Οι Άραβες όπως θα δούμε στη συνέχεια πάντα συμπαθούσαν τους ρωμηούς και προστάτευαν την πίστη τους. Όχι όμως οι Τούρκοι. Αυτοί συνεχώς το λεηλατούσαν, βεβήλωναν κάθε ιερό και όσιο, βίαζαν, υποδούλωναν και κατέστρεφαν την Μικρά Ασία και ιδιαίτερα τα Ιωνικά παράλια.

Ο τίτλος του βέβηλου έθνους ταιριάζει σ’ αυτούς, και στους φανατικούς του ISIS και κάθε τρομοκρατική ομάδα που θέλει να επιβάλει μέσω της τζιχάντ το Κοράνι και το νόμο της Σαρία. Οι Άραβες μουσουλμάνοι, οι Αιγύπτιοι, οι Σύριοι, οι Λιβανέζοι  και πολλά άλλα αραβικά κράτη και κρατίδια, ανέκαθεν συμπαθούσαν και ένιωθαν αδελφική φιλία με τους Έλληνες ρωμηούς.

Ας δούμε τι λέει το Κοράνι για τον Αλέξανδρο που τον θεωρεί όπως οι Χριστιανοί, σαν πρωτεργάτη για τη διάδοση του Ισλάμ από τον Θεό προορισμένο  ενάντια στα βδελυρά Έθνη του Γωγ και του Μαγώγ όπως και η  Αποκάλυψη αναφέρει.

Αλλά ας δούμε τι λέει το Κοράνι:

Τι αναφέρει το ΙΣΛΑΜ για τις ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ στο Κεφάλαιο ΣΠΗΛΑΙΟ του Κορανίου

«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως![1] Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).[1]

Με την ελπίδα ότι δόθηκαν τα ερεθίσματα για τον προβληματισμό και την διατύπωση ερωτημάτων έστω και σέ  ένα αναγνώστη , θα κλείσω βάζοντας ερωτηματικό στην κατάφαση τού Εντσο τής Μελκ :
” Τό παλαιό τριαντάφυλλο υπάρχει μόνο σαν όνομα , κρατάμε γυμνά ονόματα ; “

 [1]Το ιερό Κοράνιο, από την κλασική μετάφραση του Κ.Ι. Πεντάκη, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2002
επίσης βλέπε ΚΟΡΑΝΙ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Γ.Γάκης
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;

γράφει ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ἱστορικός (Το Βήμα)

Ο Δίκeρως είναι ο Μ. Αλέξανδρος ή στα αραβικά ο Dhul-Qarnayn.Φαίνεται και από τα δύο κέρατα που φέρει επί της κεφαλής του. Εάν θα προστατέψει τους απογόνους του είναι άλλη ιστορία… Το αξίζουμε;

Με σημείο αναφοράς (και) το Κοράνιο γράφει για την παλαιά αντίληψη των Μουσουλμάνων που θέλει τον Μέγα Αλέξανδρο πρωτεργάτη στον σχηματισμό ενός «οικουμενικού κράτους» για την εξάπλωση της θρησκείας τους

Σύμφωνα με την δυτική αντίληψη, ο Μωάμεθ υπήρξε η απάντηση της Ασίας στον Μέγα Αλέξανδρο: όπως ο δεύτερος μπήκε από την Ευρώπη στην Ασία και στην Αφρική διαμορφώνοντας, μέσω του ελληνικού πολιτισμού, Κράτος οικουμενικό, έτσι και οι οπαδοί του Προφήτη ξεχύθηκαν από την Ασία στην Αφρική και στην Ευρώπη σχηματίζοντας την Ούμμα, δηλαδή την Κοινότητα των Πιστών, μέσα στην οποία κατέρρευσαν οι εθνικές και, ίσαμε ένα βαθμό τουλάχιστον, οι κοινωνικές διαφορές. Θεωρητικώς λοιπόν το ισλάμ θα έπρεπε να βλέπει δυσμενώς τόσο τον βασιλιά από την Μακεδονία όσο και τους Έλληνες γενικώς. Συμβαίνει, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Πράγματι, οι μεν Έλληνες αντιμετωπίζονται, παραδοσιακώς τουλάχιστον, ως λαός φιλικός προς τους πιστούς, ενώ στον Αλέξανδρο αναγνωρίζεται ρόλος στο ευρύτερο σχέδιο του Θεού για τον κόσμο.

