Στις γιορτές των αγίων γυναικών, όπως της αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), Αγίας Ευφημίας (11 Ιουλίου), Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) διαβάζεται, συνήθως, η θαυμάσια περικοπή της αιμορροούσης (Μάρκου: 10, 24-34). Στην οποία με τρόπο επιγραμματικό μας δίνεται αναλογικά η ανατομία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η αιμορροούσα πατρίδα
Μια γυναίκα, μας λέει το Ευαγγέλιο, έπασχε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία. Και, όπως ήταν φυσικό, κατέφυγε στη βοήθεια των γιατρών. Κι όχι μόνο ενός ή δύο, αλλά πολλών. Οι οποίοι της πουλούσαν μεγάλες, αλλά φρούδες ελπίδες. Με σκοπό απλά και μόνο να την εκμεταλλεύονται. Με φυσικό αποτέλεσμα η γυναίκα, αφού έπαθε πολλά και ξόδεψε όλη της την περιουσία, όχι μόνο να μη βρει θεραπεία, αλλά να πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο.
Όπως, δυστυχώς συμβαίνει και με τη δύσμοιρη πατρίδα μας. Ή μήπως δεν βλέπετε στη συγχορδία των τσαρλατάνων γιατρών, που κουράριζαν την αιμορροούσα, όλη την αρμαθιά των πολιτικών «σωτήρων», που μας προέκυψαν τα τελευταία χρόνια από πολλές και διάφορες σχολές εξαπάτησης του λαού; Όλα αυτά τα «καθωσπρέπει» λαμόγια και προδότες, χαρβαρτιανούς και μη, που υπόσχονται παραδείσους, προκειμένου να μας γκρεμίσουν σε ολοένα και βαθύτερα βάραθρα κόλασης!…
Με αποτέλεσμα να αποδοκιμάζονται κάθε φορά για «τα πλήθη των πεπραγμένων τους δεινών» και να αποστέλλονται απ’ το λαό στο σκότος το εξώτερον. Απ’ όπου όμως, δίκην βρυκολάκων, επανέρχονται δριμύτεροι. Προσφέροντάς μας και πάλι χάντρες χρωματιστές κάλπικων υποσχέσεων, όπως οι δυτικοί κανίβαλοι στους ιθαγενείς της Αφρικής. Ζητώντας μας, κάθε φορά, να τους εμπιστευόμαστε για μια ακόμη, πολλοστή φορά την ταλαιπωρημένη ζωή μας και την χιλιοπροδόμένη πατρίδα μας.
Και συμβαίνουν αυτά, όχι μόνο γιατί ένα μέρος του λαού φαίνεται να έχει ξεχάσει τα όσα προηγουμένως υπέστη αλλά και γιατί, όπως από πολλούς πιστεύεται και τονίζεται, οι εθνικοί αυτοί ολετήρες φαίνεται να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη! Κάποιους, δηλαδή, που όχι μόνο με τα ΜΜΕ(=εξαπάτησης) αλλά και με τις ηλεκτρονικές καλπονοθευτικές μεθοδεύσεις φροντίζουν να τους θρονιάζουν στο σβέρκο μας. Προκειμένου οι πάτρωνες τους να παίρνουν ως αντιπαροχή τον πλούτο της πανέμορφης πατρίδας μας και την μυριάκριβη ελευθερία μας.
Το δε πάντων χείριστο είναι πως κι αν παρουσιαστεί και κάποιοι που έχουν φιλότιμο και θέληση να προσφέρουν στην πατρίδα μας, να περιβάλλονται, με την αχλύ της αμφισβήτησης και της κατασυκοφάντησης. Σε τρόπον ώστε να δολοφονούνται ηθικά και πολιτικά… Με αποτέλεσμα ο λαός μας να βρίσκεται εσαεί παγιδευμένος μεταξύ προδοτών και απατεώνων.
Και ν’ αμφιβάλλει για τους έντιμους, που θα μπορούσαν να δώσουν ζωή στην πατρίδα μας κι ενδιαφέρον στο, ως συνήθως, «νεκροταφείο» της Βουλής μας. Έτσι που να μην πλήξουμε και εκραγούμε από ανία, βλέποντας και ακούγοντας διαρκώς τις ίδιες και τις ίδιες φάλτσες φωνές και φάτσες κάποιων ηλιθίων!
