Φαντάζεστε να λείπετε από το σπίτι για μερικά λεπτά για να αγοράσετε αλάτι και απορρυπαντικό στο διπλανό supermarket και αφήνετε το 2 χρονών κοριτσάκι σας στη γειτόνισσα η οποία έχει γιο 12 ετών. Και ενώ εσείς λείπετε και η γειτόνισσα είναι απασχολημένη με την καθαριότητα του δικού της σπιτιού, ο γιός παίρνει το κοριτσάκι σας και παίζει στο γραφείο που συνήθως μελετά για το σχολείο, «για να το απασχολήσει». Στην ουσία βγάζει το πέος του εν στήσει και το τρίβει στα χείλη του αιδοίου του ανύποπτου κοριτσιού σας μέσα από το κιλοτάκι του μέχρι εκσπερματίσεως. Ύστερα το καθαρίζει στα γρήγορα τα γεννητικά όργανα, δικά του και του κοριτσιού και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το κορίτσι δεν μπορεί να πει τίποτα στη μάνα του για όσα εβίωσε γιατί δεν κατέχει την ικανότητα του λόγου. Οι εικόνες όμως παραμένουν ανεξάλειπτα αποθηκευμένες στο ασυνείδητό του.
Στην επόμενη περίπτωση ο γιός σας 7 χρονών, παίζει με αγοράκια και κοριτσάκια της ίδιας ηλικίας, το ένα όμως αγόρι της φιλικής οικογένειας είναι στα 13 του χρόνια, μεγαλύτερο από τον γιο σας. Κάποια στιγμή ενώ οι αδερφούλες του γιού σας και οι αδελφές του μεγαλύτερου αγοριού απομακρύνονται για να παίξουν στο μεγάλο περιβόλι μπάλα το αγόρι πλησιάζει το γιό σας και κάθεται μαζί του στα σκαλοπάτια του σπιτιού σας. Εκεί στα πεταχτά του λέει «κοίτα τι έχω εδώ κάτω και πόσο μεγάλο είναι;» Και ξεκουμπώνει το παντελόνι του για να του δείξει ένα μεγεθυμένο εν στήσει πέος. «θα μου δείξεις και συ το δικό σου;» Επιμένει το προεφηβικό αγόρι.
Ο γιός σας λίγο τρομαγμένος, αλλά και περίεργος, αρνείται στην αρχή. Το αγόρι το καθησυχάζει: «παιχνίδι είναι μωρέ, βγάλτο να δούμε, το δικό σου μεγαλώνει σαν το δικό μου;» Με τα πολλά, με δεδομένο πως δεν είναι κανείς τριγύρω να δει αυτό το περίεργο παιχνίδι, δείχνει το πέος του, μικρό και ασήκωτο με αρκετή ντροπή και συστολή, νιώθοντας απορημένος και λίγο χαμένος.
«Θα σου το μεγαλώσω εγώ, μην ντρέπεσαι που είναι μικρό», λέει το μεγάλο αγόρι και αρχίζει να το τρίβει. Το παιδί σας κάνει να τον εμποδίσει, αλλά ο μεγάλος γιος της απέναντι οικογένειας, τον καθησυχάζει επιμένοντας με γλυκό και ήπιο τρόπο. «Κοίτα θα χαϊδέψω κι εγώ το δικό μου για να παραμένει φουσκωμένο και έτσι θα κάνω και στο δικό σου». Ο ταυτόχρονος αυνανισμός αποδίδει και το αγοράκι βλέπει το δικό του όργανο να διογκώνεται χωρίς να νιώθει και τίποτα ιδιαίτερο, μόνο από την τριβή αισθάνεται κάποια διέγερση. Το παιχνίδι σταματά όταν το μεγαλύτερο αγόρι βγάλει ένα λευκό υγρό από την άκρη του οργάνου του και ο γιος σας αμήχανος, μπερδεμένος το παρακολουθεί να εκτινάσσεται στο έδαφος. Η εικόνα αυτή δεν επαναλήφθηκε ποτέ άλλοτε, αν και το μεγάλο αγόρι το προσπάθησε κάποιες φορές· ο γιος σας το αρνιόταν πεισματικά, δεν είπε σε κανέναν τίποτα βέβαια ούτε σε σας, αλλά η σκηνή έμεινε χαραγμένη στο μυαλό του. Αργότερα, στα χρόνια της εφηβείας όταν αυνανιζόταν την έφερνε σχεδόν πάντοτε στη φαντασία του. Στη θέση του δικού του χεριού φαντασιωνόταν το χέρι του φίλου γείτονα.
