Έχοντας διαμορφώσει από τη φοιτητική του ζωή μια πολιτική, οικονομική και κοινωνική στάση τέτοια ώστε βασισμένος στην κοινωνική διδασκαλία του Ευαγγελίου να απορρίπτει τόσο το καπιταλιστικό σύστημα, την καπιταλιστική οικονομία όσο και τον μαρξισμό, σαν θεωρητικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, συνειδητοποιεί πολύ νωρίς ότι έχει τεθεί στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της ελληνικής κοινωνίας που είναι απόλυτα αστική, πάσχει από αφάνταστο μιμητισμό, κόμπλεξ κατωτερότητας προς τους δυτικούς και έχει απεμπολήσει οτιδήποτε ελληνικό. Όλα αυτά για να μιμηθεί ξένα πρότυπα που αποχαυνώνουν το ελληνικό λαό και τον μετατρέπουν σε άβουλη μάζα, σε μαζοπολτό με πρωτοστάτες-προαγωγούς του είτε το ρωσόπληκτο ΚΚΕ, αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μια εξευρωπαϊσμένη δυτικόπληκτη αντίληψη αριστερού σοσιαλισμού, είτε τα αμερικανόπληκτα και τα ευρωπαΐζοντα-πιθηκίζοντα αστικά κόμματα ΕΡΕ, Ένωση Κέντρου, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και άλλα μικροαστικά και φιλομαρξιστικά κομματίδια.
Θεωρεί τον εαυτό του ασυμβίβαστο με το καπιταλιστικό κατεστημένο χριστιανό ακτιβιστή και πιο συγκεκριμένα, χριστιανοσοσιαλιστή. Οι απόψεις του για την πολιτική είχαν σαν αφετηρία εκκίνησης την επίδραση εκείνων των διδασκάλων που από νεαρή ηλικία είχε: Του πατέρα Τιμόθεου Κηλίφη, του Καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα και του Δικηγόρου – Δημοσιογράφου, Νικόλαου Ψαρουδάκη, του Παναγιώτη Νέλλα, του Χρήστου Γιανναρά, κ.ά. Πιστεύει ότι οι εξουσίες, όπως ακριβώς περιγράφουν στα ευαγγέλιά τους ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (κεφ.4, στ.8-11), και o Λουκάς (κεφ.4, στ. 5-8), ευρίσκονται στα χέρια ανθρώπων που με τις πράξεις και τα έργα του αποδεικνύουν ότι λατρεύουν τον άρχοντα του σκότους, τους δαίμονες του κέρδους, της κάθε ηθικής και πνευματικής εκτροπής και διαστροφής. Όπως λοιπόν μέσα από την πίστη και τον πνευματικό αγώνα καλείται ο κάθε πιστός να ενωθεί με τον Χριστό, το ίδιο οι ενορίες και οι εκκλησιαστικές κοινότητες· οφείλουν να εκφράζουν στην πράξη την πίστη τους και να επανεύρουν τον προορισμό τους, που δεν είναι άλλος από το υπέροχο πρότυπό τους· την πρωτοχριστιανική κοινότητα σύμφωνα με τις πράξεις των Αποστόλων (κεφ.4 στ. 32-35). Η ιδεολογική του θέση για την αστική οικονομία είναι ότι πέρα από το βαρύ και εγκληματικό παρελθόν της που θεμελιώθηκε πάνω στο αίμα του δουλεμπόριου, της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης της εργασίας των φτωχών και αδύνατων τάξεων, βρίσκεται σε χέρια τεχνοκρατών καπιταλιστών που θελητά ή αθέλητα οδηγούν τους πολλούς στην αποκτήνωση και του ελάχιστους στον πλούτο. Έχει μελετήσει και γράψει δια πολλών μελετών και πονημάτων, πως όλη η καπιταλιστική οικονομία βασίζεται στην εκμετάλλευση της υπεραξίας του εργάτη από την πλουτοκρατία, τα μονοπώλια, τις τράπεζες και τις Υπερεθνικές, στις οποίες το «δήθεν» δημοκρατικό κράτος είναι σιδηροδέσμιο και υποταγμένο. Αυτές χειρίζονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γης με τρόπο τέτοιο που να καταστρέφουν το περιβάλλον βυσσοδομώντας ενάντια στους λαούς της γης και του Δημιουργού. Άνθρωποι ανερμάτιστοι πνευματικά, χωρίς