Και το τραγικό και κωμικό της όλης υπόθεσης είναι το παμπόνηρο δίλημμα που προβάλλεται από τους προδότες και απατεώνες: Η Ψήφος στα μικρά κόμματα είναι χαμένη! Και τα παπαγαλάκια το σερβίρουν καταλλήλως: «Τους προηγούμενους τους ξέρουμε, λένε! Πώς όμως να ξέρουμε, αν οι νεότεροι δεν θ’ αποδειχτούν χειρότεροι»;
Απορία προκαλεί ένα χριστιανο-αρχαιοελληνικό δίδυμο, που ματαιοπονεί, προκειμένου ν’ αποδείξει ότι εκεί στο κίνημα της ΝΙΚΗΣ δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να λένε αιρετικά πράγματα! Πιθανότερο είναι το χριστιανο-αρχαιοελληνικό δίδυμο ν’ αναζητά κάποια λύση. Αρχαιοελληνική; Νεοελληνική; Ο χρόνος θα δείξει. Γιατί βέβαια οι αρθρογράφοι της ΝΙΚΗΣ δεν είναι πάπες, για να’ ναι αλάθητοι. Ούτε καν παπάδες…
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο Ευαγγέλιο:
Η αιμορροούσα, που είχε εξαντληθεί σωματικά και οικονομικά απ’ τους τσαρλατάνους γιατρούς, κατάλαβε ότι η μοναδική σωτηρία της ήταν ο Χριστός. Απ’ τον οποίο πίστευε ότι θα εύρισκε τη θεραπεία της, αγγίζοντας έστω και το άκρο του ενδύματός του. Πράγμα που-σύμφωνα με την πίστη της- τελικά πραγματοποιήθηκε.
Αναλογικά κι εμείς οφείλουμε να δεχτούμε ότι έχουν δίκιο όσοι πεισματικά επιμένουν στο ΟΧΙ απέναντι στο καθεστώς διαιώνισης τη απάτης και προδοσίας. Κι ας κάνουν ο, τι θέλουν οι πολιτικοί εφιάλτες και οι καλπονοθευτές πάτρωνές τους. Γιατί είναι, όπως λέει κι ο ποιητής «τιμή σ’ αυτούς, που στη ζωή τους όρισαν να φυλάνε Θερμοπύλες… Κι ακόμη πιότερη τιμή τους πρέπει, όταν γνωρίζουν πως ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε»!
Γιατί πίσω απ΄ τον Εφιάλτη υπάρχει ο Θεμιστοκλής και ο Ευρυβιάδης. Και σ’ ένα μακρινότερο μέλλον ο Αλλέξανδρος, που πήγε την Ελλάδα μέχρι τις Ινδίες. Όταν οι τωρινοί προδότες με περισσή αδιαντροπιά «διαμοιράζουν τα ιμάτιά της» σ’ οποιον θανάσιμο εχθρό μας πλειοδοτεί!
Κι αυτό συμβαίνει γιατί η Ελλάδα διαθέτει, όχι μόνο υλικό, αλλά και πνευματικό και ηθικό πλούτο ανεξάντλητο: Αφού στην αρχαιότητα είχε τους σοφούς, , το ’21 και το ’40 τους ήρωες και διαχρονικά τους αγίους! Που πάλεψαν κι όταν ακόμη οι άλλοι τους έλεγαν τρελούς. Γιατί ήλπιζαν στα ανέλπιστα και πίστευαν στα απίστευτα μα!
Και μπαίνει το οδυνηρό ερώτημα: Πού ξέρουμε, αν ανάμεσα σ’ αυτούς , για τους οποίους οι πολιτικοί και μιντιακοί απατεώνες μας αγωνίζονται να τους βγάλουν ως αιρετικούς στο περιθώριο, δεν υπάρχουν κάποιοι που θα μπορούσαν να μας βγάλουν απ’ το κρεματόριο στο οποίο οι εφιάλτες και οι πάτρωνές τους μας κρατούν εσαεί εγκάθειρκτους!
Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο φροντίζουν να τους λασπώνουν ή κι, αν χρειαστεί να τους βγάζουν ποικιλοτρόπως απ’ τη μέση!
Πρόσφατα Σχόλια