Το παρακάτω μήνυμα μου έστειλε ο Δημήτρης Κολλάτος φίλος από τα παλιά:
«την άλλη εβδομάδα την Πέμπτη στις 20.00 θα προβάλω την τελευταία μου ταινία Η Εκδίκηση του Διόνυσου. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι καμία αίθουσα δεν δέχτηκε να την φιλοξενήσει και ότι μου κλείδωσαν την αίθουσα του κινηματογράφου την πρώτη μέρα προβολής. Δεύτερη μέρα δεν παίχτηκε
Ένας κινηματογραφιστής, πολύ γνωστός αιθουσάρχης, μου είχε πει, φοβάμαι μην χάσω την αίθουσα. Σκοτώνεις τον Γιωργάκη Παπανδρέου στην ταινία και δικαιολογείς μάλιστα απόλυτα την δολοφονία του. Κόβεις το κεφάλι του Σαμαρά και στο τέλος της ταινίας ρωτάς με περισσή αφέλεια, αν ο Τσίπρας θα κάνει το τελικό ξεπούλημα.
Πώς να σου δώσω την αίθουσα…;»
Διώκεσαι Δημήτρη γιατί λέγεις την αλήθεια, έχεις ήδη υποστεί πολλά, γιατί την αλήθεια δεν την αντέχουν στον τόπο τούτο. Ιδιαίτερα η αγωνία σου και οι προσπάθειές σου για να σωθεί η Θράκη από τον τουρκικό ιμπεριαλισμό. Άλλοι όμως φίλε Δημήτρη έχουν υποστεί πολύ περισσότερα. Αποτελεί νομοτέλεια να διώκεται το καλό και το αληθινό και το κακό προσωρινά να θριαμβεύει.
Με αφορμή όσα μου έγραψες Δημήτρη μου έδωσε την ευκαιρία να αναφερθώ μόνο σε μερικά από τα λίγα μαρτυρικά γεγονότα που γιορτάζουμε στις εκκλησιές μας σήμερα 23 -4-2017, ανήμερα Κυριακής του Αποστόλου Θωμά, και της εορτής του μεγαλομάρτυρα Γεωργίου.
Ο Ηρώδης ο Αγρίππας ο Α΄ εγγονός του μεγάλου Ηρώδη, του δήμιου των πεντακισχιλίων σφαγέντων νηπίων, για τα χαμό των οποίων δεν έδωσε απολογία σε κανένα παρά μόνο στον Θεό, ήταν το ίδιο άγριος με εκείνον όπως και με κάθε ηγέτη που έπρεπε να κυριαρχεί επάνω στους υπηκόους οι οποίοι κατ’ αυτόν ελάχιστα έως καθόλου δεν διέφεραν από τα κτήνη και τις όρνιθες.
Επί των ημερών του εξαπέλυσε θανατηφόρο διωγμό κατά των πρώτων χριστιανών. Άμεσο θύμα ποιος νομίζετε ότι υπήρξε; Ο απόστολος Ιάκωβος ήταν ο αδερφός του ευαγγελιστή Ιωάννη, ο έτερος εκ των δυο γιών του Ζεβεδαίου. Ο Αγρίππας τον αποκεφάλισε και το χάρηκε πολύ μάλιστα γιατί χαροποίησε το εβραϊκό κατεστημένο. Όταν είδε πως δε συνάντησε καμμιά σοβαρή αντίσταση σκέφθηκε να ευχαριστήσει ακόμη πιο πολύ τους Εβραίους προύχοντες κι αξιωματούχους. Συνέλαβε τον Πέτρο κατά την περίοδο της εορτής των Αζύμων που κρατούσε επτά ημέρες, και ήταν ο πιο γνωστός από του μαθητές Του Χριστού. Τον αλυσόδεσε και τον φυλάκισε στο πιο σκοτεινό υπόγειο της φυλακής υπό τη φρούρηση δεκαέξι στρατιωτών, ούτε ο μεγαλύτερος εγκληματίας να ήτανε.
Ο Απόστολος Πέτρος κι αυτός πήγε από το μαρτύριο του Σταυρού
Την παραμονή της δίκης η οποία θα κατέληγε στα σίγουρα στον θάνατο του Πέτρου, ενώ αυτός κοιμόταν εγκαταλειμμένος στο θέλημα του Θεού, ένας άγγελος τον ξυπνάει, οι αλυσίδες πέφτουν από τα χέρια του, διασχίζει τον φρουρούμενο χώρο της φυλακής και τον οδηγεί μέχρι την έξω πύλη σ’ ένα στενό σοκάκι κι εκεί εξαφανίζεται. Τότε μόνο ο Πέτρος αντιλαμβάνεται ότι δεν βλέπει όνειρο ή όραμα. «Τώρα καταλαβαίνω ότι αληθινά ο Κύριος έστειλε τον άγγελό του και με έσωσε από το στυγερό χέρι του Ηρώδη και από κάθε κακό που προσδοκούσε ο Ιουδαϊκός λαός». Κατάλαβε ότι έχει αποστολή μεγάλη να εκτελέσει και δεν είχε έρθει η ώρα του αν και ο Ιησούς τους είχε προβλέψει τι τους περίμενε όλους πλην του Ιωάννη. «Το ποτήρι (του μαρτυρίου και του θανάτου) που εγώ θα πιώ και σεις θα το πιείτε». (Μάρκος, 10, 39).
Πρόσφατα Σχόλια