Ναύαρχος του Λ.Σ. κρούει τον κώδωνα του κινδύνου

Πόσο θα κρατήσει αυτή η πολυδάπανη αδιέξοδη πορεία; δύο γειτόνων που βλέπει ο ένας με απόλυτη καχυποψία και δυσπιστία τον άλλο;

Είναι γνωστό ότι οι διαμάχες μεταξύ θνητών ακόμη κι αν πρόκειται περί βεντέτας, κάποτε παύουν γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν, τα κράτη όμως;

Τα κράτη ζουν πολύ περισσότερο και τα Έθνη αιώνες, εκτός αν υποστούν ομαδική γενοκτονία, όπως οι Μάγιας και οι Αζτέκοι από τους κονκισταδόρες. Αλλά κι αυτοί ακόμη ζουν και διαιωνίζουν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους έστω σε ελαχιστοποιημένο βαθμό.

Τι θα γίνει τελικά με τους Τούρκους θα τα βρούμε; Από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.  Άσε που μπορεί κάποιος δήθεν φίλος και σύμμαχος να κάνει καμιά δήλωση αλλά Τραμπ για τα Ιεροσόλυμα και να ανάψει συνειδητά ή από βλακεία, ενθουσιασμό, υποτίμηση της σοβαρότητας, νέα έκρηξη και πολεμική σύρραξη αλλά Κύπρο.

Οπότε πόσο αυτό το διαρκές μαράζι και σαράκι θα συνεχίζει να δηλητηριάζει τις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας;

Δυστυχώς επ’ άπειρον, μέχρι να “πραγματοποιηθούν “οι προφητείες” για κάποιους, μέχρι να υπάρξουν φωτεινοί ηγέτες θα λέγαμε εμείς. Κι επειδή για να προκύψουν αυτού του είδους οι ηγέτες δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα θα υποκείμεθα σε αυτό τον άκαρπο, πολυέξοδο κι εναγώνιο ανταγωνισμό! Να μην ξεχνάμε ότι οι ηγέτες των λαών πάλλονται στο ίδιο μήκος κύματος με τους λαούς τους.

Αν υπάρχει μια ελπίδα μόνο από την Παλαιά Διαθήκη με τις περιπέτειες των Ισραηλιτών μπορούμε να αντλήσουμε. Το Ισραήλ ήταν πάντα κυκλωμένο από άθεους και βάρβαρους εχθρικά διακείμενους γείτονες, όποτε στήριζε τις ελπίδες του συλλογικά στον ένα και αληθινό Θεό, κέρδιζε στους πολέμους και γιγαντωνόταν σε έκταση και πληθυσμό, δύναμη και δόξα, όσο απέστρεφε το πρόσωπό του από αυτόν έχανε τις μάχες, τον πόλεμο, ξευτιλιζόταν, μαράζωνε, έφθινε και διχαζόταν, για να καταντήσει αποικία του Μέγα Αλέξανδρου και στη συνέχεια των Ρωμαίων μέχρι την καθολική του καταστροφή επί Τίτου.

Κάποιο θα ρωτήσουν, έτσι θα συμβεί και σε μας; Δυστυχώς αυτών την μοίρα ακολουθούμε και δεν μαθαίνουμε. Δεν θέλουμε να μάθουμε.

Όσο ζούμε; Όσο ζούμε.

Όσο ζούμε μακριά από το δρόμο που Αυτός χάραξε, θα ερχόμαστε συνεχώς σε καταστάσεις και σε διλήμματα σαν τα πιο κάτω και μυαλό δεν θα βάζουμε.

Χτυπάω Καμπάνα!!!

Μέσα στον κατακλυσμό από «μέτρα επί μέτρων» που πάνε κι έρχονται με ταχύτητα φωτός και που  όχι μόνον συνεχίζουν αλλά εντείνουν τη Γενοκτονία  ενός   Λαού που βρίσκεται  σε  απόλυτη εξαθλίωση, όσο κι αν θέλει να το κρύψει, έχουν περάσει στα «ψιλά» ειδήσεις που αφορούν τα Εθνικά μας Θέματα  και το λέμε έτσι γιατί Κράτος μπορεί να μην έχουμε αλλά Έθνος έχουμε!

Εκείνο που παρατηρούμε λοιπόν είναι μια αυξημένη κινητικότητα  στις σχέσεις μας με την καλή μας φίλη και σύμμαχο Τουρκία  που συνεχώς κλιμακώνει την επιθετικότητά της  με ταυτόχρονη «στήριξη» απ τη δική μας, υποτίθεται, «Κυβέρνηση». Ας πάρουμε λοιπόν την Ιστορία απ την αρχή να δούμε τη διαδρομή της.

1.- ΚΥΠΡΟΣ: Κομβικό σημείο η προδοσία  της Κύπρου  και η είσοδος ήσυχα, σεμνά και ωραία της Τουρκίας σε μια περιοχή στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

2.- Από το χρονικό αυτό σημείο και μετά οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου του Αιγαίου  γίνονται όλο και πιο προκλητικές  τόσο από πλευράς  αριθμού(ποσοτικές) όσο και από πλευράς  τακτικής και στρατηγικής (ποιοτικές).

3.- Επόμενο βήμα η παραβίαση με πολεμικά  πλοία της Ακτοφυλακής αλλά και πολεμικά  των χωρικών μας υδάτων, που σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξαν και εξόχως προκλητικές. Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι μέχρι τότε, δεκαετία του 1960, το Πολεμικό μας Ναυτικό με την περιπολία που είχε το χαρακτηριστικό  «ΞΙΦΙΑΣ» πραγματοποιούσε  περιπολίες με πλοίο του κατά μήκος και επί της νοητής γραμμής των θαλάσσιων συνόρων  μας με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε ψαρόβαρκα να ξεμυτίσει  έξω από τα όριά τους.

4.-  Η κατάσταση αυτή της επιθετικότητας από πλευράς Τουρκίας και υποχωρητικότητας από την πλευρά της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου  έφθασε στο σημείο να ξεχαστεί και μάλιστα πρώτα από τη δική μας πλευρά η εισβολή και Κατοχή ενός πολύ μεγάλου μέρους της Κύπρου με συνεχείς απαιτήσεις όλο και για μεγαλύτερα  όχι μόνον σε ποσότητα αλλά και σε ποιότητα οφέλη,   Σχέδιο ΑΝΑΝ ,  ενώ στο Αιγαίο  οι παραβιάσεις  σε αέρα, αλλά και θάλασσα  ήταν πλέον μια διαρκής καθημερινότητα χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση πέρα από τις  αναχαιτήσεις των πιλότων μας.

5.- Προχωρώντας την προκλητικότητα αυτή  και την ανοχή από τους δικούς μας κατά περίπτωση εθελόδουλους φθάσαμε στην αξιοθρύνητη υπόθεση «ΟΤΣΑΛΑΝ» και εν συνεχεία  σε μια μεγάλη Εθνική προδοσία που ποτέ δεν θα σβύσει.

6.- Αυτή είναι η προδοσία στα Ίμια  με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί  αυτό που ήθελαν όχι μόνον οι Τούρκοι αλλά και οι  μεγάλοι και καλοί φίλοι-σύμμαχοι και εταίροι με τις Η.Π.Α. τον μέγα μαέστρο. Και αυτό που ήθελαν ήταν το «γκριζάρισμα» μιάς μεγάλης θαλάσσιας περιοχής στο κέντρο του Αιγαίου. Δεν ήθελαν πολεμική αναμέτρηση γιατί η κήρυξη του Αιγαίου σαν εμπόλεμης ζώνης θα είχε άθλια αποτελέσματα σε βάρος των μεγάλων Οικονομιών  που λυμαίνονται το Διεθνές εμπόριο.

7.- Φθάνουμε πιά στο πρόσφατο παρελθόν όπου στην Ελλάδα έχει επιβληθεί αρχικά Δικτατορία και  DE FACTO  ΚΑΤΟΧΗ, όταν σε επίσκεψη Νταβούτογλου  ο «Πρόεδρος» του «Ελληνικού» Κυνοβουλίου  στην «Κυβέρνηση» Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ Μειμαράκης  υποδεχόμενος  τον «υψηλό» επισκέπτη του τού  χαρακτήρισε το Αιγαίο σαν   ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!

8.- Και ενώ βρισκόμαστε πιά και σε κατάσταση  ΚΑΤΟΧΗΣ  DE JURE  ο ίδιος ο <Πρωθυπουργός> της παρούσας «Κυβέρνησης» Τσίπρας  σε ανάλογη περίσταση δήλωσε ότι  «ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ»!

9.- Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του  συναδέλφου του Εγκληματία Ερντογκάν του επέτρεψε να θέσει και μάλιστα και μέσα στο Προεδρικό  Μέγαρο ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης της  Συνθήκης της Λωζάννης  χωρίς  να τον απελάσει  «αμελλητί» και μάλιστα δήλωσε  και ότι  «ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ»!  Ταυτόχρονα ανέχθηκε και το «πάρτυ» που έκανε στη Θράκη!  Αλλά ποιόν ακριβώς διάλογο έχουμε να κάνουμε «Κύριε» Τσίπρα;;;

10.- Από την αναχώρηση και μετά του Σουλτάνου Ερντογκάν   έχουμε  συνεχείς δηλώσεις Τούρκων Αξιωματούχων για τον αριθμό των Νησιών μας  που θα απελευθερώσουν και μάλιστα πολύ σύντομα  και εκείνο βέβαια που εισπράττουν από την υποτιθέμενη «Κυβέρνησή» μας  είναι η  σιωπή!

11.- Κατά τις Εορτές των ημερών αυτών συνεχίστηκε η παραβίαση του Εθνικού μας εναέριου χώρου μαζικά παρά την υποτιθέμενη συμφωνία να υπάρχει και από τις δύο πλευρές  αναστολή.

12.- Μόλις χθές εξέδωσαν  NAVTEX (Οδηγία) σύμφωνα με την οποία κηρύσσουν  πολύ μεγάλη θαλάσσια περιοχή Δυτικά της Λέσβου  σε Καθεστώς  Πολεμικών ασκήσεων  για όλο σχεδόν το χρόνο.

13.- Παρέλειψα βεβαίως να αναφέρω και την απαίτηση  της Τουρκίας  να μην θεωρείται το νησί  του ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ότι  βρίσκεται στο Αιγαίο αλλά στη…… Μεσόγειο. Εδώ δείχνουν το απόλυτο θράσος τους αλλάζοντας  κα τη Δομή  της Υδρογείου Σφαίρας. Και όμως συζητάμε μαζί τους και επιτρέπουμε σε αυτόν τον θρασύτατο  Σουλτάνο να πατάει τα Ιερά μας  χώματα!!

