Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η Ανάσταση του Λαζάρου χαροποίησε όχι μόνο τους συγγενείς και φίλους του, αλλά κι ένα πλήθος κόσμου, Εβραίων αφελών και περιέργων κουτσομπόληδων, που έσπειραν την είδηση από τη Βηθανία στην πλησίον κειμένην Ιερουσαλήμ.
Τόσο μεγάλος ήταν ο θαυμασμός, η αίσθηση του θαύματος που εποίησε ο Ιησούς, ώστε την επομένη να τον υποδεχθούν ως Βασιλέα του Ισραήλ, ως ευλογημένον ερχόμενο, θεόσταλτο Μεσσία. Βέβαια λίγες μέρες μετά την ξημερώνοντας Μ. Παρασκευή θα τον συλλάβουν και θα τον φέρουν προ του Πιλάτου ουρλιάζοντας “άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν”, “εμείς δεν έχουμε άλλον βασιλέα παρά τον Καίσαρα!”.
Σχόλιο: Αυτόν που ανασταίνει νεκρούς και δημιουργεί ψωμί και ψάρια από πέντε καρβέλια και δύο ιχθύες, τον θεωρούμε κίβδηλο απατεώνα, ελεεινό προδότη του Ισραήλ που θέλει να το παίξει Μεσσίας, ενώ είναι ένας απατεώνας ταχυδακτυλουργός, ένας φαντασιοκόπος (Illusionist) της ψευδαίσθησης και της αυταπάτης. Εμείς προτιμούμε το αιμοσταγές μαχαίρι του Ρωμαίου Αυτοκράτορα.
Όμως όλα αυτά τα δυσάρεστα που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα όσα φρικώδη και τρομακτικά συμβαίνουν στη εποχή μας, εποχή βάρβαρη χωρίς αγάπη, ξερή από συναισθήματα και με το καλό να υπάρχει μόνο σαν εξαίρεση, θα μείνουμε στο παραλήρημα χαράς της Μάρθας και της Μαρίας, των συγγενών και φίλων του Λάζαρου.Γι’ αυτό θα δώσουμε προ της εβδομάδας των Παθών μια νότα ευθυμίας, και χιούμορ, εικονογραφημένου κι όλας.
Γι’ αυτό με την ίδια διαύγεια πνεύματος μας μιλούν για αγορές και ΑΝΑΠΤΥΞΗ
και με τις ευλογίες της Διοικούσας Εκκλησίας, όχι φυσικά της Εκκλησίας του Χριστού
γιατί πρέπει να ξεχωρίσουμε την Εκκλησία προ του Διατάγματος των Μεδιολάνων, όταν υπήρχε κοινό ταμείο και ήσαν ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ από την σημερινή διοικούσα εκκλησία-Κατεστημένο. Να εξαιρέσουμε επίσης τον αγνό, σεβάσμιο, πολιό πατέρα του χωριού, της κοινότητας, τους απλούς λειτουργούς των πόλεων και της επαρχίας, από την πλειοψηφία των Αρχιερέων όπου ακόμη γι’ αυτούς τα ράσα, οι μήτρες και οι χρυσοποίκιλτοι σταυροί “κάνουν τον παπά”. Αλλά φυσικά υπάρχουν κι αρχιερείς όπως ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης, ο Σισανίου Παύλος, ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας Τρεμπέλας, κι άλλοι, πιθανώς και ο Μακαριώτατος να κρύβει στο βάθος μια γενναία καρδιά όπως κάποτε υπαινίχθηκε: “Κάτω από το πετραχήλι κρύβεται ένα καριοφύλι”.
Όμως κακά τα ψέματα, η μεγάλη πλειοψηφία ακολουθεί την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και δίνει λαβές με τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς της, την ώρα που χανεται η Ελλάδα και οι Έλληνες, σε ποιητάδες όπως ο Βάρναλης κι ο Σούτσος και λοιπούς καλλιτέχνες, να την εξευτελίζουν και να την διασύρουν…
Πρόσφατα Σχόλια