να έχουν σχέση με τον αγιοπνευματικό φωτισμό και εμπειρία της πατερικής θέωσης ή θέασης, δεν είναι δυνατόν να διαχειρίζονται τον πλούτο της γης και της παγκόσμιας οικονομίας. Θα τα ευτελίσουν όλα για τις ουτιδανές τσέπες τους. Από αυτή τη θέση σημαίνει ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ για τη σωτηρία του πλανήτη. Οι λαοί πρέπει να ακολουθήσουν το μοίρασμα του παραγωγικού δυναμικού και του εθνικού πλούτου της χώρας τους, με βάση την αρχή «άπαντα κοινά» του πρωτοχριστιανικού προτύπου. Όλοι οι άνθρωποι δημιουργήματα του ίδιου Θεού, έχουν δικαίωμα στην ίση συμμετοχή στο εθνικό εισόδημα. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να λαβαίνει και ένα ευρώ περισσότερο από τον αδελφό του. Το χρήμα υπάρχει για να το αξιοποιεί κανείς προς όφελος του εαυτού του και των άλλων, έχοντας «τα δέοντα και τα αυτάρκη», «κλίνας και σκεπάσματα» κι όχι για να θησαυρίζει θησαυρούς επί της γης εις βάρος του πλησίον. Σαν υπόδειγμα πρωτοχριστιανικού μοντέλου κοινού ταμείου θέτει τα μοναστήρια και την αποταγή από τα υλικά αγαθά του μοναχισμού. Για την προώθηση αυτών των απόψεων έχει γράψει μέγα όγκο οικονομικών μελετών, έχει ερευνήσει τις βάσεις του Καπιταλιστικού και του Μαρξιστικού οικονομικού συστήματος, τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το καθεστώς των βυζαντινών τιμαρίων, και τα έχει δημοσιεύσει τόσο στις τοπικές εφημερίδες (όσες δεν καθοδηγούνταν από το αστικό κατεστημένο και δεν του απέρριπταν τα άρθρα του, κι αυτές ήταν λίγες έως ελάχιστες) και ιδιαίτερα στην εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» ιδεολογικό όργανο των χριστιανοσοσιαλιστών Ελλάδας.
Δεν σταματά όμως ούτε εδώ. Για την προώθηση των ιδεολογικών του απόψεων στην πράξη ήταν και παραμένει μέλος χριστιανοσοσιαλιστικών κινήσεων, ανεξαρτήτων κινήσεων που σκοπό έχουν την ένωση των Ελλήνων στη βάση, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και πιστεύω όπως ο ΔΕΛΦΙΚΟΣ ΔΕΣΜΟΣ και άλλες κινήσεις θεμελιωμένες κυρίως στη χριστιανοσοσιαλιστική ιδεολογία και πρακτική.
Εμπνεόμενος από τις αρχές της Ορθοδοξίας, αγωνίζεται από φοιτητής για την επίτευξη της Ορθοπραξίας στον κοινωνικό τομέα. Δέχεται την θεωρία της υπεραξίας του Μαρξ σαν προέκταση της ορθόδοξης αντίληψης για την οικονομία και από τότε αγωνίζεται συγγράφοντας και συμμετέχοντας σε χριστιανοκοινωνικούς πολιτικούς σχηματισμούς για την επικράτηση ενός κοινωνικού συστήματος δικαιοσύνης όπου θα επικρατεί το πρότυπο της Άμεσης Δημοκρατίας και της ίσης συμμετοχής στο εθνικό εισόδημα όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως εισοδήματος και περιουσίας. Πρότυπό του οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες και τα μοναστήρια «όπου του πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ην μία και ουδείς έλεγε ότι κάποιο από τα υπάρχοντα και περιουσιακά του στοιχεία είναι δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά». Έτσι «κανείς δεν υπήρχε φτωχός ανάμεσά τους. Όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, και το χρηματικό αντίτιμο το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων κι από αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του». (Πράξεις, κεφ. Δ΄, στ. 32, 34 και 35).