Όλα αυτά που περιέγραψα  συμπυκνωμένα αλλά ταυτόχρονα και αναλυτικά  με την διαδρομή που ακολούθησαν μου δείχνουν ότι πρόκειται για μια συμπαιγνία  και μια απόλυτη συνεργασία με στόχο να  δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα γίνει αποδεκτό ένα καινούργιο και πολύ μεγάλο «γκριζάρισμα» στο Αιγαίο  και σε αμέσως επόμενη στιγμή  η επιδιωκόμενη συγκυριαρχία με επιδιαιτητές τα αφεντικά και των δύο υποτιθέμενων μονομάχων. Και τότε θα δούμε και στην πράξη το γιατί  υπάρχει στο Σύνταγμά μας η  κατάπτυστη διάταξη του Άρθρου 27 που στην πρώτη παράγραφο προβλέπει ότι :

ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ δεν μπορεί να γίνει  χωρίς νόμο που ψηφίζεται  από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των Βουλευτών!

Δηλαδή ακόμα και 151 Δωσίλογοι μπορούν και μάλιστα και  με…..σεβασμό στο Σύνταγμα να τεμαχίζουν την Ελλάδα κατά το δοκούν και να την διαθέτουν κατά βούληση!

Υποχρέωση όλων λοιπόν είναι να είμαστε σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενου  με δεδομένη τη σύμπνοια των   Δωσιλόγων, όπως πιο πάνω περιέγραψα και να κάνουμε τα πάντα για να ανατρέψουμε αυτό το άθλιο Πολιτικό Σύστημα που μόνον κινδύνους  συνολικά μπορεί να επιφέρει,  Όσον αφορά μια δήλωση που φέρεται να έκανε ο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ  για τους Τούρκους ότι «σας  βλέπουμε» θα ήθελα να την αποδεχθώ αλλά, τουλάχιστον , δυσκολεύομαι.

Κλείνοντας δεν έχω να πω τίποτε άλλο παρά

        ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ-ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ-ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!!!

Ο Αντώνης Παπαντωνίου, Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.) – Νομικός, είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας
του Ε.ΠΑ.Μ.

27 Δεκεμβρίου 2017

Αναρτήθηκε σήμερα στην ιστοσελίδα https://epamhellas.gr/?p=74696

Ένα βιβλίο για να διαβάσει όποιος είναι μέσα του βαθιά και γνήσια, Έλληνας

Η χαρισματική ANDREA MARCOLONGO που “ξέσκισε” όλους τους Μπαμπινιώτηδες με την ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΛΩΣΣΑ της!

Αποτέλεσμα εικόνας για Andrea Marcolongo

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΛΩΣΣΑ

(Ο διάλογος που ακολουθεί, ως γνωστόν,
διαμείβεται μεταξύ εμού και του εαυτού μου…)

Δεν είναι μιράκολο, μωρή Σαλογραία, να πάσχεις από αϋπνίες
και εκεί που μετράς πρόβατα(τρόπος του λέγειν, “πρόβατα”), 
προκειμένου να κοιμηθείς, 
να σηκώνεσαι ξαφνικά σαν το φάντασμα μέσα στη μαύρη νύχτα
ανεβάζοντας ανάρτηση για το βιβλίο που διάβασες τούτες τις μέρες, 
της απίστευτης Ιταλιάνας πιτσιρίκας… 
-άναυδη από τον ενθουσιασμό σου; 

-Μιράκολο, βέβαια, σουργελοτάτη μου, μιράκολο, πλην όμως,

το δηλώνω ευθαρσώς και με πάσα επίγνωση των συνεπειών του νόμου, σε σένα Μάριε και λοιπή λατρεμένη κομπανία …ότι όποιος ισχυρίζεται  πως  αγαπάει την Ελλάδα, αν  δεν διαβάσει, απνευστί και  με θρησκευτική αφοσίωση αυτό το βιβλιαράκι της αχτύπητης ελληνίστριας, θα έχει χάσει τζάμπα,  τουλάχιστον τη μισή του, πολιτισμένη ζωή!

Ευανθία η Σαλογραία

……………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………..

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΛΩΣΣΑ

Εκδότης : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Συγγραφέας : Marcolongo Andrea
Μεταφραστής : Παπασταύρου Άννα
Περιγραφή
Το ξέρουµε όλοι: η πρώτη αντίδραση µπροστά σ’ ένα αρχαίο κείµενο
κυµαίνεται ανάµεσα στην παράλυση και στον γνήσιο τρόµο. 

Επέλεξα εννέα λόγους για ν’ αγαπήσω και να µιλήσω γι’ αυτό που η ελληνική γλώσσα είναι σε θέση να λέει µε τρόπο µοναδικό, ξεχωριστό, διαφορετικό από κάθε άλλη γλώσσα – και ναι, για να διαλύσω τους φόβους σας, µετατρέποντάς τους ενδεχοµένως σε πάθος.


Πάνω απ’ όλα αυτό το βιβλίο µιλάει γι’ αγάπη: η αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν η πιο µακροχρόνια και πιο ωραία ιστορία της ζωής µου. Δεν έχει σηµασία αν ξέρετε αρχαία ελληνικά ή όχι. Αν ναι, θα σας αποκαλύψω ιδιαιτερότητες για τις οποίες κανείς δε σας µίλησε στο λύκειο, ενώ σας βασάνιζαν µε καταλήξεις ονοµάτων και παραδείγµατα. Αν όχι, τόσο το καλύτερο. 

Η περιέργειά σας θα είναι η λευκή σελίδα που θα γεµίσετε.

Με δυο λόγια, η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι ένας τρόπος να βλέπεις τον κόσµο, ένας τρόπος, ειδικά σήµερα, χρήσιµος και µεγαλοφυής. 


Δεν προβλέπονται εξετάσεις ούτε διαγωνίσµατα στην τάξη: αν, στο τέλος της ανάγνωσης, έχω καταφέρει να σας παρασύρω και ν’ απαντήσω σε ερωτήσεις που δεν είχατε θέσει ποτέ στον εαυτό σας, αν τελικά καταλάβετε τον λόγο τόσων ωρών µελέτης, τότε θα έχω πετύχει τον στόχο µου. 

ANDREA MARCOLONGO

πηγή:http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=736382

και η αντιγραφή μας έγινε διότι εκτιμήσαμε την ανάρτηση από το μπλογκ της φίλης μας Ευανθίας

https://salograia.blogspot.gr/2017/12/andrea-marcolongo.html

η οποία ό,τι και να γράψει, πολύτιμη γνώση και συναίσθημα θα σε πληρώσει.
……………………………..

Τα ματωμένα Χριστούγεννα του Γιάννη Γούναρη

 

Αυτά τα ξεροκάλυβα και τις χαμοκέλες ζητούσε ο Ομέρ Βρυώνης να καταλάβει για να συντρίψει την επανάσταση στην Πελοπόννησο

Του Γιώργου Φλώρου

Στις αρχαίες τραγωδίες, οι συγγραφείς ιστορούν τα πάθη, τα σφάλματα, τα βάσανα και την τιμωρία του ήρωα τους, κάποιου θνητού που επέλεγε να παραβεί τους νόμους των θεών ή να σταθεί απέναντι σε κάποια ανώτερη δύναμη, επίγεια ή επουράνια. Η τραγωδία κλείνει με την σκληρή μοίρα του ήρωα· τιμωρία για τις πράξεις του και κάθαρση για τον ίδιο, την πόλη, τον θεατή. Υπάρχουν όμως (και δεν θα μπορούσαν να λείψουν σε ένα τόπο τόσο αιματοβαμμένο όσο ο δικός μας) και οι πραγματικές τραγωδίες της ιστορίας. Αληθινά γεγονότα, ζωές μικρών ανθρώπων που γίνονται πρωταγωνιστές χωρίς να το θέλουν, ιστορίες που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν (από πλευράς διήγησης) από τις αρχαίες ενώ συχνά είναι ακόμα σκληρότερες, με την έννοια ότι οι ήρωες δεν πληρώνουν για κάποια ύβρη που διέπραξαν με την βούληση τους. Στις πραγματικές αυτές τραγωδίες, οι ήρωες απλά βρίσκονται πιασμένοι στα γρανάζια της ιστορίας, συχνά χωρίς να το θέλουν και, παίζοντας τον μικρό τους ρόλο, συνθλίβονται απ’ αυτά.

Το 1822, μετά καταστροφή στην μάχη του Πέτα, ο δρόμος για την ανακατάληψη της Δυτικής Ελλάδας από τους Οθωμανούς είναι ανοιχτός. Ο Οθωμανικός στρατός βαδίζει νότια καταστρέφοντας και καίγοντας τα πάντα στο πέρασμα του· χωριά και αγροικίες ερημώνονται και όσοι κάτοικοι γλυτώνουν παίρνουν τα βουνά για να κρυφτούν. Πρώτος στόχος είναι το Μεσολόγγι· η πόλη πρέπει να καταληφθεί ώστε ο στρατός να περάσει στην βάση της επανάστασης, την Πελοπόννησο. Οι λίγες απέλπιδες απόπειρες αντίστασης αποτυγχάνουν και  τα ελληνικά σώματα σκορπίζονται ενώ πανικόβλητοι, χιλιάδες άμαχοι προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στο νησί Κάλαμος όπου όμως διώχνονται με την βία από τον Άγγλο αρμοστή. Στις 25 Οκτωβρίου του 1822, ο Οθωμανικός στρατός φτάνει έξω από τα (υποτυπώδη) τείχη της πόλης και η πολιορκία ξεκινά.

Παρά την σαφή ανωτερότητα σε αριθμούς και σε οπλισμό των επιτιθέμενων, οι πρώτες προσπάθειες να πέσει η πόλη αποτυγχάνουν. Στο στρατόπεδο των Οθωμανών επικρατεί διχογνωμία για την συνέχεια των επιχειρήσεων. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πόλη θα πρέπει να καταληφθεί με την βία, με βομβαρδισμό και επίθεση στα τείχη.  Η αντίθετη γνώμη εκφράζεται από τον στρατηγό Ομέρ Βρυώνη. Αυτός προτιμά να πολιορκήσει την πόλη και να διαπραγματευθεί την παράδοση της· χρειάζεται το Μεσολόγγι άθικτο για να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τις περεταίρω επιχειρήσεις και είναι πεπεισμένος ότι οι πολιορκημένοι θα συνθηκολογήσουν. 

