Μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στις ΗΠΑ κατά το οποίο μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ τρεις πολιτείες, τη Νέα Υόρκη, το Μέρυλαντ και την πρωτεύουσα Ουάσινγκτων (περιοχή της Κολούμπια) με επαφές που έκανα με πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα, καιρός είναι να γίνει μια αναδιάρθρωση, αναδιοργάνωση και ανανέωση γύρω από το που βρισκόμαστε και που πάμε στον ελληνικό χώρο σε σχέση με τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική εικόνα κ.λπ. που δείχνει η Ελλάδα.
Και όλα αυτά επηρεασμένα κι εμπλουτισμένα από τις καινούργιες εμπειρίες που είχα.
ΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι αν και ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος τον οποίο συνάντησα, παραμένει με τον τίτλο του αρχιεπισκόπου Αμερικής, εντούτοις ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει διορίσει επτά αρχιεπισκόπους ισάξιούς του σε επτά επισκοπές των ΗΠΑ.
Τούτο όπως οι ελληνοαμερικανοί μου εξήγησαν, οφείλεται στις διαφωνίες και τις συγκρούσεις που δημιούργησε ο προηγούμενος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων ο οποίος ήταν πολύ συντηρητικός και παραιτήθηκε διότι δημιούργησε προβλήματα μέσα στο ιερατείο. Ο Πατριάρχης βλέποντας την έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε και φοβούμενος διάσπαση και ανεξαρτητοποίηση από το πατριαρχείο σκέφθηκε “αν είναι να φύγει μια επισκοπή από την σύρραξη και την διάσπαση που προκαλεί ο Σπυρίδωνας, τον αναγκάζω σε παραίτηση για να διατηρήσω τις υπόλοιπες έξι αρχιεπισκοπές υπό το Πατριαρχείο”.
Ένα παράδειγμα τις συντηρητικότητας του Σπυρίδωνα: Κάποτε είχε πάει για τα θυρανοίξια μιας εκκλησίας, παρατηρώντας την αγιογραφία του ναού, συνήθως μουσαμάς αγιογραφημένος εν Ελλάδι, ο οποίος επικολλείται επάνω στους τοίχους της εκκλησίας και τους θόλους, κάλεσε τον ιερέα και του είπε: “Η εικόνα της Παναγίας του ναού στο ιερό, δεν είναι ορθόδοξη. Να την αλλάξεις!”
Η απάντηση του ιερέα απροσδόκητη και προσβλητική: “Όχι Μακαριότατε εσύ θα αλλάξεις!”
Αυτό τα λέει όλα.
ΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΑΜΠ
Εντύπωση προκαλεί η προσπάθεια του ιδρύματος Κλίντον κι ένα μεγάλο μέρος των αμερικάνικων καναλιών και του τύπου να αναγκάσουν σε παραίτηση τον Ντόναλντ Τραμπ, σαν επικίνδυνο πρόεδρο, αριστερών τάσεων, ολίγον κομμουνιστή, ολίγον φασίστα, ολίγον ρατσιστή, ώστε να τον οδηγήσουν στο δικαστήριο αλα Νίξον (indictment) παραπομπή με βαρύτατες κατηγορίες. Γι’ αυτό δίνουν υπερβολική έμφαση σε μια δευτερεύουσας σημασίας θέμα ότι χρηματοδοτήθηκε η προεκλογική του καμπάνια από τη Ρωσία και άλλα τέτοια ικανά να αναστατώσουν τον συντηρητικό μέσο Αμερικανό.
Βρέθηκε κι ένας ανόητος, άπειρος, ελληνικής προέλευσης μέλος της προεκλογικής του Τραμπ ομάδας, ο Γιώργος Παπαδόπουλος (καμία σχέση με τον δικτάτορα της Ελλάδας) ο οποίος έκανε τη βλακεία να αρνηθεί στο FBI ότι είχε πάει στη Ρωσία και είχε κάποιες επαφές με τους Ρώσους. Το γεγονός ότι είπε ψέματα στο FBI τον καθιστά ένοχο βαρύτατης παράλειψης κι εγκληματικής ενέργειας. Μετά από όλον αυτό τον θόρυβο τα παγκοσμιοποιημένα ΜΜΕ των ΗΠΑ επωφελήθηκαν της ανοησίας για να το στρέψουν εναντίον του προέδρου. Όλα αυτά τα συντονίζει φυσικά το Ίδρυμα Κλίντον με τον Μπίλ και τη Χίλαρη που δεν έχουν ξεχάσει με τίποτα την ήττα στις προεδρικές εκλογές.