Το επόμενο περιστατικό συνέβη σ’ ένα θέατρο σκιών. Το προεφηβικό αγόρι πηγαίνει μόνο του να διασκεδάσει με τον «Καραγκιόζη στο πάρκο των Δεινοσαύρων». Το θέατρο σκιών φιλοξενείται σε μια αίθουσα κινηματογράφου. Δεν προλαβαίνει το παιδί να βρει θέση και νάσου ένας μέσης ηλικίας κύριος, γύρω στα 50-55 τον καλεί. «Έλα, κάθισε εδώ, είναι κενή η θέση». Το παιδί ευγενικό, ήρεμο στους τρόπους και τη συμπεριφορά, δεν φέρνει αντίρρηση. Κάθεται δίπλα στον μεσόκοπο κύριο. Τα φώτα κλείνουν, το έργο αρχίζει και κει, στη μέση του έργου, ο δεκατριάχρονος μικρός νιώθει ένα χέρι να του ψαχουλεύει τα γεννητικά όργανα. Φανερά ταραγμένος δεν ξέρει τι να κάνει, η καρδιά του χτυπά σαν ταμπούρλο από τον τρόμο του, κανείς δεν τον προειδοποίησε για μια τέτοια πιθανή εξέλιξη και συμπεριφορά κάποιων μεγάλων, κατά τα άλλα αξιοσέβαστων κυρίων. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αμηχανίας και αγωνίας, συναισθανόμενο το παιδί ότι αυτές οι χειρονομίες δεν είναι κάτι σωστό, κάτι περίεργο τρέχει από μεριάς αυτού του κυρίου, σηκώνεται και πάλι ευγενικά και ψελλίζοντας από τον πανικό του τη δικαιολογία «δεν βλέπω καλά από αυτή τη θέση» φεύγει και πάει μακριά κι αλάργα σε άλλο μέρος να καθίσει. Φυσικά μόνο στην παράσταση δεν είχε το μυαλό του, με το ζόρι την παρακολούθησε. Η σκέψη του διακατεχόταν από την αγωνία και το φόβο μήπως ο μεσόκοπος εφιάλτης ξαναρχόταν και κατάφερνε να καθίσει πάλι δίπλα του να συνεχίσει τα ψαχουλέματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Όταν τέλειωσε η παράσταση έτρεξε γρήγορα σπίτι και τα διηγήθηκε με το νι και με το σίγμα, όλα όσα συνέβηκαν στη μάνα του με την οποία είχε πάντα πολύ φιλική σχέση, σχέση απεριόριστης εμπιστοσύνης…
Βέβαια δεν είναι ισότιμα και ίδιας ηθικής βαρύτητας τα περιστατικά αυτά. ιδιίως τα δυο πρώτα. Τα θέτουμε όμως υπόψη σας για να αφυπνιστείτε. Ο κίνδυνος παραμονεύει, δεν δικαιούστε να μένετε αφελείς και στις πιο αθώες περιπτώσεις, μεταξύ μικρών σχολικής ηλικίας παιδιών.
Τι θα κάνατε αν το δικό σας παιδί σας διηγούνταν κάτι τέτοιο; Θα μπορούσε να πάει η σκέψη σας πως το αγόρι της γειτόνισσας θα απομόνωνε το δίχρονο κοριτσάκι σας για να εκτονώσει τη λίμπιντό του; Ποια ανθρώπινη δικαιοσύνη μπορεί να αποδώσει την ανάλογη τιμωρία στο μεσόκοπο κύριο που κατατρὀμαξε ένα δεκατριάχρονο αγόρι; Όσο και αν το θέλει. Είναι από τη φύση της ατελής, όπως και κάθε ανθρώπινη ενέργεια και πράξη. Γι’ αυτό οι άνθρωποι κατέληξαν πως και μόνο για να αποδοθεί η αρμόζουσα «έκδικος μισθαποδοσία» πρέπει να υπάρχει Θεός και μόνο γι’ αυτό: Για να θριαμβεύσει ο υπέρτατος Ηθικός Νόμος ο μέγιστος εκ των Συμπαντικών Νόμων, ο αποδίδων «εκάστω κατά τα έργα αυτού» και σ’ αυτή τη ζωή όσο και την άλλη, την αιώνια.