Για καλή τύχη των πολιορκημένων, επικρατεί η γνώμη του Ομέρ Βρυώνη. Η εξέλιξη αυτή εμψυχώνει τους Έλληνες, καθώς την πόλη υπερασπίζονται ελάχιστοι (λιγότεροι από 400) ένοπλοι και τα εφόδια τελειώνουν. Δέχονται λοιπόν να αρχίσουν δήθεν συνομιλίες για παράδοση  με πραγματικό σκοπό να κερδίσουν χρόνο έως έρθουν ενισχύσεις. Πράγματι, στις 8 Νοεμβρίου ελληνικά πλοία λύνουν τον θαλάσσιο αποκλεισμό και αποβιβάζουν στην πόλη στρατό, τρόφιμα και πολεμοφόδια. Την ημέρα που είχε δήθεν συμφωνηθεί η παράδοση της πόλης, αντί για τους προεστούς που θα υπέγραφαν την συνθηκολόγηση οι Οθωμανοί στρατηγοί βλέπουν να καταφθάνει ένας αγγελιοφόρος με ένα απλό σημείωμα:  “αν θέλετε τον τόπο μας, ελάτε να τον πάρετε”

Οι λυσσασμένες επιθέσεις των επόμενων ημερών αποκρούονται και η κατάσταση για τους πολιορκητές αρχίζει να δυσκολεύει: ο χειμώνας είναι σκληρός, αρρώστιες και έλλειψη εφοδίων ταλαιπωρούν τους στρατιώτες και τσακίζουν το ηθικό τους. Οι Οθωμανοί στρατηγοί αντιλαμβάνονται ότι η υπόθεση τραβάει σε μάκρος και πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει, όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Αποφασίζουν λοιπόν να επιτεθούν άλλη μια φορά· αυτή την φορά όμως θα το κάνουν το βράδυ των Χριστουγέννων, όταν οι Χριστιανοί υπερασπιστές θα γιορτάζουν και οι άμυνες τους θα είναι πιο χαλαρές.  

Ο Γιάννης Γούναρης ήταν Έλληνας υπηρέτης και κυνηγός του Ομέρ Βρυώνη. Η γυναίκα του και τα τρία του παιδιά ζούσαν επίσης στην υπηρεσία του πασά στα Γιάννενα και ο Γούναρης ήταν υποχρεωμένος να ακολουθεί τον αφέντη του στην εκστρατεία του ενάντια στους ομοεθνείς του. Ήταν αυτή η ομηρία που μετέτρεψε τον Γούναρη από ένα απλό πιόνι σε ήρωα της τραγωδίας, στον άνθρωπο που θα έπαιρνε πάνω του όλες τις συμφορές, που θα γινόταν το λάδι στα γρανάζια της ιστορίας. Ο Γούναρης ακούει στην σκηνή του πασά το σχέδιο των Οθωμανών και, όπως κάθε πρωταγωνιστής τραγωδίας, βρίσκεται μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα: από την μία, να ειδοποιήσει τους πολιορκημένους για την επίθεση των Χριστουγέννων, με κίνδυνο να του κοστίσει αυτό την ζωή της οικογένειας του και την δική του. Από την άλλη, να μην κάνει τίποτα, να συνεχίσει την ζωή του, να προστατέψει τους δικούς του και η πόλη να χαθεί, μαζί με την Δυτική Ελλάδα και ίσως την νεογέννητη ακόμα επανάσταση.

Η ιστορία καταγράφει αριθμούς, τοποθεσίες, ημερομηνίες, πράξεις, συνέπειες και αποτελέσματα αλλά ποτέ σχεδόν συναισθήματα. Έτσι κανένας ιστορικός δεν μπόρεσε (ή δεν ήθελε) να περιγράψει τις τεράστιες εσωτερικές συγκρούσεις που πρέπει να ένοιωσε αυτός ο άνθρωπος μπροστά στο βάρος μιας τέτοιας επιλογής, καταστροφικής από κάθε άποψη για τον ίδιο. Κατέγραψαν όμως οι ιστορικοί ότι την παραμονή των Χριστουγέννων, ο γραμματέας του οπλαρχηγού Γιάννη Μακρή, καθώς επέστρεφε στο Μεσολόγγι, είδε κάποιον άγνωστο να του κουνάει το μαντήλι από την ακτή. Όταν τον πλησίασε, ο άγνωστος του συστήθηκε και του αποκάλυψε την ιδιότητα του, την ιστορία του και το φοβερό μυστικό που έμαθε. Τον εξόρκισε να τον πιστέψει και να μεταφέρει στους αρχηγούς των πολιορκημένων Ελλήνων το σχέδιο των εχθρών.

Το βράδυ των Χριστουγέννων, η πόλη έβαλε τα γιορτινά της. Οι εκκλησίες ήταν όλες ανοιχτές και φωταγωγημένες, οι ψαλμωδίες και οι κωδωνοκρουσίες έφταναν πέρα από τα τείχη, έως το στρατόπεδο του εχθρού. Παρόλα αυτά όμως, στην πόλη κανείς δεν γιόρταζε· αντί για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, οι στρατιώτες βρίσκονταν κρυμμένοι πίσω από τα τείχη, περιμένοντας με το όπλο στο χέρι. Η επίθεση εκδηλώνεται στις 3 τα ξημερώματα στην ανατολική πλευρά του τείχους, ακριβώς στο σημείο που είχε υποδείξει ο Γούναρης. Οι επίλεκτοι Αλβανοί καταδρομείς διασχίζουν την πεδιάδα μέσα σε νεκρική σιγή, στήνουν τις σκάλες στο τοίχος και πηδούν μέσα στην πόλη. Η μάχη κατέληξε σε μια τρομακτική σφαγή των επιτιθέμενων· το σχέδιο κατάληψης της πόλης αποτυγχάνει παταγωδώς.

Λίγες μέρες μετά την ήττα, οι Οθωμανοί λύνουν την πολιορκία καθώς το ηθικό του στρατεύματος έχει εξανεμιστεί, οι προμήθειες τελειώνουν και πληροφορίες έρχονται από παντού για Ελληνικά σώματα που καταφθάνουν για να τους χτυπήσουν από τα μετόπισθεν. Την νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς ο Οθωμανικός στρατός αναχωρεί. Λίγοι θα φτάσουν στην Άρτα, αποδεκατισμένοι από τις Ελληνικές επιθέσεις αλλά και τα φουσκωμένα νερά του Αχελώου που προσπαθούν να διαβούν. Το Μεσολόγγι σώζεται και έτσι σώζεται και η επανάσταση. Αυτός όμως που θα πληρώσει το τίμημα θα είναι ο Γιάννης Γούναρης: ένας σκλάβος του πασά μαρτυρά την «προδοσία» του Έλληνα κυνηγού και ο Βρυώνης για εκδίκηση θα στραγγαλίσει την γυναίκα και τα παιδιά του. Ο Γούναρης, όταν μαθαίνει την μοίρα της οικογένειας του και αποτραβιέται στο αφιλόξενο φαράγγι της Κλεισούρας, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μεσολόγγι. Εκεί θα ζήσει σαν ερημίτης, προσφέροντας ένα ποτήρι νερό στους περαστικούς και ζώντας από τις ελεημοσύνες τους μέχρι τον θάνατο του.

Αιωνία η μνήμη σου αδελφέ Γιάννη Γούναρη!

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “nostimonimar.gr” και στην ιστοσελίδα των φίλων μου

http://www.dromosanoixtos.gr/2017/12/blog-post_25.html

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΓΙΗΣ

Χωρίς τον νεογέννητο Ιησού δεν έχει νόημα η ζωή!

Ολίγα περί της Ψυχολογίας των Όχλων

O Gustave Le Bon (1841-1931) ήταν Γάλλος κοινωνιολόγος, ψυχολόγος, ενώ ασχολήθηκε και με την ανθρωπολογία και την ιατρική. Ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα και πολυγραφότατος. Κατανόησε τον ρόλο που παίζει η φυλή στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς των κοινωνιών και στην εξέλιξη των πολιτισμών.

Ο Gustave Le Bon

Το πιο διάσημο έργο του είναι “Η ψυχολογία των μαζών”, στο οποίο εξετάζει την συμπεριφορά των όχλων. Εκεί επικρατεί η ανωνυμία, η δυνατότητα υποβολής και η μεταδοτικότητα των συμπεριφορών. Το μέλος του πλήθους είναι ένας κόκκος άμμου ανάμεσα σε πολλούς άλλους, που το παρασέρνει ο άνεμος. Τα αρνητικά συναισθήματα, οργή, θυμός επιθετικότητα, αγανάκτηση και τα  κτηνώδη ένστικτα τη καταστροφικότητας και της βίαιης συμπεριφοράς, βγαίνουν στην επιφάνεια με τη βοήθεια της ανωνυμίας, αλλά και της καθοδήγησης των ηγετών της μάζας.

Αυτοί οι ηγέτες είναι άνθρωποι της δράσης και όχι των λόγων και η δύναμη της θέλησής τους μόνο ή η ιδιαιτερότητα των αντιδράσεών τους στην πράξη, μπορεί να παρασύρει τη μάζα προς την κατεύθυνση που θέλουν. Η μάζα καθίσταται συμπαγής όσο πιο φυλετικά ομοιογενής είναι.

Η φυλή είναι η πιο σημαντική παράμετρος της συλλογικής συμπεριφοράς των μαζών. Άλλοι παράγοντες, όπως η θρησκεία, μπορούν και αυτοί να παίξουν κάποιον βοηθητικό ρόλο. Ωστόσο, το μεγάλο σε όγκο έργο του Le Bon δεν εξαντλείται στην περίληψη του διάσημου αυτού έργο του. Όσο ο άνθρωπος λειτουργεί με προεξάρχον κίνητρο το ένστικτο της αυτοσυντήρης θα ισχύει και στο μέλλον όπως και στο παρελθόν και το παρόν της Ιστορίας.

Στο έργο του “Νόμοι εξελίξεως των λαών”, μελετά την εξέλιξη των πολιτισμών. Διαπιστώνει ότι το σημαντικότερο στοιχείο στην εξέλιξή τους είναι η φυλή, της οποίας τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που είναι τόσο μόνιμα όσο και τα εξωτερικά, αποτελούν την πνευματική ιδιοσύνθεση του λαού. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να φθάσει ένας λαός στην ψυχική διάλυση, είναι να δεχθή την εισχώρηση ξένων φυλετικών στοιχείων. Φανταστείτε τον κίνδυνο που διατρέχει ο ελληνικός λαός με τη μαζική εγκατάσταση Μωαμεθανών στην Ελλάδα.

Επίσης, οι πολιτισμοί δέχονται επιδράσεις από άλλους λαούς, όμως ο θέτουν την δική τους σφραγίδα σε ότι έχουν λάβει και μπορεί να δημιουργήσουν ένα εντελώς καινούργιο πολιτιστικό αποτέλεσμα.

Στο έργο του “Πολιτική Ψυχολογία”, όπως σημειώνει και το εξώφυλλο, διαπιστώνει ότι ο ορθολογισμός δημιουργεί την επιστήμη, ενώ η πίστη αποτελεί φοβερό κίνητρο ικανό να διαμορφώνει την ιστορία.

Οι σημαντικότερες πολιτικές μεταβολές συντελέστηκαν όχι στο όνομα της λογικής, αλλά από την δύναμη της πίστης σε ένα ιδανικό, ασχέτως αν ήταν ψευδές, φαντασιακό ή ανεδαφικό.

