Έχετε προσέξει κάτι που κάνουν συνεχώς οι φίλοι μας οι μενουμεσπιτάκηδες; «Μα μας λένε ότι θα πεθάνουν πάρα πολλοί, μπορεί κι εκατομμύρια» λένε. «Ο ιός είναι εξαιρετικά θανατηφόρος» λένε. «Ο ιός μεταδίδεται εξαιρετικά γρήγορα» λένε. «Όποιος διαφωνεί με τη διάγνωση του συστήματος, θέλει να πεθάνει κόσμος» λένε. Γνώμη τους θα έλεγε κανείς. Σωστά. Η ελευθερία του λόγου είναι ύψιστο δικαίωμα.
Όμως δεν είναι το πρόβλημα αυτό. Το πρόβλημα ανακύπτει όταν αυτές οι προτάσεις χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα ή/και απόδειξη για την ύπαρξη της πανδημίας.
Αυτή η τακτική είναι γνωστή λογική πλάνη. Ένα επιχείρημα ΔΕΝ γίνεται πιο ισχυρό ή λογικά αποδεκτό, μόνο και μόνο επειδή αυτά που ισχυρίζεται είναι ισχυρά ή μεγάλα σε μέγεθος ή μορφή. Για παράδειγμα, το επιχείρημα ότι 1.000.000.000 συν 1.000.000.000 κάνει 2.000.000.000 ΔΕΝ αποτελεί ισχυρότερο επιχείρημα από το 1 συν 1 = 2, μόνο και μόνο επειδή στο πρώτο οι αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι.
Σε άλλο παράδειγμα σε κάποιο δικαστήριο ίσως, θα θεωρούσαμε γελοίο τον ισχυρισμό ότι κάποιος είναι ένοχος για ληστεία, επειδή τα χρήματα που εκλάπησαν ήταν πάρα πολλά. Φανταστείτε το: Το δικαστήριο ψάχνει να βρεί ΕΑΝ ο κατηγορούμενος είναι όντως ο δράστης και ο δικηγόρος του θύματος να προσπαθεί να πείσει τον δικαστή ότι όντως ο δράστης έκανε το έγκλημα ΕΠΕΙΔΗ το ποσό που εκλάπη ήταν μεγάλο. Κανένας λογικός άνθρωπος δε θα δεχόταν κάποιο τέτοιο επιχείρημα
Πιο συγκεκριμένα και πίσω στο θέμα μας, στην περίπτωση της φερόμενης ως πανδημίας, είναι πάρα πολλοί οι συνάνθρωποι μας που προσπαθούν να μας πείσουν για την εγκυρότητα των ισχυρισμών του συστήματος, στη βάση ότι οι ισχυρισμοί τους είναι εξαιρετικά βαρυσήμαντοι. Η λογική πλάνη αυτή είναι παραλλαγή της γνωστής πλάνης ad baculum (Λατινικά: επιχείρημα προς ρόπαλο ή επιχείρημα προς βέργα), επίσης γνωστό και ως προσφυγή στην ισχύ, όπου η ισχύς ενός αντικειμενικού συμβάντος ή πρόβλεψης κλπ θεωρείται ως ισχύς του ιδίου του επιχειρήματος.
Οι ισχυρισμοί αυτοί όντως είναι βάση για περαιτέρω μελέτη, ανάλυση κλπ. Όμως, όπως είπαμε παραπάνω αποτελούν λογική πλάνη – και μάλιστα παραπάνω από μία – εάν χρησιμοποιηθούν ως επιχειρήματα για την ύπαρξη πανδημίας. Το ότι κάποιος ισχυρίζεται ότι η πανδημία θα είναι εξαιρετικά θανατηφόρα, ΔΕΝ σημαίνει ότι όντως έτσι θα ήταν. Με την ίδια λογική, οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λόγος απαγόρευσης και κατάργησης των φυσικών μας δικαιωμάτων, αρκεί κάποιος να ισχυριστεί ότι μπορούν να οδηγήσουν – εν δυνάμει – σε πολύ κακά αποτελέσματα.