Ποιος Συμπαντικός Νόμος καθορίζει και εξασφαλίζει το δικαίωμα της αθωότητας του κάθε αθώου, της κάθε απροστάτευτης παιδικής ψυχούλας;
Στο ερώτημα αυτό απαντά με σοκαριστική αυστηρότητα ο ίδιος ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο.
Γράφει απερίφραστα χωρίς δισταγμό ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Όποιος σκανδαλίσει και παρασύρει στην αμαρτία έναν από αυτούς τους ταπεινούς και απλούς που πιστεύουν σε μένα τον συμφέρει να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να πνιγεί στο πέλαγο. Αλίμονο στον άνθρωπο που γίνεται αιτία πρόκλησης σκανδάλου και βάζει σε πειρασμό έναν ταπεινό, απλό και αθώο στην ψυχή… Μη καταφρονείτε τις μικρές κι αθώες αυτές υπάρξεις γιατί οι φύλακες άγγελοί τους (από την ώρα που βαπτίσθηκαν) έχουν πολλή παρρησία και βλέπουν κατά πρόσωπο τον Πατέρα μου εις τους ουρανούς». (Ματθ. Κεφ.18, στ. 6, 7 και 10).
Αν προσέξουμε την εντολή αυτή η οποία βέβαια αφορά κάθε αθώο, ταπεινό, αδύναμο και ανίσχυρο να προστατευθεί άνθρωπο, είτε από τους φαύλους ηγέτες του, είτε από πανίσχυρους δόλιους και κτηνώδεις σαρκικούς ανθρώπους, γονείς, συγγενείς, φίλους του στενού και του ευρύτερου χώρου της οικογένειας και της κοινωνίας όπου ζει, και φυσικά αν το εξειδικεύσουμε, μετά από την σωρεία στην εποχή μας, παρόμοιων παιδοφιλικής φύσης συμβάντων, αφορά και αγκαλιάζει τα μικρά αγνά και αθώα παιδιά για τα οποία σε πλήρη συμφωνία με τα πιο πάνω ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Άφετε τα παιδιά να με πλησιάσουν γιατί η αγνή τους ψυχή είναι η πιο άξια για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και όποιοι γίνουν σαν αυτά». (Ματθ. Κεφ.19, στ.14).
Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα, τι εννοούμε «καταπάτηση του δικαιώματος του παιδιού στην αθωότητα»;
Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την διαστροφή της παιδεραστίας κατά τη γνώμη μας ισότιμη, αν όχι υπέρτερη της ομοφυλοφιλίας.
ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ή ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ
Μία λέξη που ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία, λόγω των πολλαπλών συλλήψεων παιδεραστών ή κατόχων παιδικής πορνογραφίας αλλά και την δημιουργία αυστηρότερων κι αλλού ηπιότερων ποινών για την παιδεραστία, είναι η λέξη «παιδόφιλος». Τι είναι λοιπόν η παιδοφιλία; Από τι προκαλείται; Είναι μια αναστρέψιμη κατάσταση ή όχι; Θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως σε αυτά και άλλα ερωτήματα γι’ αυτή τη σεξουαλική διαταραχή. Η λέξη παιδοφιλία (pedophilia στα αγγλικά) προφανώς προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «παιδί» και «φίλος» και ουσιαστικά σημαίνει η κατάσταση κατά την οποία κάποιος/α είναι φίλος/η ενός παιδιού. Βεβαίως η λέξη φίλος στην περίπτωση αυτή είναι συνώνυμο του «εραστή» (μεταφορικά και κυριολεκτικά σε περίπτωση παιδεραστικής πράξης όπου επακολουθεί σεξουαλική συνεύρεση).
Ορισμός της παιδοφιλικής αποκλίνουσας συμπεριφοράς.
Όσον αφορά την επίσημη περιγραφή των συμπτωμάτων της παιδοφιλίας, σύμφωνα με το DSM-V αυτά είναι η ύπαρξη των παρακάτω για περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών:
1)Επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές φαντασιώσεις, ορμές ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλική δραστηριότητα σχετιζόμενη με παιδιά (γενικότερα ηλικίας κάτω των 13 ετών).
2)Αυτές οι φαντασιώσεις, ορμές ή συμπεριφορές διαταράσσουν την ομαλή λειτουργικότητα του ατόμου σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο και αποκλίνουν από την αναμενόμενη κοινωνική συμπεριφορά βάσει του κοινωνικού πλαισίου.
3)Το άτομο είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερο από το παιδί που εμπλέκεται στις σεξουαλικές ορμές του.
