ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ

Τα πιο κάτω που θα διαβάσετε αναφέρονται στους λίγους και μεμυημένους:

Οι κοινωνίες είναι αναπόσπαστα και στενά υποχείριες στον φυσικό νόμο που τις διακρίνει στην μεγάλη ομάδα που θα την αποκαλούμε στο εξής πλειοψηφία και στη μικρή, την μειοψηφία.

Η πλειοψηφία θεμελιώνεται, ενεργεί, αναπτύσσεται και εξελίσσεται  στην κοινή, επικρατούσα λογική και στις επιταγές των ενστίκτων της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους. Η τελευταία ορμέμφυτη τάση δεν εκτελείται συνειδητά από την πλειοψηφία με σκοπό την αναπαραγωγή και τη δημιουργία ανθρώπινης ζωής αλλά κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, για την απόλαυσή του οργασμού που οδηγεί τη μάζα στα τυφλά και καταλήγει να οδηγεί σε τεκνοποίηση, δηλαδή σε μπελάδες κι ευθύνες που οι πολλοί/λές δεν είναι έτοιμοι/μες να αναλάβουν.

Αντίθετα η συνειδητοποιημένη μειοψηφία επιδιώκει την ισορροπημένη ανάπτυξη θετικών επί το πλείστον συναισθημάτων, χαράς, αγάπης, φιλανθρωπίας δικαιοσύνης, αυτοελεγχόμενα και χωρίς να ξεφεύγει σε υπερβολές.

Στο άλλο άκρο η πλειοψηφία βιώνει ανεξέλεγκτα, χωρίς μέτρο και μη έχοντας, λόγω απαιδευσίας, αδιαφορίας και σαν αμύητη που είναι στα περί συνείδησης, υποσυνειδήτου και προεγώ, δυνατότητες αυτοελέγχου, άγρια, έντονα και εκρηκτικά αρνητικά συναισθήματα όπως οργή, θυμό, μίσος, απελπισία, πανικό, κατάθλιψη που παραλύει κάθε της δραστηριότητα και την οδηγεί συχνά σε ομαδικές υπερβολές, πολέμους, συλλογικές αυτοκτονίες (όπως συμβαίνει  τώρα στην Ελλάδα λόγω οικονομικής κρίσης), χυδαίες έκτροπες ενέργειες παρέλαση ΛΟΑΤΚΙ, έξαρση της παιδοφιλίας, των σεξουαλικών οργίων αλλά Μύκονο, τρομοκρατία, αναρχία (βλέπε συγκρούσεις αναρχικών, τοξικομανών, διεθνιστών, με την υπηρετριούλα της ολιγαρχίας αστυνομία που το παίζει αρχή προστασίας του πολίτη. Ενώ στην ουσία είναι αρχή εγκατάλειψης του πολίτη στους κλέφτες, φονιάδες, πιστολοφόρους εγκληματίες, απατεώνες και πάω από όλα στα χέρια μιας ανήθικης εξουσίας που θέλει τους πολίτες απροστάτευτα, ανελεύθερα, υποταγμένα  και φοβισμένα αντικείμενα). Νεαντερτάλειες αντιδράσεις τρωγλοδυτών.

Νενατερτάλιες αντιδράσεις του άβουλου, ενστικτώδους πλήθους

Από την άλλη η μειοψηφία εξελίσσεται θετικά παρ’ όλες τις αντιξοότητες, βιώνει την αισιόδοξη, ισορροπημένη αντίληψη της ζωής, εξασκείται συνειδητά στη ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική αφομοίωση, στη προσπάθεια να εφαρμόσει τον Ηθικό Νόμο που διακρίνεται στην εμπέδωση της αγάπης, της δικαιοσύνης, της φιλαλληλίας και προσφοράς προς τους έχοντες ανάγκη, στον σεβασμό της ελευθερίας του προσώπου, και συνειδητά βαδίζει κάτω από τις οδηγίες πνευματικών οδηγών την οδό της ψυχικής κάθαρσης και του φωτισμού.  Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τέτοιες ακτίνες φωτός, οάσεις αναψυχής, πνευματικοί ηγέτες για να επιλέξει.

Δυστυχώς η πλειοψηφία παραμένει στη στείρα στασιμότητα, επιδιώκοντας παθητικά, νωχελικά και τεμπέλικα, τη βολή της. Άγεται και φέρεται από τις πολιτικές αποφάσεις των ομοίων με αυτή καθώς είναι γέννημα θρέμμα της, εκπροσώπων, τους οποίους εκλέγει πάντα με κριτήριο το συμφέρον της τσέπης της –   στην πράξη υποδουλωμένη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης – και των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων της στιγμής.

