Ο ορθόδοξος Χριστιανός αυτός που διαπνέεται από τη Χάρη του Θεού λυπάται για την εγωκεντρικότητα του σύγχρονου μπασταρδεμένου από τον δυτικό πολιτισμό και κατ’ επέκταση τον προτεσταντικό τρόπο ζωής που έχει διαπεράσει το χριστιανορθόδοξο ήθος και τρόπο ζωής μας.
Οι τρεις προτεστάντες Λούθηρος, Σβίγγλιος και Καλβίνος
Αυτή η άκρατη εγωκεντρικότητα οδήγησε στην αδιαφορία των Ελλήνων και των Ελληνίδων προς του συνανθρώπους τους, την ακοινωνησία των ομοεθνών ψυχών μεταξύ τους και τη διάλυση της ιερότητας των ανθρωπίνων σχέσεων που καθορίζεται από…
Την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον ομοεθνή συνάνθρωπό τους. Ας μην αναφέρουμε την απόλυτη δυσπιστία προς τα κόμματα που οι ίδιοι ψηφίζουν αποβλέποντας πάντα σε κανένα διορισμό και ρουσφέτι για την εξασφάλιση του εαυτού τους με αποτέλεσμα την τραγωδία που τώρα ζουμε, σκλάβοι στις τρόϊκες και τα κουαρτέτα της διαφθοράς).
Την εμποροποίηση της φιλίας. Ο κάθε Έλληνας βλέπει τον άλλον συν-Έλληνα σαν προϊόν εκμετάλλευσης και αποκόμισης κέρδους, φθάσαμε ο ένας να βλέπει τον άλλο σαν πηγή κέρδους και να μηχανεύεται με το παμπόνηρο οδύσσειο πνεύμα που κληρονόμησε το DNA μας, χιλιάδες τρόπους για να βγάλουμε κι από τη μύγα ξύγκι αδιαφορώντας αν ο διπλανός μας είναι αδερφός, συνδημιούργημα από τον ίδιο Θεό πλασμένος. Όποιος έφτιαξε σπίτι ένιωσε στα μύχια της ψυχής του πως όλοι οι τεχνίτες και οι εργάτες βυσσοδομούσαν εις βάρος του επειδή δεν είχε εμπειρία γιατί ήταν το πρώτο σπίτι του, όχι το τρίτο, όπως λέει η εμπειρία του κόσμου. Ο σιδεράς, ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο σοφαντζής, ο μπεταντζής, ο μηχανικός παρακινούμενοι ο ένας από τον άλλο έκαναν σκάρτη δουλειά. Έτσι τα θύματα ήσαν αναγκασμένα να ψάχνουν μέχρι να βρουν τον τίμιο ή τον πιο συνεπή. πράγμα πολύ δύσκολο. Διότι δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστοι Έλληνες με μπέσα σε τούτο τον άμοιρο τόπο.
Όποιος είχε αλισβερίσι με γιατρούς και ιδιαίτερα χειρουργούς στα δημόσια νοσοκομεία ξέρει καλά πόσο του κόστισε σε φακελάκι ο γιατρός και πόσο τον ενοχλούσε που εκείνος έπαιζε από πλευράς ισχύος με τον πόνο και την αγωνία του αν θα ζήσει ή όχι από την αναγκαία επέμβαση.
Όποιος είχε κι έχει σχέση με το δικανικό σύστημα, με δικηγόρους και δικαστές γνωρίζει καλά τον ρυθμό και την εξαντλητική βραδύτητα στην απονομή δικαιοσύνης. Πολλοί Έλληνες δικαιώνονται τάχιστα γιατί είναι διάσημοι και λεφτάδες, ενώ οι μικροί και φτωχοί συνήθως δικαιώνονται μετά θάνατο.
