Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Το 325 μ.Χ. συγκαλείται στην Νίκαια της Βιθυνίας, η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, υπό την αυτοκρατορική επίβλεψη του Κωνσταντίνου. Η σύνοδος εκείνη, προέβη και στην σύνταξη του γνωστού πιστεύω, μέσα από το οποίο πρωτοκαθιερώνεται η θεοποίηση του Ιησού. Μέχρι τότε, τα διάφορα χριστιανικά ρεύματα ήταν σε αγαστή και συνεχή διαμάχη, ακριβώς πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Έτσι, η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, όρισε τελεσίδικα τον οικουμενικό χάρτη του επίσημου χριστιανισμού, τον οποίο και ονόμασε “Ορθόδοξο δόγμα”. Από εκείνη την χρονιά και στο εξής, ο Ιησούς καθιερώνεται πια, ανεπιστρεπτί και επίσημα, ως ο μονογενής υιός και ομοούσιος του Θεού. Ας δούμε, όμως. Είναι πραγματικά Θεός ο Ιησούς;
Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, είναι απαραίτητο προηγουμένως, να δώσουμε και τον ορισμό του Θεού. Αλήθεια, άραγε! Πώς ορίζεται η έννοια “Θεός”; Τί εννοεί το χριστιανικό “ιερατείο”, όταν αναφέρεται σ’ αυτόν τον Θεό;
Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιος μας περιγελάει για την βλακεία μας και την ατέλειωτη ηλιθιότητά μας;
Είναι σαφές, ότι ο χριστιανισμός αντιλαμβάνεται τον Θεό ως μια εξωσυμπαντική δύναμη, που δημιούργησε τον κόσμο “εκ του μηδενός”. Όμως, οι δύο παγκόσμιοι ιδεολογικοί αντίπαλοι, ο Ελληνισμός και ο Σιωνισμός, πώς αντιλαμβάνονται τον Θεό; Διότι, είναι σαφές. Άλλο πράγμα εννοούν οι Έλληνες, όταν αναφέρονται στον Θεό κι άλλο πράγμα οι Εβραίοι. Για να δώσουμε δηλαδή, τον ορισμό του Θεού και τι ακριβώς εννοεί ο χριστιανισμός όταν αναφέρεται σ’ αυτόν, δηλαδή σε ποιον “Θεό” αναφέρεται, είναι απαραίτητο προηγουμένως, να ξεκαθαρίσουμε αυτές τις έννοιες.
Ο προχριστιανικός κόσμος, δηλαδή, ο οικουμενικός Ελληνικός Πολιτισμός, όπως είναι γνωστό, λάτρευε το Δωδεκάθεο και πρωτίστως τον “πατέρα Θεών τε και ανθρώπων Δία”. Όμως, το γεγονός και μόνο, ότι ο Δίας θεωρείται πατέρας, όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και των Θεών, καταδεικνύει ακριβώς και το τι εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, όταν αναφέρονταν στους Θεούς. Σαφώς και δεν ήσαν οι δημιουργοί του σύμπαντος, αφού κι εκείνοι εμφανίζονται ως δημιουργήματα κάποιου άλλου. Ακόμα κι ο ίδιος ο Δίας, γεννημένος στην Κρήτη από τον Κρόνο, δεν μπορεί να είναι, ούτε αυτός, ο ένας και μοναδικός δημιουργός του σύμπαντος. Αλλά ούτε κι ο Κρόνος διεκδικεί αυτόν τον ρόλο, αφού κι εκείνος είναι δημιούργημα του Ουρανού και της Γης και ούτω καθ’ εξής. Τότε, τι ακριβώς ήσαν όλοι εκείνοι οι περιβόητοι Θεοί του Ολύμπου; Ποιες δυνάμεις αντιπροσώπευαν και από που αντλούσαν τον σεβασμό και την λατρεία των ανθρώπων;
Απλώς, εκπροσωπούσαν υπεργήινες δυνάμεις και νόμους, όπως ήταν η βαρύτητα, ο χρόνος, η μάζα, αλλά και οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, που επηρεάζουν καταλυτικά τις γεωδαιτικές ανακατατάξεις του γήινου φλοιού. Δεν είναι τυχαίο, που όλοι οι πλανήτες έχουν μέχρι και σήμερα τα ονόματα των Ελλήνων Θεών. Τα δε ονόματά τους, τα πήραν από πανάρχαιους επιφανείς ήρωες και εκπολιτιστές των αρχαιοτάτων και αμνημονεύτων χρόνων, η φήμη των οποίων οδήγησε τους μεταγενεστέρους ανθρώπους να αποδώσουν στους “Θεούς” (πλανήτες και αστερισμούς) τα ονόματά τους.