Σε αντιδιαστολή με αυτήν, η μειοψηφία βρίσκεται σε συνεχή ετοιμότητα και αφύπνιση, πνευματική και καρδιακή (συναισθηματική), κάνει ελεγχόμενη και πειθαρχημένη χρήση   των χρημάτων, αντιμετωπίζει χωρίς να αφοσιώνεται αποκλειστικά δίνοντας κάθε ικμάδα του στα καθημερινά προβλήματα της ζωής.

Την ίδια στιγμή η πλειοψηφία μηρυκάζει τις εμπειρίες ανάμνησης χωρίς να προοδεύει ή να ριζοσπαστικοποιείται, απλώς ικανοποιείται να αναμασά το παρελθόν και να το σχολιάζει χωρίς να βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα και να τα αξιοποιεί για να μην εξαπατάται και θυματοποιείται ξανά και ξανά.

Αντίθετα η μειοψηφία χρησιμοποιεί τις αναμνήσεις της για να βαδίζει προς την πρόοδο και την ολοκλήρωση του ΕΓΩ των προσώπων που την απαρτίζουν.

Κέντρο ενδιαφέροντος και ιδανικό της πλειοψηφίας το χρήμα και η απόκτησή του, το κέρδος υπεράνω όλων των άλλων αξιών, η άνετη και εντυπωσιακή κοσμική ζωή.  Αυτή η φιλοδοξία κρατά σε εγρήγορση τη σκέψη, πλημμυρίζει το νοητικό του εγκεφάλου και ισχυροποιεί το ένστικτο της επιβολής και κυριαρχίας στους άλλους, τους αδύναμους ψυχικά, οικονομικά, γνωσιακά,  μορφωτικά, επαγγελματικά κ.λπ.

Η μειοψηφία θεωρεί το χρήμα μέσο την πραγματοποίηση στόχων και ικανοποίηση ευτελών αναγκών γιατί το κέντρο ενδιαφέροντος εστιάζει στην κατάκτηση πνευματικών στόχων.

Η πλειοψηφία  είναι πάντοτε με το κόμμα που θα κερδίσει στην εκλογική αναμέτρηση καθώς προλειαίνεται το έδαφος για τον νικητή προεκλογικά από τις συνεχείς δημοσκοπήσεις οι οποίες σ’ αυτό ακριβώς αποβλέπουν, να επηρεάσουν τον επιπόλαιο, με χαμηλά έως ανύπαρκτα κριτήρια, μαζοποιημένο ψηφοφόρο. Επομένως ο ψηφοφόρος είναι εύκολο να θηρευθεί από τους κομματικούς μηχανισμούς που διαθέτουν εκατομμύρια, να πεισθεί όντας επιπόλαιος και αφελής από τις υποσχέσεις και τα ψέματα των ψυχοπαθητικών, αντικοινωνικών προσωπικοτήτων οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των ηγετών των κομμάτων, υποσχέσεις και φαντασιώσεις που διεγείρουν τα κατώτερα ένστικτα και τελικά δεν πραγματοποιούνται.

Η μειοψηφία απεχθάνεται τα κό9μματα και τους πολιτικούς των ισχυρών κομμάτων εξουσίας γιατί γνωρίζει την κενότητα των λόγων και το ανεφάρμοστο των υποσχέσεων σε μια δημοκρατία (στην ουσία συγκεντρωτική ολιγαρχία ή δικτατορία των ολίγων) που ξεκινά από ψυχοπαθητικούς εκπροσώπους με την ψυχιατρική έννοια του όρου. Ψηφίζει τα μικρά κόμματα σαν πιο αυθεντικά και πατριωτικά με γνήσια λαϊκά προγράμματα αλλά ξέρει ότι δεν έχουν καμιά πιθανότητα να κερδίσουν έστω και μια έδρα. Όταν συμμετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι διακηρύττουν διαπρύσια ότι οι βουλευτικές εκλογές είναι φάρσα, στημένες από την ολιγαρχία τους ντόπιους μαφιόζους σε αγαστή συνεργασία με τους ευρωπαίους αρχιμαφιόζους κυρίως την Γερμανία, την πιο διεφθαρμένη χώρα από τις υπόλοιπες που απαρτίζουν την Ε.Ε. Είναι επίσης ρεαλιστές και έχουν επαναστατικές προτάσεις και αιτιάσεις που η πλειοψηφία τις περιγελά, τις ειρωνεύεται και τις απορρίπτει σαν ανεφάρμοστες. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Νικόλα Ψαρουδάκη, η Δημοκρατική Αναγέννηση του Στέλιου Παπαθεμελή, η ΚΟΙΝΩΝΙΑ του Β. Βολουδάκη, η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ του Αναστάσιου Πιέρριου και άλλα τέτοια κομματίδια, έχουν εισπράξει πολύ περιφρόνηση και γελιοποίηση από το πολύ σίγουρο για τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ, πλήθος. Φυσικά ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι οι εκλογές αντιπροσώπων στη Βουλή είναι ένα φαιδρό κι ανήθικο μείγμα αμοραλισμού, νεπωτισμού, μιζέριας και σκέτης περιφρόνησης του μέσου πολίτη, και ιδιαίτερα του πιο αδύναμου και ασήμαντου πληβείου ψηφοφόρου που φαντάζεται ότι τα κόμματα εξουσίας των υπηρετούν. Στο τέλος της τετραετίας ανακαλύπτει ότι τον πρόδωσαν και φτου κι από την αρχή. Ψάχνει μέσα στο τέλμα και το αδιέξοδο της διαφθοράς για το καλλίτερο, μεταξύ των βρώμικων απόνερων της ηγεσίας. Είναι δυνατόν μέσα από τη λάσπη να προκύψει κάτι καθαρό κι αμόλυντο;

