Πρόκειται για πραγματικό θρίαμβο και επαλήθευση της θεωρίας των Bateson, Jackson, Haley & Weakland, 1956), transactional disqualification (Sluzki, Beavin, Tarnopolsky, & Ver’n, 1967), pseudomutuality (Wynne, Ryckoff & Day, 1958; marital schism (Lidz, 1968; Lidz, 1973; Lidz & Fleck, 1985) and “scapegoating” (Ackerman, 1958). για το πως μπορείς να προκαλέσεις τη γένεση της σχιζοφρένειας, την γνωστή ως θεωρία του Διπλού Δεσμού.
Αυτό προσπαθούν να μας κάνουν συν-Έλληνες, να μας κάψουν τον εγκέφαλο οι τιποτένιοι
Πιστεύουμε λότι η εφημερίδα εκφράζει με τον καλλίτερο τρόπο το γεγονός ότι η πολιτική της Eυρωπαϊκής Ένωσης και το οικονομικό της πρόγραμμα και πλάνο είναι εντελώς συγκεχυμένο και σχιζοφρενιογόνο χωρίς να οδηγεί πουθενά την Ένωση, τους λαούς της, αλλά μόνο τους οικονομικούς ολιγάρχες και φυσικά το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο.
Στο παρακάτω άρθρο του Spiegel θα δείτε το καλλίτερο παράδειγμα για το πως είναι δυνατό να τρελάνει κανείς όχι έναν άνθρωπο αλλά έναν ολόκληρο λαό.
Κατά το περιοδικό, ο Τσίπρας έκανε το καλλίτερο για την Ελλάδα και το λαό του. Αποφάσισε ενάντια στην λανθασμένη μέσω του δημοψηφίσματος απόφαση του ελληνικού λαού ενανίον των μνημονίων για να τον σώσει καταστρέφοντάς τον.
Ο συντάκτης του άρθρου προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ιδιαίτερα τη γερμανική άποψη και να εξηγήσει πόσο δίκαιο είχε ο Σόϊμπλε και ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι δεν μπορείς να δανείζεσαι χρήματα και να επιμένεις να έχεις δημοκρατία. Οπότε καλώς περιορίσθηκε το Σύνταγμα και εμπήκαν χαλινάρια στις συντάξεις και στους μισθούς διότι οι “θεσμοί” ξέρουν τι κάνουν κι ο λαός δεν ξέρει τι του γίνεται.
Όλα αυτά για το καλό του λαού, και αν και δεν υπάρχει παρά συρρίκνωση της βιομηχανίας, υπάρχει μείωση της ανεργίας, περίπου 1% προφανώς λόγω τοιυ τουρισμού, τη μόνη πηγή όπου εισάγεται χρήμα.
Χωρίς λοιπόν να δίνει προοπτική ή ελπίδα το άρθρο λέει πως βοηθήθηκαν οι τράπεζες και δη οι γερμανικές, αλλά αλίμονο αν ακολουθούσαν μια πολιτική που θα αφορούσε τα θύματα, τους αυτόχειρες, τους καρκινοπαθείς, τους φτωχούς, τους επαίτες των σκουπιδιών, τους ανέργους νέους και γέρους, Θα ήταν καταστροφική για το χρηματοοικονομικό σύστημα ενώ τώρα έστω κι αν πεθαίνουν οι άνθρωποι, έστω κι αν εκπορνεύονται τα κορίτσια του ελληνικού λαού για 10 ευρώ, έστω κι αν οι εκτρώσεις δεκαπλασιάζονται, αν δημογραφικά η Ελλάδα αφανίζεται το σύστημα διασώζεται και ευημερεί.
Διαβάστε το άρθρο και αν σας προκαλέσει οξεία ψυχωσική κρίση, ή παρανοϊκό παραλήρημα απευθυνθείτε στον ψυχίατρό σας…
Spiegel: Ο Τσίπρας κάνει υπάκουα (σ.γ.:τους θεσμούς) όσα ο λαός λανθασμένα δεν ήθελε (σ.γ.:να κάνει, διότι οι λαοί δεν ξέρουν εμείς έχουμε τον φωτισμό του Αγίου Προτεσταντικού Πνεύματος, και ξέρουμε να τον καθοδηγούμε ενάντια στη θέλησή του για τον κακό χαμό του).
Οι πιο πάνω αρενθέσεις αφορούν δικά μας σχόλια.
«Τι γίνεται αλήθεια με τους Έλληνες; Πριν ένα χρόνο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ανάγκασε τους Έλληνες να δεχτούν ένα πακέτο σωτηρίας το οποίο μόλις είχε απορρίψει ο λαός. Και δεν είχε αποτέλεσμα. Ανά καιρούς γίνεται λόγος για πολιτικούς στο εξωτερικό, οι οποίοι λαμβάνουν αυταρχικά μέτρα και καταργούν τη Δημοκρατία. Ευτυχώς που δεν συμβαίνει καταρχάς σε μας. Καταρχάς. Εκτός εάν αφορά, ας σκεφτώ λιγάκι, τους Έλληνες».
Τα παραπάνω αναφέρει σε άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel o Τόμας Φρίκε, ένας από τους πιο γνωστούς οικονομικούς συντάκτες στη Γερμανία, ο οποίος γράφει για τον Σόιμπλε: «Επρεπε πριν ένα χρόνο να “αναστείλει” για λίγο τη Δημοκρατία λόγω έσχατης ανάγκης και να υποδείξει στην ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει υπέρ ενός πακέτου εναντίον του οποίου είχε ψηφίσει πάνω από το 60% των Ελλήνων σε δημοψήφισμα».