Το γεγονός αυτό, εκτός από τις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων, πιστοποιείται και από την ετυμολογία της λέξεως “Θεός”. Η λέξη παράγεται από το ρήμα “θέω”, που σημαίνει τρέχω πολύ γρήγορα, με την έννοια της κυκλικής κίνησης. Οι Θεοί, δηλαδή, αντιπροσώπευαν τα αξιοθαύμαστα, υπεργήινα και υπερβατικά φαινόμενα και δεν είχαν καμία σχέση με τον δημιουργό του σύμπαντος.
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το ζήτημα της “γενέσεως” του σύμπαντος κόσμου. Ίσα-ίσα. Αυτοί και μόνο αυτοί, μέσα σε όλους τους λαούς της γης, έγραψαν χιλιάδες τόμους βιβλίων πάνω σ’ αυτό το θέμα. Αποκλειστικά αυτοί, ανήγαγαν σε επιστήμη αυτήν την ενατένιση προς την μία και μοναδική γενεσιουργό Δύναμη! Αυτοί, πρώτοι απ’ όλους τους άλλους λαούς, διαισθάνθηκαν στην αρχή και τεκμηρίωσαν στην συνέχεια την δημιουργία του σύμπαντος από έναν δημιουργό!
Πρώτος και καλύτερος, ή μάλλον η αρχαιότερη σωζόμενη αναφορά στον ένα και μοναδικό δημιουργό του σύμπαντος, προέρχεται από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, του οποίου η μεγάλη σοφία, έκανε τους μεταγενεστέρους ανθρώπους να τον θεοποιήσουν. Ο Ερμής, έζησε γύρω στο 25.000 π.Χ. και υπήρξε αντιβασιλέας του Κρόνου στην Αίγυπτο, δάσκαλος του Οσίριδος και της Ίσιδος. Γράφει λοιπόν στο βιβλίο του, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος:
“Η δόξα των πάντων είναι ο Θεός… Αρχή των όντων είναι ο Θεός και νους και φύση και ύλη και όλα αυτά εν σοφία εις υπόδειξη όλων… Υπήρχε σκότος άπειρο στην άβυσσο και νερό λεπτό και πνεύμα λεπτό και νοερό με την δύναμη του Θεού, βρισκόμενα στο χάος. Και έλαμψε φώς άγιο και στερεώθηκαν σε άμμο τα υγρά στοιχεία…” (Ερμής ο Τρισμέγιστος 3.1).
“Ο θεός δημιούργησε τα πάντα. Και όχι βέβαια με τα χέρια, αλλά με τον λόγο του” (Ερμής ο Τρισμέγιστος 4.1).
“Αυτά είπε ο Κύριος και Θεός μας και ανέμειξε το νερό με την γη. Ανακινώντας το μείγμα, και εμφύσησε σ’ αυτό πνεύμα… από αυτό το μείγμα έπλασε ζώδια με μορφή ανθρώπου” (Ερμής ο Τρισμέγιστος 141.18).
“…Καί μόλις έγινε αυτό, είπε ο Θεός: Αυξάνεστε και πληθύνεσθε εν πλήθει όλα τα δημιουργήματα…” (Ερμής ο Τρισμέγιστος 1.18).
Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιος μας περιγελάει για την βλακεία μας και την ατέλειωτη ηλιθιότητά μας;
Ο Στοβαίος μας πληροφορεί, ότι ο Ερμής έγραψε συνολικά 42 βιβλία, ο δε Μανέθων λέει ότι τα βιβλία αυτά βρισκόντουσαν στην μεγάλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Και πραγματικά! Το γεγονός αυτό εξηγεί από που “εμπνεύστηκε” ο Μωυσής την “γένεσή” του. Οι ομοιότητες των δύο έργων είναι εμφανείς. Μόνο που το πρώτο, γράφτηκε 7.500 χρόνια πριν από τον Μωυσή!
Όμως, δεν είναι μόνο ο Ερμής που πίστευε στον ένα Θεό. Το ίδιο έγραφε και ο Ορφεύς (3.500 π.Χ.): “Παρατήρησε τον μοναδικό Άνακτα του σύμπαντος. Ένας είναι, αυτογέννητος! Και όλα τα δημιουργήματα από ένα έχουν δημιουργηθεί. Κι αυτός περιφέρεται μέσα σ’ αυτά και κανένας από τους θνητούς δεν τον βλέπει. Αυτός όμως, τους βλέπει όλους” (Ι. Δ. Πασσά “Τα Ορφικά”, σελ. 317).
Ορίστε το “πανταχού παρών” του χριστιανισμού.
Στον ένα Θεό, πιστεύει και ο Σιμπλίκιος, που αποδίδει τα πιο κάτω λόγια στον πανάρχαιο Μέλισσο: “Αν υπάρχει το Ον, τότε αυτό πρέπει να είναι ένα. Αν όμως είναι ένα, τότε πρέπει να είναι ασώματο, διότι αν είχε πάχος, θα είχε και μόρια. Άρα δεν θα ήταν ένα” (Σιμπλικίου “Φυσικά”, 109.34).
Να και η “ασώματος υπόσταση” του Θεού που υποστηρίζει ο χριστιανισμός! Και πιο κάτω αιτιολογεί: “Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, το Ον είναι αιώνιο και άπειρο και ένα και όλο όμοιο” (Σιμπλικίου “Φυσικά”. 111,18,1).
Αλλά και ο Διογένης Λαέρτιος, στο έργο του “Βίοι φιλοσόφων”, αποδίδει τα πιο κάτω λόγια στον Μουσαίο: “Τα πάντα γίνονται από το ένα και αναλυόμενα καταλήγουν πάλι σ’ αυτό το ένα”. Το ίδιο πιστεύει και ο Ηράκλειτος, που λέει: “Από όλα συνίσταται το ένα και από το ένα γίνονται όλα”. Ο Πυθαγόρας επίσης, λέει: “Ένας είναι η αρχή των πάντων, άρχων και ηγεμόνας όλων, Θεός ένας προαιώνιος, μόνιμος ακίνητος, όμοιος στον εαυτό του”. Ο δε Ξενοφάνης διαλαλεί: “Ένας είναι ο Θεός, μέσα στους Θεούς και στους ανθρώπους μέγιστος”. Ο Πλούταρχος επίσης λέει: “Ένας είναι ο Νους, που διευθύνει το σύμπαν και μία είναι η πρόνοια, που το κυβερνά” (Πλουτάρχου Περί Ίσιδος καί Οσίριδος, 278α).
Μετά από όλα αυτά, καθίσταται πια σαφές, ότι η ελληνική διανόηση διατρανούσε την μία κοινή αφετηρία των μερών του σύμπαντος. Δεν αντιλαμβάνονται όμως τον Θεό, ως μια εξωσυμπαντική προϋπάρχουσα δύναμη, που έπλασε τον κόσμο “εκ του μηδενός”, όπως διδάσκουν οι χριστιανοί ιεράρχες. Αντιλαμβάνονται τον δημιουργό ως την γενεσιουργό αιτία, που ευρισκομένη σε μια κατάσταση χάους, ενείχε το σύμπαν μέσα της και κάποια δεδομένη χρονική στιγμή, μετά από μια τρομερή έκρηξη, απελευθέρωσε την ύλη, που άρχισε αμέσως να στροβιλίζεται. Αυτή ακριβώς η θεωρία, υιοθετείται σήμερα από το σύνολο των επιστημόνων, την οποία και ονόμασαν “θεωρία του Big Bang.
