Μετά την πτώση των διδύμων πύργων μελετήθηκαν από τους ψυχιάτρους των ΗΠΑ περισσότερο οι συνέπειες των μαζικών καταστροφών στον ανθρώπινο ψυχισμό.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως μπορείς να φροντίσεις ψυχολογικά, υποστηρικτικά έναν τόσο μεγάλο πληθυσμό. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που δεν έχουν ικανή αντίληψη της πραγματικότητας.
Παλαιότερα οι γνωσιακοί ψυχοθεραπευτές συνήθιζαν να λέγουν: “Έλα τώρα, υπερβάλλεις!” Τώρα όμως μετά την 11η του Σεπτέμβρη τα γεγονότα τα ίδια τους φέρνουν σε δύσκολη θέση, έχουν ξεπεράσει και την πιο φρικτή φαντασία. ΠΠόσο μάλλον σήμερα με τις καθημερινές ειδήσεις και φωτογραφίες με τα τρομακτικά εγκλήματα πολεμιστών του ISIS, αποκεφαλισμούς, δολοφονίες, μαρτυρικούς θανάτους, πυρπολήσεις αιχμαλώτων εγκλωβισμένων σε κλουβιά κ.λπ.
Ποια η επίδραση στις ψυχές των παιδιών τέτοιων εικόνων από το διαδίκτυο; Αλλά και με θολή εικόνα από την μικρή οθόνη δημιουργεί τις προϋποθέσεις να γιγαντωθεί η φαντασία τους
Κάποιοι εκ των αμερικανών ψυχιάτρων ερευνητών σκέφτηκαν: “Να διδαχτούμε από άλλα έθνη που βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς συναγερμού όπως το Ισραήλ, οι Βαλκανικές χώρες, οι εμφύλιοι που μαίνονται στην Υεμένη, στη Συρία, στη Λιβύη μας δείχνουν το παράδειγμα”.
Έτσι καταλήγουν ότι αν τα θύματα μαζικής καταστροφής κλείνονται στο σπίτι τους και δεν βγαίνουν έξω από αυτό διότι είναι εμφανές ότι κινδυνεύουν να μην γυρίσουν πίσω αυτό ψυχιατρικά-ψυχολογικά θεωρείται κακή προσαρμογή και νευρωσική συμπεριφορά. Εάν πάλι βγαίνει κανείς έξω χωρίς κάποιες προφυλάξεις θεωρείται εξίσου δυσπροσάρμοστος αν όχι αυτοκτονικός.
Ομάδες υποστήριξης σε περιπτώσεις συλλογικών καταστροφών βοηθούν διότι δίνουν την αίσθηση πως η κοινότητα βρίσκεται δίπλα σου και ανταποκρίνεται στην δυσκολία σου. Προσοχή χρειάζεται όταν μιλάει το θύμα για το ψυχολογικό του τφραύμα διότι υπάρχει ο κίνδυνος να πεανατραυματιστεί με την φραστική-λεκτική επανάληψη του γεγονότος.
Μετά την κατάρρευση των διδύμων πύργων υπολογίστηκε πως 75.000 παιδιά υπέφεραν από μετατραυματική διαταραχή του στρες. 24% εμφάνισαν αϋπνία και 17% έβλεπαν εφιάλτες ενώ επανειλημμένες καταναγκαστικού τύπου σκέψεις είχαν το 24%.
Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το μετατραυματικό στρες;
Με συμπεριφορικού τύπου αντιμετώπιση δηλαδή έκθεση σε στρες και αξιολόγηση του τρόπου αντίδρασης του ασθενούς, ταυτοποίηση του ευάλωτου πληθυσμού και δημιουργία σχεδίου με το πλάνο των διαφόρων επεμβάσεων που μπορεί να γίνουν στο πλήθος που υπέφερε το μαζικό τραυματικό γεγονός.
Η συμβουλευτική θεραπεία οφείλει να προσφέρεται δωρεάν προς όλους.
Μετά την 11η του Σεπτέμβρη παρατηρήθηκε κάμψη του ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, του συναγωνισμού των τραυματισθέντων και θεωρήθηκε αναγκαίο να στρατευτούν και συνεργαστούν οι γιατροί, οι εκπαιδευόμενοι, το νοσηλευτικό προσωπικό των ψυχιατρικών κλινικών του Saint Vincent’s Hospital φης Νέας Υόρκης και το New York Hospital όπου μεταφέρθηκαν οι περισσότεροι τραυματίες.
Εθελοντική προσφορά των ψυχιάτρων.
Ένα πλήθος παιδοψυχιάτρων εξαπολύθηκε στα κανάλια και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς με κύριο πρόταγμα να εμποδιστεί ο παιδικός πληθυσμός να βλέπει συνεχώς το αξιολύπητο θέαμα των κατεδαφιζόμενων κτηρίων. “Κλείνετε πάραυτα τις τηλεοράσεις σας” συμβούλευαν. “Βεβαιώστε τα παιδιά σας πως η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι δυνατό να καθησυχάσει και να προσφέρει αίσθημα ασφάλειας στα παιδιά σας”.
Άλλοι εκ των παιδοψυχιάτρων επέμεναν “αφήστε τα παιδά να βλέπουν ξανά και ξανά την κατάρρευση των πύργων, μόνο έτσι θα απευαισθητοποιηθούν τα ίδια!”
