ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ : Έλληνες, αν δεν συνεπάρει το είναι μας ο “ιερός θυμός”, ελευθερία, πατρίδα και ζωή δεν έχουμε μπροστά μας. (Α΄ μέρος)

Ύπαγε οπίσω μου Σατανά!

 

Σίγουρα ο θυμός είναι ένα από το πιο αρνητικά, τα  πιο επικίνδυνα ανθρώπινα συναισθήματα. Καλύτερα να τον ονομάσουμε  ψυχική κατάσταση, όπου παραγκωνίζεται η λογική, περισσότερο ή λιγότερο. Αν ο άνθρωπος δεν έχει κάνει εσωτερικό αγώνα για να τον τιθασεύσει, μπορεί να οδηγηθεί σε επικίνδυνες ατραπούς, με άλλα λόγια σε  καταστροφικές πράξεις εναντίον άλλων, συνεπώς και του εαυτού του, που σε κατάσταση νηφαλιότητας δε θα  τις απέφευγε.

“Μακάριοι οι πραείς…”  είπε ο Χριστός στην επί του όρους Ομιλία,  “…ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην”. Μας  δήλωσε ο Χριστός  ότι όποιοι έχουν υπερβεί το ευέξαπτο και θυμώδες μέρος του είναι τους είναι  Μακάριοι,  “έχουν μεταβεί στη νήσο των Μακάρων”, όπως θα το έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος, που κατέγραψε την επί του όρους Ομιλία, χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς λέξη/έννοια, καταδεικνύοντας την αλληλοπεριχώρηση Ελληνισμού-Χριστιανισμού. Και δεν είναι το μόνο σημείο στην Καινή Διαθήκη, στο οποίο καταγράφεται αυτή η αλληλοπεριχώρηση.

Δηλώνει κάτι ακόμα πιο μεγαλειώδες αυτή η ρήση του Χριστού, ότι η γη θα ανήκει (κληρονομήσουσι) στους  πράους..  Δηλαδή θα έρθει  ώρα που τη γη θα την κατοικούν πράοι, αυτοί που δεν έχουν καμία εσωτερική επαφή με διαπροσωπικές, άρα και διασυλλογικές έριδες. Η γη θα ανήκει στους “μακάριους πραείς”. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να πραγματωθεί το “Επί γης ειρήνη…”;

Ο  Ηράκλειτος από πολλούς θεωρείται ο προ Χριστού Χριστιανός, επειδή πολλά από τα αποφθέγματα του είναι σαν να τα έχει εκφέρει ο ίδιος ο Χριστός, όχι ως εξωτερική λεκτική φόρμα, αλλά ως βαθύτερο νόημα και σημασία.

“Πατήρ πάντων πόλεμος” είπε ο Ηράκλειτος. Όμως πολλοί έχουν παρερμηνεύσει τη φράση αυτή είτε από άγνοια είτε γιατί επιδιώκουν να προσδώσουν ένα μανδύα χρησιμότητας, ίσως και ηθικής στους πολέμους. Όμως το “πατήρ πάντων πόλεμος” του Ηράκλειτου έχει την έννοια ότι η σύνθεση που προκύπτει από τη διαπάλη των αντιθέτων  είναι αυτή που εξελίσσει τη δημιουργία.

Θα μπορούσε αυτή η πρόταση να αποτελεί μία Αρχή της φυσικής, αλλά και της ατομικής Ηθικής, κατ’ επέκταση  και της συλλογικής/κοινωνικής. Τον Ηθικό άνθρωπο θα τον γεννήσει η διαπάλη των αντιθέτων μέσα του. Αυτό που ονομάζουμε Φως με αυτό που ονομάζουμε σκότος.

Ηθικός άνθρωπος  είναι αυτός που δίνει αυτόν τον αγώνα και που επιτρέπει στο Φως μέσα του να νικάει και να τον οδηγεί στην Πνευματική  ανέλιξη του.

Σταματώ εδώ τα εισαγωγικά για το θυμό, γιατί δεν είναι το θέμα ο θυμός, αλλά  “ ο ιερός θυμός”  ως αιτία συνέγερσης των Ελλήνων.  Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ιερός θυμός, αυτός που όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά αντίθετα ανήκει επίπεδο της ιερότητας; Είναι ο θυμός που γεννιέται μέσα στον άνθρωπο όταν βλέπει να βεβηλώνεται και να καταστρέφεται ό,τι είναι ιερό, διαχρονικά.  

Αυτόν  τον ιερό θυμό μάς τον κατέδειξε περίτρανα ο Χριστός, το απόλυτο  πρότυπο για κάθε άνθρωπο που  θέλει μέσα του νίκες για το Φως και όχι για το σκοτάδι. Αυτός, το ανυπέρβλητο πρότυπο της πραότητος, υπήρξαν φορές που θύμωσε; Ναι, προσωπικά θυμάμαι δύο. Όταν έφτιαξε φραγγέλιο και έδιωξε τους εμπόρους και τους “χρηματιστές” της εποχής από το Ναό, στην Ιερουσαλήμ. Φανταστείτε την παρακάτω εικόνα και πόσο θυμό φανερώνει:

“καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε”(Ιωαν.2,15)

Επειδή όμως ό,τι έπραττε ο Χριστός ήταν “μάθημα ες αεί” και είχε επέκταση στο χρόνο και συνεπώς στους ανθρώπους ανά τους αιώνες, αυτός ο θυμός Του σημαίνει:

“Προσέξτε βέβηλοι, μη βεβηλώνετε το Ναό…”, που θα μπορούσε να είναι ένα κτίσμα/ναός, αλλά και ο άνθρωπος/ναός και η ανθρώπινη συλλογικότητα/ναός και η γη/ναός  “…γιατί σας περιμένει φραγγέλιο και  εκδίωξη από αυτό που δεν είστε διατεθειμένοι να σεβαστείτε”!