Κατά τη διάρκεια των χρόνων της απριλιανής δικτατορίας έχει σημαντική αντιδικτατορική δραστηριότητα. Συλλαμβάνεται από άνδρες της Ασφάλειας Πατρών διότι μοίραζε στον κόσμο την «Κριτική του Συντάγματος υπό το Φως του Χριστιανισμού» του Νικολάου Ψαρουδάκη.
Στο εξωτερικό ομοίως δεν μένει ανενεργός· μοιράζει αντιδικτατορικού περιεχομένου κείμενα και περιοδικά και σχηματίζει μια μικρή ομάδα χριστιανοκοινωνιστών από Έλληνες της Νέας Υόρκης και έρχεται σε επαφή με άλλη ομάδα του Τορόντο. Αυτοί ήδη εκδίδουν το αντιστασιακό περιοδικό «ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» που οι νεοϋορκέζικη ομάδα το διανέμει στους Έλληνες της Νέας Υόρκης. Στις αρχές του 1974 συμμετέχει επίσης σε μια ομάδα Ελληνοαμερικανών Επιστημόνων SHAGA, που σκοπό είχε την επιστροφή της Ελλάδας στη Δημοκρατία με παρεμβάσεις της στην Αμερικάνικη Πολιτική. Αποστασιοποιείται όταν αντιλαμβάνεται ότι πίσω από την οργάνωση κινείται ο σιωπηλός δάκτυλος της Μασονίας. Δίνει το παρόν στις μνημειώδεις συγκεντρώσεις με εκατοντάδες Έλληνες στην μεγάλη πλατεία μπρος από τον Λευκό οίκο με στόχο την μη άρση του εμπάργκο των όπλων από πλευράς αμερικάνικης κυβέρνησης προς την Τουρκία, μετά την εισβολή της στην Κύπρο. Τότε ακριβώς εκλέγεται σαν γραμματέας του νεοΐδρυτου συλλόγου πατρινών της Νέας Υόρκης «Ο Κωστής Παλαμάς».
Γυρίζοντας στην Ελλάδα δεν σταματά ούτε λεπτό να γράφει και να συμμετέχει σε κοινωνικού και πολιτικού τύπου δραστηριότητες.
Θέτει επανειλημμένως υποψηφιότητα μέσα από μικρά και ασυμβίβαστα κόμματα τα οποία δεν έχουν, δυστυχώς, ελπίδα να περάσουν το ελπιδοφόρο μήνυμα μιας άλλης αντίληψης ζωής και πράξης, στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, όσο το «ψευτορωμαίϊκο» κατεστημένο διαθέτει τα κεφάλαια και προωθεί με τα εντεταλμένα μέσα μαζικής επικοινωνίας που διαθέτει, τους πολιτικούς της αρεσκείας του. Έτσι τροφοδοτεί τα κόμματα εξουσίας προς τον στόχο εκείνο που είναι να εξασφαλίσει στους ταγούς τους, την οικονομική ολιγαρχία, την άνετη εκμετάλλευση και τη διαιώνιση της διαχείρισης της εξουσίας, του κέρδους και του πλούτου εις βάρος των φτωχών και αδύνατων. Σαν υποψήφιος στα μικρά κόμματα με καθαρό χριστιανικό κοινωνικό ιδεολογικό υπόβαθρο, συχνά προπηλακίζεται γι’ αυτή την επιλογή του από τα μέλη των κατεστημένων αστικών κόμματων εξουσίας, που δεν αντέχουν την κριτική από μια χριστιανική αριστερά, διότι έχουν συνηθίσει να προσεταιρίζονται το ποίμνιο της Εκκλησίας και τον κλήρο μέσα από τις υποσχέσεις, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τα ρουσφέτια. Όλα αυτά τον βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Στόχος του είναι οι ενορίες των ανά την Ελλάδα εκκλησιών να μετατραπούν σε πρωτοχριστιανικού τύπου κοινότητες. Αν οι ενορίες ανταποκριθούν στη θεόπνευστη αποστολή τους, σαν θεραπαινίδες του εκκλησιαστικού πληρώματος όπως