Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλα το!
Αμαλία
@4fABkkc5xTv2aek
Αλήθεια, ποια ήταν η στάση της ΕΣΣΔ & των “σοσιαλιστικών χωρών” απέναντι στην 21η Απριλίου; Η χθεσινή μου ανάρτηση, προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις αριστερών, που επικαλούντο διώξεις & βασανιστήρια εναντίον γονέων & συγγενών τους από την λεγόμενη “χούντα”. Σήμερα, θα εξετάσουμε, εν τάχει, την στάση της ΕΣΣΔ & των δορυφόρων της έναντι των διωκτών & βασανιστών των εν Ελλάδι θαυμαστών τους! Όλες οι κομμουνιστικές χώρες, με πρώτη την ΕΣΣΔ, αναγνώρισαν αμέσως το καθεστώς των συνταγματαρχών, διατηρώντας (και επαυξάνοντας…) τις εμπορικές σχέσεις τους με την Ελλάδα. Μάλιστα, τις πρώτες μέρες μετά την 21η Απριλίου, εκπρόσωπος της κυβέρνησης είχε σειρά συναντήσεων με τους πρεσβευτές των κομμουνιστικών κρατών. Κατά την συνάντηση με τον Σοβιετικό πρέσβη, “εξέφρασε την ευχάριστη έκπληξη της επαναστάσεως για την άμεμπτη στάση της ΕΣΣΔ”. Επιπλέον, όπως έγραψε -χωρίς να διαψευστεί- η “Washington Post”, στις 28 Οκτωβρίου 1968: “Η Σοβιετική Ένωση ειδοποίησε την ηγεσία του ΚΚΕ, να μην υπολογίζει σε βοήθεια του Κρεμλίνου για την ανατροπή της χούντας” Η σοβιετική στάση δεν πέρασε απαρατήρητη: “Πώς δεν κοκκινίζεις από ντροπή, εσύ, κύριε πρεσβευτή της Σοβιετικής Ενώσεως, όταν πηγαίνεις στις δεξιώσεις της χούντας και σφίγγεις το χέρι του δικτάτορα και του Παττακού και του Λαδά, του αρχηγού των βασανιστών;” Αυτό αναρωτιόταν στο βιβλίο του “Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα”, ο αριστερός δημοσιογράφος Γιάννης Κάτρης! ξξξξξξξΚαι δεν ήταν ο μόνος… ξξξξξξξξξξξΑπ’ τις ανατολικές (σοσιαλιστικές!) χώρες, μόνο η Γιουγκοσλαβία παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος, φανατικά & θαρραλέα αντιχουντική. Ομοίως και η Τσεχοσλοβακία, αλλά μόνο πριν την “Άνοιξη της Πράγας”. Διότι, μετά το φθινόπωρο της ρωσικής επέμβασης, γίνεται κι αυτή φιλοχουντική, όπως και η ΕΣΣΔ, όπως και η Ρουμανία – κυρίως η Ρουμανία, που σχεδόν πανηγυρίζει για την επανάκαμψη του φασισμού στην Ελλάδα” Τάδε έφη Βασίλης Ραφαηλίδης, στην σελίδα 423 του βιβλίου του “Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974”. Σε ποια χώρα (εκτός απ’ την Ελλάδα της χούντας…), απαγορευόταν η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη; Εδώ σας θέλω! Ας μας διαφωτίσει ο ίδιος ο Μίκης: “Κατά την απελευθέρωσή μου αλλά και μετά, η στάση της χώρας σας απέναντι μου υπήρξε, θα έλεγα, σχεδόν εχθρική. Πώς π.χ. θα δεχθούν οι κομμουνιστές το γεγονός ότι υπήρχε τοιχοκολλημένη ανακοίνωση στον σταθμό της Μόσχας που απαγόρευε αυστηρά τη μετάδοση της μουσικής μου, όταν είναι γνωστό ότι η μουσική αυτή αποτελεί όπλο πάλης ολόκληρου του ελληνικού λαού & γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απαγορευμένη στη χώρα μου με δύο ειδικές εντολές του ΓΕΣ;” (Πηγή: Επιστολή – Μνημόνιο του Μίκη Θεοδωράκη, προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ, στις 28 Μαΐου 1970). Αυτή, ήταν η πρώτη ψυχρολουσία για τον Μίκη. Ακολούθησε και δεύτερη. Πήγε στην Ρουμανία, όπου συναντήθηκε με τον Τσαουσέσκου, από τον οποίο ζήτησε στήριξη στον αγώνα του. Η απάντηση του Τσαουσέσκου, τον άφησε εμβρόντητο: “Εγώ λέω να γυρίσετε πίσω, να βοηθήσετε τον Παπαδόπουλο να φτιάξει μια νέα Ελλάδα” (Πηγή: Σωτήρη Βαλντέν, “Παράταιροι Εταίροι”). Παρεμπιπτόντως, είχε προγραμματιστεί για το τριήμερο 21-24 Νοεμβρίου 1973, επίσημη επίσκεψη του Τσαουσέσκου στην Αθήνα, που αναβλήθηκε λόγω των γεγονότων του Πολυτεχνείου. και μιας & αναφέρθηκα σε επίσημες επισκέψεις, ποιος ήταν ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Ελλάδα των συνταγματαρχών, σπάζοντας την διπλωματική απομόνωση του καθεστώτος; Μπας & ήταν των ΗΠΑ, μπας & ήταν της Αγγλίας, μπας & ήταν, τέλος πάντων, κάποιας άλλης καπιταλιστικής χώρας; Αμ δε! Ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Ιβάν Μπάσεφ, ο οποίος επισκέφθηκε την Ελλάδα των συνταγματαρχών στις 3 Μαΐου 197Ο, δηλώνοντας ότι: “Η ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα απ’ τους στρατιωτικούς, δεν αφορά καθόλου την Βουλγαρία. Είναι καθαρώς ελληνικό ζήτημα” Τα σχόλια δικά σας!
Translate post
Πρόσφατα Σχόλια