Αυτήν ακριβώς την κοσμογονική αντίληψη, για την “εκ του χάους” δημιουργία του κόσμου, αναφέρει και ο Αριστοφάνης στους “Όρνιθές” του, παρουσιάζοντας τον χορό να λέει ποιητικά:
“Στην αρχή υπήρχε το Χάος, η Νύκτα και το μελανό Έρεβος και ο Τάρταρος. Και δεν υπήρχε γη, ούτε αέρας, ούτε ουρανός. Και μέσα στους άπειρους κόλπους του Ερέβους, η Νύκτα με τα μαύρα φτερά, γέννησε μόνη της ένα Ωόν και όταν συμπληρώθηκε ο κατάλληλος χρόνος, ξεπήδησε από το Ωόν ο Έρως ο αγαπητός, που έμοιαζε με στροβίλους του ανέμου και έλαμπαν στις πλάτες του δύο χρυσές φτερούγες. Και πριν ο Έρως αναμείξει τα πάντα, δεν υπήρχε το γένος των Θεών. Καθώς όμως, αναμειγνύονταν τα μεν με τα δε, γεννήθηκαν ο Ουρανός, ο Ωκεανός, η Γη και το αθάνατο γένος των μακαρίων Θεών”.
Είναι σαφές βέβαια ότι, λέγοντας ο Αριστοφάνης “γένος των μακαρίων Θεών” αναφέρεται στους πλανήτες και τους αστερισμούς, τους οποίους οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν “Θεούς” λόγω της τροχιακής τους κίνησης.
Ο χριστιανισμός αργότερα, αδυνατώντας να κατανοήσει το επίθετο Θεός και υιοθετώντας την εβραϊκή άποψη περί αυτού, έδωσε το επίθετο “Θεός” στην πρωταρχική, ρέουσα, εξελικτική αρχή του σύμπαντος, επιφέροντας μ’ αυτόν τον τρόπο, ένα επιθετικό υποβιβασμό του Δημιουργού, μετατρέποντάς τον ακούσια σε έναν ασήμαντο Θεό, μεταξύ των πολλών άλλων θεών της γης. Όμως, ο δημιουργός του κόσμου δεν είναι δυνατόν να ονομάζεται Θεός, γιατί απλούστατα, με κανένα τρόπο, δεν αποτελεί ούτε καν κάποιο φαινόμενο θεάσεως. Όπως λέει και ο Ορφεύς: “Παρ’ όλο που βρίσκεται μέσα σε όλα, κανένας δεν μπορεί να τον θεαθεί. Μόνο Εκείνος τα βλέπει όλα”.
Αυτή ακριβώς η άστοχη απόδοση του ονόματος “Θεός” στον Δημιουργό, κατέστησε αυτομάτως τους Έλληνες, στα μάτια των αδαών χριστιανών, ως “πολυθεϊστές” και ειδωλολάτρες, κάτι που, απέχει πολύ από την αλήθεια. Αντιθέτως, μόνο οι αρχαίοι Έλληνες συνέλαβαν επακριβώς την ουσιαστική έννοια της πρωταρχικής δημιουργικής δυνάμεως.
Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιος μας περιγελάει για την βλακεία μας και την ατέλειωτη ηλιθιότητά μας;
Ας δούμε όμως, πώς αντιλαμβάνονται οι Εβραίοι τον Θεό. Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα εδάφια της “Γενέσεως”, που αναφέρεται στην δημιουργία του κόσμου και όπως είδαμε, αποτελούν πιστή αντιγραφή από το βιβλίο του Ερμού του Τρισμεγίστου, ο Θεός των Εβραίων (που δεν έχει καμία σχέση με τον Δημιουργό του σύμπαντος) πρωτοεμφανίζεται στα επόμενα εδάφια. Μάλιστα, η δημιουργία του ανθρώπου εμφανίζεται πραγματοποιούμενη δύο φορές. Μία φορά, στο πρώτο κεφάλαιο (“Γένεσις” 1.26) και μια δεύτερη στο επόμενο κεφάλαιο (2.7). Ε λοιπόν, αυτή η δημιουργία του ανθρώπου, δεν αποδίδεται στον Δημιουργό του σύμπαντος, αλλά σε κάποιον άλλο, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, σε κάποιους άλλους! “Ποιήσομεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν” (“Γένεσις” 1.26). Αλλά και πιο κάτω, αυτοί οι “κάποιοι” (σ.γ.: δεν αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για την Αγία Τριάδα, το Τρισυπόστατο) απεφάσισαν να φτιάξουν και την γυναίκα: “Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν” (“Γένεσις” 2. 18). Ακόμα, όταν οι “Θεοί” αυτοί αντελήφθησαν ότι οι “πρωτόπλαστοι” έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, συγκεντρώθηκαν όλοι και λένε: “Ιδού έγινε ο Αδάμ ως είς εξ ημών” (Γένεσις 3.22).
Και πραγματικά! Αυτοί οι “κάποιοι” ονομάζονται “Ελωχείμ” (πληθυντικός του “Ελώχ”=ήλιος). Ακόμα, ο “Θεός” εκείνος, εμφανίζεται με διάφορα άλλα ονόματα, όπως Ιαχβέ, Αδωνάϊ, Σαββαώθ κ.λπ. κάτι που σημαίνει, ότι δεν πρόκειται για την ίδια “οντότητα”, αλλά για μια ολόκληρη ομάδα.
Είναι λοιπόν σαφές, ότι δεν αναφέρονται στον Δημιουργό του κόσμου, παρά στους “πλάστες” του “είδους” τους. Μάλιστα, όπως αναφέρει η “Γένεσις”, όταν εκείνοι “πλάσθηκαν” υπήρχαν ήδη οι άνθρωποι στην Γη, τους οποίους η “Γένεσις” αποκαλεί γίγαντες “οι δέ γίγαντες ήσαν επί της γης εν ταις ημέραις εκείναις” (“Γένεσις” 6.4). Αλλά και στο “Δευτερονόμιο”, που εξιστορεί τον πόλεμο των Εβραίων κατά των Ελλήνων κατοίκων της Παλαιστίνης, εμφανίζονται έντρομοι οι Εβραίοι να λένε για τους Φιλισταίους: “Έθνος μέγα και πολύ και δυνατώτερον ημών και πόλεις μεγάλαι και τετειχισμέναι έως ουρανού, αλλά και υιούς γιγάντων εωράκαμεν εκεί” (Δευτερονόμιον 1.28), κάτι που καταδεικνύει ακριβώς, ποιοι ήσαν εκείνοι οι προϋπάρχοντες άνθρωποι και συνάμα εξηγεί περίτρανα το αρχέγονο φυλετικό μίσος των Εβραίων για τους Έλληνες. Πιο πριν, η “Γένεσις” γίνεται ακόμα πιο κατατοπιστική, αφού αποδίδει την δημιουργία των Εβραίων στην κατάβαση από τον ουρανό κάποιων “υιών του Θεού”, οι οποίοι συνουσιάζονταν με τις θυγατέρες των ανθρώπων “εισεπορεύοντο οι υιοί του Θεού προς τας θυγατέρας των ανθρώπων και εγεννώσαν εαυτοίς” (“Γένεσις” 6.4). Το βιβλίο του Ενώχ μάλιστα, παρουσιάζει τον Νώε (εγγονός του Ενώχ) ως γόνο μιας τέτοιας παρά φύσιν συνουσίας. Να τι βρίσκουμε μέσα στο βιβλίο του Ενώχ:
“Και μετά από μερικές μέρες, ο γιος μου ο Μαθουσάλας πήρε μια γυναίκα για τον γιο του τον Λαμέχ κι αυτή έμεινε έγκυος και γέννησε γιο. Και το σώμα του ήταν άσπρο σαν χιόνι και κόκκινο σαν μπουμπούκι του τριαντάφυλλου και τα μαλλιά του ήσαν μακρείς βόστρυχοι και άσπρα σαν το μαλλί και τα μάτια του όμορφα… Κι ο πατέρας του ο Λαμέχ, τον φοβήθηκε και τρέχοντας, πήγε στον Μαθουσάλα και του είπε: Απέκτησα ένα παράξενο γιο, διαφορετικό και ανόμοιο από τους ανθρώπους και μοιάζει με τους γιους του ουρανού και η φύση του είναι διαφορετική και δεν μοιάζει με ‘μας και τα μάτια του είναι σαν ακτίνες του ηλίου…”
Τώρα, για το ποιοι ακριβώς ήσαν εκείνοι οι “Ελωχείμ” και οι “υιοί των Θεών” και γιατί έφτιαξαν εκείνο το γένος, είναι ένα τεράστιο θέμα, που δεν άπτεται του παρόντος.