Με λίγα λόγια, οι φάλαγγες των Μακεδόνων και των συμμάχων τους ενοποίησαν χώρες διάφορες, ώστε να διευκολυνθεί η διάδοση της μουσουλμανικής πίστεως. Αυτό το επίτευγμα απεδόθη οπωσδήποτε στους Έλληνες, οι οποίοι στο Κοράνι επέχουν θέση περίπου ομοθρήσκων. «Οι Έλληνες νικήθηκαν», είπε ο Μωάμεθ, όταν τα περσικά στρατεύματα σάρωναν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την δεύτερη δεκαετία του 7ου αι., «… αλλά», συνέχισε, «θα νικήσουν με την σειρά τους, μέσα σε λίγα χρόνια… Τοτε οι πιστοί θα χαρούν για την νίκη αυτήν που θα έχει γίνει με την βοήθεια του Θεού ο οποίος βοηθάει όποιον θέλει…» (Κοράνι, ΧΧΧ, 1-4).

Σύμφωνα με την γνώμη εμπείρων ερευνητών, όσο οξύμωρο και αν ηχεί τούτο, η νίκη, το 629, του Ηρακλείου κατά των Περσών θεωρήθηκε εκπλήρωση της προρρήσεως του Μωάμεθ (που αντιπαθούσε τους τελευταίους γιατί ήταν πυρολάτρες), συνέβαλε στην εδραίωση του Ισλάμ και, συνακολούθως, στις νέες ήττες των Ελλήνων ­ από τους Άραβες αυτή την φορά. Βέβαια, οι Μουσουλμάνοι, καιρό μετά την επικράτησή τους στην Παλαιστίνη και στην Συρία, απέφευγαν να καταστρέψουν πλήρως το παλαιό διοικητικό σύστημα. Απεναντίας, διατήρησαν την παλαιά χριστιανική γραφειοκρατία. Η περίπτωση του Ιωάννη Δαμασκηνού, πρωτοσυμβούλου του χαλίφη, φαίνεται πως, εκείνη την εποχή, τον 8ο αι. δηλαδή, ήταν κανόνας μάλλον παρά εξαίρεση.

Με λίγα λόγια, οι Μουσουλμάνοι θεώρησαν πεδίο εξαπλώσεως της θρησκείας τους την οικουμένη, πρωτεργάτης στον σχηματισμό της οποίας είχε αναδειχθεί ο Μέγας Αλέξανδρος. Η οικουμένη είχε βεβαίως ακούσει τον λόγο του Ιησού, αλλά η ειδωλολατρία δεν είχε εξαφανισθεί από παντού: έπρεπε λοιπόν να εκριζωθεί βιαίως…
… Ωστε να γίνει το θέλημα του Θεού, η εκπλήρωση του οποίου είχε αρχίσει με τον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτός ο τελευταίος αποκαλείται στο Κοράνι Δίκερως (Δουλ’ Καρνέιν στα Αραβικά). Γιατί; Πολλές ερμηνείες προτείνονται. Σύμφωνα με την ευλογοφανέστερη, εκείνοι που αλλάζουν τον ρουν της Ιστορίας καταλήγουν κερασφόροι: τα πλευρά του κρανίου φουσκώνουν τόσο εξαιτίας της εσωτερικής εντάσεως, ώστε μεταβάλλονται σε προεξοχές. Γι’ αυτό ο Μωϋσής του Μιχαήλ Αγγέλου στην Ρώμη είναι με κέρατα όπως και ο Βούδας κάποτε ή και πρόσωπα σε χριστιανικές εικόνες.

Στο Κοράνι πάντως περιέχεται λυρική εξιστόρηση του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου (XVIII, 82-110): Ο Θεός στερέωσε την δύναμή του επί της γης και του επέτρεψε να πραγματοποιήσει ό,τι επιθυμούσε. Ο βασιλιάς, από την πλευρά του, έφτασε στα πέρατα της γης. Πήγε μάλιστα και στο σημείο από όπου ξεχύνονται στον κόσμο οι Γωγ και Μαγώγ, όπου άκουσε τις παρακλήσεις του λαού που ζούσε εκεί και έκτισε, με «πέτρες σιδερένιες» και λειωμένο χαλκό, φράγμα για να προστατεύσει την οικουμένη από αυτούς.