Με λίγα λόγια πολύ κακό για τον τίποτα. Φοβερό το εμπεσείν εις χείρας; του τύπου και των καναλιών!
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Γεωπολιτική Κατάσταση.
Οι ανακατατάξεις που επιδιώκει να φέρει η παγκοσμιοποίηση, μπορεί να προχωρούν με την εμμονή των κυρίαρχων δυνάμεων, όμως συναντά σοβαρές δυσχέρειες από την αντίσταση που καταβάλλεται σε πολλά σημεία του κόσμου, από κυβερνήσεις και λαούς.
Τα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν και είναι πολλά, αφού πόλεμοι ή αναταραχές συνεχίζονται σε πάρα πολλά σημεία της υδρογείου, όπως επίσης και η φτώχεια που πλήττει τους λαούς πολλών κρατών. Είναι πάντως σίγουρο ότι ο μονοπολικός κόσμος του παρελθόντος με την κυριαρχία των ΗΠΑ, έχει μετατραπεί σήμερα σε πολυπολικό, αφού νέες μεγάλες δυνάμεις έχουν μπει στο γεωπολιτικό παιχνίδι, που δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια που καταβάλλεται από τους ισχυρούς του πλανήτη, για την ενίσχυση τους, από τα πλούτη των ανίσχυρων. Δηλαδή στην ουσία μιλάμε για την πλήρη εκμετάλλευση της ενέργειας και κάθε άλλου πολύτιμου αποθέματός των ανίσχυρων και αδύναμων κρατών, χωρίς να παρεμβαίνουν κρατικά εμπόδια και περιορισμοί, που θα έπρεπε να επιβάλλονται φυσιολογικά από τα έθνη –κράτη για λόγους εθνικού συμφέροντος.
Από την υπεραξία της γεωπολιτικής, ωφελούνται οι ισχυροί και την ενισχύουν από την άλλη πλευρά με την γεωστρατηγική υπεραξία τους για να δικαιολογήσουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις στις νέες αποικίες τους, με σκοπό ακόμη και τον δήθεν εκδημοκρατισμό τους, με την εγκαθίδρυση δικών τους φερέφωνων και δουλικών κυβερνήσεων.
Στο περιβάλλον αυτό, η Πατρίδα μας θα μπορούσε να έχει σοβαρό ρόλο και φωνή, αφενός μεν λόγω της γεωγραφικής της θέσης που της δίνει μεγάλη γεωστρατηγική αξία και αφετέρου από την γεωοικονομία της, λόγω των πλουτοπαραγωγικών της πηγών. Αυτά τα μεγάλα πλεονεκτήματα, της δίνουν τη δυνατότητα να έχει πραγματική διαπραγματευτική ισχύ και πολυφωνία. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και η χώρα μας είναι πολύ αδύναμη για να μπορέσει να παίξει ένα σοβαρό και υπολογίσιμε ρόλο, και να μπορέσει να αντισταθεί ή πολύ περισσότερο να συμπαραταχθεί με άλλα κράτη, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τα εθνικά της συμφέροντα.