Έτσι δούλευαν και δουλεύουν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες . Με την πολεοδομία να έρχεται πρώτη στη διαφθορά, αλλά και οι εφοριακοί δεν πάνε πίσω και ας μην ξεχνάμε το μότο “οι μπάτσοι κινούν την ηρωίνη” και άλλα πολλά καλούδια. Αλλά και ο ιδιωτικός τομέας πάσχει παρομοίως. Θαυμάστε τους μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, που έγιναν μεγαλοκατασκευαστές, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες τύπου Κωσκοτά, Λαυρεντιάδη και Βγενόπουλου, Όλα τους παιδιά τζιμάνια, παράγωγα της δυτικότροπης προτεσταντικής κουλτούρας. Πατέρας τους και Θεός τους το κεφάλαιο, το ανήθικο αν όχι παράνομο εμπόριο, για το κέρδος,
Τον εμπαιγμό του μυστηρίου του γάμου. Με τα σύμφωνα συμβίωσης και υιοθεσίας παιδιών εκ μέρους ομόφυλων λόγω φιλομοφυλίας, παρατηρούμε τον εξευτελισμό της πατρότητας και της μητρότητας ταυτόχρονα με τη διάλυση της οικογένειας λόγω ανεργίας, ανάγκης εργασίας και των δύο γονέων, μείωσης των μισθών, δυσβάστακτων φορολογικών επιβαρύνσεων κ.λπ. πράγμα που αναγκάζει σε απροθυμία τους γονείς να αποκτήσουν παιδιά με αποτέλεσμα την επιδείνωση του δημογραφικού προβλήματος.
Την τραγωδία της Παιδείας και την αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της χώρας πλειοψηφούν οι ά-Χριστοι και άχρηστοι δάσκαλοι που εκπαιδεύουν με το παράδειγμα και τη διδασκαλία τους τους νεοέλληνες στο να είναι αργόσχολοι, αδιάφοροι προς κάθε τι χριστιανικό και εθνικό, να είναι αργόσχολοι, ματαιόδοξοι, φίλαυτοι, αδιάφοροι για τα κοινά, μοναδικό τους ενδιαφέρον το κινητό τους, το φατσοβιβλίο, και το εύκολο σεξ κι οι επιπόλαιοι έρωτες μέσα από εύκολες και επιφανειακές χωρίς ουσία και συναισθηματικό βάθος, γνωριμίες.
Την ανυπαρξία πίστης και την πλήρη αγνωσία περί του Θεού και Δημιουργού του. Τούτο εκδηλώνεται με το απαραμύθητο των ανθρώπων στο όνειδος της φτώχιας, στις θλίψεις, στις ασθένειες, στις μαζικές καταστροφές και στις παντοειδείς συμφορές που τους φέρνει αντιμέτωπους με το πρόβλημα του θανάτου και της ιδεολογικής προσέγγισής του.
Την άγνοια περί του εαυτού του, του μυστηρίου της ζωής και του σκοπού της δημιουργίας.
Ότι έχουμε καταντήσει όργανα-θύματα της άθεης Νέας Τάξης Πραγμάτων οφείλεται στην απιστία του λαού και στην άνευ αντίστασης και γνώσης αποδοχή και υιοθέτηση του αποτυχημένου δυτικού προτεστάντικου πρότυπου ζωής. Μέσα από τη γοητεία και την ακαταμάχητη έλξη που προκαλεί η σύγχρονη τεχνολογία, η υπερκατανάλωση αγαθών και το εύκολο χρήμα στις ημέρες της ευμάρειας υποβάθμισε οποιονδήποτε προβληματισμό στο θέμα αυτό. Αμέριμνοι οι Έλληνες ζούσαν καταχρηστικά επιπόλαια μέσω του εσωτερικού και του εξωτερικού δανεισμού και των ευρωπαϊκών πακέτων τα οποία τα κατέτρωγαν ασύδοτα χωρίς να ενδιαφέρονται αν θα πιάσουν τόπο και θα οδηγήσουν σε ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη.