Η μετανάστευση ξένων είναι διαλυτική για το έθνος και το οδηγεί προς την εξαφάνιση. Όπως σημειώνει, “οι χειρότερες εκατόμβες στα πεδία των μαχών, θα ήταν άπειρα προτιμότερες από τέτοιου είδους εισβολές”. Αναγνωρίζει ότι ο πόλεμος συμβάλλει στην πρόοδο, ενώ η βεβαιότητα της ειρήνης οδηγεί σε πλήρη παρακμή και διαφθορά. Και κάθε έθνος, αν παρουσίαζε μια πτώση, αμέσως θα λεηλατούνταν από τους γειτόνους τους. Αυτό θα συμβαίνει εσαεί όσο οι άνθρωποι δέχονται και ακολουθούν το καπιταλιστικό δόγμα της ασύδοτης όσον αφορά το χρήμα και το κέρδος, ελευθερίας, της οικονομικής ανισότητας, και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, με μοναδικό πρόταγμα «ο ισχυρός καταβροχθίζει τον ασθενέστερο».

Ακόμη συμπεραίνει ότι η επιβολή ισότητας είναι προσπάθεια ενάντια στη φύση και ότι “η πατρίδα αποτελεί το σύμβολο των κληροδοτημένων κατακτήσεων ολόκληρης της προγονικής μας ύπαρξης. Μην μπορώντας να ζήσουμε παρά μόνο διαμέσου αυτής, θα πρέπει να ζούμε γι’ αυτήν”. Το έργο του αυτό επέδρασε σημαντικά στην Ευρωπαϊκή σκέψη. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Le Bon, τον οποίο είχε διαβάσει, ώστε να εφαρμόσει τακτικές επηρεασμού του πλήθους και να συνειδητοποιήσει την σημασία του φυλετικού παράγοντα στη κοινωνική συμπεριφορά.

Επίσης και ο Μουσολίνι είχε μελετήσει τον μεγάλο κοινωνιολόγο. Ο Gustave Le Bon είναι ο σημαντικότερος κοινωνιολόγος, ενώ το απόλυτα ρεαλιστικό έργο του δεν έχει καμία σχέση με τις αντιεπιστημονικές ασαφείς μπουρδολογίες των διάφορων διαφημισμένων “κοινωνιολόγων” και “ψυχολόγων” αν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ αξιοποίησε το έργο του για να διευκρινίσει την ψυχολογία της ομάδας πως ενεργεί το ομαδικό ασυνείδητο.

Το έργο του Gustave Le Bon σημεία του οποίου αξίζει να διαβάσει ο κάθε ¨Έλληνας πρέπει να μελετηθεί για να αντιληφθεί κάποιος με ποιο τρόπο κινητοποιείται η  μάζα, ότι δεν έχει σκέψη αλλά ακολουθεί τις εντολές του γόητα ηγέτη και κάτω από την επίδραση της γοητείας του είναι σε θέση να διαπράξει τα απεχθέστερα εγκλήματα. Αν η ανεγκέφαλη ομάδα αρχίσει να σκέπτεται και ορθώνει αντιστάσεις στο παράγγελμα και την παρότρυνση προς δράση του γόητα ηγέτη, ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ.

Τι άλλαξε από τότε (Μάρτη του 2012);

Τίποτα δεν άλλαξε γιατί η εξωτερική επαναστατική αλλαγή σε λαούς και ομάδες δεν μπορεί να γίνει αν δεν έχει  προηγηθεί η εσωτερική, ουσιαστική μεταβολή στη σκέψη και στο συναίσθημα, στη πλειοψηφία των ατόμων που αποτελούν την κινούμενη προς ανατροπή των δεδομένων συλλογικότητα, είτε λαός είναι αυτός, είτε Έθνος, είτε ομοιογενές πλήθος ανθρώπων. Για το ετερογενές ούτε καν το συζητάω, χρησιμοποιώ δε τους όρους από την εργασία του Γουσταύου Λε Μπον “Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΧΛΩΝ”.

Διαβάσετε το πιο κάτω άρθρο που έγραψε ο Θάνος Κουκ με ημερομηνία 18 Μάρτη 2012 και διαπιστώσετε γιατί μένουμε στην ίδια παγίδα εγκλωβισμένοι.

18 Μαρτίου 2012

Η σημερινή ψήφος είναι ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Δοσίλογος από κούνια

Ποιός θα το πίστευε ότι θα χρειάζονταν 2.500 χρόνια για να πολλαπλασιαστούν σε τέτοιο βαθμό οι Εφιάλτες του Γένους….

Στις Θερμοπύλες είχαμε έναν προδότη και χιλιάδες Ελληνες πολεμιστές-πατριώτες εκ των οποίων και 300 ήρωες Σπαρτιάτες που θυσιάστηκαν για να καθυστερήσουν τους Πέρσες….

Σήμερα μετά το πλήθος των προδοτών εντός του κοινοβουλίου, βλέπουμε ότι υπάρχουν ακόμα!!!! μερικές δεκάδες χιλιάδες (που ελπίζω να μην γίνουν εκατοντάδες) προδότες, κι εκτός αυτού…. Ψηφίζουν από το πρωί για τον αρχιεφιάλτη αρχηγό τους!!!!

Δεν πιστεύω επ’ ουδενί ότι πρόκειται για ανθρώπους που είναι χαμηλής νοητικής λειτουργίας…
Πρόκειται για απροκάλυπτους προδότες και σιχάματα…

Κι ας πούμε ότι σε αυτούς δεν έχει συμβεί το παραμικρό (μιλάμε για κάτι αδύνατο)…
Δεν εχουν μειωθεί οι μισθοί τους, δεν εχει μειωθεί η σύνταξή τους δεν έχουν ανέργους στην οικογένειά τους, δεν τους έκοψαν τις φοροαπαλλαγές, δεν τους απέλυσαν… κλπ.

Σίγουρα όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε γείτονές τους, σε φίλους τους, σε συγγενείς τους….
Δεν μπορεί. Κι αυτοί ζούν στην κατοχική Ελλάδα του Μνημονίου…
Δεν γίνεται να μην αντελήφθησαν την προδοτική εξαπάτηση του ΓΑΠ, των υπουργών και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ…
Αρα τι συμβαίνει;

Συμβαίνει αυτό που συνέβαινε και στην Γερμανική κατοχή το 1941-44…
Κάποιοι ήταν προδότες και δούλευαν για λογαριασμό των Ναζί…
Ετσι και τώρα…

Οι τύποι απλά αδιαφορούν για ότι συμβαίνει στην πατρίδα μας…

Θα σας δείξω λίγο τον τρόπο σκέψης τους….

Εμεινε άνεργος ο γιός της γειτόνισσας της κας Μαρίας.. ε, και;
Πεινάνε στην οικογένεια του κυρ Βασίλη του επαγγελματία που αυτοκτόνησε από τα χρέη προχθές… ε, και;
Κόψανε την σύνταξη του κυρ Γιάννη που ζούσε την οικογένεια του άνεργου γιού του… ε, και;
Κόψανε την σύνταξη της ανάπηρης κυρα Γιώργαινας… που την έπαιρνε για να αγοράζει φάρμακα ε, και…;
Απολύσανε τον Βαγγελάκη τον ανηψιό μου και του δώσανε μισή αποζημίωση με τα νέα μέτρα… ε, και;
Κόψανε το κοινωνικό επίδομα της χήρας με τα 3 παιδιά… ε, και;

Αυξάνουν οι συμπολίτες μας που ψάχνουν καθημερινά τα σκουπίδια; ε, και;
Διαλύσανε την παιδεία, την υγεία, τον στρατό… ε, και;
Θέλουν μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας και τιμές προϊόντων Γερμανίας… ε, και; Το κάνουν για να βοηθήσουν τους πλούσιους συμπολίτες μας να πλουτίσουν κι άλλο … για να έρθει η ανάπτυξη βρε αδερφέ…
Αυξάνουν τα μαγαζιά που αγοράζουν χρυσό; ε, και; …και στην Γερμανικη κατοχή κάποιοι προγονοί μας έκαναν την ίδια δουλειά….

Θέλουν να μοιράσουν το Αιγαίο με τους Τούρκους; Ε, και; Τι με νοιάζει;
Θέλουν να πουν τα Σκόπια, Μακεδονία… ε, και; Σε ένα όνομα θα κολλάμε τώρα;
Εχουν εγκαταλείψει την Θράκη στο έλεος των Τούρκων… ε, και; Είναι φίλοι μας;
Θέλουν οι Αλβανοί την Ηπειρο και κυνηγάνε τους Βορειοηπειρώτες; ε, σιγά μωρε… τα παραλέτε…
Θέλουν να καταργήσουν τις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους; ε, και; κοστίζουν…..
Θέλουν να φύγουν μετανάστες όλα τα ελληνόπουλα…. ε, και; καλύτερα θα βρούμε δουλειές πιο εύκολα όσοι μείνουμε…
Θέλουν να γίνουν οι λαθρομετανάστες 5 εκατομμύρια και να τους κάνουν κι όλους Ελληνες; Ε, αυτό κι αν είναι καλό…. Ολοι αυτοί θα ψηφίζουν μονοκούκι ΠΑΣΟΚ… Θα είμαστε κυβέρνηση για πάντα!!!!

Μας ξεφτιλίζουν καθημερινά οι Ευρωπαίοι και μας έχουν σαν πρεζάκια που εκλιπαρούμε για την δόση μας; Ε, και;….
Θέλουν να μας κρατήσουν με το στανιό στο Ευρώ γιατί η δραχμή θα σημάνει εθνική ανεξαρτησία;… ε, και;
Θέλουν να προωθήσουν την παγκόσμια διακυβέρνηση κι άρχισαν το πείραμα από την Ελλάδα; ε, και;

Τι μας νοιάζουν όλα αυτά; Το θέμα είναι ότι ο πρώην αρχηγός μας ο Γιωργάκης ο Σωτήρας της Ελλάδας, μέσα στην εβδομάδα γίνεται ακόμα πιο πλούσιος αφού πληρώνονται τα οικογενειακά CDS που είχε παίξει μαζί με τον αδερφό του ποντάροντας στην χρεοκοπία της Ελλάδας για την οποία τόσο πάσχισε….

Κι ο νέος αρχηγός μας ο Μπένι (εκατομμυριούχος κι αυτός) θα μας οδηγήσει στην νίκη…..
Πάω να ψηφίσω… Να ενισχύσω και το κόμμα με το 2ευρω…. γιατί έχει κάτι προβληματάκια τελευταία και οι υπάλληλοί του είναι απλήρωτοι μερικούς μήνες…

Η κτηνωδία σε όλο της το μεγαλείο…..

