Η κα Μαριάννα Βαρδινογιάννη μας είναι ιδιαίτερα συμπαθής όσον αφορά μάλιστα το Ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ που έχει αφιερώσει χρόνια της ζωής της και του προσωπικού του στην απάλυνση του πόνου παιδιών που πάσχουν από λευχαιμία και καρκίνο σε τόσο τρυφερή ηλικία.
Πιστεύουμε όμως ότι θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτική και να μην πέφτει σε παγίδες που μπορεί να τις στήνουν πολιτικά πρόσωπα και άτομα με απεριόριστες φιλοδοξίες και αχαλιναγώγητη ματαιοδοξία.
Μην ξεχνάμε πως ο λαός μας λέει “μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”.Και ασφαλώς ο Αλίγια δεν είναι το καλλίτερο υπόδειγμα υγιούς πολιτικής, πρότυπο δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα του για τα οποία η κα Βαρδινογιάννη προσπαθεί και αγωνίζεται.
Για να τη διαφωτίσουμε και την ενημερώσουμε ακόμη πιο πολύ για τον βίο και την πολιτεία του Ιλάμ Αλίγια αναρτούμε από την wikipedia αυτά τα λίγα κι ελπίζουμε ότι δεν θα ξαναπατήσει σε ένα τόσο αμαρτωλό καθεστώς σε όσα συνέδρια κι αν την καλέσουμε στο μέλλον. Εξ άλλου δεν είδαμε εκτός από κάποιους επιστημονικοφανείς κυρίους κάποιους σοβαρούς ηγέτες να συμμετέχουν πλην κάποιους δευτέρας κατηγορίας αντιπροσώπους τους όπως η κυρία Vaira Vike-Freiberga, πρώην Πρόεδρος της Λετονίας, ο Ismail Serageldin, Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, ο πρώην Πρόεδρος της Σερβίας Boris Tadic,ο πρώην Πρόεδρος της Βουλγαρίας Petar Stoyanof, ο πρώην Πρόεδρος της Κροατίας Ivo Josipovic ο πρώην Πρόεδρος της Ρουμανίας Emil Constantinescu, ο πρώην Πρωθυπουργός της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης Zlatko Lagumdzjia,ο Γενικός Γραμματέας της Αραβικής Ένωσης Amr Moussa κ.ά. δεν νομίζουμε ότι αποτελούν ενθαρρύντικά υποδείγματα στήριξης των σκοπών του συνεδρίου αλλά και του Αλίγιεφ και της Αλίγιεβας.
Αλλά ας δούμε τι γράφει η wikipedia:
Ilham Aliyev ισόβιος πρόεδρος της Αζέρικης Δημοκρατοδικτατορίας
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Μπακού στις 24 Δεκεμβρίου του 1961 και είναι γιος του Χεϊντάρ Αλίγιεφ. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στη γενέτειρά του και έκανε διδακτορικό στην Ιστορία, στο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας. Στη συνέχεια δίδαξε εκεί. Παντρεύτηκε τη Μεχριμπάν Αλίεβα (Mehriban Aliyeva) και απέκτησαν τρία παιδιά.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1991, ο Ιλχάμ άσκησε επιχειρηματική δραστηριότητα στη Μόσχα και μετά στην Κωνσταντινούπολη από το 1991 ως το 1994. Στο μεταξύ, πληροφορίες στα ΜΜΕ άρχισαν να τον παρουσιάζουν ως “άρχοντα” του τζόγου και των γυναικών και ότι ήταν χρεωμένος σε έναν Τούρκο ιδιοκτήτη καζίνο. Ο πατέρας του ήταν δυσαρεστημένος με την εικόνα που καλλιεργούσε ο γιος του σαν πλέι μπόι. Ο Χεϊντάρ Αλίγιεφ αποφάσισε να δράσει και το 1998 διέταξε το κλείσιμο όλων των καζίνων στο Αζερμπαϊτζάν.[1]
Το Μάιο του 1994 ο Ιλχάμ διορίστηκε αντιπρόεδρος της Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίων και εξελέγη βουλευτής μέλος της Milli Majlis την επόμενη χρονιά. Αργότερα έγινε πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας του και επικεφαλής της αντιπροσωπείας του κράτους στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τον Αύγουστο του 2003 διορίστηκε πρωθυπουργός, μόλις δύο μήνες πριν διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές. Ο ασθενής πατέρας του παραιτήθηκε για λόγους υγείας τον Οκτώβριο του 2003 και σε μία αμφιλεγόμενη κίνηση, όρισε το γιο του, ως ανεξάρτητο υποψήφιο και μάλιστα μοναδικό για το προεδρικό αξίωμα.