Άλλοι συμβούλευαν τους δσκάλους “επιστρέψετε στην τάξη σας και συνεχείστε να διδάσκετε”.
Άλλοι πρότειναν “διώξτε τα παιδιά από το σχολείο να πάνε στα σπίτια τους! Πιθανώς να αναπτύξουν φοβία
Ένα παιδί από τη διπλανή πολιτεία της Νέας Υερσέης τα είδε όλα σε τηλεόραση του σχολείου του και άρχισε να φωνάζει έξαλλο, “ο πατέρας μου εργάζεται σ’ αυτό το κτήριο!” Οι κραυγές του επηρέασαν ολόκληρο το σχολείο
Ένα σε κάθε πέντε παιδιά έλαβε ψυχιατρικού τύπου θεραπεία και 2000 παιδιά υπολογίστηκαν ότι εμφάνισαν ψυχιατρικά συμπτώματα.
Πολλοί ψυχίατροι αντίθετα ένιωθαν σοκαρισμένοι οι ίδιοι και ενώ μπορούσαν να συζητήσουν για παιδική ψύχωση, για Σύνδρομο Υπερκινητικότητας, Διαταραχής της Συγκέντρωσης και της Προσοχής, ή βιάστηκαν να υπερφορτώσουν τα παιδιά με φάρμακα, όμως αρνούνταν να αντιμετωπίσουν την ιστορία τρόμου των διδύμων πύργων, το μέγα σύμβολο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου των ΗΠΑ. Αυτό υπήρξε ισχυρό κτύπημα στην εικόνα της χώρας.
Πολλοί γονείς βουβοί, θλιμμένοι, αγχωμένοι, ξεκίνησαν για το σημείο μηδέν, περπατώντας ώρες ολόκληρες για να ρωτήσουν, οι δικοί τους ζουν; Τα παιδιά τους; Οι γονείς τους που εργάζονταν πλησίον, ή πήγαν για επίσκεψη τουριστικού τύπου στα δύο κτήρια; κ.ο.κ.
1200 εισήχθηκαν στα εξωτερικά ιατρεία. 148 εισήχθηκαν για μικροτραυματισμούς. 6900 επισκέφθηκαν κέντρα οικογενειακής συμβουλευτικής. Μόνο 8.000 άτομα υποβλήθηκαν σε συμβουλευτικού τύπου αγωγή στο πλησιέστερο στο σημείο μηδέν νοσοκομείου του Αγίου Βικεντίου που προαναφέραμε.
343 πυροσβέστες φονεύθηκαν με την κατάρρευση των πύργων ενώ ανέβαιναν για να σώσουν τους εγκλωβισμένους. Μόνο από τους μισούς βρέθηκαν τα πτώματά τους. Οι συνάδελφοί τους όταν έμαθαν για τον θάνατό τους κατέρρευσαν, το ίδιο και οι αστυνομικοί. Πολλοί δεν πίστευαν ότι επέζησαν οι ίδιοι και δεν τάφηκαν κάτω από τα ερείπια.
Συνταξιούχοι αστυνομικοί και πυροσβέστες θεάθηκαν να σκάβουν στα ερείπια και έστελναν το μήνυμα μέσω των ρεπόρτερ πως οι ζωή τους ήταν διαιρεμένη στα δύο.Στο ένα μέρος να γυρίσουν πίσω και να συνεχίσουν να ζουν. Το άλλο να κάνουν το καθήκον τους να βρουν τους νεκρούς συναδέλφους τους. Αδιαφορούσαν τελείως για τις τοξίνες που ανέπνεαν και την ακτινοβολία στην οποία υποβάλλονταν.
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Το πιο σωστό που προέκυψε εκ της πείρας για να προλάβει κανείς το μετατραυματικό στρες ήταν να γνωρίζουν και να έχουν εκπαιδευτεί και οι ίδιοι και τα παιδιά τους και γενικά οι οικογένειές τους, τρόπους επιβίωσης σε τέτοιες συνθήκες. (Αυτό ισχύει και σαν προληπτικό μέτρο σε περίπτωση που γίνουμε μείς μάρτυρες μεγάλης έκτασης καταστροφών από τους καμικάζι τζιχαντιστές σε πλατείες, θεάτρα, ναούς, ιδιώς τώρα το Πάσχα, όπως συνέβη στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες).
Τέλος είναι αναγκαία η φαρμακευτική αγωγή στους πάσχοντες από μετατραυματικό στρες και καταθλιπτικού τύπου αντιδράσεις. Η συνεισφορά του ψυχιάτρων και των ψυχολόγων είναι πολυτιμότατη. σε τέτοιες περιπτώσεις κυρίως όσον αφορά την ψυχική υγεία και ισορροπία των παιδιών. Ότι δουν και τα τραυματίσει ψυχικά θα τα φέρουν εφόρου ζωής τους. Θα χαραχτούν ανεξάλειπτα στις παιδικές τους ψυχές.
Τα λέμε αυτά γιατί γνωρίζουμε την διάλυση των κρατικών μας δομών και αν συμβεί κάτι ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΚΑΜΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Πρόσφατα Σχόλια