Επανερχόμαστε όμως, στο βασικό ερώτημα του άρθρου: Πώς μπορεί, αλήθεια, να τεκμηριωθεί θεότητα, έξω από τα όρια του σύμπαντος; Ποιον χώρο καταλάμβανε πριν δημιουργήσει τον κόσμο; Το κενό; Μα τέτοια υπόσταση δεν υπάρχει. Ο Σιμπλίκιος σαφέστατα καταρρίπτει την ύπαρξη του κενού, λέγοντας: “…Ούτε κενό υπάρχει. Διότι το κενό ισοδυναμεί με το τίποτα. Και το τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει, ούτε κινείται. Διότι δεν έχει πουθενά να υποχωρήσει, αφού (το Ον) είναι πλήρες. Επειδή, αν υπήρχε κενό, θα καταλάμβανε (το Ον) εκείνο το κενό. Αφού όμως κενό δεν υπάρχει, δεν έχει και που να υποχωρήσει” (Σιμπλικίου “Φυσικά”, 111.18).
Ακόμα, πώς είναι δυνατόν αυτός ο εξωσυμπαντικός “Θεός” να δημιούργησε τον κόσμο “εκ του μηδενός”; Ο ίδιος αρχαίος διανοούμενος, σαφέστατα καταρρίπτει τον πολλαπλασιασμό του “τίποτα” όταν δηλώνει για το σύμπαν: “Πάντα υπήρχε, ό,τι κι αν είναι, και πάντα θα υπάρχει. Διότι, αν έγινε, πρέπει κατ’ ανάγκη, πριν γίνει, να ήταν τίποτα! Αν όμως δεν υπήρχε τίποτα, δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτα από το τίποτα!” (Σιμπλικίου “Φυσικά”, 162.24).
Έτσι, αφού ο χριστιανικός Θεός είναι φύσει ανύπαρκτος, ο πατέρας του Ιησού δεν μπορεί, παρά να αναζητηθεί στην ελληνική ή την εβραϊκή άποψη περί “Θεού”. Ήταν λοιπόν, ο Ιησούς, γιος του, κατά την ελληνική αντίληψη, Δημιουργού του σύμπαντος; Σαφώς και ήταν, αφού παιδιά του δημιουργού, αποτελούν όλα τα συστατικά στοιχεία του σύμπαντος κόσμου. Είτε αυτά εμφανίζονται ως “έμψυχα”, είτε ως “άψυχα”. Έτσι και εκείνος, που αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της συμπαντικής ολότητας, δεν μπορεί παρά να ενέχει τον αρχικό σπόρο της δημιουργίας. Βέβαια, ο χριστιανισμός, δεν εννοεί αυτό ακριβώς, όταν τον αναγάγει σε “υιό του Θεού”. Αντιθέτως τον θέλει μονογενή, ιδιαίτερη υπόσταση, και μάλιστα “ομοούσιο του πατρός”, του οποίου λειτουργεί ως πληρεξούσιο όργανο, για να επιβάλει την “βασιλεία των ουρανών”. Κάτι που σαφώς παραπέμπει στον “Θεό” των Εβραίων!