Οι κάκιστες πολιτικές επιλογές που έχουν γίνει διαχρονικά, με ελάχιστα ορθά διαλλείματα, σε συνδυασμό με τη βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων 10 περίπου χρόνων, έχει ρίξει στο Ναδίρ ακόμη και τις απλές σκέψεις για αντίσταση ή ανάληψης πρωτοβουλιών για τη σοβαρή υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Τα πάντα έχουν αφεθεί στα χέρια και στο έλεος «συμμάχων», είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ είτε στο πλαίσιο της ΕΕ. Ακόμη και αυτή η υποχρέωση της υπεράσπισης των συνόρων μας έχει πλήρως παραδοθεί στην καλή βούληση «ξένων χεριών». Ειδικά δε την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο ενδοτισμός και η κοροϊδία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Και αυτό γίνεται, γιατί αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί τελικά χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο από το Κοινοβούλιο, από τη Δικαιοσύνη, από άλλους φορείς αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες. Έτσι είναι αδύνατο να μην αυθαιρετεί, να μην δέχεται εντολές από τους δανειστές και να μην υποτάσσεται στα πάντα, έναντι της διατήρησης της πολιτικής της επιβίωσης με κάθε τρόπο. Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε άλλο, ελπίζοντας να έρθουν καλλίτερες ήμερες, στηριζόμενοι στα θέλγητρα των ξένων δανειστών, μέχρι να ζητήσει ξεδιάντροπα και πάλι τη ψήφο του ελληνικού λαού.
Στο μέτωπο της Συρίας: Φαινομενικά τα πράγματα βαίνουν προς ομαλοποίηση, τουλάχιστον στον σχεδιασμένο από καιρό 3μερή διαμελισμό της, μένοντας όμως έξω από αυτόν η Τουρκία, με ενισχυμένη την παρουσία των Ρωσικών δυνάμεων, πρόσφατα ολοκληρώθηκε και η κοινή αντιαεροπορική άμυνα της περιοχής που ελέγχεται από τις κυβερνητικές δυνάμεις, ενώ δεδομένη είναι η δημιουργία του ανεξαρτήτου Κουρδικού Τομέα στα Βόρεια της χώρας, όπως και ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών κυρίως από τις ΗΠΑ και από ευρωπαϊκές δυνάμεις
Το ΝΑΤΟ από τη δική του πλευρά, αλλά και η απόφαση των ηγετών της Δύσης να ενισχύσουν την πίεσή τους προς τη Ρωσία, έχει δημιουργήσει συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε παγκόσμιο πόλεμο. Από κοντά η ΕΕ με το κοινό αμυντικό δόγμα που συμφωνήθηκε στη σύνοδο των ηγετών της ΕΕ (μοναδική παραφωνία προς το παρόν υπάρχει από Δανία και Ολλανδία) προωθείται συστηματικά, ώστε μέσα από αυτό να ενισχυθεί η στρατιωτική παρουσία της Γερμανίας, που μέχρι τώρα δεν είχε παρόμοιες επιδιώξεις. Στη βάση αυτή όμως υπάρχει η σθεναρή αντίδραση της θέσης του ΤΡΑΜΠ που δεν συμφώνησε στο άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, καθώς και η πίεσή του για τις οικονομικές υποχρεώσεις των εταίρων, ειδικά της Γερμανίας που δεν πληρώνει τίποτα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αποδυναμώσει τις «ορέξεις της», αφού δεν τη θέλει να γίνει η αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ. Να σημειώσουμε εδώ ότι «η πτωχή πλην όμως τιμία Ελλάς» πληρώνει το αντίτιμο του 2% του ΑΕΠ της κανονικά και αδιαλείπτως!!
Η Ρωσία τώρα από τη δική της πλευρά, προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτές τις πιέσεις πρώτα με την ενίσχυση των στρατιωτικών της εξοπλισμών, κυρίως στη Θάλασσα και στην Αεράμυνα με θεαματικά αποτελέσματα και με την ενίσχυση των διεθνών της συμμαχιών, κυρίως με Κίνα, Ινδία, Ιράν και Βραζιλία. Εκεί εντάσσεται και η σύμπλευση με την Τουρκία. Δευτερευόντως, με την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει με θεαματικά αποτελέσματα, για τη διάνοιξη νέων δρόμων μεταφοράς ενέργειας από την Ανταρκτική μέχρι τον Ειρηνικό. Ο δρόμος αυτός σε σχέση με τον κλασσικό των 20μ περίπου ημερών, περιορίζεται μόνο σε 6 ημέρες.!!
