Το καταπληκτικότερο παραβολικό αφήγημα που αποτελεί αιώνιο υπόδειγμα τι περιμένει τα πρόσωπα και τις κοινωνίες που απομακρύνονται με το έτσι θέλω από τον ζωοδότη Δημιουργό τους.
Ο νεώτερος, μοντέρνος μη παραδοσιακός γιος απαιτεί κάτι για το οποίο ούτε κουράστηκε, ούτε ίδρωσε να το αποκτήσει. <<Δος μου γέρο το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί>>. <<Ξέρω πως είσαι δίκαιος και αγαπάς και τους δυο γιους σου το ίδιο. Άρα δεν θα μου χαλάσεις το χατήρι, εν ονόματι της αγάπης που μου έχεις. Αν σ’ αγαπώ εγώ είναι μια άλλη κουβέντα. Θα το σκεφτώ… βαρέθηκα όμως και μπούχτισα να ζω δω πέρα και να τρέφω πρόβατα, μοσχάρια, αγελάδες, να μαζεύω ελιές, να τρυγάω σταφύλια και να μαζεύω λαχανικά, εσπεριδοειδή και όλες αυτές τις επαναλαμβανόμενες ανοησίες. Θέλω να ζήσω τη ζωή όπως το κάνουν στις πόλεις, να γλεντήσω τα νιάτα μου! Εσύ μείνε με τον αδερφό μου, καλό παιδί είναι και δεν ζητάει πολλά, να τον έχεις παρέα στα γεράματά σου!>>
Άπειρος, φιλήδονος, αμάθητος να ελέγχει το κτήνος μέσα του πήγε στη μεγάλη πόλη να καλοπεράσει αφού λεφτά και χρυσό είχε άφθονο για να το γλεντήσει με τους καλοπερασάκηδες όμοιους μ’ αυτόν, φίλους, που τον προσέγγισαν γιατί έβλεπαν όχι το πρόσωπο αλλά το χρυσίον στην τσέπη, όχι την αξία άνθρωπο, (πφφφ λεπτομέρειες είναι αυτά) αλλά το οικονομικό όφελος.
Οι ασωτείες όμως, οι πορνείες, τα όργια, επειδή έχουν πηγή τους την πρόσκαιρη σαρκική απόλαυση δεν κρατούν αιώνια. Έχουν ένα τέλος όπως και το χρήμα που δεν το παράγεις αλλά το βρήκες έτοιμο, χωρίς να κουραστείς να τ’ αποκτήσεις και να κάνεις λογική χρήση. Έτσι κατάντησε να λιμοκτονεί γιατί όσο και να ζητούσε δανεικά, οι όμοιοι του σαν τον είδαν χρεοκοπημένο τον εγκατέλειψαν. Δεν είχαν κανένα κέρδος από αυτόν ιδίως όταν με τρυπημένα παπούτσια και σκοροφαγωμένα ρούχα τον είδαν να ζητιανεύει. Βρήκαν άλλα θύματα να εκμεταλλευτούν και σε κάθε εποχή υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ελαφρόμυαλοι νέοι.
Έτσι έκανε αυτό που μισούσε, έγινε χοιροβοσκός, ό,τι χειρότερο για τους Εβραίους που θεωρούν βρώμικο το χοιρινό κρέας και τρεφόταν με ξυλοκέρατα. Τότε εξ ανάγκης βλέποντας την κατάντια του, η απαθλίωσή του τον έκανε να σκεφτεί τι είχε και τι έχασε κοντά στον πατέρα. Έτσι πήρε την απόφαση, γύρισε ταπεινά και νιώθοντας ένα πραγματικό ερείπιο, όπως μια υπό κατάρρευση κοινωνία, σαν τους Νινευίτες, τους Μικρασιάτες του 1920, τους νικημένους από τους συμμάχους Ναζίδες το 45, που ψάχνουν να βρουν κάπου να στηριχθούν πριν καταρρεύσουν. Εκλιπαρεί τον φιλόστοργο πατέρα για να μείνει έστω σ’ ένα στάβλο και να τον καταλογήσει σαν ένα δούλο από το υπηρετικό προσωπικό Του.
Όμως ο πατέρας δεν βλέπει το παιδί του σε ενεστώτα χρόνο. Το είχε δει μικρό, αθώο, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να παίζει με τα παιδικά του παιχνίδια με τον αδερφό του, να το παίρνει μικρό κι αβοήθητο όταν έπεφτε κι έκλαιγε για να το μορώξει στην αγκαλιά του. Στα μάτια του πατέρα περνάει όχι μόνο το παρελθόν, φαντάζει και το μέλλον, τα όνειρα που έκανε για το χαμένο παιδί του. Ο πόνος μεγάλος αλλά και η χαρά αστείρευτη. Ανοίγει την αγκαλιά του και τον ασπάζεται με κλάματα και και λυγμούς.
<<Σε είχα για χαμένο γλυκό μου παιδί, για πεθαμένο και σε ξαναβρίσκω, τίποτα δεν μπορεί να μου δώσει μεγαλύτερη αγαλλίαση. Επέστρεψες επιτέλους και σε βλέπω ζωντανό να αποζητάς την ευλογία μου, την ανάγκη σου και τη δική μου να δούμε μαζί τη νέα ελπιδοφόρα γεμάτη υποσχέσεις άνοιξη που ξεκινάει από δω και πέρα για μας κι ας δυσαρεστήθηκε ο αδερφός σου. Εγώ ποτέ δεν σας ξεχώρισα, σας αγαπώ και θα σας αγαπώ το ίδιο, γιατί είσαστε μέρος της ψυχής και της ζωής που ενεφύσησα μέσα σας, πνεύμα από το πνεύμα μου, έλλογος λόγος, από το λόγο μου. Το ίδιο ζητώ από εσάς αλλά και από κάθε Έθνος και κάθε άνθρωπο επί γης και προσδοκώ την επιστροφή σας σε στάση γονυκλισίας, ταπείνωσης και γνήσιας μετάνοιας. Την επαναφορά όλων στην αγαθή μνήμη του πατέρα Δημιουργού τους για μια νέα αφετηρία, όπου η απελπισία μεταβάλλεται σε σωτηρία, ο σωματικός και πνευματικός θάνατος σε αιώνια συνύπαρξη με τον Πατέρα σας>>.
Έναν σπλαχνικό Πατέρα που εξ απαρχής μας προόρισε για να συντονιστούμε και εναρμονιστούμε πνευματικά καταλήγοντας σε μια ατέλειωτη δοξολογία, ευτυχισμένοι δίπλα Του.
Γ.Ε.
Πρόσφατα Σχόλια