Σήμερα 8 Μαρτίου η γιορτή της πολύπαθης γυναίκας μια ιστορία αγάπης και μίσους, έμπνευσης, ρομαντισμού αλλά και ανταγωνισμού

Τι συνέβη σαν σήμερα; Στην ανώριμη, χαμερπή, χαμένη μέσα στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής ανθρωπότητα, έλαμψε μια μικρή, απειροελάχιστη λάμψη φωτός.

Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Το 1911, η «Ημέρα της Γυναίκας» διοργανώθηκε στη Γερμανία με πρωτοπόρο την δασκάλα και σοσιαλίστρια γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν μαζί με 100 εκπροσώπους από 17 χώρες.

Κλάρα Τζετκιν μια δυναμική γυναίκα που τα έβαλε στα ίσα με το ανδρικό ικατεστημένο

Κλάρα Τσέτκιν μια δυναμική γυναίκα που τα έβαλε στα ίσα με το ανδρικό ικατεστημένο

Στη Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν πείστηκε από τη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι και καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα, ωστόσο σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο.

εικόνα 1Εν τοπυτοις μόλις 69 χρόνια μετά από το 1975 καθιερώθηκε η Ημέρα της Γυναίκας και τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

Ποια δικαιώματα;

Σαν παρίας η γυναίκα ακόμη και σήμερα το 2016, εργάζεται διπλά και τρίδιπλα, στο σπίτι με την οικογένεια, στο γραφείο ή τον αγρό και αμείβεται από καθόλου έως λιγότερο από τον άνδρα της.

Γιατί θεσμοθετήθηκε

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος μεταξύ των ανδρών.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλλίες. Αλλά φυσικά δεν εισακούσθηκαν. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Πολύπριν θεσμοθετηθεί η εορτή γυναίκες από διάφορα κράτη απαίτησαν να έχουν δικαίωμα ψήφου, το οποίο πρώτες οι γυναίκες της βρετανικής αποικίας της Νέας Ζηλανδίας απέκτησαν επισήμως το 1893.

Για να εκτιμήσει όμως κανείς πόσο αργά αλλάζουν οι κοινωνικές συνθήκες και πόσο αργά κτυπάει το ρολόι της παγκόσμιας Ιστορίας αρκεί να πούμε ότι σε κράτη της Αφρικής ακόμη ισχύει το έθιμο της κλειτοριδεκτομής.

Οι νομοθέτες της Σενεγάλης για παράδειγμα, προσπαθούν με νόμο από το 1997, να καταργήσουν την περιτομή ή κλιτοριδεκτομή στη χώρα τους. Το μόνο που επέτυχαν μέχρι ώρας είναι η επιβολή της απαγόρευσης μέσα σε 8 χρόνια, σε 1527 χωριά, που χρησιμοποιούνται σαν πρότυπα μοντέλα όπως το Κερ Σιμπάρα ένα μικρό σενεγαλέζικο χωριό. Αυτό αποδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις προαιώνια ήθη και έθιμα.

Υπάρχει ένα τοπικό πρόγραμμα ονόματι Τοστάν με την υποστήριξη του ΟΗΕ και χρηματοδοτούμενο από την (UNICEF) το οποίο προσπαθεί να αγκαλιάσει την Σενεγάλη, την Γουινέα, την Μπουρκίνα Φάσο, το Μαλί και τη Σομαλία όπου ακόμη τα 100% των κοριτσιών περιτέμνονται.

Πρέπει να αναφερθεί ότι ένεκα του Ισλάμ, χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, καθώς πέρυσι (2015) τους δόθηκαν δημόσια αξιώματα και ίσα εργασιακά δικαιώματα με τους άντρες.

Αλλά και στο Ιράν  οι ριζοσπάστριες γυναίκες, όσες απαιτούν σεβασμό και εκτίμηση με ίσα δικαιώματα από τους άνδρες διώκονται.Η Σάρβι Τσισάζ, περσίδα φεμινίστρια, υποστηρίζει ότι οι επαφές τους με τις γυναίκες που αγωνίζονται μέσα στο Ιράν είναι στενές, αλλά ότι στο θέμα αυτό η οργάνωσή της είναι ιδιαίτερα προσεκτική, ώστε να μην επιβαρύνει τη θέση εκείνων που πέφτουν στα χέρια του καθεστώτος των μουλάδων.

Στο κίνημά μας, η ισότητα των γυναικών στο επίπεδο των διακηρύξεων. Αποτελεί καθημερινή πρακτική. Την εποχή της ανατροπής του Σάχη, στους δρόμους βρέθηκαν εκατομμύρια γυναίκες που ζητούσαν περισσότερες ελευθερίες. Αλλά εκείνο που συνέβη ήταν να χάσουν και τα δικαιώματα που είχαν. Ο,τι επακολούθησε ήταν πραγματικά ταπεινωτικό για τις γυναίκες: υποχρεώθηκαν να φορέσουν ολόσωμες καλύπτρες, πολλές έχασαν τη δουλειά τους, άλλες αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό.

Είναι αλήθεια ότι σημειώθηκε μια σχετική “φιλελευθεροποίηση” ως προς τη γυναικεία ενδυμασία, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε στο επίπεδο της νομοθεσίας. Το καθεστώς γίνεται όλο και πιο σκληρό απέναντι στις γυναίκες: απαγορεύει τις συγκεντρώσεις τους, διαλύει βάναυσα τις διαδηλώσεις τους κ.ο.κ.».

