα τούτες τις εβδομάδες. Τίποτα δεν συγκλόνισε από τα λεγόμενα των ηγετών μας. Τίποτα δεν μας έκανε να νιώσουμε εθνική ανατριχίλα, εθνικό παλμό, ελπίδα, χαρά, ευχαρίστηση. Μόνο χθες όταν είπε το μειράκιο Τσιπ ότι είναι αναγκασμένο να πάει κατά Παυλόπουλου μεριά, ανακουφιστήκαμε, όπως έγινε και τότε, με τον Σαμαρά. Επί τέλους ένας ακόμη δοσίλογος και προδότης έφυγε!
Το ερώτημα παραμένει ο επόμενος γιατί δεν θα είναι; προς το παρόν φαίνεται μετριοπαθής και φέρνεται με χαμηλούς τόνους, ταπεινός και χαλαρός, ίσως γιατί του τηλεφώνησε ο αμίλητος Βούδας Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Βος και του συνέστησε τα ίδια που είχε πει στους δικούς του βουλευτές. Τότε, θυμάστε; Όταν έπεσε ο επάρατος κι ανίκανος Σημίτης ο Ιούδας. Ο παραχωρητής των Ιμίων και των γκρίζων ζωνών στους Τούρκους.
Θα παραμείνει όμως έτσι, ή θα έχουμε σε λίγο νέες αλαζονικές δηλώσεις κι εκδηλώσεις όπως το μειράκιο Τσιπ, που προσπάθησε σε ύφος και φωνή να μοιάσει του μεγάλου, του «ΕΟΚ & ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ», θυμάστε; Δυστυχώς πολύ φοβόμαστε ότι ο λαός ξεχνά, γι’ αυτό συχνά πισωγυρνά!
Θα έχουμε λοιπόν άλλη μια επιστροφή στα ίδια με τη δεξιά του Κυριάκου; Μια ακόμη διάψευση του ελληνικού λαού που τόσα έχει πάθει τα τελευταία 10 χρόνια και τόσο ακριβά τα πλήρωσε;
Ελπίζουμε να διαψευσθούμε. Να μην απογοητευτούμε ξανά.
Όπως θρηνήσαμε τις χαμένες ευκαιρίες που ο Τσιπ δεν αξιοποίησε ενώ θα μπορούσε να γίνει ο ηγέτης όλων των Ελλήνων, ο άνθρωπος που θα έδινε μια βαθιά ανάσα και θα ενεργοποιούσε τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει μέσα του ο ελληνικός λαός οδηγώντας τον και πάλι σε μια ηρωική πορεία προς το πεπρωμένο του.
Πρόλογος Ευαγγελάτος Γελώργιος
Πότε του δόθηκε η ευκαιρία αυτή του Τσίπρα;
Ας το δούμε:
Τσίπρα, σιγά μην είσαι και ο Λένιν
Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να επικαλείται τον Άρη Βελουχιώτη, το Μάο Τσε Τουνγκ ή να μιμείται τον Αντρέα Παπανδρέου, αλλά κρίνεται πρώτα και κύρια από αυτό που κάνε.
Εάν κανείς κοιτάξει την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα δει ότι πλέον είναι προεκλογική εκστρατεία του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά το πρόσωπο του αρχηγού.
Το έχουμε ξαναδεί και παλιά στην Ελλάδα όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν ο Αντρέας Παπανδρέου.
Όμως, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ του 1981, ούτε ο Τσίπρας είναι Αντρέας Παπανδρέου.
Και υποτίθεται ότι στην Αριστερά ήταν με τα κινήματα και όχι με το πρόσωπο του αρχηγού.
Προσωπολατρία δεν το έλεγαν κάποτε αυτό;
Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τα πρόσωπα.
Ως ένα βαθμό αυτά γράφουν την ιστορία.
Γιατί αυτά παίρνουν τις επιλογές και αυτά κρίνονται για αυτές.