Σύμφωνα με τον Φρίκε, η αιτία για τη μεταστροφή ήταν σαφής: «Διαφορετικά η Ελλάδα δεν θα έπαιρνε πια από μας δάνειο. Κάτι το οποίο δεν είχε να κάνει φυσικά σε τίποτα με εκβιασμό. Χρήματα από μας και Δημοκρατία; Δεν πρέπει να υπερβάλει κανείς».
«Τότε ήταν φυσικά κάτι το εντελώς διαφορετικό. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να καταλάβουν τι είναι καλό γι΄αυτούς: να ξανακάνουν τις δέουσες περικοπές, να αυξήσουν τους φόρους και να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία, επειδή μετά όλα θα ήταν καλύτερα. Η οικονομία θα δημιουργούσε εμπιστοσύνη, θα αναπτυσσόταν και θα δημιουργούνταν θέσεις εργασίας. Έπρεπε, λοιπόν, ο υπουργός των Οικονομικών να βοηθήσει λίγο, ας πούμε, στο να εκτραπεί/να αναστραφεί ελαφρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Και άξιζε. Βέβαια δεν φαίνεται ακόμα πολύ καθαρά. Οι δημοσκοπήσεις ανάμεσα σε μάνατζερ των επιχειρήσεων δείχνουν ένα χρόνο μετά μια (ακόμα) ελαφρά συρρίκνωση της βιομηχανίας. Τέλεια», γράφει.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, το (ελληνικό) ΑΕΠ μειώθηκε το 2016 κατά 1%. Αυξάνονται οι θέσεις εργασίας μήνα με το μήνα (μερικώς χάρη στο κράτος), αν και η ανεργία ένα χρόνο μετά το πακέτο σωτηρίας βρίσκεται ακόμα στο 23,5% (αντί 24,5% πριν).
«Εντάξει, πάει καλά ο τουρισμός, κάτι το οποίο για να είμαστε ειλικρινείς έχει να κάνει με την τρομοκρατία των γειτόνων και λιγότερο με το πακέτο το οποίο υπαγόρευσε ο Σόιμπλε», σχολιάζει και συνεχίζει: «Κατά βάση η ελληνική κυβέρνηση -παρά τις αντιστάσεις- έχει κάνει υπάκουα αρκετά από όσα ο λαός λανθασμένα δεν ήθελε αρχικά. Και για τα οποία βοήθησαν ο Σόιμπλε και οι φίλοι του υπουργοί Οικονομικών. Μόνο που η μαζική ανεργία και η μιζέρια δεν εξαφανίστηκαν. Η εξήγηση γι’ αυτό πρέπει να είναι κάποια άλλη».
Κατά τον Γερμανό οικονομολόγο, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι υψηλοί φόροι, οι εισφορές και οι περικοπές συνέβαλαν αποφασιστικά απλώς στο να μην ανακάμπτει η οικονομία. Και φυσικά κανένας δεν θέλει να επενδύει σε μια χώρα όπου λόγω έλλειψης αγοραστικής δύναμης δεν μπορείς να πουλήσεις τίποτα. Δεν είναι τυχαίο το ότι κινείται μόνο ο τουρισμός, διότι έρχονται χρήματα απ΄ έξω και έτσι κινείται και η ελληνική οικονομία.
«Ίσως τελικά ο ελληνικός λαός να μην έσφαλε εκφράζοντας συγκεκριμένες αμφιβολίες στο να αποδεχτεί ένα νέο πακέτο και να γίνουν ακόμα περισσότερες περικοπές, αντί να ληφθεί μέριμνα να έλθουν περισσότερα χρήματα στην οικονομία», τονίζει ο Τόμας Φρίκε, υπογραμμίζοντας ότι στο θέμα αυτό λίγο βοηθά και η κυνική επισήμανση, «εδώ στη χώρα μας, ότι όποιος δίνει το δάνειο (δηλαδή εμείς) επιτρέπεται να αποφασίζει/να καθορίζει. Επιτέλους αυτό δεν είναι λευκή επιταγή για να κάνει κάποιος μια πολιτική ενάντια στη θέληση του λαού η οποία δεν βοηθά κανέναν τελικά. Ειδικά όταν τα δάνειά μας ήταν ως γνωστόν ούτως ή άλλως στο μεγαλύτερο μέρος τους προς όφελος των τραπεζών μας και όχι των Ελλήνων».
Αλλά -όπως γράφει ακόμη- και η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει αν υποχωρήσει λίγο ο ζήλος. Θα μπορούσε όμως να είναι μόνο πολύ μικρή (η υποχώρηση) και πολύ αργά για να αποτρέψει κανείς τη μεγάλη ζημιά.
«Ας το πούμε προσεκτικά: (Όσα έγιναν) δεν ήταν τα καλύτερα. Ούτε για τους Έλληνες ούτε για τη δική μας πειστικότητα. Θα ήμασταν έστω και λίγο πιο αξιόπιστοι ως υπέρμαχοι της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της ευημερίας, εάν δεν αγνοούσαμε δημοκρατικές αποφάσεις άλλων χωρών (ή εάν τουλάχιστον διαμαρτυρόμασταν εναντίον όταν το πράττει ο υπουργός μας τον Οικονομικών), απλώς διότι εξαρτώνται από τα χρήματά μας», προσθέτει.
Ιδίως τώρα, που θεωρούμε ως μέτρο σύγκρισης τόσο άσχημες και οικονομικά αμφιλεγόμενες συνταγές μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης μέσω του σφιξίματος του ζωναριού. Πρόκειται για μια μαύρη στιγμή για την Ευρώπη, καταλήγει το άρθρο στο Spiegel.
New money.gr
Πρόσφατα Σχόλια