προωθεί, διδάσκει και γράφει, τότε θα υπάρξει η σωστή λύση στην οικονομία, θα επικρατήσει το κοινό ταμείο, το κράτος δικαίου με την ίση συμμετοχή στο κατά κεφαλήν εισόδημα όλων των Ελλήνων. Τότε μόνο θα οδηγηθεί το Έθνος πάλι στην αφετηρία από όπου ξεκίνησε, στην Άμεση Δημοκρατία, στην Αγορά του Δήμου, με δικαίωμα συμμετοχής και αποφάσεων όλων των πολιτών ανδρών και γυναικών. Πολιτών με άμεση και πλήρη γνώση και ενημέρωση στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα. Ενάντια στην δι’ αντιπροσώπων διακυβέρνηση που οδηγεί μοιραία σε συγκεντρωτική ολιγαρχία και στον εκφυλισμό των πολιτικών κομμάτων στη Δύση.
Λίγο μετά την επιστροφή του από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα, ιδρύει πειραματικά μια ομάδα αυτοσυνειδησίας αποτελούμενη από άτομα μέλη χριστιανοκοινωνικών κομμάτων όπου διαπιστώνει πόσο πρωτόγονο είναι το ελληνικό κλίμα για κάτι τέτοιο. Τα μέλη αδυνατούν να ζήσουν αγαπητικά και πολύ περισσότερο να ενώσουν τα πορτοφόλια τους εγκαθιδρύοντας ένα κοινό ταμείο. Προσφεύγει σε ένα τεστ. Τους δοκιμάζει θέτοντάς τους συγκεκριμένες πράξεις και υποδεικνύοντάς τους συγκεκριμένες συμπεριφορές στις οποίες οφείλουν να προβούν προκειμένου να αποδείξουν την ειλικρίνεια των όσων πιστεύουν, έμπρακτα. Τότε αποδεικνύεται περίτρανα η πρακτική στειρότητα και η γύμνια τους. Όσα πίστευαν στη θεωρία ήταν φληναφήματα χωρίς αντίκρισμα. Όλοι σκέφτονται τον εαυτούλη τους και τα μικροσυμφέροντά τους και τι θα πει η κερά-Μαρία, η κερά-Δήμητρα κ.λπ. οι γυναίκες τους, στο σπίτι. Τρομαγμένοι εγκατέλειψαν το γκρουπ αυτοσυνειδησίας αποδεικνύοντας περίτρανα ότι τα χριστιανικά κόμματα, τα κομματικά στελέχη και τα μέλη τους, φέρνουν μια εξωτερική ετικέτα χριστιανική, στην ουσία όμως είναι άτομα χωρίς χάρη Θεού, χωρίς αγιοπνευματικό φωτισμό, πολύ μικρά για να φέρουν την ποθητή αλλαγή, τις εξουσίες που έχει στα χέρια του ο Εωσφόρος και τις κατανέμει με απλοχεριά στα όργανά του. Αντιλαμβάνεται με οδύνη πως σοβαρός αγώνας για την επικράτηση της δικαιοσύνης, της οικονομικής ισότητας, της ελευθερίας του λόγου και των δικαιωμάτων του πολίτη μέσω των κομμάτων δεν μπορεί να γίνει. Εντούτοις επί 20 χρόνια δεν διασπά την κομματική ενότητα, επιμένει να αγωνίζεται και να κατεβαίνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δίνοντας μια λύση σε όσους χριστιανούς, ελάχιστους στην πράξη, η ψήφος τους είναι κόμπος στο λαιμό της συνείδησής τους και δεν θέλουν να ψηφίσουν άθεα, υλιστικά, νεοεποχίτικα και μασωνοκρατούμενα κόμματα. Ανήσυχος και βλέποντας ότι οι άνθρωποι είναι ρηχοί, επιπόλαιοι, συμφεροντολόγοι, ναρκισσιστές, καλοπερασάκηδες, ιδρύει το 1998, ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο, την ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ & ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ με σκοπό μέσα από σεμινάρια άσκησης και εκπαίδευσης στην παθητική αντίσταση, εκδόσεις, βίντεο, ομιλίες, κοινωνικές, οικολογικές και πολιτικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές, δημοσκοπήσεις για πατριωτικά θέματα, κ.