Ποιοι είναι οι Γωγ και Μαγώγ; Μια κατά γράμμα απάντηση αποκαλύπτει ειρωνεία της Ιστορίας. Πράγματι, με την ονομασία αυτή συμβατικώς νοούνται οι λαοί της κεντρασιατικής στέπας, φύλα τουρανικά δηλαδή, η μεταγενέστερη ένταξη των οποίων στον κόσμο του Ισλάμ προσέδωσε ισχύ σε αυτό το τελευταίο και είχε τελικά ως αποτέλεσμα την κατάλυση του ελληνικού μεσαιωνικού Κράτους. Είναι πολύ αμφίβολο όμως κατά πόσον στο Κοράνι εκλαμβάνονται κυριολεκτικώς οι εν λόγω Γωγ και Μαγώγ, που μάλλον μεταφορικώς αναφέρονται και πρέπει να νοηθούν ως οι δυνάμεις, γενικώς, της βίας, της αναταραχής και της καταστροφής. Με λίγα λόγια, ο Αλέξανδρος έδιωξε από τον κόσμο το χάος και σχημάτισε οικουμένη έτοιμη να στραφεί στην λατρεία του Μοναδικού Θεού.

Συνεπώς, κατά το Κοράνι, εφόσον ο Μέγας Αλέξανδρος έδρασε ως όργανο της θείας βουλήσεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολάτρης. Το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων είναι κατηγορηματικό σχετικώς: Πράγματι, ο Μακεδών εμφανίζεται να λέει: «Είμαι άνθρωπος σας εσάς, αλλά μου απεκαλύφθη  ότι δεν υπάρχει παρά ένας Θεός. Οποιοσδήποτε (λοιπόν) ελπίζει πως θα εμφανισθεί μια ημέρα μπροστά στον Κύριο να κάνει το καλό και να μην εμπλέκει κάποιο δημιούργημα στην λατρεία του Κυρίου».

Όλα αυτά είναι, βέβαια, κολακευτικά για εμάς τους Έλληνες, μα τι νόημα έχουν σε τελευταία ανάλυση; Το Ισλάμ βασίζεται σε αντίληψη της Ιστορίας απλουστευτική μεν αλλά «συμπαγή» και στέρεη. Πράγματι, κατά τους Μουσουλμάνους, ο Θεός έστειλε πολλούς προφήτες στους ανθρώπους, αλλά αυτοί τους αγνόησαν. Ο Δίκερως λοιπόν, ο Μέγας Αλέξανδρος, ανέλαβε να ενοποιήσει τον κόσμο εξοβελίζοντας τις δυνάμεις του χάους που, στην ουσία, δεν είναι παρά οι δυνάμεις του κακού. Έτσι άνοιξε ο δρόμος στην εξάπλωση του Μονοθεϊσμού. Επιπλέον, ο Αλέξανδρος συγκατελέχθη στους λίγους εκείνους που άνωθεν πήραν το δικαίωμα να μιλούν για το τέλος της Ιστορίας.

Αυτές οι προρρήσεις περιλαμβάνονται στο Κοράνι (XVIII, 98-108) και αμυδρά έστω θυμίζουν την Αποκάλυψιν του Ιωάννη (κ’, 7-10): Καθώς θα τελειώνει ο χρόνος (ανθρώπινο εφεύρημα), το φράγμα που έστησε ο Μέγας Αλέξανδρος θα διαρραγεί σύμφωνα με την θεία βούληση και οι δυνάμεις του χάους θα ξεχυθούν στον κόσμο. Τότε θα ηχήσει η σάλπιγγα, το θέλημα του Θεού θα επιβληθεί οριστικά και «άπιστοι» θα ριχθούν στην γέενα, τόπο φωτιάς: Η Ιστορία θα τελειώσει.

Και, βέβαια, ενδιαφέρον παρουσιάζει άποψη μουσουλμάνων διανοουμένων ότι οι Γωγ και Μαγώγ έχουν ήδη εισβάλει στον κόσμο μας. Από πού απορρέει όμως αυτή η αντίληψη; Και ποιες δυνάμεις μπορούν, στις ημέρες μας, να θεωρηθούν χαοτικές;

Όλα αυτά είναι, βέβαια, μια άλλη ιστορία…

===================================

 Το όραμα της Aakifah

To 1995 στην Λατάκια της Συρίας έλαβε χώρα ένα παράξενο συμβάν το οποίο αν αφορά και την Ελλάδα δεν έγινε καθόλου γνωστό στην χώρα μας. Η μικρή Aakifah από την Λατάκια, υποστήριξε πως είδε σε όραμα έναν άνδρα ο οποίος της έδειξε το μέλλον της Συρίας, του κόσμου και είχε και μια αναφορά στην Ελλάδα!