Για πιο σεβασμό κιαι ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών μιλάμε;

Σήμερα, όταν μόνο το 1/5 των κοινοβουλευτικών εδρών καταλαμβάνονται από γυναίκες και υπάρχουν μόνο 19 αρχηγοί κρατών γένους θηλυκού (από τις περίπου 196 υποψηφιότητες), γίνεται αντιληπτό πως μπορούν να αλλάξουν ακόμη πολλά πράγματα.

Να σημειωθεί πως ο αριθμός των γυναικών-μέλη του υπουργικού συμβουλίου έχει τριπλασιαστεί μεταξύ του 1994 και του 2014, αλλά παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το ανδρικό φύλο. Σύμφωνα με έρευνα της Independent, σε περίπου 118 χρόνια θα λυθεί εντελώς το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των γυναικών, ενώ σήμερα από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, μόνο οι 55 είναιγυναίκες. Για τον καπιταλισμό βέβαια που μετράει τα δικαιώματα με βάση τον πλούτο και το  χρήμα.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επισημαίνει πως το παγκόσμιο γυναικείο εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί κατά 1 δισεκατομμύριο τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά μεγάλο ποσοστό έχουν τα προνόμια που είχαν οι άντρες το 2006. Δηλαδή μιλάμε για εργασία-σκλαβιά με δικαιώματα και αμοιβές τις χειρότερες που θα μποιρουσαν από τους ολιγάρχες να δοθούν στις γυναίκες, ιδιαίτερα του τρίτου κόσμου, όπως στην Κίνα και ην Ινδία για παράδειγμα, όπου φτάνουν στο έσχατο σημείο εξαθλίωσης για λίγα δολάρια να κοιμούνται πάνω στις ραπτομηχανές τους, να σακατεύονται ή ακόμη και να αυτοκτονούν.

Ποιο είναι το επίκεντρο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας φέτος;

Οι τωρινοί στόχοι, οι οποίοι πρόκειται να έχουν την ίδια θεματολογία μέχρι το 2030, έχουν στόχους: την διείσδυση των γυναικών, ως ένας πυρήνας, στην παγκόσμια οικονομία και την καταπολέμηση την φτώχειας σε όλο τον κόσμο. Επίσης υπενθυμίζονται τα επιτεύγματα των γυναικών τον τελευταίο αιώνα, ενώ σε ορισμένες χώρες η σημερινή μέρα είναι εθνική αργία για το γυναικείο φύλο.

Εκτός από το μισθολογικό χάσμα που απασχολεί κρατικούς και μη φορείς, η προσπάθεια ευαισθητοποίησης όσον αφορά την γυναικεία κακοποίηση, είναι ακόμη ένα φλέγον ζήτημα.

Εκτιμάται ότι 120 εκ. Γυναίκες κάτω των 20 ετών έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Περισσότερο από το 1/3 των γυναικών σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία σε κάποια φάση της ζωής τους και κυρίως στην εφηβεία ή την περίοδο της εμμηνόπαυσης.

Ο ISIS ιδιαίτερα φέρνει μεγάλο βάρος της ευθύνης γι’ αυτό. Αιχμαλωτίζει τις νεαρές γυναίκες και οι ισλαμοφασίστες τιης αγοράζουν έναντι 800 ευρώ ή της πουλάνε αφού της βιάσουν πρώτα. Παίρνουν τα νόθα παιδιά τους για να τα μετατρέψουν σε ισλαμοφασίστες γενίτσαρους που βλέπουν τον κόσμο μονόχνωτα και με απόλυτο μίσος. Έκπαιδεύονται τα αγόρια από μικρά πως να σκοτώνουν και να αποκεφαλίζουν. Την ίδια στιγμή τα κοριτσάκια τα ετοιμάζουν για να γίνουν σκλάβες σε χαρέμια πλουσίων ή υποψήφια θύματα προς πώληση.Πολά παιδιά θα γίνουν δότες οργάνων.

Ο Ban Ki-moon, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, είπε πως ξεκίνησε ο ίδιος μία προσωπική εκστρατεία για την δημοκρατική εκπροσώπηση των γυναικών σε κοινοβούλια σε όλο τον κόσμο.
«Προσπαθούμε να βάλουμε ένα τέλος στις προκαταλήψεις του παρελθόντος, ώστε οι γυναίκες να μπορέσουν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους, πέρα από τα όρια που τους έχουν υποβάλλει», τόνισε.

Μάταια κοπιάζεις Μουν. Η ανθρωπότητα είναι σε αρνητικό πρόσημο συντονισμένη. Γιατί;

Ιδού γιατί:

Αυτός είναι αδέρφια ο χριστιανικός Πολιτισμός μας. Εμείς οι Χριστιανοί της δεκάρας είμαστε υπεύθυνοι. Η ζωή μας είναι μια σκέτη υποκρισία.

Γιατί θα ρωτήσει κανείς;Γιατί αποτύχαμε;

Η απάντηση είναι πως ένας τρόπος υπάρχει για να λυθεί το πρόβλημα. της καταδυνάστευσης της γυναίκας. Να πάψουμε να σκεπτόμαστε με το μυαλό και να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε με την καρδιά!

Με βάση το Νόμο της ΑΓΑΠΗΣ[1] και όχι της λογικής που μόνο αδιέξοδα δημιουργεί.

[1]Περισσότερα μπορεί να διαβάσει κανείς στο βιβλίο μας: “ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ Υπότιτλος: Η Δαιμονοποίηση της Γυναίθκας και ο Αγώνας για την Καταξίωσή της”. Εκδόσεις ΚΟΡΦΗ αποκλειστικό δικαίωμα πώλησης ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ κατόπιν αντικαταβολής.

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.