ΘΑΝΟΣ 18/3/2012

http://koukfamily.blogspot.gr/2012/03/blog-post_4685.html
 Σ.Γ.: Σας ερωτώ αν αντί για το τότε ΠΑΣΟΚ βάζαμε τον Αντώνη Σαμαρά και τον “πρώτη φορά αριστερά” Τσιπράκο βλέπετε να υπάρχει κάποια διαφορά του τότε με το σήμερα ή ακόμη και με το χλωμό παιδαρέλι της οικογένειας Μητσοτάκ, Κυριακούλη; 
Προωθείστε το πιο πάνω άρθρο μήπως και αλλάξει κάπως η νοοτροπία και οι φαντασιώσεις των Ελλήνων ότι βγαίνουμε στις αγορές και σε λίγο θα ξαναβρούμε την ελπίδα και το γέλιο. (πριν περάσουν τα πρώτα 120 χρόνια τα δύσκολα).
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

ΘΡΗΝΗΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΙΑ ή αλλιώς Finis Greciae

Τον Χρήστο Γιανναρά τον γνώριζα από τα φοιτητικά μου χρόνια. Από τότε που συμφοιτητές μου σαν τον συνάδελφο Μαράτο (παιδίατρο) και την συνάδελφο Παπαδοπούλου (ιατρό καλόγρια σήμερα) συζητούσαν για κάποιους κύκλους που διοργάνωνε στην αρχή της καριέρας του ως θεολόγος.

Επειδή είχα άλλες επαφές χριστιανοκοινωνικού ενδιαφέροντος και λόγω διαβάσματος ελάχιστο χρόνο, δεν είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στους ριζοσπαστικού τύπου κύκλους του.

Προσωπική επαφή δεν είχαμε πλην ενός τηλεφωνήματος που του έκανα όταν προλόγισα ένα πάνελ αποτελούμενο από τους πιο κάτω ομιλητές Στέλιο Παπαθεμελή και Δημήτρη Τσοβόλα, αλλά ο κος Γιανναράς ενώ θα συμμετείχε και ήταν από τους ομιλητές στο πάνελ, απουσίασε. Θυμάμαι ότι του τηλεφώνησα να τον ρωτήσω τι συνέβη και δεν ήρθε στην Πάτρα. Η απάντησή του με αιφνιδίασε: «ηταν πολιτικό πάνελ και αποφάσισα να μην συμμετάσχω»

Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον κο Γιανναρά που δεν συμμετείχε, είχα ήδη διαβάσει το “Finis Graeciae” από το 1985 και ήξερα ότι την Ελλάδα την είχε από τότε τελειωμένη. Τελειώνοντας το ως άνω βιβλίο έγραφε: “Τον παραλογισμό τον συνειδητοποιούμε όταν η καταστροφή έχει συντελεστεί. Έτσι έγινε το 1897, έτσι έγινε το 1922, έτσι και το 74 με την Κύπρο. Μόνο που τώρα οι προδιαγραφές του παραλογισμού οδηγούν όχι απλώς σε εθνική συμφορά αλλά σε οριστικό τέλος. Finis Graeciae”[1]

Μπορώ λοιπόν να κατανοήσω τον θρήνο και την απόγνωσή του για έναν λαό που παραπαίει ευρισκόμενος προ της επικείμενης κατάρρευσής του.[2]

Τι νόημα είχε να συμμετάσχει στο πάνελ; Τι νόημα να βλέπει τον Ψαρουδάκη και τη ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ να αγωνίζεται για ένα λαό σκληροτράχηλο, σαρκολάτρη και ναρκισσιστή που ο καθένας νοιάζεται αποκλειστικά και μόνο για το τομάρι του;

Έτσι ερμηνεύεται η ως τώρα στάση του. Μας έχει ξεγραμμένους. Μας θεωρεί αυτόχειρες και οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή των πραγμάτων χωρίς αναγέννηση του εαυτού στο σύνολο των Ελλήνων, πράγμα αδύνατον.

Όσο για τον Ψαρουδάκη τον εχθρευόταν από την πρώτη φορά που έμαθε γι’ αυτόν ότι δημιούργησε ένα ακόμη σωματείο με τη μορφή πολιτικού κόμματος. Ένα κόμμα βασισμένο στην προτεσταντική ηθικολογία. Ένας ευσεβιστικός λαϊκισμός που ζητούσε από τους χριστιανούς να πάρουν απόσταση τόσο από τον άθεο μαρξισμό όσο και από τον έμπρακτα άθεο καπιταλισμό ψηφίζοντας το χριστιανικό κόμμα του Ψαρουδάκη.[3]

Εδώ και χρόνια επιμένω κι εξακολουθώ να το υποστηρίζω ότι ο Χρήστος Γιανναράς κάτω από το βάρος της θλίψης του είναι πιθανόν να μην επιβιώσει για πολύ ακόμη. Ξέρω ότι είναι γνήσιος και αυθεντικός άνθρωπος και υποφέρει δυσανάλογα σαν ευαίσθητος χριστιανός.

Έτσι εξηγείται το παρακάτω άρθρο του στην καθημερινή αλλά όμοια έχει δίκιο και ο φίλος μου από τα παλιά Μανώλης Μηλιαράκης, τόσα χρόνια πολέμησε, αγωνίστηκε τα έδωσε όλα για την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για να εισπράξει την ισοπέδωση και τον εξευτελισμό του Νίκου Ψαρουδάκη με τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Άδωνη Γεωργιάδη. Και νάτανε μόνο αυτός!

Ας τα δούμε όμως και τα δύο αυτά άρθρα κι ας βγάλουμε ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα αλλά προς Θεού, ας ομονοήσουμε να γίνουμε πολλοί, μια γροθιά για να ανατρέψουμε και τα πουλημένα κορμιά που μας κυβερνούν με τη δικαιολογία ότι τους ψηφίσαμε κάτω από “τίμιες και δημοκρατικές εκλογές” αλλά και τις κασσανδρικές προβλέψεις του Χρήστου Γιανναρά.

Δημογραφικό, συν μετανάστευση

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 10.12.2017

Από την EΠIΦYΛΛIΔA της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Γ​​νωστή η φράση της ανορθόδοξης αισιοδοξίας του Μακρυγιάννη. Την αλίευσε και την ανέδειξε πρώτος ο Σεφέρης, στην ομιλία του για τον Μακρυγιάννη, στην Αλεξάνδρεια (16.5.1943):

«Η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ώς τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε, και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά».

Πριν από λίγες μέρες, σε τηλεοπτικό «κανάλι» έδινε συνέντευξη ένας Έλληνας ευρωβουλευτής, ανεξάρτητος, ο Κώστας Χρυσόγονος. Είπε, κάποια στιγμή, με τόνο φωνής ήρεμο, ανεπιτήδευτο: «Κατατριβόμαστε με ασήμαντα θέματα (οι πολιτικοί), ενώ είναι αδυσώπητο, σε σαράντα μόλις χρόνια από τώρα, αν παραμείνουν στους ίδιους ρυθμούς οι εξελίξεις στο δημογραφικό και στη μετανάστευση των ντόπιων, να μην υπάρχει ούτε ίχνος Ελλήνων μέσα στα σημερινά όρια του ελλαδικού κράτους».

Για να βρούμε μιαν άκρη στις προβλέψεις, άκρη ανυπότακτη στη μικρόνοια της «αισιοδοξίας» ή της «απαισιοδοξίας», πρέπει να διερευνήσουμε και διασαφηνίσουμε τα πραγματικά δεδομένα: Όταν ο Μακρυγιάννης έλεγε «εμείς οι Έλληνες» που «η τύχη μάς έχει πάντοτε ολίγους», προϋπέθετε μίαν ελληνικότητα διαφορετική από αυτήν που πιστοποιούσε ο Σεφέρης γύρω του το 1943 (γι’ αυτό και τον εξέπληττε ο Μακρυγιάννης). Διαφορετική και από την ελληνικότητα που πιστοποιεί σήμερα ο Χρυσόγονος γύρω του, με τη ρεαλιστικότατη πρόβλεψη («και πολλοί προβλέπουν») ότι θα έχει εξαφανιστεί σε σαράντα το πολύ χρόνια.

Η ελληνικότητα για την οποία μιλούσε ο Μακρυγιάννης δεν είχε σχέση με την κρατική υπηκοότητα ούτε με την πιστοποίηση της ιθαγένειας των γονέων ούτε με «πολιτικά δικαιώματα» που προσπορίζει το ανήκειν σε μια «νόμω» οργανωμένη πολιτεία. Σήμερα η υπηκοότητα είναι μια τυπική ιδιότητα, μπορούμε να την αποδείξουμε επιδείχνοντας έναν Αριθμό Δελτίου Ταυτότητας ή Διαβατηρίου ή ΑΜΚΑ ή άδειας οδήγησης αυτοκινήτου. Μας χωρίζουν από τον Μακρυγιάννη (την εκδημία του, το 1864) μόλις 153 χρόνια, αλλά και χάσμα μέγα στη νοο-τροπία, στην αντίληψη και αίσθηση «πατρίδας», στην εκτίμηση του ρόλου της Ιστορίας.

Μοιάζει παράτολμο με τις σημερινές προσλαμβάνουσες, όμως όχι παράλογο, να διερωτηθούμε μήπως η Τουρκοκρατία είχε διασώσει την τελευταία ρεαλιστική (με πραγματικό αντίκρισμα ζωής και ιστορική σάρκα) έκφανση της ελληνικότητας. Μιας ελληνικότητας που δεν ήταν υπηκοότητα, δεν την προστάτευε κανένα νομικό σχήμα συλλογικής σύμβασης (κοινωνικό συμβόλαιο-σύνταγμα), ήταν ακόμα εντελώς αμόλυντη από τον ψυχολογισμό της ιδεολογίας, τη λοιμική που αλλοτριώνει τον πατριωτισμό σε «εθνικισμό».

Όταν ο Μακρυγιάννης έλεγε «εμείς οι Έλληνες», αναφερόταν αυτονόητα, χωρίς την παραμικρή ιδεολογική επεξεργασία, σε όσους είχαν γλώσσα την ελληνική, έστω και «απελέκητη», συνείδηση ιστορική που τους έδενε οργανικά τόσο με την Πόλη, την Αγια-Σοφιά και την αυτοκρατορία όσο και με «τους παλαιούς Έλληνες» που ήσαν «οι γυναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοσθένης».

Το σπουδαιότερο: Ο Έλληνας για τον Μακρυγιάννη ξεχώριζε έμπρακτα, όχι με «πεποιθήσεις» και ιδεολογικές «αρχές», από τον αλλόδοξο Τούρκο και τον ετερόδοξο Φράγκο – τον διαφοροποιούσε και από τους δυο η καθημερινή πράξη: Στη λέξη κατέφυγε και ο Μαρξ (praxis) για να ξεχωρίσει τις αφηρημένες ιδέες από το ένσαρκο στην καθημερινότητα βίωμα. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια ακόμα, αν έβλεπε ο Έλληνας συμπατριώτη του να τρώει κρέας την Παρασκευή, απορούσε: «Μα, Τούρκος είσαι;». Η πράξη της νηστείας, το αναμμένο καντήλι, ο εκκλησιασμός σαν αυτονόητη Γιορτή, ο αγιασμός, το ζύμωμα του πρόσφορου, το σταυροκόπημα, συγκροτούσαν το αυτονόητο, συγκεκριμένο αντίκρισμα της φράσης «εμείς οι Έλληνες».