Επίσης θύμωσε εναντίον του σκότους, που προσωποποιείται από τον αποκαλούμενο Διάβολο, όταν στον Τελευταίο Πειρασμό, αυτός Του πρότεινε: “προσκύνησε με και εγώ θα σου χαρίσω όλα τα βασίλεια της γης, τα πλούτη τους και τη δόξα τους” . Και ο Χριστός του απάντησε: “Ύπαγε οπίσω μου Σατανά…”! Αυτή η απάντηση είναι πλήρης ιερού θυμού. Στην τότε εποχή το “ύπαγε οπίσω μου” ήταν άκρως υποτιμητικό, κανονική ριπή εξευτελισμού.

Και βέβαια σήμαινε ότι εσύ δεν έχεις θέση δίπλα μου. Δεν είσαι όμοιος με μένα.  Η θέση σου είναι θέση αδυναμίας, εγώ είμαι ο δυνατός, εγώ πηγαίνω μπροστά κι εσένα σε διατάζω (προστακτική το “ύπαγε”) να είσαι πάντα πίσω μου,  σε θέση όχι ισότητας αλλά  αδυναμίας ως προς εμένα.

Σήμερα δυστυχώς, ακόμα και στην Ελλάδα, δίνει και παίρνει ο Εωσφορισμός,  η Σατανολατρεία, η οποία καλλιεργείται πολύ έντεχνα και “βαθμιαία” μέσα στις γνωστές μυστικές λέσχες, αλλά και πολλοί τύποι και πρακτικά μαγείας.

Όσοι,  για λίγη πρόσκαιρη δόξα ή χρήμα, (ή φθόνο για τον συνάνθρωπο!) έχετε πουλήσει την ψυχή σας στο Διάβολο, δεν έχετε καταλάβει στο ελάχιστο  ποιος είναι ο Δυνατός και ποιος “καπνού σκιά”.  Οπότε, όταν ακούσετε κι εσείς το “ύπαγε οπίσω μου…” μην εκπλαγείτε. Ήταν σαφής ο Χριστός προς τον αρχηγό σας, άρα προειδοποίησε κι εσάς, τους ακολούθους του.

Κι αν συνδυάσουμε τους δύο “ιερούς θυμούς” του Χριστού και  διακρίνουμε το πηχτό σκοτάδι και την ανυπόφορη δυσωδία από τη σήψη  στην οποία  βρίσκεται το  δαιμονοκρατούμενο κομμάτι  της ανθρωπότητας, τότε διαπιστώνουμε ότι ο Χριστός, διαχρονικά, τους δίνει την εντολή:

“Υπάγετε….”! Πηγαίνετε… στους σκουπιδότοπους τους Σύμπαντος, στη Γέεννα του πυρός!  (Γέεννα ονομαζόταν ο τόπος όπου οι Ιεροσολυμίτες κατέστρεφαν τα σκουπίδια τους, προφανώς βάζοντας τους φωτιά),   γιατί έχετε βεβηλώσει οτιδήποτε  είναι ιερό στη γη αυτή.  

Τους το  είπε  και αλλιώς:

“πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.”(Ματθ.7,19)

Η Δικαιοσύνη του Θεού δεν είναι εκδίκηση, αλλά είναι σε εφαρμογή ο θεμελιώδης  Νόμος του Σύμπαντος ότι “κάθε αιτία έχει το ανάλογο αποτέλεσμα”. Οι Εωσφοριστές κάθε βαθμού  θα λάβουν  το αποτέλεσμα των αιτίων/επιλογών τους, για το οποίο  έχουν  προειδοποιηθεί με πλήρη σαφήνεια. Και αν δεν μετα/νοήσουν σημαίνει ότι κράτησαν την επιλογή τους μέχρι του τέλους τους…!

Τώρα ως Έλληνες, και όχι μόνον ως Χριστιανοί, ας πάμε λίγο πιο πίσω στους αρχαίους προγόνους μας για να δούμε τι θεωρούσαν εκείνοι ως ιερό, γιατί το αληθινά ιερό είναι διαχρονικό και πανανθρώπινο.

Αλλά αυτό είναι το θέμα του Β’ μέρους. Σταματώ εδώ το ‘Α μέρος, επειδή γι’ αλλού ξεκίνησα και αλλού  με πήγε η ροή της σκέψης  καθώς έγραφα και μακρηγόρησα. Αναγκάστηκα, ως εκ τούτου, να κόψω το άρθρο σε τρία μέρη. Στο Γ’ μέρος θα επικεντρωθούμε στο κυρίως θέμα, όπως εκφράζεται στον τίτλο.

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου. 

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.