Προεδρικές εκλογές 2003
Οι εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Οκτωβρίου του 2003 έδωσαν τη νίκη στον Αλίγιεφ, με 76,84% των ψήφων. Η αντιπολίτευση όμως αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα και τον κατηγόρησε για διαφθορά, πραγματοποιώντας αντικυβερνητικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Εκατοντάδες διαδηλωτών ξυλοκοπήθηκαν από την αστυνομία και έπειτα συνελήφθησαν. Ο Αλίγιεφ ανέλαβε καθήκοντα στις 31 Οκτωβρίου του 2003 και υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ.[2]
Αντίθετα, η διεθνής κοινότητα άσκησε εντονότατη κριτική για τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών, κάνοντας λόγο για εκλογές που δεν είχαν διεξαχθεί με βάση τα διεθνή πρότυπα. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ ανέφεραν πολλά προβλήματα κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας.[3] Η οργάνωση Human Rights Watch κατήγγειλε ότι οι τοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις είχαν αποκλειστεί από την επίβλεψη των εκλογών.[4] Παράλληλα, πολλοί δημοσιογράφοι συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, επειδή άσκησαν επικρίσεις εναντίον του καθεστώτος.[5]
Προεδρία
Η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι στη διάρκεια της θητείας του Αλίγιεφ η κατάσταση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε βελτιώθηκε. Η κυβέρνηση συνέχισε να ασκεί πιέσεις προς τα ΜΜΕ και την αντιπολίτευση, στα μέλη της οποίας συνέχισε να απαγορεύεται να έχουν μαζικές συγκεντρώσεις, με εξαίρεση κάποια απομακρυσμένα μέρη στο Μπακού. Το Μάρτιο του 2005 το καθεστώς αποφυλάκισε τα κορυφαία στελέχη της αντιπολίτευσης, που είχαν συλληφθεί κατά τις διαδηλώσεις μετά τις εκλογές του 2003. Αυτό έγινε μόνο έπειτα από πιέσεις από πλευράς του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων διεθνών οργανισμών.
Στις 26 Μαρτίου του 2005 ο Αλίγιεφ εξελέγη επίσημα στην προεδρία του Νέου Κόμματος του Αζερμπαϊτζάν. Η αντιπολίτευση καταδίκασε την εκλογή του, καθώς ο πρόεδρος της χώρας, με βάση το Σύνταγμα, δεν πρέπει να ανήκει σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Τον Απρίλιο του 2006 ο πρόεδρος επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον.[6]
Επανεκλογή στις προεδρικές εκλογές 2008
Το 2008, στις προεδρικές εκλογές στις 15 Οκτωβρίου, επανεξελέγη με 88,73% των ψήφων. Οι προεδρικές εκλογές αποτέλεσαν μία “σημαντική πρόοδο”, αλλά δεν ανταποκρίθηκαν σε όλες τις δεσμεύσεις, όπως ανακοίνωσαν οι Ευρωπαίοι παρατηρητές. [8]. Στις 24 Οκτωβρίου ορκίστηκε για μία ακόμα θητεία. Λίγους μήνες αργότερα μεθόδευσε την παραμονή του στο προεδρικό αξίωμα με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με βάση το οποίο οι θητείες που θα μπορεί πλέον να υπηρετήσει κάποιος στο προεδρικό αξίωμα δεν έχουν όριο. Η πρόταση εγκρίθηκε από το 92% των πολιτών σε δημοψήφισμα στις 18 Μαρτίου του 2009.
Προεδρικές εκλογές 2013
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 9 Οκτωβρίου 2013. Ο Ιλχάμ επανεξελέγη για τρίτη συνεχόμενη θητεία και η νίκη του ανακοινώθηκε προτού ανοίξουν οι κάλπες, μέσω εφαρμογής για έξυπνα κινητά τηλέφωνα που λάνσαρε η εκλογική επιτροπή. Η εν λόγω εφαρμογή έδωσε στον Αλίγιεφ ποσοστό 72,6%[7]. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ ανέφεραν “σημαντικά προβλήματα” κατά την εκλογική διαδικασία.[8] Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, ο Αλίγιεφ επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 84,5% των ψήφων.
Πολεμική
Το 2008 ο Αλίγιεφ δήλωσε ότι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ανεξάρτητο και ότι η Αρμενία θα πρέπει να το δεχτεί ως πραγματικότητα. Ανέφερε επίσης ότι το 1918 το Γιερεβάν δεν παραχωρήθηκε στους Αρμένιους, αλλά οι τελευταίοι ήταν φιλοξενούμενοι εκεί. “[9]
Αναπαράσταση στα ΜΜΕ
Στην ταινία του 2006 Μποράτ (Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan), η φωτογραφία του Αλίγιεφ διακρίνεται στους τίτλους με τους συντελεστές. Στην ταινία υποτίθεται ότι ο Αλίγιεφ είναι ο απολυταρχικός πρόεδρος του Καζακστάν. Στην πραγματικότητα ο τελευταίος είναι ο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ.
Παραπομπές
1.Central Asia Casinos & Gamblin
2· Travels in the Former Soviet Union
3.Microsoft Word – Final Report Azerbaijan 12-11-03.
5. [http://www.rsf.org/article.php3? id_article=11501 «Reporters Without Borders condemns Human lack of governmental care for Human Rights in Azerbaijan»]. http://www.rsf.org/article.php3? id_article=11501. Ανακτήθηκε στις 24-03-2007.
6 ISN Security Watch – Mr Aliyev goes to Washington
7.· ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ – Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΙΕΦ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ!, Τα Νέα, 11-10-2013 (ηλεκτρονική έκδοση)
8.· Εκλογές νοθείας στο Αζερμπαϊτζάν ελέω υδρογονανθράκων, Ελευθεροτυπία, ηλεκτρονική έκδοση, 10-10-2013.
9.Azerbaijani president: Armenians are guests in Yerevan, REGNUM News Agency, January 17, 2008
.Forrest, Brett (28 Νοεμβρίου 2005). “Over A Barrel in Baku”. Fortune, pp. 54–60.
.Karl Rahder, “Mr. Aliyev Goes to Washington,” ISN Security Watch, 5 Μαΐου 2006,
http://www.isn.ethz.ch/news/sw/details.cfm?id=15721 accessed Μάιος 2007
Πρόσφατα Σχόλια