Οι λογικές πλάνες που χρησιμοποιούνται στην τακτική αυτή θα έπρεπε να είναι γνωστοί σε κάθε μελετητή της λογικής και των κανόνων της:
Πρώτη είναι το επιχείρημα ή πλάνη του αχυρανθρώπου (αγγλικά strawman fallacy). Σε αυτήν, εκφράζεται ο ισχυρισμός ότι όντως υπάρχει πανδημία, ΔΙΟΤΙ όποιος δεν το πιστεύει αυτό, θέλει να πεθάνει ο κόσμος/οι αδύναμοι/οι γεροντότεροι.
Δεύτερη είναι η πλάνη των πολλών ερωτημάτων, ή αλλιώς πλάνη της προκατάληψης, ή plurium interrogationum. Σε αυτό, κάτι υπονοείται χωρίς να λέγεται ξεκάθαρα με την βοήθεια της ερωτηματικής διατύπωσης. Παράδειγμα: “Εγώ πάντα ενδιαφέρομαι για τον συνάνθρωπό μου. Ούτε εγώ, ούτε η οικογένειά μου έχουμε ποτέ κάνει κάτι για να μεταδώσουμε τον κορωνοϊό. Θα ήθελα, όμως, να ξέρω: Μπορεί να πει το ίδιο και ο κ. Τάδε? Άρα η πανδημία υπάρχει.“
Τρίτη είναι η πλάνη της επιβεβαίωσης του επομένου, η οποία αποτελεί λογική πλάνη τύπου υποθετικής πρότασης. Επιβεβαίωση του επομένου έχουμε όταν μία υποθετική πρόταση με ένα ηγούμενο και ένα επόμενο τείνει να αποδείξει ότι η αληθινότητα του επομένου προεξοφλεί την αληθινότητα του ηγουμένου, πράγμα που δεν ισχύει αμφίδρομα. Παράδειγμα: Μια πανδημία μπορεί να προκαλέσει θανάτους. Έχουμε θανάτους. Άρα, έχουμε πανδημία.
Τέταρτη είναι η πλάνη της προσφυγή στην άγνοια, ή argumentum ad ignorantiam. Είναι η λογική πλάνη κατά την οποία μία πρόταση θεωρείται αληθής ή ψευδής λόγω έλλειψης απόδειξης ή στοιχείων. Παράδειγμα: Δεν ξέρουμε πόσο θανατηφόρος είναι ο κορονοϊός. Άρα όποιος δεν πιστεύει ότι έχουμε πανδημία είναι άθλιος/κακός/λάθος κλπ.
Πέμπτη είναι η πλάνη που ισχυρίζεται ότι η συσχέτιση συνεπάγεται αιτιακότητα, ή αλλιώς cum hoc ergo propter hoc, που στα λατινικά σημαίνει «μαζί με αυτό, άρα εξαιτίας του». Αποτελεί λογική πλάνη, η οποία αποβλέπει στο να πείσει ότι δύο συμβάντα που λαβαίνουν χώρα ταυτόχρονα αποτελούν επίσης αιτία και αποτέλεσμα (το ένα του άλλου). Παράδειγμα: Υπάρχει ο κορονοϊός. Άρα έχουμε πανδημία.
Η παραπάνω λίστα δεν είναι πλήρης. Οι μενουμεσπιτάκηδες είναι θύματα λογικών πλανών διότι έχουν πετάξει τη λογική από το παράθυρο καθώς δρουν είναι από ιδεολογική βάση – ελπίζοντας π.χ. ότι με την κρίση θα υλοποιηθεί με κάποιον τρόπο η ουτοπία της επιλογής τους – είτε από φόβο, ο οποίος ως γνωστόν καταργεί και ευνουχίζει τον λογικό τρόπο σκέψης.
Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι το σύστημα γνωρίζει ότι ο φοβισμένος ή ο λοβοτομημένος λόγω ιδεολογίας δρά με αυτόν τον τρόπο, κι έτσι όσο αυτό κάνει τη δουλειά του, είναι σίγουρο ότι θα έχει ολόκληρες ορδές από χρήσιμους ηλίθιους που θα βοηθούν στον σκοπό του…
Πρόσφατα Σχόλια