Ιδού πως ξεκινάει η κακοδαιμονία μας. Ιδού γιατί οι άνθρωποι με πείσμα αρνούνται να αποποιηθούν τη δικιά τους βούληση αρχής γενομένης από τον εωσφορικό εγωισμό τους, μια κατάσταση που την έχει έμφυτη το νεογέννητο για να επιβιώσει τουλάχιστον 6 μήνες με 1 χρόνο. Από κει και πέρα αρχίζει σταδιακά να ξεπερνάει την αρχή της ηδονής, της απόλαυσης και να εναγκαλίζεται (αποδέχεται) την αρχή της πραγματικότητας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτή που δεν έχουν σχέση με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος παραμένουν στο πρώτο βρεφονηπιακό στάδιο ανάπτυξης, την αρχή της ηδονής και με χιλιάδες δικαιολογίες αρνούνται να πουν και να παρακαλέσουν μέσα στην αδυναμία τους <<Πάτερ ημών γεννηθήτω το θέλημά σου και όχι το δικό μου>>.
Αν θέλετε να αλλάξει ο κόσμος τώρα ξέρετε από που να ξεκινήσετε.
Γ.Ε.
Μan hides himself surrounded by wall holds tight a piggy bank metaphor of selfishness and fear
Ολο τὸ κακὸ στὸν κόσμο ξεκινάει ἀπὸ τὸ νοῦ μας. Αὐτὸς ἄλλωστε ἀποτελεῖ τὸ ὑψηλότερο στοιχεῖο τῆς ὑπάρξεώς μας. ῾Η «κατ᾿
εἰκόνα» Θεοῦ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀποτυπώνεται πρωτίστως
στὸ νοῦ. Αὐτὸς εἶναι τὸ «ἔσοπτρον», δηλαδὴ ὁ καθρέφτης, ποὺ ἀντικατοπτρίζει τὸ Δημιουργό του.
῞Οταν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στραμμένος πρὸς τὸ Θεό, δέχεται τὸ θεῖο φῶς καὶ γίνεται φῶς ὁ ἴδιος. ῞Οταν ὅμως ἀποστρέφεται τὸ Θεό, χάνει τὸ φῶς του, σκοτίζεται καὶ κινεῖται στὸ σκοτάδι. ῾Υποδουλώνεται στὶς μέριμνες καὶ τὶς φροντίδες τοῦ κόσμου, ἀλλοτριώνεται ἀπὸ τὸ θόρυβο καὶ τὴν ταραχή του καὶ λησμονεῖ τὸ Θεὸ καὶ τὸν ἑαυτό του.
«Σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός», λέει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ στόμα τοῦ ψαλμωδοῦ. ῞Οταν γνωρίζουμε ποιὸς εἶναι ὁ Θεός, τότε μαθαίνουμε καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος.
῞Οπως ὁ Θεός, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἔτσι καὶ ὁ νοῦς τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» δημιουργημένου ἀνθρώπου, ἔχει οὐσία καὶ ἐνέργεια.
᾿Ενέργεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σκέψη. ῞Οταν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου σκοτισθεῖ, ἡ σκέψη του, ποὺ κινεῖται στὸ σκοτάδι,αἰχμαλωτίζεται στὶς αἰσθήσεις καὶ τὰ πάθη καὶ γίνεται κτηνώδης ἤ δαιμονιώδης.
«Νοῦς γὰρ ἀποστὰς τοῦ Θεοῦ ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης, καὶ τῶν ὅρων ἀποστατήσας τῆς φύσεως… ταῖς σαρκικαῖς ἐπιθυμίαις ἔκδοτον ἑαυτὸν ποιεῖ, καὶ μέτρον ἡδονῆς οὐ γινώσκει».
Αὐτὸ συνέβη μὲ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ συμβαίνει μὲ ὅλους τοὺς ἀπόγονους τοῦ ᾿Αδάμ. ῾Ηπ τώση τοῦ πρώτου ἀνθρώπου συμπαρέσυρε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Γι᾿ αὐτὸ χρειάστηκε νὰ ἔρθει ὁ νέος ᾿Αδάμ, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ καταστεῖ ἡ ἀπαρχὴ τῆς καινῆς κτίσεως, τῆς ᾿Εκκλησίας. Καὶ ἔδωσε τὶς ἐντολές του, οἱ ὁποῖες εἶναι τὸ φῶς τῆς νέας ζωῆς, ποὺ καλοῦνται νὰ ζήσουν οἱ πιστοί.
῾Ο Χριστὸς ἀνοίγει τὸ δρόμο τῆς ἀνακαινίσεως καὶ προσφέρει τὴ
Χάρη του, γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή του. ῎Αν αὐτὸς δὲν θελήσει νὰ οἰκειωθεῖ τὴ Χάρη
τοῦ Θεοῦ, ἄν δὲν προσπαθήσει νὰ συντονίσει τὸ θέλημά του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ρυθμίσει τὴ ζωή του σύμφωνα
μὲ τὶς ἐντολές του, ἡ Χάρη παραμένει ἄκαρπη.
ΠΗΓΗ: zeus@logosnet.cy.net
Πρόσφατα Σχόλια