Η Κίνα έχει ρίξει όλο της το βάρος, αφενός μεν στην αποφυγή σοβαρών προστριβών με τις ΗΠΑ, μοναδικό πρόβλημα αποτελεί η περίπτωση της Β. Κορέας και την ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομικής της θέσης, κυρίως με την εκμετάλλευση των λιμένων και των εμπορικών ναυτιλιακών μεταφορών, αποφεύγοντας επιμελώς να εκτεθεί, προς το παρόν, σε πολεμικές εμπλοκές.
Στα καθ΄ ημάς: Κυρίαρχο ζήτημα της περιόδου ήταν οι συνομιλίες για «επίτευξη λύσης» στο Κυπριακό μεταξύ των δύο Κοινοτήτων υπό τον ΓΓ του ΟΗΕ και την παρουσία Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας, η λεγόμενη πενταμερής διάσκεψης, που κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία, από την αδιαλλαξία που επέδειξε η Τουρκία. Και ευτυχώς θα λέγαμε εμείς, αφού πρωτίστως η πλευρά Αναστασιάδη και δευτερευόντως η Ελληνική, έδειξαν τελείως πρόθυμοι να υποχωρήσουν και να φέρουν και στο τραπέζι των συζητήσεων θέματα που ήταν αυτονόητα μη συζητήσιμα, όπως είναι η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων, αλλά και το εδαφικό. Τώρα όλα παραπέμπονται στο μέλλον, αφού ήδη έχει ξεκινήσει ο προεκλογικός αγώνας για την Προεδρία της Κύπρου, για τον οποίο θα έχουμε σημαντικά να πούμε στο προσεχές διάστημα. Βέβαια η αναμονή από τα αποτελέσματα των εξορύξεων που διενεργούνται στα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ και η κατάσταση των τετελεσμένων που προσπαθεί να δημιουργήσει η Τουρκία στα ζωτικά συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι σοβαρά θέματα που θα κυριαρχήσουν το αμέσως προσεχές διάστημα.
Στη Θράκη φαίνεται, ότι το επόμενο διάστημα ετοιμάζονται να παιχθούν περίεργα σενάρια και καταστάσεις ανάλογα με τις εξελίξεις στην Τουρκία, αλλά και γενικότερα στα Βαλκάνια. Εκεί εντάσσεται και η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού, οι κοινές προσευχές με το μουσουλμανικό στοιχείο, οι ανοικτές ομιλίες και όλες οι αναμνήσεις που έφερε για τη «μητέρα Πατρίδα» η επίσκεψη του στην ακριτική Θράκη. Όλα αυτά προοιωνίζουν περίεργες καταστάσεις τύπου Κοσσόβου. Στη λογική αυτή του διαχωρισμού του Ελλαδικού χώρου σε Β-Ν, εντάσσεται και ο αγωγός μεταφοράς ενέργειας ΤΑΠ που εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς.
Στο Δυτικό άκρο της χώρας και σε σχέση με τα τεκταινόμενα σε Αλβανία και Σκόπια η κατάσταση δεν είναι καλλίτερη, απ’ ότι στα Ανατολικά. Στη μεν Αλβανία ο Ράμμα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το παιχνίδι που παίζεται με τις πλάτες των ΗΠΑ για τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, ενώ τα Σκόπια παίζοντας πάλι παιχνίδι των ΗΠΑ και προσπαθώντας να αποτρέψουν δυσάρεστες δικές τους καταστάσεις, κάνουν μια φαινομενική αλλαγή στη στάση τους έναντι της Ελλάδας, για να πετύχουν το πρώτο βήμα που είναι η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ήδη ξεκινάει ένας νέος κύκλος συζητήσεων μεταξύ των δύο ΥΠΕΞ (Ελλάδας-Σκοπίων), αλλά εδώ ο έλληνας υπουργός θα πρέπει να σταματήσει να προσφέρει αφειδώς Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) , όπως κακώς έκανε στο παρελθόν και οφείλει να θέσει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Για το ΕΠΑΜ , όπως το έχουμε δηλώσει πολλές φορές, δεν υφίσταται όχι θέμα ονομασίας αλλά ούτε καν θέμα ύπαρξης αυτού του κράτους. Και εδώ η αλλαγή των συνόρων είναι προφανώς σε σενάρια και σχέδια και για αυτό και το τεράστιο ενδιαφέρον της Ρωσίας, αφού αν πατήσουν πόδι και εδώ οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, χάνουν κάθε επαφή με την περιοχή των Βαλκανίων. Στήριγμά τους η Σερβία που δεν είναι διατεθειμένη να δει κάτι παρόμοιο να συμβαίνει.
