«Ο γιός μου, δυστυχώς ήταν ψυχρός ως προς την Πίστη. Εγώ τον έβλεπα, υπέφερα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόνο προσευχόμουν.
Όταν παντρεύτηκε, τού πήρα μια εικόνα και τού την χάρισα για να την βάλει σπίτι του. Αρνήθηκε να την πάρει!
«Ποιός θα σε προστατεύει, παιδί μου» τον ρώτησα με πόνο…
«Δεν θέλω προστασίες» ήταν η απάντησή του.
Τότε που ήταν οι δρόμοι κλεισμένοι από το μπλόκο των αγροτών, χρειάστηκε να ταξιδέψει, για τις ανάγκες της δουλειάς του. Τον συμβούλεψα να είναι προσεκτικός, γιατί φοβόμουν, έτσι που ήταν νευρικός, να μην μπλεχτεί σε καμιά φασαρία.
Μού απάντησε:
– Εγώ μάνα, θα περάσω, ό,τι και να γίνει!
”Παναγία μου, φώτισέ το”, είπα μέσα μου και τού έβαλα στο αυτοκίνητο μπροστά μια χάρτινη εικονίτσα της Παναγίας, που είχα πάρει από το Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας, στην τελευταία επίσκεψή μου. Αυτήν την φορά, ο γιός μου δεν αντέδρασε…
Όταν γύρισε από το ταξίδι, φαινόταν βαθιά συγκλονισμένος. Με φανερή συγκίνηση και με ταπεινή φωνή μου διηγήθηκε:
– Στο δρόμο Αθηνών – Λαμίας, μια βαρυφορτωμένη νταλίκα, που είχε καταφέρει να παρακάμψει τα εμπόδια, ξαφνικά παρέκλινε προς την λωρίδα την δικιά μου, ενώ συγχρόνως έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Εγώ σε εκείνο το σημείο, δεν είχα καθόλου περιθώριο να ξεφύγω. Η απόσταση που μάς χώριζε ήταν ελάχιστη. Και να φρενάριζε η νταλίκα, δεν προλάβαινε να σταματήσει έγκαιρα. Εγώ πάγωσα!!! Κατάλαβα πως η ζωή μου τελείωνε. Το μόνο που πρόλαβα ήταν να φωνάξω: ”Παναγία μου!”
Τότε συνέβη το εξής καταπληκτικό: η χάρτινη εικόνα της Παναγίας, που μού είχες βάλει μάνα στο αυτοκίνητο, σηκώθηκε στον αέρα, στροβιλίστηκε και κόλλησε στο παρμπρίζ, με πρόσωπο κατά έξω! Συγχρόνως η νταλίκα σε μια απόσταση ενάμισι μέτρο περίπου, σταμάτησε επί τόπου! Κυριολεκτικά καρφώθηκε με ένα φοβερό τράνταγμα! Κατέβηκε τρομαγμένος ο οδηγός της νταλίκας και μού λέει συγκλονισμένος:
– Ποιός με σταμάτησε φίλε μου; Με το φορτίο που έχω, δεν σταματούσα με τίποτε!
Εγώ τρέμοντας από την ταραχή μου, γύρισα και είδα την εικόνα της Παναγίας, που ήταν ανεξήγητα ακόμα κολλημένη στο παρμπρίζ. Σήκωσα το χέρι και τού την έδειξα, λέγοντάς του:
-Η Παναγία μάς έσωσε!
Από τότε ο γιός έγινε πιστός Χριστιανός, χάρη στην Παναγία, την οποία υπερευχαριστώ!»
Πηγή : https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10221883990236422&id=1458529534
2 σχόλια
Η Ελλαδα είναι η μονη χωρα της Ε.Ε. οπου δεν διευκολυνει καθολου τα αναπηρα ατομα που δεν μπορουν να περπατησουν, να μπορουν να βγουν εξω με τα καροτσάκια να μπαινουν μεσα σε λεωφορεια και σε τρενα, να πηγαινουν για καφε, για σινεμά, για μπανιο μεσα στην θαλασσα κτλ….Στην αγγλια, στην γαλλια, στην γερμανια και στις ηπα εχουν βαλει ραμπες για τα αναπηρα ατομα και στα μεσα μαζικης μεταφορας και σε παραλιες οπου μπαινουν μεσα στη θαλασσα με τα καροτσάκια τους και απολαμβανουν τα μπανια τους….Δεν ειμαστε στην εποχη του 1800 οπου δεν υπηρχαν αμαξια και μηχανάκια και αναπηροι ανθρωποι….τωρα που γινονται ένα σωρο τροχαια ατυχήματα και τωρα οπου η ιατρικη εχει προοδευσει τοσο πολύ και μπορει να κρατησει στη ζωη για αρκετα χρονια τετραπληγικα ατομα που τους εχει κοπει ο νωτιαίος μυελος, θαπρεπε ηδη εδώ στην ελλαδα να ειχε δημιουργει στα πεζοδρομια και σε ολους τους δημοσιους χωρους η καταλληλη υποδομη για τα ατομα που δεν μπορουν να περπατησουν να κυκλοφορουν μεσα στις πολεις μαζι με τα αναπηρικα αμαξιδια τους…!!!! ουτε εχουν όλα τα αναπηρα ατομα την οικονομικη δυνατοτητα να μετακινουνται παντα μονο με ταξι μεσα στην πολη…
εγω το πιστευω απολυτα ότι αν ηθελε η Παναγια μονο με μια κινηση του χεριου της θα μου εκανε αμεσως το ποδι μου απολυτως καλα…της το ειχα προσευχηθεί αυτό πριν λιγο καιρο, αλλα μου απαντησε ότι δεν χρειαζεται να παρεμβει με τετοιο τροπο μιας και δεν είναι τοσο σοβαρο το πρόβλημα που εχω…και μου εφερε στο μυαλο την εικονα του τετραπληγικου ηθοποιου που σούπερμαν, σαν να μου λεει ότι εδώ αυτος εκανε υπομονή 9ολοκληρα χρονια…που ηταν τελειως παράλυτος από το λαιμο και κατω…δεν μπορεις κι εσυ για λιγους μηνες να κανεις λιγο υπομονή, για κατι που διορθώνεται???!!!