Ο Θεός με καταξίωσε να πιω ύδωρ από το φρέαρ του Ιακώβ το 1997. Ένα βαθύ πολύ βαθύ πηγάδι. Γύριζα και ξαναγύριζα το μαγγάνι μέχρι να φτάσει ο κάδος κάτω στα καταδρόσερο νερό. Με τι λαχτάρα το ήπια!
Τώρα συνειδητοποιώ τι ευλογία μου έδωσε ο Θεός εκείνες τις μοναδικές ώρες.
Δίπλα μου ήταν ο ηγούμενος και μοναδικός μοναχός της Μονής, ο λιπόσαρκος και μικρός το δέμας Ιουστίνος. “Νύχτα έρχονται οι φανατικοί και μας πετάνε χειροβομβίδες, θέλουν να μας ξεμπερδεύουν, θέλουν το φρέαρ του Ιακώβ γι’ αυτούς. Έτσι σφάχτηκε ο Φιλούμενος…”.
Ύστερα σήκωσε τα ράσα μέχρι την οσφύ και μας έδειξε τις ουλές από τις χειροβομβίδες. “Φέρνω κι εγώ τις πληγές μου. Δεν ξέρω πόσο θα ζήσω ακόμη… Κάθε βράδυ τους περιμένω να έρθουν, μπορεί να είναι και το τελευταίο…”.
Αυτά γίνονται στη Συχάρ και θα γίνονται όσο ο φανατισμός εθελοτυφλεί και το θρησκευτικό μίσος βασιλεύει.
Το φρέαρ του Ιακώβ εκεί στο χείλος του πηγαδιού η αγία Φωτεινή αξιώθηκε να ακούσει τα μοναδικά λόγια του Ιησού εις αιώνας αιώνων.
Κανείς όμως, ούτε κι εμείς, κατανοούμε σε βάθος τι συνέβη πριν 2000 χρόνια στα πέτρινο χείλος αυτού του πηγαδιού. Μια θρυλική παρουσία, μια μοναδική προσωπικότητα θα έλεγε σε μια ταλαίπωρη γυναίκα: “Όποιος πίνει από το νερό ετούτο θα διψάσει πάλι. Όποιος πιεί από το ύδωρ που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει ποτέ εις τον αιώνα, αλλά αυτό το νερό θα μεταβληθεί μέσα του σε πηγή που θα αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας”.
Με αυτά τα λόγια ο Χριστός εμφανίζεται στην μετέπειτα Αγία Φωτεινή σαν η πηγή της ζωής που έρχεται να εγκαινιάσει τη Νέα Κτίση στην οποία όλα θα είναι από την ώρα εκείνη (της σταυρικής Του θυσίας όταν το αίμα ενός εντελώς αθώου και αναμάρτητου χυθεί) καινούργια. Τα πάντα θα γίνουν καινά. Καινούργια η σχέση ανάμεσα σε έθνη και φυλές. Όλοι οι άνθρωποι είναι μια οικογένεια. Δεν υπάρχουν κανενός είδους διαχωριστικά τείχη. Ακόμη και το ψωμί θα μοιράζεται σε όλους το ίδιο μαζί με τα λοιπά αγαθά του Θεού. Δεν θα υπάρχουν πλούσιοι και πτωχοί γιατί μπρός στα μάτια του Δημιουργού όλοι είναι ίσοι. Είναι κυριολεκτικά αδιανόητο να μην είναι ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ. Δεν νογάται να λέει ο ένας στον άλλο: “Το εμόν και το σον” το μυρίων πολέμων αίτιον. (Αυτό είναι δικό μου και τούτο δικό σου γιατί αυτό γίνεται η αιτία να χωρίζονται και να αλληλομισούνται οι άνθρωποι και να φονεύουν ο ένας τον άλλον). Είτε για πατρίδες και σύνορα πρόκειται, είτε για χρυσάφι, είτε για υλικά αγαθά πρωτογενούς ή δευτερογενούς παραγωγής.Του Κυρίου η Γη και το πλήρωμα αυτής. Σε κανένα δεν ανήκει τίποτα περισσότερο από δυο μέτρα γης επί ενάμιση, δηλαδή ο τάφος που θα κοιμηθεί μέχρι η ώρα της Ανάστασης να ρθεί.
Κάνει μπρός σε μια πολυχωρισμένη γυναίκα που έχει μπερδέψει στην προσωπική της ζωή τα αυγά και τα καλάθια, ούτε πόσους συντρόφους έχει δεν ξέρει και ομολογεί “άνδρα ουκ έχω” (μόνιμο σύντροφο δεν έχω και μια σχέση προσωρινή που έχω τώρα είναι στα κρυφά και δεν τον εμπιστεύομαι) μια τρομερή αποκάλυψη. Της αποκαλύπτεται σαν ο Μεσσίας. “Εγώ είναι ο Μεσσίας, αυτός που σου μιλά αυτή την ώρα, και αληθινά σου λέγω ότι έρχεται η ώρα όπου οι αληθινοί προσκυνητές, αυτοί με την αγνή διάθεση, θα προσκυνήσουν και θα λατρεύσουν τον Πατέρα μου όχι τυπικά, αλλά με πλήρη επίγνωση και αληθινή λατρεία και αγάπη. Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν περιορίζεται σε τόπους και χώρους, αλλά μπορεί να λατρεύεται παντού και οποτεδήποτε”.
Έχει τόση έξαρση ο Ιησούς στη συζήτηση μαζί της, και η αποκαλυπτική του εμφάνιση είναι τόσο ισχυρή ώστε αρνείται όταν οι μαθητές του τον παροτρύνουν “φάγε” να φάει. “Εγώ έχω τροφή την οποία εσείς δεν την ξέρετε, ούτε την φαντάζεστε. Τροφή δική μου είναι να εκτελώ το θέλημα Εκείνου που με απέστειλε στον κόσμο για να φέρω σε πέρας το έργο Του, δηλαδή τη σωτηρία των ανθρώπων”. Γι’ αυτό και είχε χάσει, περιμένοντας τους Σαμαρείτες να έρθουν, κάθε αίσθηση γήινης όρεξης για υλική τροφή.
Μεγάλη χάρη αξιώθηκες Σαμαρείτιδα-Αγία Φωτεινή. Χάρη που μεγαλύνεται με τη θυσία τόσων μαρτύρων και αγίων ανδρών που σεβάστηκαν αυτό το θείο άγγιγμα του Ιησού στο χείλος του φρέατος…
Πρόσφατα Σχόλια