Ματωβαμμένος από τα γεννοφάσκια του.

Βρεφοκτονία πρώτης τάξεως, δωράκι της εξουσίας προς το πόπολο.

Αν υπήρχε ένας φανταστικός δημοσιογράφος-βιογράφος, μιας ανεξάρτητης και αδέσμευτης εφημερίδας της εποχής μας να παρακολουθούσε τον Ιησού από την ώρα που γεννήθηκε θα είχε κάψει άλυσο με τα όσα εξωπραγματικά, θαυμαστά, τραγικά και καταπληκτικά θα βίωνε.

Φανταστείτε τον μικρό Ιησού να γεννιέται σ’ ένα στάβλο κάτω από τις πιο άθλιες, βρωμερές και μικροβιοκτόνες συνθήκες. Πόσο αποστειρωμένο περιβάλλον μπορούσε να είναι, ανάμεσα στα περιττώματα των αρνιών και τις κοπριές των σκύλων; Και μόνο ότι η Παναγία δεν έπαθε σηψαιμία μετά την πλακουντοτοκία και ο Χριστός τέτανο από τον ομφαλό, πρόκειται για θαύματα.

Μετά δεν είχε περάσει μια βδομάδα από τη γέννησή του και άρχισαν τα όργανα.

Ο έρμος ο δημοσιογράφος δεν είχε καλά –καλά συνέλθει από την έκπληξη και τον τρόμο σαν είδε τις μυριάδες των αγγέλων που έψελναν το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»  και το μυριόστομο θρίαμβο
«τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται» και νάσου οι τρεις μάγοι (αστρονόμοι της εποχής), από το πουθενά. Ο ένας από την Περσία, ο άλλος από την Ασσυρία, ο τρίτος από ην Αφρική με τα συμβολικά δώρα για τον Βασιλιά (χρυσό), για τον Θεό (λιβάνι) και για το μελλοντικό του σαρκικό θάνατο (σμύρνα). Τι τους έφερε συντονισμένα ως εκεί; Ποιο Ίντερνετ; Ποιο κινητό; Ποιος τηλέγραφος; Ποια πυξίδα; Ένας οδοιπόρος  αστέρας. Ύστερα από τους στάβλους και το πτωχικό πανδοχείο που ο Ιωσήφ με το τέλος της απογραφή βρήκε σαν κατάλυμα, ο δημοσιογράφος μπήκε με ειδική άδεια στο παλάτι του Ηρώδη να παρακολουθήσει τα πιο υποκριτικά και πανάθλια σχέδια της εποχής που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τι συνωμοσίες, τα πολιτικά σκάνδαλα, τις άθλιες, πανάθλιες δήθεν αβρότητες και ουσιαστικά πισώπλατα καρφώματα της εποχής μας.

Θα αντίκριζε τους συναχθέντες κατ’ εντολήν του βασιλέα αρχιερείς και γραμματείς του λαού, το πλέον μορφωμένο τμήμα από τους υπόλοιπους αγράμματους και εξαθλιωμένους υπηκόους του, να του απαντούν που ο Χριστός γεννάται. «Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο ο οποίος θα ονομαστεί Εμμανουήλ» (Ησαΐας 7, 14), «Οι βασιλιάδες θα γίνουν παιδοτρόφοι σου (Σιών) και οι πριγκίπισσές τους παραμάνες σου θα πέσουν να σ προσκυνήσουν με το πρόσωπο στη γη, θα γλείφουνε το χώμα των ποδιών σου. Τότε θα μάθεις πως εγώ είναι ο Κύριος κι όσοι ελπίζουνε σε μένα δεν θα ντροπιαστούν» (Ησαΐας 49, 23).  Όσο για τον τόπο που θα γεννηθεί το υπέρτατο αυτό θείο πλάσμα είναι η Βηθλεέμ γιατί ο προφήτης Μιχαίας λέει ξεκάθαρα (5, 1 έως 2): Και συ Βηθλεέμ αν και είσαι από τις μικρότερες πόλεις της γης του Ιούδα δεν θα είσαι καθόλου μικρή. Από εσένα θα γεννηθεί εκ γυναικός το αναμενόμενο παιδί που θα ποιμάνει τον λαόν μου Ισραήλ». Τότε είναι που ο δημοσιογράφος θα άνοιγε δυσθεώρατα τα μάτια του από έκπληξη βλέποντας τον ζηλόφθονο, απαίσιο, αιμοσταγή βασιλέα, τον αδίστακτο να σε αποκεφαλίσει και με την υποψία πως τον επιβουλεύεσαι να κάνει γλυκά μάτια στους αστρονόμους. Όχι ότι θεωρούσε αμελητέα ποσότητα το μικρό ανίσχυρο βρέφος. Να μάθαινε που κατοικούσε και είχε το σχέδιό του.