Πιο συγκεκριμένα της έδειξε την διάλυση της Συρίας, την εμπλοκή στην περιοχή αυτή όλων των υπερδυνάμεων, το μαζικό κύμα μετανάστευσης και μια προειδοποίηση προς τους πιστούς όσον αφορά την αντιμετώπιση της Ελλάδας.

Όσον αφορά λοιπόν την χώρα μας και σύμφωνα με το όραμα της μικρής Aakifah, ο άνδρας της ζήτησε να προειδοποιήσει τους «πιστούς» να μην πειράξουν την Ελλάδα και τους Έλληνες γιατί αυτό θα έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες γι’ αυτούς. Είπε συγκεκριμένα ότι τυχόν ζημιά της Ελλάδος από τους «πιστούς» θα επιφέρει την οργή του Dhul Qarnayn (Αλέξανδρος)ο οποίος θα προστατεύσει τους Έλληνες απογόνους του και θα εξαπολύσει τους Γωγ και Μαγωγ στα έθνη των πιστών! Αλλά είναι και θέλημα του Αλλάχ οι Έλληνες να είναι και πάλι νικητές όπως αναφέρει άλλωστε και το Κοράνι.

Ο άνδρας προέτρεψε τους πιστούς να ακούσουν τα λόγια του και μην εμπλακούν με την Ελλάδα γιατί ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!!

Πολλοί υποστήριξαν ότι ο άνδρας ήταν ο Dhul Qarnayn και άλλοι ότι ήταν ο ίδιος ο Προφήτης. Όπως και να’ χει (και λόγω του ότι το συγκεκριμένο όραμα αρχίζει και γίνεται γνωστό) πολλοί είναι αυτοί που αρνούνται να εισέλθουν στην Ελλάδα. λέγοντας ότι αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ισλάμ αλλά είναι παιχνίδια της Τουρκίας και των εχθρών της Ελλάδας!!!
———————————————————-

Στο 18ο κεφάλαιο του Κορανίου (18:83-101), γίνεται λόγος γιά τον Δίκερω (Dhul-Qarnayn), στη Σούρα “Al-Kahf” (https://en.wikipedia.org/wiki/Al-Kahf)

———————————————————-

Σχόλια Νίκου Μπαϋρακτάρη:

Αυτό το όραμα είναι αληθινό κι ανταποκρίνεται σε προφητείες που υπάρχουν ήδη πριν την εμφάνιση του Ισλάμ. Όταν ο Ηράκλειος υποχώρησε προ των ισλαμικών στρατευμάτων κι εγκατέλειψε την Συρία, αποχαιρέτησε την γη εκείνη που τόσο αγαπούσε αναφερόμενος στην στιγμή που οι Ρωμιοί θα επιστρέψουν στην Συρία και η Ρωμανία θα ανακαταλάβει την Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα. Προσδιόρισε το μελλοντικό αυτό γεγονός στα χρόνια του Αντιχρίστου που με ψέμματα και κολακείες θα εξαπατάει τους Ρωμιούς για να τους κρατάει σε απόσταση κι ακίνδυνους.

Η ιστορική αυτή αναφορά βρίσκεται στο ανάλογο κεφάλαιο της Ιστορίας του Ταμπαρί, του μεγαλύτερου ιστορικού του Ισλάμ (9ος-10ος αιώνας).

Δεν είναι θέμα Αλεξάνδρου αρχικά. Είναι θέμα Ηρακλείου, επιστροφής των Ρωμιών στην Συρία, και διασύνδεσης του μελλοντικού αυτού γεγονότος με την κυριαρχία του Αντιχρίστου, ο οποίος θα κολακεύει τους Ρωμιούς για να τους αποπροσανατολίσει. Εννοείται ότι η επιστροφή των Ρωμιών στην Συρο-Παλαιστίνη επισύρει το τέλος του Αντιχρίστου.