α. να οδηγήσει τα μέλη του σωματείου στην ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ. Ενδεικτικά των προσανατολισμών του, αναφέρουμε την αιτία και τους σκοπούς της ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ όπως καταγράφονται στην πρώτη σελίδα του Καταστατικού της:
Οι λόγοι που συνετέλεσαν στην ίδρυση της Κίνησης είναι οι κάτωθι:
Άρθρο 1ο. Η ανάγκη αντιμετώπισης της πλύσης εγκεφάλου που επιβάλλει η κάθε μορφής εξουσία (πολιτική, οικονομική, πολιτισμική, η παραπληροφόρηση από τον τύπο και τα άλλα μέσα μαζικές επικοινωνίας κ.λπ.) 2.0 άκρατος, ασύδοτος και επιβαλλόμενος καταναλωτισμός. 3. Η ύπαρξη θεσμών που δημιουργούν εξουθενωτικό ανταγωνισμό μεταξύ ατόμων και ομάδων με μοναδικό σκοπό το κέρδος. 4. Η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας από την αλόγιστη χρήση της τεχνολογικής ανάπτυξης και κυρίως ο εθισμός των πολιτών στην παθητικότητα και την αδράνεια. 5. Η κενότητα που δημιουργούν στον σύγχρονο άνθρωπο ο καθημερινός τρόπος ζωής του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι επιβαλλόμενες πολιτισμικές συνθήκες και ιδιαίτερα η παιδεία από την οποία απουσιάζουν τα ιδανικά και οι πνευματικού στόχοι ενώ υπερισχύει το τεχνοκρατικό πνεύμα, η στείρα μεταφορά γνώσεων και ο ατομισμός. 6. Η κρατική αυταρχικότητα και η κατάχρηση των δυνατοτήτων της πληροφορικής που έχει ως αποτέλεσμα την κατάλυση του δικαιώματος της προσωπικής ζωής και ελευθερίας. 7. 0 κίνδυνος αλλοίωσης της ταυτότητας και των ιδιαιτεροτήτων των λαών από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Οι παραπάνω λόγοι έχουν ως συνέπεια την αγελοποίηση και τον φανατισμό των λαών, την αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. την στροφή προς τον ατομοκεντρισμό, την αλλοτρίωση και την υποτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Αρθρο 2ο Σκοποί της κίνησης είναι: Α/Η απόκτηση αυτοσυνειδησίας: Συνειδητοποίηση των αναφερθέντων λόγων, η προαγωγή και ωρίμανση των μελών. Β/ Η αυτοπροστασία μας ως πολίτες. Οι σκοποί θα επιτευχθούν ενδεικτικά με: α/ τη σύμπτυξη oμάδων_αυτοσυνειδησίας -αυτοανάπτυξης. β/ την ανεύρεση τεχνικών μη βίας, ώστε να γίνει πράξη η αντίθεση στις παραπάνω μαζοποιήσεις και αλλοτριώσεις του συγχρόνου ανθρώπου. γ/ η συνεργασία με ομάδες, κινήσεις, σωματεία κ.λπ. οργανώσεις που έχουν ανάλογους στόχους. δ/ η ενημέρωση των πολιτών μέσα από σειρές διαλέξεων, εκδόσεις βιβλίων, κειμένων, από σεμινάρια, συζητήσεις στρογγυλών τραπεζών κ.λπ. με στόχο την μελέτη θεμάτων που αφορούν όλο το φάσμα των συγχρόνων προβλημάτων της εποχής μας, βλεπομένων από την οπτική γωνία της αυτοπροστασίας και της αυτοσυνειδησίας.
