Γιατί για την παγκοσμιοποίηση το παιχνίδι της πλανητικής κυριαρχίας είναι χαμένο!

Από τον Γουσταύο Λεμπόν  και τον Σίγκμουντ Φρόιντ γνωρίζουμε τα τρομερά μειονεκτήματα του πλήθους ιδίως όταν είναι διεγερμένα τα ζωϊκά ένστικτά του από συγκεκριμένο γόητα ηγέτη ή μια ηγέτιδα ομάδα. Ο λαός, η ομονογενοποιημένη μάζα,  χάνει τότε τη δυνατότητα του σκέπτεσθαι, ενώ άγεται και φέρεται από τα πιο κατώτερα, αρνητικά συναισθήματα· είναι δυνατόν πάντα «κατ’ εντολήν» η μάζα να μουσουλάει, να  μουγκρίζει, να λεηλατεί, να βιάζει, να  γδύνει, να γδύνεται, να λυντσάρει οποιονδήποτε του υποδεικνύεται ή ακόμη να αυτοκτονήσει μαζικά.

Φανατισμένος όχλος έτοιμος για όλα

Όλα τα πιο πάνω τα ζούμε σε εκρηκτικές πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις, επαναστατικού τύπου γεγονότα ή στον αθλητισμό, λόγω του φανατισμού των ανταγωνιζομένων ομάδων ή αθλητών, κάτι που μεταδίδεται με ταχύτητα αστραπής στους θεατές ακόμη και τους τηλεθεατές ιδίως στο ποδόσφαιρο.

https://www.youtube.com/watch?v=eFabUSDOH4I

Όμως αυτή ακριβώς η αδυναμία των μαζών, να υποτάσσονται στα άγρια, βάρβαρα κτηνώδη αισθήματα ασχέτως ποιος ή ποιοι τα υποκινούν, είναι το αντίδοτο στην παγκοσμιοποίηση.

Πως θα ρωτήσει κανείς;

Η απάντηση έχει ως εξής: Είδατε τις άγριες, φανατισμένες, θριαμβικά αλαλάζοντες όψεις λόγω της νίκης ή τα θλιμμένα, κατηφή πρόσωπα των ηττημένων;

Η κατήφεια, η θλίψη και η μιζέρια του ηττημένου

Τι τα έκανε να χαίρονται, να ουρλιάζουν από χαρά ή να κλαίνε από απελπισία πέρα από την επιτυχία ή την αποτυχία της ομάδας τους; Κατά βάθος η λατρεία τους, η εθνική υπερηφάνεια, το πάθος για την πατρίδα. Μπροστά στα μάτια τους περνούν την ώρα του θριάμβου, οι εικόνες της χώρας, της σημαίας, ο εθνικός ύμνος, συντονισμένα από την παρουσία των ηγετών τους που εκπροσωπούν όχι μόνο την κυβέρνηση του κράτους, αλλά ολόκληρο τον λαό. Η έννοια της εθνικής υπερηφάνειας είναι η υψηλότερη ιδέα και το μεγαλύτερο ιδανικό, υπερτερεί πάνω από τη ζωή και την ατομικότητα του καθενός μας.

Για τούτο η ισοπέδωση των λαών, η ομογενοποίηση που προκαλεί με θεμιτούς και μη τρόπους η παγκοσμιοποίηση, είναι και θα παραμένει απραγματοποίητος στόχος. Όπως και το ναζιστικό ή το μαρξιστικό όνειρο, επειδή δεν σεβόταν τις ιδιαιτερότητες και την ελευθερία των λαών, την ποικιλομορφία και τον πλουραλισμό τους, την ιστορία και τις παραδόσεις των Εθνών, ήσαν καταδικασμένα. Οι δυνάμεις του συλλογικού ασυνειδήτου και η ενεργειακή φόρτιση που τις τροφοδοτούν, εκμηδενίζουν όποιον προσπαθεί να τους αντισταθεί ή εμποδίσει.   

Το ίδιο και η παγκοσμιοποίηση, όσο κι αν αιματοκυλίσει τους λαούς είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Ευαγγελάτος Γεώργιος