Ο Ηρακλειος δεν χρησιμοποιεί το βδελυρό αυτό όνομα που αναφέρει η Αποκάλυψη και που στα αραβικά είναι Μασίχ αντ-Ντετζάλ. Τον αποκαλεί “ο άνθρωπος που δεν θα έπρεπε ποτέ να γεννηθεί”. Ο Ταμπαρί θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ευρύτατα διαδεδομένη λέξη αλλά φαίνεται ότι απέδωσε τα λόγια του Ηρακλείου όπως οι εχθροί του αυτοκράτορα δεν επέτρεψαν να διασωθούν σε κανένα ιστορικό ή άλλο ρωμέικο κείμενο των χρόνων της Αυτοκρατορίας.

Θα τα βρείτε στον 12ο τόμο της τελευταίας αγγλικής έκδοσης της Ιστορίας του Ταμπαρί (40 τόμοι συνολικά μόνον αγγλικό κείμενο):
https://archive.org/stream/TabariEnglish/Tabari_Volume_12#page/n205/mode/2up
Πάτε στη σελίδα 181-182 του βιβλίου (σελ. 206-207 του Pdf)

Ο τίτλος ( οι μεταφραστές διαίρεσαν το κείμενο σε ενότητες για να το κάνουν πιο εύχρηστο) στα αγγλικά είναι:
The Departure of Heraclius for Constantinople

Διαβάστε την αριστερή σελίδα πρώτα αλλά ο επίσημος αποχαιρετισμός της Συρίας από τον Ηράκλειο είναι στην μεγάλη παράγραφο της δεξιάς σελίδας. Αρχίζει με το
Peace be upon you, O Syria!
Διαβάστε το μέχρι το τέλος της παραγράφου.
Όπου διαβάζετε “Byzantines” πρέπει να αντιλαμβάνεστε ‘Ρωμιούς” – Ρουμ είναι στα αραβικά η λέξη. Μην ξεχνάτε ότι οι εκδότες, οριενταλιστές κι ισλαμολόγοι, είναι μασώνοι και σιωνιστές! Πρέπει να καταλαβαίνετε ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τις λέξεις!

Η υπόθεση του Αλεξάνδρου παίζει αλλού: το έργο του προτύπωσε εκείνο του Βασιλέως Βασιλέων (Αποκάλυψη ΙΔ’ 14). Και οι δύο στρέφονται κατά των Ασκενάζι Χαζάρων. Ο πρώτος ανήγειρε ένα μυστικό τείχος για να τους εμποδίσει να κυριαρχήσουν στην Γη πριν από το Πλήρωμα του Χρόνου. Ο δεύτερος έρχεται επειδή το τείχος κατέρρευσε για να τους εξαφανίσει. Ζούμε στο Πλήρωμα του Χρόνου. Ο Ιησούς προφήτευσε την εξολόθρευση του σημερινού σατανο-κράτους Ισραήλ του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Χαζαρία. Είναι μασωνική και σιωνιστική παρερμηνεία ότι ο Ιησούς προφήτευσε την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Αυτό ήταν ένα ασήμαντο γεγονός για να ασχοληθεί ο Ιησούς μαζί του. Ο Ιησούς μίλησε για το Τέλος: τι είπε για την Τελική Καταστροφή των Ιεροσολύμων; ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΘΟΣ ΕΠΙ ΛΙΘΟΝ!

Ανοίξτε τα μάτια σας λοιπόν και δείτε ότι όλο το δυτικό τείχος του ναού του Ηρώδη (το τείχος των δακρύων) είχε μείνει άθικτο σε μεγάλο βαθμό: αυτό σημαίνει ότι έμειναν πολλές σειρές λίθων πάνω σε άλλους λίθους. Χοντρή κοροϊδία να νομίζουμε ότι ο Ιησούς έδινε μισή πεντάρα για το που στο καλό θα πήγαινε το σατανο-κράτος των Φαρισαίων.

Και οι Χαζάροι δεν είναι άλλοι από τον Γωγ (Μαγώγ είναι κειμενική σύγχυση: δεν είναι άλλο έθνος, η λέξη σημαίνει ‘γη του Γωγ).

Σ.γ.: Εμείς θα προσθέταμε και το μέλλον να αποσυντεθεί εις τα εξ ων συνετέθη Τουρκικό κράτος