Και πραγματικά! Ο όρος “γιος του Θεού” εμφανίζεται κατά κόρον μέσα στα βιβλία της Π.Δ., όταν ο συντάκτης θέλει να τονίσει την καταλυτική παρουσία κάποιου κεχρισμένου ηγέτη και θεόσταλτου στρατηλάτη των εβραϊκών ορδών. Εξ άλλου, όλοι οι Εβραίοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως παιδιά του “Θεού” τους. Αλλά και ο προσδιορισμός “υιός του ανθρώπου”, επίσης εμφανίζεται συχνά μέσα στις σελίδες της Π.Δ., ως φυλετικός προσδιορισμός όλων των Εβραίων, προς αντιδιαστολή των υπολοίπων λαών της γης, οι οποίοι, με κανένα τρόπο, δεν μπορούν να “χρεωθούν” στο ανθρώπινο γένος! Γι’ αυτόν τον λόγο, η Κ.Δ. πασχίζει να πείσει τους Εβραίους της διασποράς, ότι ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαυίδ, του Αβραάμ και του… Θεού τους!
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το πρωταρχικό χριστιανικό κίνημα των αδελφών του Ιησού, διέρρηξε κάθε σχέση με τον μεταλλαγμένο χριστιανισμό του Παύλου. Ακριβώς γιατί, ο “Θεός” των χριστιανών, από στενά φυλετικός γενάρχης και καθοδηγητής των Εβραίων, προς “αποκάθαρση” της γης από τους γήινους, μετατράπηκε σε δημιουργό και προστάτη όλων των ανθρώπων, ακόμα και των “οντοτήτων” εκείνων που προϋπήρχαν στην Γη πριν ο “Θεός” των Εβραίων “πλάσει” τον περιούσιο λαό του!
Σχόλια
-
Fanis Theos Μπράβο φιλαρακο έχω διαβασει. αυτα που γραφεις και μου θύμησες μια πολυ ωραία. ΧΩΡΙΆΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ που εχει μεσα τα πάντα. απο ντομάτα. μεχρη γιαούρτι. μπραβο σου. τωρα αν τα καταλαβαινεις εσυ αυτα που γραφεις. ξανα μπραβο σου..παντός κάποιος άλλος αν τ…Δείτε περισσότερα
-
Ο χρήστης Βασίλειος Λάκης Αργυρόπουλος απάντησε19 απαντήσεις 1 ώρα
-
Κωνσταντίνος Μεϊμάρογλου Φάνη..μην αποπέρνεις ανθρώπους που διακατέχονται από σύνδρομα εξουσίας και προπαγάνδας..εμποτισμένους από την “μαζική κουλτούρα” των κε-κε- ε…..που έχασαν τα συμφέροντα τους. Πρέπει κι αυτοί να εκφραστούν..κι αυτοί θέλουν κάτι να δείρουν…να ξεσπάσουν.. Φάνη κατανόηση…..🙂
-
Ο χρήστης Ntina Lapathioti απάντησε7 απαντήσεις 6 ώρες
-
Γερασιμος Μπαρκας Χριστιανίζοντες εδώ στο ΦΒ ενωθείτε. Το κείμενο αυτό είναι ” Διαβολικό ” . Καί μόνο πού το διαβάζετε αμαρτάνετε .Οι άτιμοι οι Εβραίοι έχουν κάνει τόσο καλή δουλειά πού κατάφεραν να σας αποχαυνώσουν όλους. Αντί να απαντήσετε με επιχειρήματα ,ξερνάτε απλά το δηλητήριο ,πού 2000 χρόνια σας ποτίζουν καί φεύγετε σαν κλέφτες.
