Δεν ειμαι εγω γι’αυτην εδω την ζωη, ουτε ειναι αυτη η ζωη εδω για μενα…εγω αλλιως την ηθελα αυτην την ζωη…χωρις προβληματα, χωρις αρρωστιες, χωρις πονο, μονο αθωοτητα, τιμιοτητα, δικαιοσυνη και ξεγνοιασια….δεν θελω αλλο να μπλεκω με γιατρους ορθοπεδικους και με φυσιοθεραπευτες…κουραστηκα, βαρεθηκα, διοτι ουτε αυτοι δεν ειναι ικανοι να αποκαταστησουν πληρως ενα σπασμενο μελος…..θελω να παραμεινω μονη μου με τις πατεριτσες μου, κι αν θελει ο Θεος, θα μου το κανει το ποδι μου καλα, οπως ηταν και πρωτα, πριν το ατυχημα……ειναι χασιμο χρονου, σπαταλη χρηματων, σκετη κοροιδια και ατελειωτα ψυχοφθορο να τρεχεις να ζητας βοηθεια απο γιατρους, οι οποιοι δεν ειναι σε θεση να σου φτιαξουν τον αστραγαλο αμεσα, οπως ηταν και πρωτα…..και μαλιστα σου προκαλουν μεγαλο σωματικο πονο στο ποδι…..Και σ’οποιον αρεσω…αν καποιος σοκαρεται να με βλεπει με τις πατεριτσες, ας γυρισει το βλεμμα του κι ας κοιταξει αλλου…ο πραγματικος προορισμος μου ειναι καπου αλλου, κι οχι αυτη η πουτανα η ζωη…τ’αφηνω ολα στον Θεο απο δω και περα…δεν ξανανακατευομαι με γιατρους για το ποδι μου…αν θελει ο Θεος, θα μου το κανει ο ιδιος καλα οπως και πρωτα, χωρις φυσικοθεραπειες και αλλες μαλακιες….Εγω δεν στεναχωριεμαι καθολου που ειμαι ακομα με τις πατεριτσες, διοτι μπορω ακομα κι ετσι να κανω μια φυσιολογικη ζωη…δεν αποτελει η αναπηρια εμποδιο στο να διεξαγεις μια φυσιολογικη και ανεξαρτητη ζωη…