Τέλος, το μεγάλο πρόβλημα με την Τουρκία έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ασύδοτοι οι γείτονες σε προκλήσεις και παραβιάσεις στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο, προσπαθούν με κάθε τρόπο να πετύχουν τετελεσμένα και στο τέλος να οδηγηθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπό τις χειρότερες συνθήκες. Το ίδιο κάνει και στην περίπτωση των γεωτρήσεων στην ΑΟΖ της Κύπρου, το ίδιο κάνει και στο Αιγαίο. Δυστυχώς, όπως και αρχικά είχαμε αναφέρει, η κυβέρνηση με την υποστήριξη της μείζονος αντιπολίτευσης και όχι μόνο, περιμένει από τους Συμμάχους να συμμορφώσουν του Τούρκους, αφού η ενδοτικότητα και τα φοβικά σύνδρομα εξακολουθούν να παίζουν το δικό τους ρόλο και να καθορίζουν την εξωτερική μας πολιτική, μη έχοντας διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν. Ακόμη και ο ΠτΔ όπου βρεθεί και όπου σταθεί, δεν ξεχνάει να μας θυμίζει ότι ανήκουμε πάση θυσία στην ΕΕ και ότι τα σύνορα τα Ελληνικά είναι και σύνορα της! Τόσο ωραία!
Όμως για τις σχέσεις μας με την Τουρκία, τις αντιδράσεις, το ενδεχόμενο πολέμου ή θερμού επεισοδίου, ο ξέφρενος εξοπλισμός της, το Κουρδικό, ο πιθανός «στραγγαλισμός» της και άλλα ενδιαφέροντα, είναι πολύ μεγάλα θέματα που θα έχουμε την ευκαιρία ειδικά να αναλύσουμε, αλλά και να προχωρήσουμε σε μία ημερίδα ανάλογου ενδιαφέροντος.
Το Μεταναστευτικό πρόβλημα, εξακολουθεί να παίζει πρωτεύοντα ρόλο και να επιβαρύνει τα υπόλοιπα σοβαρά προβλήματα της χώρας. Από εκεί που η κυβέρνηση «παραμύθιαζε» τον κόσμο, ειδικά στα βεβαρυμμένα από πρόσφυγες Νησιά του Αιγαίου και μιλούσε για ύφεση του προβλήματος, λόγω εφαρμογής των συνθηκών επαναπροωθήσεων, τελικά αυτές γίνονται, αλλά από τη Γερμανία προς την Ελλάδα!!
Στο εσωτερικό μέτωπο: Η περίοδος αυτή κινήθηκε στο οικονομικό πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της αξιολόγησης και στον κυβερνητικό «θρίαμβο» που ακολούθησε για τα αποτελέσματά της. Βέβαια στις αναλύσεις του προέδρου του ΕΠΑΜ Δ. Καζάκη, πριν από την αξιολόγηση, είχε προβλεφθεί το 4ο μνημόνιο με όποιο τρόπο και αν ονόμαζαν τα μέτρα που επιπρόσθετα θα έπαιρναν. Είχε προβλεφτεί επίσης και η άρνηση του ΔΝΤ να συμμετάσχει με κάποιο πρόσχημα στο πρόγραμμα αυτό, αφού κινδύνευε να ληφθούν μέτρα εναντίον του για καταπάτηση του καταστατικού του, εφόσον το χρέος της Ελλάδας χαρακτηρίζεται πολλαπλά μη βιώσιμο. Έτσι και έγινε, βρέθηκε η φόρμουλα για μια δήλωση περί διευθέτησης του χρέους μετά την 3η αξιολόγηση ή μετά το τέλος του 2018 που η χώρα θα βγει στις αγορές και όλα κύλησαν μια χαρά για την κυβέρνηση, που έβλεπε ότι οι εταίροι την εμπιστεύονται ακόμη για να περάσουν και τα ακόμη ποιο σκληρά μέτρα στα εργασιακά και συνταξιοδοτικά και κυρίως, για να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εκποίησης της χώρας και της ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού λαού.