-
Στέλιος Καραμανώλης Η ερώτηση που είχα κάνει στο γυμνάσιο στην θρησκευτικού και με πέταξε έξω απο την τάξη ¨Τον Θεό τον έναν τον μοναδικό ποιός τον δημιούργησε, ή δημιουργήθηκε μόνος του;”
-
Ο χρήστης Αντωνης Δουλακης απάντησε12 απαντήσεις 9 ώρες
-
Αντωνης Δουλακης Η Α οικουμενικη συνοδος απλώς ξεκαθαρισε αυτο Που απο την αρχη πίστευε η εκκλησιά την θεότητα Του Χριστού καταδικάζοντας Τους αιρετικούς Που το αμφισβήτησαν! Τόσο απλά
-
Ο χρήστης Αντωνης Δουλακης απάντησε
10 απαντήσεις 4 ώρες
-
Φλεσσας Παναγιωτης ψαχνωντας για το δεντρο, καψαμε το δασος..
-
Δήμος Γιαννιώτης Που και πως αποδεικνυεται η Ιστορικη υπαρξη του Ιησου;”Θεος”μια λεξη κενη περιεχομενου.Οταν υπαρξει εξηγηση της υπαρξης του Συμπαντος θα παψει να υπαρχει με την σημερινη εννοια.
-
Ο χρήστης Δήμος Γιαννιώτης απάντησε7 απαντήσεις 19 λεπτά
-
Knight Leon πολυ καλο ! ασχολεισου και με το 1, 2, 3 και θα ανακαλυψεις ωραια πραγματα
-
Petros Zafeiriou Δεν υπάρχει ΚΑΜΊΑ ένδειξη ύπαρξης ενός θεού-δημιουργου
Και οι αναφορές των φιλοσόφων όπως του Ηρακλείτου ΔΕΝ Μίλαν για ΜΙΑ μοναδική δημιουργική δύναμη
-
Πέτρος Σαμανδαράς ΩΡΑΙΟ.
ΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΚΑΝΕ ΤΟ ΤΟΤΕ ΙΕΡΑΤΕΙΟ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. …Δείτε περισσότερα
-
Θωμάς Κατσαρός Ο Γιος του Θεού ΤΟΥ Κωνσταντίνου του Δολοφονου και της μαμάς πουτανας εξ Παλαιστίνης, (σ.γ.: εννοεί την Αγία Ελάνη ο αχρείος) με συνονθύλευμα Αυτοκρατορικών διαταγμάτων, εκατομμύρια δολοφονιών, στο όνομα του Ιησουλη Εωσφόρου Πρωινού Λαμπρού Αστεριού και το Γένος Δαβίδ Βασιλιά….Πόσο χαιβανι…Δείτε περισσότερα
-
Ntina Lapathioti Πάνω από 30 χιλιάδες οι καταγεγραμμένες αιρέσεις του Χριστιανισμού μέσα σε 2.000 χρόνια ! Τον ξεπερνά σε κατακερματισμό απόψεων και γνωμών, μόνο ο Μαρξισμός που έχει πάνω από 10.000 καταγεγραμμένες διαφορετικές απόψεις μέσα σε 150 χρόνια ! Καταλαβαίνετ…Δείτε περισσότερα
-
Ntina Lapathioti Κι επειδή ως κόκκος άμμου, δεν μπορώ να έχω γνώση για το τι υπάρχει και τι όχι στο σύμπαν, γι αυτό και δεν έχω γνώμη για το αν υπάρχει θεός και ειδικά την φύση του ! Κι επειδή δεν σέρνομαι πίσω από σωτήρες θεόσταλτους, δεν έχω και θρησκεία ! Αυτό όμως …Δείτε περισσότερα
-
Ικτίνος Ικτίνος ΡΕ ΦΙΛΑΡΑΚΟ Fanis Theos ΜΕΧΡΙ ΠΟΙΑ ΤΑΞΗ ΠΗΓΕΣ ΣΧΟΛΕΙΟ ;;;;ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΑΝΤΟΣ: ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ; ΣΑΝ ΛΑΟΣ: ΣΑΝ ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΣΑΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝ;
Πρόσφατα Σχόλια