Θα πρέπει να τονίσουμε πως η παραπάνω περιγραφή δεν είναι νομικού χαρακτήρα αλλά ψυχιατρικού, και σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει πως για να θεωρηθεί κάποιος παιδεραστής από το νόμο θα πρέπει να έχει αυτή τη συμπεριφορά για έξι ολόκληρους μήνες ή για χρόνια. Η συμπτωματολογία αφορά καθαρά τον ψυχολογικό ορισμό της παιδοφιλικής συμπεριφοράς. Και βεβαίως αν κάποιος παρενοχλήσει σεξουαλικά ένα παιδί δεν σημαίνει ότι έχει το ακαταλόγιστο αν καλύπτει τον παραπάνω ορισμό. Ακόμη κι αν είναι έφηβος και προέφηβος. οι συμπεριφορές των παιδιών νηπιακής και σχολικής (λανθάνουσας) ηλικίας είναι απαύγασμα και αποτέλεσμα μίμησης συμπεριφορών των γονέων τους. Καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε την παιδοφιλία από την παιδεραστία αν και για μας, δεν υπάρχει η διαφορά που αποδίδεται από πολλούς παιδοψυχιάτρους και ασχολούμενους με το θέμα γενικούς ψυχιάτρους.
Είναι επίσης γεγονός πως ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τη διαφορά, (προφανώς καλά κάνει και δεν ξεχωρίζει το ένα από το άλλο, γιατί το πρώτο – η παιδοφιλία – δεν αποκλείει κάτω από επιτρέψιμες, ευκαιριακές κι αν θέλετε ανεκτικές προϋποθέσεις και συνθήκες να οδηγήσει σε σεξουαλική συνεύρεση). τα συγχέει και πιστεύει ότι είναι το ίδιο. Θα προσπαθήσουμε πάντως ίσως και για διευκόλυνση δική σας να αποσαφηνίσουμε τους δύο αυτούς όρους και να τονίσουμε ότι οι δύο όροι αφορούν(;) δύο ξεχωριστές κατηγορίες ατόμων.
Η παιδοφιλία συγκαταλέγεται στις Παραφιλίες στο Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, DSM-5. Η παραφιλία χαρακτηρίζεται από σεξουαλική διέγερση που προκαλείται από παρεκκλίνουσες ενέργειες ή καταστάσεις που δεν σχετίζονται άμεσα με τον συνηθισμένο τρόπο σεξουαλικής συνεύρεσης.
H παιδοφιλία ορίζεται από επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν τη σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά. Σύμφωνα με το κριτήριο αυτό, δεν απαιτείται σωματική δραστηριότητα και, επομένως η διάγνωση της παιδοφιλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν επιθυμία αλλά δεν την διαπράττουν. Ο παιδόφιλος επίσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί. Αν και η παιδοφιλία αφορά και στα δύο φύλα, εν τούτοις η μεγάλη πλειονότητα των παιδόφιλων είναι άνδρες.
Ο παιδόφιλος χαρακτηρίζεται από κοινωνική απομόνωση και εσωστρέφεια. Συνήθως, δεν συνάπτει ερωτικούς δεσμούς και δεν παντρεύεται ποτέ καθώς αισθάνεται άβολα με τους ενήλικες. Ο παιδόφιλος θέλει να είναι μαζί με παιδιά γιατί ελκύεται από αυτά συναισθηματικά, κοινωνικά και σεξουαλικά. Ως εκ τούτου, ο παιδόφιλος συνήθως διαλέγει καριέρα που να σχετίζεται με παιδιά ώστε να βρίσκεται κοντά σε αυτά και να απολαμβάνει την παρέα τους. Οι παιδόφιλοι αν και επιθυμούν να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά, συχνά δεν πραγματοποιούν τις ορμές τους είτε από ηθικές αναστολές είτε από τον φόβο της επιβολής του νόμου.
Αντίθετα, ο παιδεραστής είναι το άτομο το οποίο έχει κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Ο παιδεραστής επίσης ελκύεται από παιδιά αλλά διαφέρει συμπεριφορικά, γνωστικά και συναισθηματικά από τον παιδόφιλο. Ο παιδεραστής δεν αφήνει τις ορμές του με παιδιά μόνο στη σφαίρα της φαντασίας αλλά προβαίνει και στην πραγματοποίηση τους. Ο παιδεραστής εγκληματεί και παρενοχλεί σεξουαλικά το θύμα του. Σε ακραίες περιπτώσεις, ο παιδεραστής μπορεί να απαγάγει, να βιάσει και να σκοτώσει το θύμα του.