Πολύ γρήγορα διαπιστώνει ότι τα μέλη συμπεριφέρονται μουδιασμένα, συχνά φοβισμένα, αμφιταλαντεύονται στη νέα αυτή πραγματικότητα αντιδρούν στην εφαρμογή του Κοινωνικού Ευαγγελίου στην πράξη, δυσπιστούν και προβάλλουν συνεχώς τα ψυχικά τους τραύματα, τις προκαταλήψεις και τις θρησκευτικές τους αγκυλώσεις, αναχαιτίζοντας τον εαυτό τους και τον πλησίον τους στην καινούργια προοπτική που αυτός τους ανοίγει. Όλοι ζητούν από αυτόν να προχωράει μπροστά αλλά δείχνουν πολύ μικροί έως ελάχιστοι στο να πάρουν πρωτοβουλίες και να τον πλαισιώσουν επάξια. Πολλοί τον πλησιάζουν για να οικειοποιηθούν ένα μέρος των γνώσεων και της ιατρικής του ικανότητας και εμπειρίας προς το συμφέρον τους. Αυτός αν και γνωρίζει την ιδιοτέλειά τους αφήνεται εκούσια να τον ξεζουμίσουν. Όταν ζητάει βοήθεια από πιο ικανούς, από ηγέτες, είτε πανεπιστημιακούς, είτε πολιτικούς, είτε παιδαγωγούς, θεολόγους κ.λπ. ανακαλύπτει πως όλοι τον εαυτό τους θέλουν να προβάλλουν και κάθε άλλο παρά ανιδιοτελείς είναι. Τελικά όταν τα μέλη της ΚΙΣΑΠ βλέπουν ότι τους ζητάει θυσίες και δράση, τον εγκαταλείπουν με διάφορες προφάσεις. Αν αυτός είχε τη δυνατότητα του ρουσφετιού και ένιωθαν ότι μπορούσαν να τον αρμέγουν οικονομικά, όλα τα παράσιτα και οι σφογγοκωλάριοι θα τον περιτριγύριζαν ακόμη και σήμερα και δεν θα τον άφηναν ούτε στην τουαλέτα να πάει μόνος. Στην παρούσα φάση επιμένει στη διδασκαλία και τη διαφώτιση των Ελλήνων μέσω των βιβλίων του και των ομιλιών του και προσπαθεί χαλκέντερος να μεταδώσει στους αρχηγούς των μικρών κομμάτων που διατείνονται ότι έχουν κάποιες χριστιανικές αρχές, όσο θολές, θεωρητικές και αξεκαθάριστες κι αν είναι, την ανάγκη της ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ και της από κοινού συνεργασίας και καθόδου στον πολιτικό στίβο προς όφελος τόσο δικό τους όσο και του ελληνικού λαού.
Τέλος επειδή η εμπειρία του από τους εκδότες και τους εκδοτικούς οίκους, ήταν και παραμένει πικρή και απογοητευτική, καθ’ ότι οι μεγαλοεκδότες είναι υποταγμένοι στην εξουσία κι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της με θεό τους το κέρδος, τον οδήγησε να προχωρήσει ο ίδιος σε εκδοτική προσπάθεια και διακίνηση των βιβλίων του, όσο και των ιδεολογικών θέσεών του, μέσα από δικές του εκδόσεις και μέσω του διαδικτύου αποβλέποντας στην προσωπική επικοινωνία και σχέση με όποιον ενδιαφέρεται και έχει παράλληλους προβληματισμούς.
Πρόσφατα Σχόλια