Η «πράξη» δεν μπορεί να διασωθεί τεχνητά, με προπαγάνδες και συναισθηματικές ηθικολογίες, η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Ελληνισμός πολιτικός πια δεν υπάρχει, η Ελλάδα είναι ένα κράτος μεταπρατικό, θεμελιωμένο στη μίμηση και στην ξιπασιά, κράτος που επίμονα και μεθοδικά καταστρέφει τη γλώσσα στα σχολεία και στα κανάλια, ακυρώνει με χίλια δυο μηχανεύματα τη συνέχεια του Ελληνισμού, αλλοτριώνει την ένσαρκη στον λαϊκό πολιτισμό μεταφυσική σε ιδεολόγημα «επικρατούσας θρησκείας», εξοντώνει πεισματικά το κύτταρο της ελληνικής συνέχειας: τη μικρή αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα.

Μια ελάχιστη μακρυγιαννική «μαγιά» ίσως σώζεται ακόμα διακριτικά, αλλά «ουκ έρχεται μετά παρατηρήσεως»: Δεν είναι δυνατό να εκφραστεί από κόμμα, μεταστοιχειώνεται αμέσως σε φαιδρή παρωδία του τύπου των εγχειρημάτων Καρατζαφέρη, Ψαρουδάκη, Αδ. Γεωργιάδη. Η λέξη «κόμμα» σημαίνει καταγωγικά κομμάτι, μεράδι, προϊόν τεμαχισμού, κατάτμησης, δεν συμβιβάζεται με την καθολικότητα του ελληνικού «τρόπου».

Σε πρόσωπα, ναι, μπορεί να σώζεται η «μαγιά». Τα εξωτερικά σημάδια είναι τρία, ενδείξεις βιωμένων στόχων, όχι ιδεολογικών «πεποιθήσεων»: Να λειτουργεί ζωντανή η γλωσσική συνέχεια στον εκφραστικό της ιλιγγιώδη πλούτο, στη συντακτική λογική της αρτιότητα, στην ακεραιότητα της γραφής της. Να σώζεται η βιωματική ενάργεια της ιστορικής συνείδησης και της διαχρονικής ενοείδειας του Ελληνισμού. Να είναι συνταγματικά θεσμοθετημένη η μικρή, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, ζωντανή συνέχεια της «πόλεως» και της «εκκλησίας» των Ελλήνων.

Τέτοιοι στόχοι γεννώνται ως προσωπική ανάγκη, δεν υπακούνε στη λογική του ιδεολογήματος. Όπως συμβαίνει με κάθε κοινωνική δυναμική που αλλάζει την Ιστορία.

http://www.kathimerini.gr/938472/opinion/epikairothta/politikh/dhmografiko-syn-metanasteysh

ΤΟ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΟΥ ΦΕΡΜΟΥΑΡ

Το φερμουάρ, όπως είναι γνωστό, είναι ένας χρήσιμος και αναγκαίος υλικός μηχανισμός για να γίνουν κατάλληλα προς ένδυση ορισμένα μέρη του ρουχισμού μας. Υπάρχει όμως και το άυλο φερμουάρ, που χρησιμοποιείται για να κλείνουν το στόμα τους, σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους για τον Άνθρωπο και την Κοινωνία, εκείνοι που λόγω της θέσης τους και κυρίως του αυτοπροσδιορισμού τους, ως διανοουμένων, φιλοσόφων και ανθρώπων του Πνεύματος, έπρεπε να έχουν στόμα ελεύθερο και ανυπότακτο και με θάρρος να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, με την προσωπική τους στάση ζωής, απέναντι στα δρώμενα της εποχής, για να γίνονται φως και οδοδείκτες για τον λαό.

Παράδειγμα, γνωστός επιφυλλιδογράφος, την περίοδο της Απριλιανής Χούντας, σε εφημερίδα του γνωστού και εν πολλαίς αμαρτίες βιώσαντος Συγκροτήματος, της Χρήστου Λαδά και σήμερα στην ναυαρχίδα της μνημονιακής πολιτικής και της νέου τύπου κατοχής που βιώνουμε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Σε όλη την περίοδο της δικτατορίας είχε το στόμα του επτασφράγιστο. Και αν κάνω λάθος θα του ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη. Αλλά ο τα πάντα γνωρίζων και ελέγχων, θεολόγος, φιλόσοφος και κριτής της οικουμένης κύριος Γιανναράς, ας μας πει πότε και που, από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι την 24 Ιουλίου 1974, έχει καταγγείλει, ως πνευματικός άνθρωπος, το προδοτικό, ξενοκίνητο και ξενόδουλο πραξικόπημα; Πού και πότε κατάγγειλε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, χιλιάδων συμπολιτών μας; Πού και πότε εξεδήλωσε την συμπαράστασή του στα θύματα της Χούντας;

Μανώλης Μηλιαράκης και ο ιδρυτής της Χριστιανικής Δημοκρατίας Νικόλας Ψαρουδάκης

Όταν δεκάδες προσωπικότητες, διεθνούς βεληνεκούς, όπως ο μακαριστός Ολιβιέ Κλεμάν, απαιτούσαν με κοινή δήλωσή τους, την επελευθέρωση, από τη Γυάρο του Νίκου Ψαρουδάκη, πού ήταν εκείνος; Την ύπαρξη της δικτατορίας και τα δεινά που επισώρευσε στον τόπο με επίλογο την τραγωδία της Κύπρου, τα θυμήθηκε, ο κύριος καθηγητής, μετά την κατάρρευσή της. Και τώρα έρχεται χωρίς ίχνος αιδούς να χαρακτηρίσει «φαιδρή παρωδία» το εγχείρημα του Ψαρουδάκη» και μάλιστα, ω της αχρειότητας, να ταυτίσει τον καταξιώμενο αγωνιστή Ψαρουδάκη με τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλοχουντικούς και ακροδεξιούς Καρατζαφέρη και Γεωργιάδη, στην επιφυλλίδα στην «Καθημερινή», στις 10-12-2017.

Αυτή η χυδαιότητα, που βρίσκεται στον αντίποδα της ελληνικότητας του Μακρυγιάννη, την οποία υποτίθεται ότι υπερασπίζεται ο επιφυλλιδογράφος, δεν εξηγείται παρά μόνο ως σύμπτωμα ενός κόμπλεξ από το οποίο πρέπει να διακατέχεται, από το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ο μεν Ψαρουδάκης, ένας απλός δάσκαλος και όχι διάσημος δικηγόρος, χωρίς τραντακτούς τίτλους, με την προσωπική στάση του και με το Κίνημα Χριστιανική Δημοκρατία, που είχε ιδρύσει και ήταν πρόεδρος του, μαζί με ελάχιστους δυστυχώς, χριστιανούς, συνεπείς με το ορθόδοξο δημοκρατικό και μακρυγιάννιο ήθος, όπως π.χ. ο αείμνηστος πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης, διέσωσαν την τιμή της χριστιανοσύνης και ακύρωσαν, τοις πράγμασι, την ύβρη του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», της Χούντας, ενώ εκείνος, είχε βάλλει φερμουάρ στο στόμα του.

Τα άρθρα του Ψαρουδάκη, στη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», τα οποία είχαν την έγκριση του, παράνομα λειτουργούντος Πολιτικού Γραφείου της Χ.Δ., του «φαιδρού εγχειρήματος», μεταδίδονταν κάθε δεκαπενθήμερο από την Ντόυτσε Βέλλε, και αναπτέρωναν το αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας. Ταυτόχρονα απεδείκνυαν ότι εκτός από τους συμβιβασμένους και υμνολόγους της Χούντας επώνυμους Χριστιανούς, υπήρχαν και εκείνοι οι Χριστιανοί που βίωναν το απελευθερωτικό και επαναστατικό πνεύμα του φτωχού και άσημου Ναζωραίου και της στρατιάς των Μαρτύρων Του, που θυσιάστηκαν αρνούμενοι να υποταχθούν στους κάθε μορφής δυνάστες.

Το ιστορικό αυτό γεγονός αποτέλεσε το όπλο της Νεολαίας της Χ.Δ., της ΕΧΟΝ, στη μάχη που δόθηκε, μεταδικτατορικά, για την εκλογή σας, ως καθηγητή στην Πάντειο Σχολή, και στην οποία αντιδρούσαν, με όλα τα μέσα, οι πανίσχυρες, τότε, μαρξιστικές φοιτητικές παρατάξεις, γιατί θεωρούσαν απαράδεκτο να διδάσκει φιλοσοφία ένας χριστιανός.
Αυτά προς το παρών. Όσο για το, κατά Γιανναρά, «φαιδρό εγχείρημα Ψαρουδάκη», 
είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα το παρουσιάσει, με τις αδυναμίες και τα λάθη του μεν, αλλά και ως τιμητική εξαίρεση, σε σχέση με την συμβιβασμένη και καιροσκοπική κατεστημένη αστοχριστιανική θεολογία του άμβωνα, του πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου και του βήματος των Αδελφοτήτων. 

Μανώλης Μηλιαράκης

Πέμπτη, 14 Δεκέμβριος 2017

[1]Χρήστου Γιανναρά: Finis Graeciae θρηνητική εικασία”, Εκδόσεις Δόμος 1987.

[2] Του Ιδίου: “Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ του Πολιτικού Συστήματος στην Ελλάδα”, Εκδόσεις IANOS, Αθήνα 2007.

[3]Του ιδίου, “Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα”, Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ, Αθήνα 1999, σελ. 390.

Διάβολος: “Γιατί σε μένα είναι παραδομένη από τους ανθρώπους η εξουσία όλων των βασιλειών της γης και σε όποιον με προσκυνάει την παραδίδω”.

Αυτά είπε στην ώρα του περιασμού ο Διάβολος στον Ιησού αφού τον ανέβασε σε όρος υψηλό και του έδειξε όλα τα βασίλεια και τις αυτοκρατορίες της γης σε μια στιγμή χρόνου.

“Προσκύνησέ με Ιησού και εγώ θα σε κάνω καταχτητή της γης, παντού έχω τους ανθρώπους μου, και αυτοί  κατέχουν όλες τις πολιτικές εξουσίες και εγώ τις δίνω σε όποιον θέλω, στα όργανά μου που τα κάνω ό,τι θέλω”. Για να λάβει την απάντηση, “Ύπαγε οπίσω μου Σατανά”. (Λουκάς, Κεφ.4. στ. 5-8).