Οι παιδεραστές αρνούνται τις συνέπειες των πράξεων τους και εκλογικεύουν την πράξη τους αυτή με τον ισχυρισμό ότι «και το παιδί το ήθελε». Υπάρχει δηλαδή και ψυχοπαθητική συνιστώσα στην προσωπικότητά τους.
Ο παιδεραστής σε αντίθεση με τον παιδόφιλο, παντρεύεται και αποκτά απογόνους. Ο παιδεραστής έχει κακοποιήσει πολλά παιδιά και επιλέγει τα θύματα του από τον οικογενειακό και τον κοινωνικό του περίγυρο. Συνήθως δεν επιθυμεί να βρίσκεται συναισθηματικά κοντά σε παιδιά όπως ο παιδόφιλος, γι’αυτό συνήθως δεν επιλέγει χώρους εργασίας που να εμπλέκονται παιδιά.
Οι παιδεραστές αρνούνται τις συνέπειες των πράξεων τους και εκλογικεύουν την πράξη τους αυτή με τον ισχυρισμό ότι «και το παιδί το ήθελε». Συνήθως ο παιδεραστής επιλέγει το θύμα του να είναι ευάλωτο ώστε να μπορέσει να το προσεγγίσει εύκολα και να χτίσει αρχικά μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί. Αφού επιτευχθεί αυτό, στην συνέχεια παρενοχλεί σεξουαλικά σεξουαλικά το παιδί.
Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι ο παιδόφιλος δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και παιδεραστής. Αν όμως έχουμε αυστηρότερα κριτήρια με βάση τον χριστιανικό Ηθικό Νόμο ο παιδόφιλος δυνητικά μπορεί να εξελιχθεί σε παιδεραστή. Ισχύει λίγο πολύ το ίδιο με οποιαδήποτε φιλήδονη επιθυμία νιώθει ο άνθρωπος και δη ο άνδρας, ως πιο εύκολος και ευεπίφοπρος να υποπέσει στην επιθυμία της σεξουαλικής ηδονής. Ἁν όποιος “βλέπει γυναίκα εκτός από τη δική του, με εμπαθή ματιά η επιθυμία αυτή μπορεί να λογαριαστεί σαν μοιχεία, μνέσα στην καρδιά του”(Ματθ. Κεφ.5, στ. 28), πως είναι δυνατόν οι φαντασιώσεις του παιδόφιλου να είναι απλώς μια σεξουαλική ενασχόληση; Δεν είναι φυσικά παιδόφιλοι ή παιδεραστές όσοι κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά, ενώ μπορεί να υπάρχουν παιδόφιλοι και πιθανοί παιδεραστές που δεν έχουν κακοποιήσει ποτέ παιδιά.
Εξηγούμαστε: Παιδόφιλος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που διεγείρεται σεξουαλικά από ανήλικα παιδιά, έχει ερωτικές φαντασιώσεις που περιλαμβάνουν παιδιά και όλα όσα αναφέραμε στον γενικότερο ορισμό της παιδοφιλίας. Από τη στιγμή όμως που το εν λόγω άτομο ασελγήσει πάνω σε ανήλικο τότε θεωρείται και παιδεραστής και όχι απλά παιδόφιλος. Με δυο λόγια η διαφορά του ενός χαρακτηρισμού από τον άλλο είναι ότι ο όρος «παιδοφιλία» δεν περιλαμβάνει απαραίτητα την προσπάθεια σεξουαλικής επαφής με ανήλικο, ενώ ο πιο ειδικός όρος «παιδεραστία» αναφέρεται συγκεκριμένα στην ολοκλήρωση σεξουαλικής πράξης με τον ανήλικο.
Και πάλι όσον αφορά εμάς, επιμένουμε, η προδιάθεση και η παιδοφιλική ενασχόληση δυνητρικά μπορεί ή φέρει μέσα της εν σπέρματι την πιθανότητα να εξελιχθεί υπό ευνοϊκές συνθήκες σε παιδεραστία.
Ευαγγελάτος Γεώργιος
Πηγές που χρησιμιοποιήθηκαν: Δημήτρης Αγοραστός https://psychologein.dagorastos.net/2007/12/08/pedophilia/ και Μαρίνα Μόσχα Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή, https://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/story/43373/paidofilos-i-paiderastis-poia-einai-i-diafora, ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΠΟ DSM-5ΤΜ, Εκδόσεις ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Αθήνα 2018.
Πρόσφατα Σχόλια