Η πλειοψηφία πέπρωται εστιασμένη στο φυσικό δίκιο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, να στηρίζει την ασυδοσία του πλούσιου και ισχυρού να καταπιέζει την μειοψηφία, να αγνοεί ή ακόμη και να δολοφονεί τα πρωτοποριακά πνεύματα που πάντοτε ανά τους αιώνες ανήκαν, ανήκουν και θα ανήκουν στην μειοψηφία. Ο κύριος λόγος και το κύριο επιχείρημα των δολοφονικών αποπειρών ότι απειλούνται οι ισχυροί, ή κρατούσα τάξη και ησυχία, ότι σειούνται και δονούνται επικίνδυνα τα θεμέλια της εξουσίας τους. Βλέπε Χριστός, Σαβοναρόλα, Τζορντάνο Μπρούνο, Λίνκολν, Γκάντι, Λούθερ Κινγκ και άλλοι πολλοί και άγνωστοι. Οι πρωτοποριακές μορφές πρωταγωνιστούν στην ιστορία της ανθρωπότητας, ανήκουν πάντα στη μειοψηφία και είναι κεκηρυγμένοι εχθροί των γούστων και των προτάσεων ζωής της πλειοψηφίας καθώς εκπηγάζουν από την ηδονή και την ενστικτώδη απόλαυση  και συνοδεύονται συνήθως μονοπωλιακά από αρνητικά συναισθήματα μετα οποία η λογική πολύ περιορισμέν δικαιοδοσία έχει.

Η πλειοψηφία θα προσηλώνεται, θα υπακούει φανατικά στον θεό της επικρατούσας θρησκείας άσχετα από τις εντολές και τις επιταγές της πίστης τις οποίες είναι καταδικασμένη να μην εφαρμόζει γιατί βαριέται, είναι νωθρή και πάσχει από τη βαρεία νόσο που λέγεται ακηδία. Πρόκειται για τους Χριστιανούς που πηγαίνουν εθιμοτυπικά χωρίς να νιώθουν τίποτα ουσιαστικό στην Ανάσταση το Μ. Σάββατο και μετά τον όρθρο εξαφανίζονται για να φάνε τη μαγειρίτσα και τις λιχουδιές που μαγείρεψαν. Προσηλώνεται τυπικά και επιπόλαια σε κάτι σ’ ένα θρησκευτικό έθιμο π.χ. καρναβάλι, κούλουμα, νηστεία της μιας μέρας, ρουκετοπόλεμος το Πάσχα στη Χίο και άλλα τέτοια γιατί «έτσι τα βρήκαμε από τους γονείς μας».

Όλα αυτά τα επιφανειακά κι ανούσια για κατανάλωση χρόνου ζωής και ενέργειας χωρίς ουσία, την ίδια ώρα που η μειοψηφία πιστεύει στο βαθύτερο νόημα των ιδεών, του Ηθικού Νόμου και κάνει βίωμα τους Πνευματικούς Νόμους και τις ηθικές εντολές εναντιούμενη στη μόδα και στη ρηχή επανάληψη  ανούσιων εθίμων.