Υπάρχει αντίρρηση στο ποιος κατέχει τις εξουσίες; Σε ποιων τα χέρια βρίσκονται σήμερα, κι ο κόσμος αγκομαχά και σφαδάζει και χύνει το αίμα του κι ανταπόκριση δεν βρίσκει;

Ποιον να εμπιστευτείς τον σοσιαλισμό; Τον μαρξισμό; Το καπιταλισμό; Τους άρχοντες προέδρους των ΗΠΑ;

Ο ‘Ερικ Μαργκόλις ο διάσημος δημοσιογράφος που δεν μασάει τα λόγια του τα λέει ορθά-κοφτά όλα. Αποκαλύπτει τις αβύσσους του αμερικάνικου κατεστημένου. Να ποιοι είναι οι φίλοι μας και σύμμαχοί μας Έλληνες, ξυπνείστε:

Πως οι Αμερικανοί ηγέτες εξαπάτησαν Γκορμπατσώφ και KGB

“Ηταν σα να πούλαγαν μαϊμού – ρόλεξ στους Σοβιετικούς”

Έρικ Μαργκόλις από τους λίγους δημοσιογράφους που λέει την αλήθεια κι έχει επιζήσει (ως τώρα).

[ Ο Συντάκτης του άρθρου, Eric Margolis, παλαιός Αμερικανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιδιοκτήτης καναδικής φαρμακοβιομηχανίας, ανάστημα τριών αμερικανικών και ελβετικών πανεπιστημίων, συντηρητικής πολιτικής τοποθέτησης, (ίδε βιογραφικό Wikipedia), σχολιάζει εδώ γεγονός που συγκαλύφτηκε με ερμητική συνωμοσία σιωπής από το ελεγχόμενο σύστημα Δυτικής «Ενημέρωσης». Πρόκειται για τις αποκαλύψεις που αναδύονται από εσχάτως αποδεσμευμένα αμερικανικά έγγραφα, που επιβεβαιώνουν την εξαπάτηση της σοβιετικής ηγεσίας το 1990 με ψευδείς υποσχέσεις, που ανετράπησαν μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ανατολικήν Ευρώπη. Αυτόπτης των γεγονότων, ως ανταποκριτής στη Μόσχα και στο Βερολίνο, ο συντάκτης εισάγει την προσωπική μαρτυρία του στην ανατροπή του επιβεβλημένου συμμαχικού αφηγήματος, της μετά-ψυχροπολεμικής ευρωπαϊκής ιστορίας.]

Σε εποχή όπου οι ΗΠΑ έχουν σπασμούς αντιρωσικής υστερίας και δαιμονοποίησης του Βλαδίμηρου Πούτιν, ένας θησαυρός από πρόσφατα αποδεσμευμένα έγγραφα του Ψυχρού Πολέμου αποκαλύπτει την εκπληκτική έκταση των ψευδών, της δολιότητας και της εξαπάτησης που μετήλθαν οι Δυτικές δυνάμεις στις σχέσεις τους με την καταρρέουσα Σοβιετική ΄Ενωση, το 1990.

΄Ημουν ανταποκριτής στη Μόσχα εκείνη της εποχή και συνάντησα μερικούς από τους κεντρικούς ήρωες σ’ αυτό το αισχρό δράμα. Από τότε, δεν έπαψα να γράφω πως ο σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο υπουργός των Εξωτερικών Εντουάρντ Σεβαρνατζέ φορτώθηκαν ψέματα και εξαπατήθηκαν ξεδιάντροπα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βρετανία και την απόφυσή τους, το ΝΑΤΟ.

Όλες οι Δυτικές δυνάμεις υποσχέθηκαν στον Γκορμπατσόφ και στον Σεβαρνατζέ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ανατολικά «ούτε μιαν ίντσα» εάν η Μόσχα αποσύρει τον Ερυθρό Στρατό από την Ανατολική Γερμανία και της επιτρέψει να επανενωθεί με την Δυτική. Αυτή ήταν μια τιτάνια παραχώρηση από τον Γκορμπατσόφ. Οδήγησε σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του το 1991, από σκληρούς κομμουνιστές.

Τα έγγραφα που δόθηκαν στην δημοσιότητα από το Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Ουάσιγκτον στην αμερικανική πρωτεύουσα, στο οποίο φοίτησα ένα εξάμηνο, προκαλούν αηδία στην ανάγνωσή τους. (Δείτε τα στο Διαδίκτυο). Όλες οι Δυτικές δυνάμεις και οι ηγέτες τους διαβεβαίωναν τους Ρώσους ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επωφεληθεί της σοβιετικής υποχώρησης και ότι μια νέα εποχή φιλίας και συνεργασίας θα ρόδιζε στην μετά-ψυχροπολεμική Ευρώπη. Ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Τζιμ Μπέϊκερ έδινε «σιδερένιες εγγυήσεις» πως δεν θα υπάρξει επέκταση του ΝΑΤΟ. Ψέματα, όλα ψέματα.

Ο Γκορμπατσόφ ήταν ανθρωπιστής, ένας πολύ έντιμος, έξυπνος άνθρωπος, που πίστευε πως μπορούσε να τερματίσει τον ψυχρό πόλεμο και την κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Διέταξε την απόσυρση του Ερυθρού Στρατού από την Ανατολική Ευρώπη. Βρισκόμουν στο Βούνσντορφ, στην Ανατολική Γερμανία, Αρχηγείο της Ομάδας των Σοβιετικών Δυνάμεων Γερμανίας και στο Αρχηγείο της μυστικής υπηρεσίας ΣΤΑΣΙ στο Ανατολικό Βερολίνο, αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης για την απόσυρση των στρατευμάτων. Οι Σοβιετικοί απέσυραν τις 338.000 στρατιώτες τους και τα 4.200 τανκς και τα έστειλαν στη Ρωσία με ταχύτητα αστραπής.

Οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους Σοβιετικούς ηγέτες από τον Πρόεδρο Τζωρτζ Μπους (τον πρεσβύτερο) και τον Τζιμ Μπέϊκερ γρήγορα αποδείχθηκαν άδειες. Ήσαν έντιμοι άνθρωποι αλλά οι διάδοχοί τους δεν ήταν. Οι πρόεδροι Μπιλ Κλίντον και Τζωρτζ Μπους (ο νεότερος) άρχισαν γρήγορα να προωθούν το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στην Μόσχα. Οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Τσέχοι εισήχθησαν στο ΝΑΤΟ, έπειτα η Ρουμανία, η Βουλγαρία, οι Βαλτικές Χώρες. Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να βάλει στο ΝΑΤΟ και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες Γεωργία και Ουκρανία. Η ευθυγραμμισμένη με την Μόσχα κυβέρνηση της Ουκρανίας ανατράπηκε, με πραξικόπημα οργανωμένο από τις ΗΠΑ. Ο δρόμος προς την Μόσχα ήταν ανοιχτός.

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι χρεοκοπημένοι και σε σύγχυση Ρώσοι ήταν να καταγγέλλουν αυτές τις προωθήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Και η καλύτερη απάντηση που είχαν να παρουσιάσουν το ΝΑΤΟ και η Ουάσιγκτον ήταν: «Δεν υπάρχει όμως καμιά γραπτή υπόσχεση». Αυτό είναι αντάξιο ενός λαθραίου στον δρόμο πωλητή κάλπικων ρολογιών Ρόλεξ. Οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου και της Ιταλίας, όλοι είπαν ψέματα. Η Γερμανία είχε να διαλέξει ανάμεσα στην τιμή και στην επανένωση. Έτσι και ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ πήγε με τις στρεψοδικίες της Δύσης.

Έγραψα τότε πως η καλύτερη λύση θα ήταν η αποστρατικοποίηση της προηγουμένως ελεγχόμενης από τους Σοβιετικούς Ανατολικής Ευρώπης. Το ΝΑΤΟ δεν είχε ανάγκη ούτε καμιά δουλειά να επεκταθεί ανατολικά. Κάνοντάς το θα αποτελούσε μια συνεχή πρόκληση για την Ρωσία, η οποία θεωρούσε την Ανατολικήν Ευρώπη σαν μιαν αμυντικά απαραίτητη νεκρή ζώνη προστασίας της από δυτικές εισβολές.

Τώρα, με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στα δυτικά της σύνορα, οι χειρότεροι φόβοι της Ρωσίας έχει γίνει πραγματικότητα.

Σήμερα, αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα, από βάσεις στις ακτές της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δοκιμάζουν τον εναέριο χώρο στην Μαύρη Θάλασσα και στο ζωτικό στρατηγικό λιμάνι της Σεβαστούπολης. Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να εξοπλίσει με βαρέα όπλα την χαώδη Ουκρανία. Αμερικανικά και Νατοϊκά στρατεύματα βρίσκονται στην Βαλτική, στα βόρεια σύνορα της Ρωσίας. Πολωνοί δεξιοί χτυπούν τύμπανα πολέμου κατά της Ρωσίας.

Το 1990, KGB και CIA είχαν συμφωνήσει επί της αρχής «ούτε ίντσα» στα ανατολικά για το ΝΑΤΟ. Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Μόσχα, Τζακ Μάτλοκ, επιβεβαιώνει αυτή την συμφωνία. Ο Γκορμπατσόφ, που καταγγέλλεται σαν ανόητος ιδεαλιστής από πολλούς Ρώσους, εμπιστεύθηκε τις Δυτικές δυνάμεις. Θα έπρεπε να είχε ένα τάγμα δικηγόρων της Νέας Υόρκης να κατοχυρώσουν τη συμφωνία του 1990. Πίστευε πως είχε να κάνει με έντιμους ανθρώπους όπως ο ίδιος.

Είναι περίεργο, μετά από αυτή τη διπλωματία του τυριού και της φάκας, που η Ρωσία δεν έχει καμιάν εμπιστοσύνη στις Δυτικές Δυνάμεις; Η Μόσχα παρακολουθεί το αμερικανοκίνητο ΝΑΤΟ να έρπει συνεχώς ανατολικότερα. Σήμερα οι Ρώσοι ηγέτες είναι πεπεισμένοι πως τελικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι να επιτύχει την διάρρηξη της Ρωσίας και να την καταστήσει ένα ανήμπορο έθνος ζητιάνων. Δυο προηγούμενοι δυτικοί ηγέτες, ο Ναπολέων και ο Χίτλερ είχαν παρόμοια σχέδια.

Αντί να συνεχίζουμε να μιλάμε για την δολιότητα του Χίτλερ μετά τη συμφωνία του Μονάχου, καλύτερα να κοιτάμε την δική μας αδιάντροπη συμπεριφορά μετά το 1990.
ΠΗΓΗ: Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού – militaire.gr

Σ.γ.: Αυτή είναι η μετάφραση του άρθρου από το Crash του Γιώργου Τράγκα όπως σας υποσχεθήκαμε.

`SORRY CHUMP. YOU DIDN’T HAVE IT IN WRITING’

 

December 16, 2017

At a time when the United States is convulsed by anti-Russian hysteria and demonization of Vladimir Putin, a trove of recently declassified Cold War documents reveals the astounding extent of the lies, duplicity and double-dealing engaged in by the western powers with the collapsing Soviet Union in 1990.