Μη έχοντας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και η αξιωματική αντιπολίτευση να δώσουν ή να πουν κάτι στο λαό, επιδίδονται σε ανούσιες κοκορομαχίες που καταλήγουν στο, που έκανε διακοπές ο Τσίπρας και τι θα γίνει με τους σημαιοφόρους και τις άλλες αηδίες που εφευρίσκουν, για να ξεγελούν τον κόσμο. Βέβαια αυτήν την κατάσταση έρχονται και την χαλάνε απροσδόκητα γεγονότα όπως είναι οι φωτιές, που φανερώνουν τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και την έλλειψη προληπτικών μέτρων και στοιχειωδών μέσων για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και των περιουσιών των Ελλήνων. Τι να πούμε για την παραγγελιά των 2.5 δις για ανταλλακτικά στα αεροπλάνα σαπάκια! Πήγε ο Τσίπρας στην Ουάσιγκτων κι εκτός από την γελοιοποίηση κατά τα σχόλια των ελληνοαμερικανών, που υπέστη με όσα έλεγε (επιτέλους κάποιος πρέπει να του πει να μιλάει στη γηγενή γλώσσα του την ελληνική, αντί να κακοποιεί την αγγλική) μας χρέωσε και άλλα 2,1 με 2.5 δις δολάρια! Αυτό λέγεται περιφανής νίκη. Φυσικά μην περιμένετε κάποιους πρόθυμους επενδυτές γιατί ξέρουν καλλίτερα από εμάς τα χάλια μας, Έλληνες της διασποράς και ξένοι.
Τα υπόλοιπα κόμματα και ειδικά αυτά που συγκαταλέγονται στα δεξιά ή στα αριστερά-σοσιαλιστικά τάχα δεκανίκια του συστήματος, όλο αυτό το διάστημα επιδίδονται στην προσπάθεια δημιουργίας νέου ξεκινήματος με νέο κόμμα στον κεντροαριστερό χώρο (έτσι θέλουν να τον ονομάζουν), με τη χρήση όμως όλων των φθαρμένων και ξεπουλημένων πολιτικών προσώπων του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι αστείο να βλέπει κανείς τη συσσώρευση υποψηφίων αρχηγών για ένα κόμμα που δεν έχει αποφασιστεί τι ακριβώς θα είναι, πως θα είναι και ποιους θα αντιπροσωπεύει.
Η Χ.Α και το ΚΚΕ, εξακολουθούν και κινούνται στα γνωστά τους πλαίσια.
Στα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα η κατάσταση δεν είναι καλλίτερη. Το κάθε κόμμα μιλάει για την Ενότητα, αλλά αυτήν η κάθε πλευρά τη θωρακίζει στο δικό της πλαίσιο. Την επικαλούνται απλά για την επίκληση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΛΑΕ που ανάλογα το που μιλάνε οι εκπρόσωποι της, χρησιμοποιούν και διαφορετικές προσεγγίσεις στα καλέσματα. Βασικά αυτό που ενδιαφέρει όλους τους προερχόμενους από το ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και τον παλαιό Συνασπισμό και η αναφορά γίνεται για ΛΑΕ, ΠΛΕΥΣΗ. ΣΧΕΔΙΟ Β΄, κομμάτι από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το μόνο που πραγματικά επιθυμούν είναι η εκ νέου συνεύρεσή τους, μετά όμως από την πτώση ΣΥΡΙΖΑ για να υπάρχει και πάλι η δυνατότητα του δίπολου Δεξιά-Αριστερά.
Δηλαδή στα ελληνικά θέματα ισχύει το τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Αυτά σαν αφετηρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα.
Γεώργιος Ευαγγελάτος
Πρόσφατα Σχόλια