Η πρώτη έτεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη εμπειρία
εντυπώνεται ανεξάλειπτα.

Ο καθηγητής της ψυχολογίας Τζων Ντρέικφορντ, διευθυντής του συμβουλευτικού κέντρου, στο Νοτιοδυτικό Θεολογικό Σεμινάριο των Βαπτιστών στο Φορτ Γουέρθ του Τέξας, βαπτιστής στο θρήσκευμα εκφράζει μια ενδιαφέρουσα άποψη για την ομοφυλοφιλία.
«Η λέξη «φυσιολογικό» εγείρει πολλά προβλήματα.

Ο ομοφυλόφιλος ποτέ δε θα έχει τις φυσιολογικές εμπειρίες της οικογένειας που είναι τόσο αναγκαίες για την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Δε θα αγαπήσει ποτέ με πληρότητα ένα πρόσωπο του άλλου φύλου, ποτέ δε θα βιώσει την εμπειρία της βιολογικής πατρότητας και τις απαιτητικές και συνάμα επιβραβευτικές εμπειρίες της ανατροφής του δικού του παιδιού.

Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι πολλοί ομοφυλόφιλοι έχουν μεγάλη δυσκολία να συνδεθούν με οποιονδήποτε. Στο σεξ εστιάζουν μόνο στη στιγμή του οργασμού και πολλοί ομοφυλόφιλοι, ειδικά άνδρες, καταλαμβάνονται από μια μανιώδη τάση για αδιάκριτο σεξ. Εξ αιτίας αυτής της παράφορης σαρκικής αναζήτησης, όταν κάποιοι, αντίθετα από τα συνηθισμένα, δημιουργήσουν μια σταθερή σχέση, συχνά αυτή χαρακτηρίζεται από δυσπιστία και ζήλια.

Η πολυδιαφημισμένη εικόνα της ομοφυλοφιλίας σαν δραστηριότητα που λαβαίνει χώρα μεταξύ συναινούντων ενηλίκων χρειάζεται αναθεώρηση. Καθώς συμβαίνει σε όλους τους τύπους της σεξουαλικής σχέσης, υπάρχει μια ευαισθησία στον ομοφυλόφιλο να στρέφεται προς νεότερα σεξουαλικώς άτομα. Και μόνο αν ρίξει κανείς μια ματιά στην πληθώρα φωτογραφιών των ομοφυλόφιλων πορνοπεριοδικών που κυκλοφορούν, θα δει νεαρά ανώριμα αγόρια να χρησιμοποιούνται για να διεγείρουν των αισθησιασμό των αναγνωστών τους.

Ερευνητές στις μεγάλες πόλεις ανακάλυψαν ομοφυλόφιλους που χρησιμοποιούν τις σχολικές επετηρίδες και προμηθευτές λευκής σαρκός που ειδικεύονται στο να κλείνουν ραντεβού με μαθητές του λυκείου. Εγώ προσωπικά έχω γίνει μάρτυρας τέτοιας δραστηριότητας.

Ο κίνδυνος με αυτές τις πρακτικές έγκειται στην ένδειξη πως η ψυχολογική ανάπτυξη είναι εξαιρετικά επιρρεπής και υποκείμενη στο φαινόμενο της εντύπωσης (imprinting). Μερική επιβεβαίωση προέρχεται από την εργασία των Μάστερς και Τζόνσον. Επί μιας ομάδος ανδρών που θεραπεύονταν για δευτερογενή σεξουαλική ανικανότητα, 21 είχαν ομοφυλόφιλες εμπειρίες σαν έφηβοι και αργότερα παντρεύτηκαν. Κανείς εξ αυτών δεν είχε συμμετάσχει σε ετεροφυλόφιλη σεξουαλική εμπειρία πριν από το ομοφυλόφιλο συμβάν.

Ένας σχολιαστής της εργασίας των Μάστερς και Τζόνσον κατέληξε. «Ο άνθρωπος του οποίου η πρώτη ώριμη σεξουαλική εμπειρία είναι ομοφυλόφιλη, φαίνεται να σφραγίζεται από αυτή, ακόμη κι αν στραφεί προς την ετεροφυλόφιλη ερωτική συνομιλία. Πρέπει να εντυπώνεται κάποιο πρότυπο συμπεριφοράς μέσα του που δεν εξαλείφεται.»[1]

Οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι αν και έχουν κορυφώσει την καμπάνια τους με σκοπό να δικαιολογήσουν και να συνηγορήσουν υπέρ του ομοφυλόφιλου τρόπου ζωής, όταν τους πάρεις ιδιωτική συνέντευξη συχνά σου δίνουν μια διαφορετική εκδοχή. Σε μια στατιστική μελέτη επί 300 ομοφυλοφίλων όταν ερωτήθηκαν, «Εάν είχες υιό θα ήθελες να ήταν ομοφυλόφιλος;» Μόνο έξι απάντησαν θετικά.

Η ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι εκδήλωση μιας υποκείμενης δυσ-προσαρμοστικότητας. Ο Καππόν που έχει γράψει δια πολλών πάνω στο θέμα, λέγει τα εξής: «Ο ομοφυλόφιλος κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις θα είναι δυστυχέστερος και περισσότερο κενός και ανικανοποίητος από το σεξουαλικά φυσιολογικό άτομο… Η φυσική ιστορική κατάληξη του ομοφυλόφιλου προσώπου φαίνεται να είναι η ψυχρότητα, η ανικανότητα, η ρήξη στις προσωπικές του σχέσεις, οι ψυχοσωματικές διαταραχές, ο αλκοολισμός, η παρανοϊκή ψύχωση (σ.γ.:νόσος που χαρακτηρίζεται από φιλυποψία και διωκτικό παραλήρημα) και η αυτοκτονία”».[2]

Σχόλιο συγγραφέα: Η γνώμη του ψυχολόγου Τζων Ντρέιφορντ μας ενδιαφέρει καθόσον ο άνθρωπος αυτός και επιστήμονας είναι και θρησκεύων βαπτιστής. Μας δίνει την ευκαιρία να διακρίνουμε πόσο έξω από τη φυσιολογική βιολογική πορεία και εξέλιξη βρίσκεται ο άνθρωπος που διακατέχεται από το πάθος αυτό. Πόσο ανίκανος είναι να αγαπήσει, να συνδεθεί συναισθηματικά κι όχι σαρκικά, κινούμενος αποκλειστικά και μόνο από τη φρενήρη επιθυμία να επιτύχει μια στιγμιαία οργασμική εμπειρία.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πληροφορία που δίνει για την εντύπωση που προκαλείται από την πρώτη σεξουαλική εμπειρία η οποία συμπίπτει με τη δική μας παρατήρηση, όσον φορά την πλουραλιστική διαμόρφωση της σεξουαλικότητας, ανάλογα με την πρώτη υπάρχουσα σεξουαλική εμπειρία που ήδη αναπτύξαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο.

Από αυτή την άποψη καταδεικνύεται πόσο σημαντική είναι για τους νέους η ανάπτυξη της σεξουαλικότητας μέσα στα φυσιολογικά ετερόφυλα πλαίσια και μακριά από τα διεστραμμένα και κακέκτυπα ομοφυλόφιλα σεξουαλικά πρότυπα που απαιτούν με θρασύτητα να εξομοιωθούν και να γίνουν αποδεκτά και ισότιμα στις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες.

[1]Belliveau, F., and Richter, L.: “Understanding Human Sexual Inadequacy”, New York: Bantam, 1970, page, 137.

[2]Cappon, D.:»Toward an Understanding of Homosexuality», Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall, 1965, pp. 115, 126.