I was covering Moscow in those days and met some of the key players in this sordid drama.   Ever since, I’ve been writing that the Soviet leader, Mikhail Gorbachev, and Foreign Minister, Eduard Shevardnadze, were shamelessly lied to and deceived by the United States, Britain, and their appendage, NATO.

All the western powers promised Gorbachev and Shevardnadze that NATO would not expand eastward by ‘one inch’ if Moscow would pull the Red Army out of East Germany and allow it to peacefully reunify with West Germany.  This was a titanic concession by Gorbachev: it led to a failed coup against him in 1991 by Communist hardliners.

The documents released by George Washington University in Washington DC, which I attended for a semester, make sickening reading (see them online).  All western powers and statesmen assured the Russians that NATO would not take advantage of the Soviet retreat and that a new era of amity and cooperation would dawn in post-Cold War Europe.  US Secretary of State Jim Baker offered ‘ironclad guarantees’ there would be no NATO expansion.  Lies, all lies.

Gorbachev was a humanist, a very decent, intelligent man who believed he could end the Cold War and nuclear arms race.   He ordered the Red Army back from Eastern Europe.  I was in Wunsdorf, East Germany, HQ of the Group of Soviet Forces, Germany, and at Stasi secret police HQ in East Berlin right after the pullout order was given.  The Soviets withdrew their 338,000 troops and 4,200 tanks and sent them home at lightening speed.

Western promises made to Soviet leaders by President George W. H. Bush and Jim Baker quickly proved to be empty.  They were honorable men but their successors were not.  Presidents Bill Clinton and George W. Bush quickly began moving NATO into Eastern Europe, violating all the pledges made to Moscow.

The Poles, Hungarians and Czechs were brought into NATO, then Romania and Bulgaria, the Baltic States, Albania, and Montenegro.  Washington tried to get the former Soviet Republics of Georgia and Ukraine into NATO.  The Moscow-aligned government of Ukraine was overthrown in a US-engineered coup.  The road to Moscow was open.

All the bankrupt, confused Russians could do was denounce these eastward moves by the US and NATO.  The best response NATO and Washington could come up with was, ‘well, there was no official written promise.’  This is worthy of a street peddler selling counterfeit watches.  The leaders of the US, Britain, France, Belgium and Italy all lied.  Germany was caught between its honor and imminent reunification. So even its Chancellor Helmut Kohl had to go along with the West’s prevarications.

At the time, I wrote that the best solution would be for the demilitarization of formerly Soviet-controlled Eastern Europe.  NATO had no need or business to expand eastward.  Doing so would be a constant provocation to Russia, which regarded Eastern Europe as an essential defensive glacis against invasions from the West.

Now, with NATO forces on its western borders, Russia’s deepest fears have been realized.

Today, US military aircraft based on the coasts of Romania and Bulgaria, former Warsaw Pact members, probe Russian airspace over the Black Sea and the vital strategic port of Sevastopol.  Washington talks about arming chaotic Ukraine.   US and NATO troops are in the Baltic, on Russia’s northwestern borders.  Polish right-wingers are beating the war drums against Russia.

In 1990, KGB and CIA agreed to the principal of ‘not one inch’ eastward for NATO.  Former US ambassador to Moscow, Jack Matlock, confirms the same agreement. Gorbachev, who is denounced as a foolish idealist by many Russians, trusted the Western powers. He should have had a battalion of New York City garment district shyster lawyers to document his agreements in 1990.  He thought he was dealing with honest, honorable men, like himself.

Is it any wonder after this bait and switch diplomacy that Russia has no trust in the Western powers?  Moscow watches US-run NATO oozing ever eastwards. Today, Russia’s leaders firmly believe Washington’s ultimate plan is to tear apart Russia and reduce it to an impotent, pauper nation.  Two former Western leaders, Napoleon and Hitler, had similar plans.

Instead of carrying on about Hitler’s duplicity after Munich, we should look at our own shameless behavior after 1990.

Copyright  Eric S. Margolis fron www.EricMargolis.com/12/16/2017

Σ.γ.: Θα επακολουθήσει και μετάφραση του σπουδαίου αυτού άρθρου στα ελληνικά

Ένας Φύλακας του Άδη κι ένας Hortus Clausus στην Αθήνα που θυμίζει πρόδρομο της Νέας Τάξης Πραγμάτων

Τον θυμόσαστε τον Βέλγο Jan Fabre και τα τολμηρά εκθέματά του;

Jan Fabre δικέρατος δαίμονας;

Τον είχαν προσκαλέσει για διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου, αλλά τον ανάγκασε το συντηρητικό καλλιτεχνικό στερέωμα και όχι μόνο, της αθηναϊκής κουλτούρας να παραιτηθεί. Δεν άντεχε τις τόσο τολμηρές σκηνοθεσίες,

Jan Fabre σκηνοθεσία

χορογραφίες και εκθέσεις γλυπτών

Jan Fabre κερασφόρος δαίμονας;

και φωτογραφιών του.

Jan Fabre τερατούργημα γυναίκας

Τώρα έχουμε παρόμοιες ιστορίες με τον Κωστή Γεωργίου.

Η έκθεση που πρότεινε και επιμελείται ο ιστορικός τέχνης και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μάνος Στεφανίδης, εντάσσεται στις θεματικές εκθέσεις-προτάσεις επιμελητών και ιστορικών τέχνης που συνεργάζονται με το Μουσείο Μπενάκη. Την συγκεκριμένη. Ο ίδιος, έχει προτείνει και αναλάβει αρκετές εκθέσεις που φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς στο Μουσείο Μπενάκη, οι οποίες μάλιστα, σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία. 

Στο “Hortus Clausus” (Κλειστό Κήπο) του Μπενάκειου καταγράφεται η έρευνα του Κωστή Γεωργίου στη γλυπτική έκφραση,

Κωστής Γεωργίου σύμπλεγμα

καθώς και η μεταφορά στον τρισδιάστατο χώρο βασικών επιτευγμάτων της ζωγραφικής του.

Κωστής Γεωργίου εκπλήττει ότι τα έργα του είναι απρόσωπα κορμιά σε κόκκινο

Πρόκειται για ένα έργο πρωτότυπο, στο οποίο εξπρεσιονιστικά ζώα και παράδοξα ανθρωποειδή

Κωστής Γεωργίου απρόσωπο κορμί στο μαύρο

ορίζουν την ύπαρξή τους μέσα από το επιθετικό χρώμα, τη δυναμική των όγκων αλλά και ένα μινιμαλιστικό στιλιζάρισμα που συχνά παραπέμπει στο σύγχρονο design. 

Τα 25 περίπου γλυπτά του Κωστή Γεωργίου οργανώνονται με έναν τέτοιο θεατρικό τρόπο στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη ώστε να λειτουργούν ως μια κλειστή Εδέμ, έναν hortus clausus, έναν χώρο μαγείας για το θεατή. 

Ο Κωστής Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956, υπήρξε μαθητής του Δημήτρη Μυταρά και του Δημοσθένη Κοκκινίδη στην ΑΣΚΤ και του Peter de Francia στο Royal College of Fine Arts του Λονδίνου. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις με τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 150 ομαδικές. Μεταξύ των άλλων απέσπασε ειδικό βραβείο στην Τριενάλε της Οσάκα το 1993.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Κωστής Γεωργίου με τους παγκοσμιοποιητές και τον Εωσφόρο; Τι κοινό με τους εκ δύσεως βάρβαρους που μας προδιαθέτουν για την ήρεμη, αδιατάρακτη και χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις και αγώνες επιβολή του κράτους του Αντιχρίστου; Μα τα γλυπτά του και ιδιαίτερα αυτό που φιλοτέχνησε και εγκατέστησε στο Παλαιό Φάληρο με την επωνυμία Φύλαξ.

Ο Φύλαξ της Κόλασης(;) φυλάει το Φάληρο!

Ήδη ο Πατούλης μαζεύει υπογραφές ανά την Ελλάδα για την αποκαθήλωσή του.

Η αλήθεια είναι πως έχει κάποιο δίκιο. Μοιάζει με δαίμονα φύλακα των Ταρτάρων στον Άδη. Πάντως με άγγελο Κυρίου όχι.

Αν τέχνη είναι όπως και στον Βέλγο Jan Fabre, να σε στέλνει στα Τάρταρα της Κόλασης μπορούμε να πούμε ότι το γλυπτό του Γεωργίου κάνει διάνα. Αυτή άραγε είναι η αποστολή της τέχνης; Να  αγριεύει το ένστικτο μέσα σου; Να εισέρχεσαι στον χώρο έκθεσης άνθρωπος ήρεμος με καλή διάθεση και να βγαίνεις έξαλλος, οργισμένος, με φουρτουνιασμένα τα ορμέμφυτα,

Jan Fabre αφείστε την φαντασία να οργιάζει και το ένστικτο να φουρτουνιάζει

έτοιμα να σκεφτούν και να πράξουν (όσοι το τολμούν) τη χειρότερη ενστικτώδικη ενέργεια;

Jan Fabre σπουδή πάνω στη λαγνεία

Κάτι άλλο που θυμίζει Jan Fabre, το απρόσωπο των έργων τους, στην προκείμενη περίπτωση συγκρίνατε τους δύο πίνακες

Jan Fabre πίνακας ζωγραφικής

και κάτι αντίστοιχο στον Γεωργίου

Κωστή Γεωργίου, απρόσωπη καρικατούρα με την ουρά της να κρέμεται από ένα τσιγκέλι.

Ευτυχώς ο Γεωργίου δεν έφτασε να ασεβή όπως ο Jan Farbre κατά πρόσωπο ενάντια στην χριστιανική πίστη

Jan Fabre σταυρωμένη άρκτος όπως η αγελάδα, το έχει το προοδευτικό Βέλγιο

Ξεχάσαμε όμως κάτι αρκετά σημαντικό που έχει να κάνει με τις νεοταξίτικες ορίζουσες. Ότι Τσίπρας και Γεωργίου είναι φιλαράκια

Τα χέρια των κολασμένων τις ψυχές σας απαιτούν από υμάς

και ό,τι προώθησε τον Σύριζα από 3% να φτάσει να χειρίζεται την εξουσία στο προτεκτοράτο η Ελλάς, έτσι και ο Γεωργίου θα γίνει σίγουρα εκλεκτο παιδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το μέλλον του θα είναι λαμπρό όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν για τον τρόπο που η ΝτΠ προωθεί τα δικά της καλά παιδιά…

Ευαγγελάτος Γεώργιος

Την αιτία για την ανάρτηση του άρθρου αυτού την έδωσε το blog ATTIKA NEA με το άρθρο…

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ Ο ΣΑΤΑΝΟΓΛΥΠΤΗΣ ΤΟΥ Π.ΦΑΛΗΡΟΥ.

http://attikanea.blogspot.gr/2017/12/blog-post_844.html

16/12/2017