Φυσικά ο εγωισμός των μετριοτήτων που απαρτίζει την πλειοψηφία δεν τους επιτρέπει να παραδεχθούν ότι λατρεύουν το ιδεατό ΕΓΩ τους, ότι κάθε ένα μέλος της είναι και παραμένει φανατικός οπαδός της στασιμότητας και παθητικότητας, ναρκισσιστής και αλαζόνας, οχυρωμένος πίσω από την νευρωσική του, αν όχι ψυχωσικών διαστάσεων πανοπλία του, την character armor, κατά τον Βίλχεμ Ράϊχ, εύκολος στόχος των πολιτικών μετριοτήτων που ψηφίζει οι οποίοι εξίσου με αυτόν μέτριοι, έως ανίκανοι να αλλάξουν την ποιότητα της ζωής του λαού, αδυνατούν να εμπνεύσουν ιδανικά στους πολλούς και να ανεβάσουν πνευματικά το επίπεδό τους. Η αλαζονεία τους δεν τους επιτρέπει να αναγνωρίσουν το χαμηλό και εξαθλιωμένο, συχνά ζωώδη τρόπο ζωής με το οποίο έχουν συμβιβαστεί να ζουν, αντίθετα το υπεραναπληρώνουν βαυκαλιζόμενοι με το μότο: «Είμαστε οι πολλοί, άρα εμείς έχουμε δίκιο  κι εσείς, οι λίγοι,  οφείλετε να υποτάσσεσθε στις αποφάσεις της πλειοψηφίας».

Η πλειοψηφία πάντα δέσμια πετρώνει και αυτοεγκλωβίζεται με την παθητικότητά της

Έτσι οι πολλοί δεν παραδέχονται το λάθος τους, ότι είναι οι χρήσιμοι βλάκες και θύματα της υπόθεσης που λέγεται εκλογές. Δεν πάει το στενοκέφαλο μυαλό τους στην απλή κατανόηση ενός ρεαλιστικού γεγονότος ότι αντιδρούν αυτόματα και ηλίθια χωρίς λογική, ή περιορισμένη αντίληψη, παγιδευμένοι στις συναισθηματικές δεσμεύσεις τους «ο πατέρας μου ήταν ανέκαθεν δεξιός και όλη η οικογένεια», «ο παππούς μου πήγε εξορία σαν αριστερός και βασανίστηκε από τους δεξιούς γι’ αυτό και εγώ ψηφίζω μια ζωή ΚΚΕ» και άλλα παρόμοια φαιδρά. Δεν κατάλαβαν ότι εδώ και πολύ καιρό αυτές οι διακρίσεις έχουν πεταχτεί στα ντουλάπια της αχρηστίας και της λήθης. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί είναι δύο κεφάλια φιδιού που οδηγούν στο ίδιο αχόρταγο, καταναλωτικό στομάχι της ύλης, της ευμάρειας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από τον απάνθρωπο κεφαλαιοκράτη ή σοσιαλιστή εξουσιαστή.

Από πλευράς χριστιανοκοινωνικής ανάλυσης (για όσους αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό) και ερμηνείας όλων των ανωτέρω τα όσα περιγράψαμε αποδεικνύουν περίτρανα πως η πλειοψηφία άγεται και φέρεται από ένα σατανικό, διχαστικό και ψυχοκτόνο πνεύμα, οι αντιδράσεις της έγκεινται επί τα πονηρά και καθοδηγούνται από ότι πιο κατώτερο, ενστικτώδες και αδελφοκτόνο κίνητρο μπορεί να φανταστεί κανείς. Γι’ αυτό επιμένουμε στην βασική αρχή μας, τα κόμματα διχάζουν, οι δήθεν δημοκρατικές κοινωνίες είναι μια ανόητη πλεκτάνη δαιμονικής αν θέλετε έμπνευσης για να παρασύρει τους αφελείς.  Για να επιβιώσει η ανθρωπότητα και ο λαός μας, ή θα αγαπήσει ο ένας τον άλλο ή θα χαθούμε.

Ο ελληνικός λαός και πάλι θα πρέπει να δώσει το φως στην ταλαίπωρη, παραπαίουσα ανθρωπότητα. Οι δυτικές δημοκρατίες είναι υλιστικά, ειδωλολατρικά σκύβαλα. Μόνο υπό την αγιαστική επίδραση του Πνεύματος μπορεί να υπάρξει προοπτική στον ελληνικό λαό και στον κόσμο, αλλιώς η ανθρωπότητα θα σέρνεται και θα χλευάζεται από τους ισχυρούς της δυνάστες, όπως με την  φαρσοκωμωδία των εκλογών.

Ευαγγελάτος Γεώργιος