Προς το παρόν όμως τους καλόπιασε με τα πιο κάτω γλυκανάλατα λόγια όπως όλοι οι πολιτικοί ξέρουν να γαλιφιάζουν με ψέματα και ευγενικές προφάσεις τους υπηκόους και τους ξένους επισκέπτες τους στα σαλόνια και στις αίθουσες συνδιασκέψεων. «Πηγαίντε φίλοι μου και ψάξτε καλά για το παιδί· μόλις το βρείτε ελάτε να με ειδοποιήσετε για να έρθω κι εγώ να το προσκυνήσω».

Βλέπετε εις τα ίδια ήλθε ο Ιησούς και οι ίδιοι αυτόν δεν τον παρέλαβαν, ούτε τον αναγνώρισαν μες την φάτνη των αλόγων που κατέληξε να βγει με τους πόνους μια θείας, παρθενικής μήτρας.

Είπαμε και άλλη φορά πρόσφατα, ότι μόνο με ένα θαύμα, με την εμφάνιση ενός ασυνήθιστου ξένου, διαστημανθρώπου(;), από άλλους πλανήτες και σύμπαντα(;), ή εξ ενός Πατρός γεννηθείς ου ποιηθείς εκ Πνεύματος Αγίου (της Ρούαχ θηλυκού γένους, όπως αποκαλείται εβραϊστί το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος) συλληφθείς, ήταν μπορετό να ανανεωθεί και να αναδημιουργηθεί ο κόσμος. Από αιματόβρεκτος να μεταλλαχθεί σε κόσμο ειρήνης και ευλογίας, όπου θα ισχύει εσσαεί το γεννηθείτω το θέλημά ΣΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ως εν ουρανώ επί της γης.

Έπρεπε λοιπόν να έρθουν τρεις μάγοι Περσών Βασιλείς να τον προσκυνήσουν για να ξυπνήσουν οι δικοί του που τον θεωρούσαν ξένο και ο Ηρώδης εχθρό κι απόβλητο κύημα και βαθύτερα στο μυαλό και την ψυχή του ο φθόνος που φώλιαζε τον έβαζε σε σατανικές σκέψεις· να το σφάξει σαν αρνί.

Μέσα στην κουτοπονηριά και την υποκρισία και στη μυσαρή φιλοδοξία μόνο καλό δεν φιλοξενούσε η άσπλαχνη, ξεραμένη από αισθήματα, καρδιά του.

«Όχι μόνο δεν έπρεπε να θυμώσει με την αναχώρηση των μάγων δι’ άλλης οδού», λέει ο Χρυσόστομος,«αλλά έπρεπε να φοβηθεί και να συσταλεί (ταπεινωθεί, που το είδατε αυτό σε ηγέτες ως την σήμερον ημέραν;) διότι είχε πάμπολλες αφορμές θεραπείας και εκ βαθέων αλλαγής. Οι μάγοι του μίλησαν για το αστέρι, οι αρχιερείς και οι γραμματείς για τις προφητείες του προσδοκώμενου Μεσσία (τον οποίο οι Εβραίοι, αμετανόητοι ακόμη περιμένουν), είχε τις ευκαιρίες του, αλλά αυτός προτίμησε αγνώμων και ανίατος από τα φάρμακα της ψυχής κανένα να μην πάρει». Έκανε κάτι πολύ συνηθισμένο. Εξοργίστηκε, θύμωσε, τον έπιασε μανία, φθόνος, μίσος, ζήλια, αντιπαλότητα, άπειρη κακία και κτηνώδης αλαζονεία εναντίον ενός βρέφους. Όταν λοιπόν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Ήξερε ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ. Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών,έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών. Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους. 14 χιλιάδες νήπια σφάχτηκαν σε λίγες ώρες. Ποιος να αρνηθεί ή να αντιδράσει στο κουτσούνι του Αύγουστου ο οποίος του είχε σαν αυτοκράτορας δώσει εξουσία επί δικαίων και αδίκων; Το δικαίωμα να σφάζει, να καταδικάζει εις θάνατον, να φορολογεί κατά την άποψή του, όσο και όπως ήθελε το πωρωμένο του μυαλό και η ψυχή;    

Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού. Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι τα λείψανα (ίσως μερικά) των Aγίων Νηπίων, βρίσκονται στην Kωνσταντινούπολη, στο Nαό του Aγίου Iακώβου του αδελφοθέου, τον οποίον ανήγειρε ο Iουστίνος. Ακόμη μπορούμε να δούμε οστά των νηπίων σε λειψανοθήκη στη Μονή του Αγίου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα.  