Όμως κανείς δεν βλέπει ούτε αξιολογεί το κατάντημά του Έθνους και της πατρίδας μας από αυτή την οπτική γωνία γιατί κάνουν καπιταλιστική και υλιστική προσέγγιση και ερμηνεία του αδιεξόδου. Ατυχώς και οι Έλληνες επιστήμονες και τεχνοκράτες είναι θύματα του δυτικότροπου πολιτιστικού, οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου το οποίο ήδη αναπτύξαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μας. Έχουν εκπαιδευτεί και αφομοιωθεί από τη Δύση και το τεχνοκρατικό μοντέλο το οποίο έχει επιβληθεί σε ολόκληρο τον καθολικοπροτασταντικό κόσμο. Έτσι παρ’ όλες τις αναλύσεις, τις ερμηνείες των ειδικών η λύση του φαύλου κύκλου της βίας μουσουλμάνοι εναντίον ευρωαμερικανών σταυροφόρων φαντάζει ουτοπική και αδιέξοδη.
Ποια είναι η λύση που θα σταματήσει τον φαύλο κύκλο;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα θα χρειαστεί να πληροφορηθούμε πιο είναι το πρότυπο που προτείνει η ορθόδοξη οντολογία και ανθρωπολογία. Πρόκειται για ένα μοντέλο ζωής το οποίο έχουμε απεμπολήσει και λησμονήσει λόγω τον πιο πάνω αιτίων.
Το επαναστατικό, ριζοσπαστικό, συγκλονιστικό μήνυμα που φέρνει η ορθόδοξη ανθρωπολογία σε απόλυτη αντίθεση προς το αυστηρό, αυταρχικό καλβινιστικό πνεύμα της Δύσης εκφράζεται με την παραβολή του Ασώτου. Ο Θεός όχι μόνο δέχεται τον αμαρτωλό που επιστρέφει συντριμμένος, μετανιωμένος ζητώντας ταπεινά έλεος, αλλά ο Θεός της Αγάπης σπεύδει αυτός προς αναζήτησή του και τον εναγκαλίζεται στοργικά. Διαγράφει την εκτροπή και δεν ζητάει την εφαρμογή πειθαρχικής ποινής εκ μέρους του παραβάτη γιατί τα όσα πέρασε ο ένοχος σε όλο το διάστημα της εκτροπής και ο πόνος και η οδύνη του ήταν υπεραρκετός. Αντί για τιμωρία προσφέρει στοργή, αγάπη, χαρά, ατέλειωτο πανηγύρι, αγαλλίαση κι ευτυχία σε τούτη τη ζωή όσο και στην άλλη.
Για να κατανοήσουμε πόσο έχουμε ξεφύγει από την ορθόδοξη πίστη και τον ορθόδοξο τρόπο ζωής σαν Έθνος και σαν λαός από την εποχή της ελληνικής επανάστασης, της Βαυαροκρατίας, της Βασιλείας και αργότερα της αστικής εκπροσωπευτικής κοοινοβουλευτικής ψευτοδημοκρατίας θα πρέπει να αντλήσουμε παραδείγματα πιο παλιά από το 1821.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και αξίζει να τα ερευνήσουμε και να τα μελετήσουμε. Εμείς επιλέγουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα που καθορίζει σε βάθος και ουσία τις σχέσεις και την αγαστή συνεργασία πολιτείας κι εκκλησίας, ηγεμόνα και λαού από τα βυζαντινά χρονικά και ιστορικά επιβεβαιωμένα γεγονότα όπως τα περιγράφει η Aμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός (ΜΑ Βυζαντινής Ιστορίας). Πρόκειται για τον βίο και πολιτεία του Δανιήλ του Στυλίτη και καλύπτει καλύπτει τη βασιλεία του Λέοντα Α΄, του Ζήνωνα, την επανάσταση του Βασιλίσκου και τις αρχές της βασιλείας του Αναστασίου.
Πρόσφατα Σχόλια