Μόνο που ο Τσίπρας πλέον έχει αρχίσει να μιλάει λες και είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Τη μια μνημονεύει τον Άρη Βελουχιώτη.
Την άλλη τσιτάρει Μάο Τσε Τουνγκ.
Η πρόθεση – δική του ή των λογογράφων του -όπως ο Θανάσης Καρτερός – προφανής: να ταυτιστεί με αυτές τις μεγάλες μορφές.
Έλεος μάγκες!
Ο Τσίπρας δεν είναι ούτε φελλός ούτε άχρηστος, γιατί δεν θα είχε μείνει 4,5 χρόνια στην εξουσία, ούτε θα είχε κερδίσει δύο εκλογές.
Και ξέρει από τακτική και κατορθώνει να είναι μερικές κινήσεις μπροστά από τους αντιπάλους του.
Και βάζει λιγότερες τρικλοποδιές στον εαυτό του από ό,τι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως, δεν είναι ο νέος Λένιν, όσο καλός και εάν είναι στην τακτική.
Γιατί δεν πιστώνεται τη νίκη, αλλά την ήττα και την ταπείνωση ενός λαού. Σ.γ.: Αποδέχθηκε και 3ο μνημόνιο μαζί με άλλους 222 άθλιους υποτελείς της Μέρκελ, αντί να τους πει “χαθείτε κτήνη της Γερμανίας και της λοιπής Ευρωπαϊκής Ένωσης, εγώ δεν θα οδηγήσω το λαό μου στην αυτοκτονία και στον θάνατο από απελπισία και πείνα”. ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ!
Γιατί είναι πάντα αυτός που κέρδισε μια συντριπτική πλειοψηφία σε ένα δημοψήφισμα και μετά έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη λαϊκή ετυμηγορία. Σ.γ. Αντί να πει “ο λαός μου κύριοι του Eurogroup, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ απέρριψε τα μνημόνια σας και παρομοίως τα απορρίπτω κι εγώ γιατί τον οδηγήσατε σε γενοκτονία εν ψυχρώ με βάση και το διεθνές δίκαιο. Παρτε τα και χώστε τα στον πισινό σας! Με ενδιαφέρει ο λαός μου και όχι οι τοκογλύφοι δανειστές του. Στο διάολο κι αυτοί και οι τράπεζες”. ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ!
Γιατί άντεξε μόλις 17 ώρες διαπραγμάτευση και μετά αποδέχτηκε να παραμείνει η χώρα στο βραχνά των μνημονίων για δεκαετίες. Σ.γ.:Έπρεπε αντί να υποκύψει να βάλει τον Βαρουφάκη που ήξερε καλά αγγλικά να τους πει όχι ουάου, αλλά “αρχίζω από τώρα τη διαδικασία επιστροφής στο δικό μας εθνικό νόμισμα και παρατάω την γαμ… ευρωένωσή σας”. ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ και έδειξε απροετοίμαστος, πτοημένος, ηττημένος, ενώ είχε έναν ολόκληρο λαό από πίσω του να τον στηρίζει!
Γιατί αντί να δώσει σχήμα στην ελπίδα, έδωσε την πραγματική απόδειξη ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση (σ.γ.:ούτε plan B, αλλά απόλυτος ερασιτεχνισμός)».
Γιατί ταύτισε τελικά την αριστερά με τη συνθηκολόγηση, την αγάπη για την εξουσία και τον κυνισμό. Σ.γ.: Αλλά και τις ψεύτικες υποσχέσεις ότι με ένα νόμο θα καταργούσε τα μνημόνια ο άφρον παις!
Και στην ιστορία γι’ αυτό θα μείνει, όχι για τις ατάκες σε προεκλογικές ομιλίες.
Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου |
Τα σχόλια στο άρθρο ήσαν του Γιώργου Ευαγγελάτου |
Πηγή: https://www.in.gr/2019/05/22/apopsi/tsipra-siga-min-eisai-kai-o-lenin/
Πρόσφατα Σχόλια