Και εντελώς άναυδος μάρτυρας στα τραγικά δρώμενα δημοσιογράφος αναρωτιέται:«Μπορεί κανείς να αναλογισθεί την τραγωδία των μητέρων και των πατεράδων να βλέπουν τα παιδιά τους να σπαράζουν αποκεφαλισμένα; Άλλα με τις καρωτίδες χαίνουσες να πετούν σαν σφύζουσες βρύσες το λιγοστό βρεφικό τους αίμα; Μητέρες να ουρλιάζουν και να μοιρολογούν όπως μοναδικά περιγράφει ο Ιερεμίας: “Ακούστηκε στη Ραμά κραυγή, θρήνος και κλάματα και στεναγμός βαρύς. Για τα παιδιά της κλαίει η Ραχήλ, μα πουθενά παρηγοριά δεν βρίσκει, γιατί πια δεν υπάρχουν στη ζωή” (Ιερεμίας 31, 15). Αξίζει, άξιζε ποτέ για τους πολιτικούς ηγέτες μια δεκάρα η ανθρώπινη ζωή προκειμένου να σιγουρέψουν τον ματωβαμμένο τους θρόνο;Ούτε δεκάρα τρύπια δεν δίνουν για τους υπηκόους τους. Ας πεθαίνουν από την πείνα, το κρύο, τα μαγκάλια.Ας αυτοκτονούν. Ας τους δολοφονούν οι δυνάμεις καταστολείς ή αλλιώς οι πραιτωριανοί. Την εξουσία umber alles να κατέχουμε»  

Πολύ αισθαντικά περιγράφει ο υμνογράφος στο απολυτίκιο τις φοβερές στιγμές: «Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή,και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρ-ώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως,υπέρ των ψυχών ημών». Και το Κοντάκιο: «Αστήρ Μάγους έπεμψε, προς τον τεχθέντα, και Ηρώδης άδικον, στρατόν απέστειλε κενώς, φονοκτονήσαι οιόμενος, τον εν τη φάτνη ως Νήπιον κείμενον».

Και τελειώνοντας την τραγική περιγραφή του ο δημοσιογράφος καταλήγει: «Οι τραγωδίες του τότε σε τι διαφέρουν από του σήμερα;Όμως εγώ που έζησα από κοντά τις προφητείες να επαληθεύονται, το βασιλιά να αγκομαχάει μήπως τον θρόνο χάσει,τον αστέρα να οδηγεί,τους βοσκούς άφωνοι να ακούνε μυριόστομες ψαλμωδίες που χέρι ανθρώπου δεν νοήθηκε ποτέ να συνθέσει, τα εγκλήματα της εξουσίας, πιστεύω στην αιώνια ύπαρξη αυτού του ξένου βρέφους. Πιστεύω στην ανάστασή του αφού βρήκαν τρόπο οι βφεφοκτόνοι να απαλλαγούν από αυτόν σταυρώνοντάς τον με ατιμωτικό θάνατο. Πιστεύω στην αιωνιότητα τηςπέραν του θανάτου ζωής όπως μας την υποσχέθηκε το βρέφος ματωβαμμένο από τα γεννοφάσκια του μέχρι το σύντομο τριαντατριάχρονο βίο του εδώ κάτω στον πλανήτη γη, που τον αγίασε με το αίμα Του,θνήσκοντας πάνω στο ατιμωτικό ξύλο του σταυρού που το μετέτρεψε σε λυτρωτικό σύμβολο!».
Ευαγγελάτος Γεώργιος
       

1 σχόλιο

    • Μαρια Κ. στο 1 Ιανουαρίου, 2019 στις 10:13 πμ
    • Απάντηση

    Καλή χρονιά με υγεια κι ευτυχια πανω απ’ολα!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.