Υπάρχει ελεύθερη Βούληση ή πρόκειται για ψευδαίσθηση; Μέρος 5ο

Σήμερα, 31 Μαρτίου 2019, ανήμερα της Σταυροπροσκυνήσεως, το ευαγγέλιο που διαβάστηκε στις εκκλησιές αποτελεί έναν ύμνο  προς την ελευθερία της βούλησης του καθενός  χριστιανού, χριστιανής, αλλά και κάθε ανθρώπου. Τα λόγια του Ιησού γνωστά, η τήρησή τους όμως αβέβαιη. Προσέξετε τι εντολή μας έδωσε και με πόση σοφία μας δεσμεύει και ζητά την αποκλειστικότητα μέσα στην καρδιά μας. Όποιος θέλει να γίνει οπαδός και να με ακολουθεί σαν μαθητής μου ας διακόψει οποιαδήποτε σχέση με τον διεφθαρμένο, εγωιστή, γεμάτο αμαρτίες και φαυλότητα, με άλλα λόγια  τον νευρωσικό ναρκισσιστή εαυτό του και ας πάρει τη σταθερή και αμετάκλητη απόφαση να σηκώσει τον σταυρό του.

Τι σημαίνει να σηκώσει ο καθείς τον σταυρό του; Σημαίνει να γίνουμε ώριμοι από πλευράς συνειδητότητας, έτοιμοι και προετοιμασμένοι ψυχικά ν’ αντιμετωπίσουμε θλίψεις και δοκιμασίες, διωγμούς και θάνατο ακόμη, μιμούμενοι το παράδειγμά Του. Γι’ αυτό σε κάποιο άλλο λόγο  Του σαν προτροπή, μας λέει: «Ιδού εγώ σας στέλνω σαν πρόβατα εν μέσω λύκων». (Ματθαίος, κεφ.10, στ.16, Λουκάς, κεφ.10, στ.3).

Ποιοι είναι οι εχθροί μας; Οι λύκοι που καλούμεθα να αγωνιστούμε ενάντια μέχρι τελικής νίκης;

Πρώτα ο διεφθαρμένος, κακομαθημένος από τη φιληδονία, και την κάθε μορφής αμαρτία, πάντα εγωιστικά διακείμενος εαυτός μας.

Ύστερα το διεφθαρμένο και διαολοσυντήρητο κατεστημένο που φράζει την οδό για αλλαγή, για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία και δημοκρατία κατεστημένο. Κατεστημένο που πνίγει την ανάσα των ανθρώπων και τους μαζοποιεί σε ένα σύνολο κοπαδιού και συλλογικής υποταγής στον άρχοντα και ηγέτη του, τον ίδιο τον διάβολο και τους ανθρώπους του που το διαιωνίζουν και το συντηρούν.

Στο βιβλίο μας Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ, [1]  σελ, 101 γράφουμε: «Δεν καταλάβαμε ακόμα, ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι πέρα για πέρα πνευματικό και μόνο αν το δούμε έτσι θα μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε σωστά»…  «Ο καπιταλισμός δε θα καταρρεύσει όσο οι Έλληνες δε μετανοούν και αν δε συνειδητοποιήσουν τον εγωισμό, τη φιληδονία τους, το χαφιεδισμό, τον εθνοκτόνο διχασμό, την αλαζονεία και την ανταγωνιστική τους διάθεση. Χάρη σ’ αυτά τα μειονεκτήματα της φυλής η ελληνική επανάσταση και κάθε τι καλό για τον τόπο «προδόθηκε από μέσα».

Το ψευτορωμαίικο του πατροΚοσμά, λοιπόν πρέπει να ηττηθεί τόσο μέσα μας όσο κι έξω σαν Κατεστημένο που διαστρεβλώνει, πολτοποιεί και συντρίβει κάθε προσπάθεια επικράτησης του θελήματος του Θεού πατέρα καθώς και όλες τις εντολές του Ιησού για δίκαιο, αγαπητικό και θεάρεστο τρόπο ζωής.

Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι επιθυμούν να τηρήσουν πραγματικά τις Εντολές, επειδή η ακριβής τήρηση των Εντολών, προϋποθέτει πολλούς ψυχολογικούς θανάτους και πολύ πόνο. Ίσως και σωματικό θάνατο αν είναι θέλημα Θεού.
Η δωρεά κι το βραβείο, ο στέφανος της νίκης όμως, δίνεται κατ’ αναλογίαν της ισόβιας αυταπάρνησης.
Κοίτα στους στίβους των αθλητικών αγώνων.
Ποιοι στεφανώνονται ως Ολυμπιονίκες;
Εκείνοι που ιδρωκοπούν επί δεκαετίες, κάνοντας αυστηρή υπακοή σε έ μ π ε ι ρ ο υ ς προπονητές και φτιάχνοντας όλοι -ανάλογα με το άθλημα που ακολουθούν- πανομοιότυπα σώματα.
Ας πούμε οι αρσιβαρίστες, έχουν όλοι τα ίδια σώματα, γιατί κάνουν όλοι την ίδια προπόνηση κατ’ εφαρμογή των εντολών των προπονητών τους.
Οι αθλούμενοι με το καλλιτεχνικό πατινάζ έχουν όμορφα σώματα, που όλα, όμως, μοιάζουν γιατί στο δικό τους άθλημα, γυμνάζονται με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Και πάντως, δεν υπάρχει αθλητής που να διακριθεί αν δεν χύσει τόνους ιδρώτα,- μπορεί και αίμα καμιά φορά- μέχρι να πάρει τα φθαρτά βραβεία.
Εμείς εδώ, οι δήθεν χριστιανοί, θέλουμε τρώγοντας και πίνοντας και ραθυμώντας, να κερδίσουμε την ουράνια βασιλεία χωρίς να κάνουμε μια ενωμένη τιτάνια προσπάθεια να ουρανοποιηθεί η γή;
Α! Είμαστε πολύ βαθιά νυχτωμένοι!
Ένας δυτικός θεολόγος τόνισε θαυμάσια το δρόμο που ανοίγεται μπρος σε κάθε πιστό άνθρωπο. «Ο Υιός του Θεού υπέφερε μέχρι θανάτου, όχι για να πάψουν να υποφέρουν οι άνθρωποι, αλλά για να είναι τα παθήματά τους όμοια με Εκείνου». Με βάση αυτό το συλλογισμό αντιλαμβανόμαστε ότι ένας δρόμος ευρύς αγώνα και δράσης για την αντιμετώπιση του πάσης φύσεως κακού, ανοίγεται μπροστά μας.

Θα ήταν αυτά απαιτητέα από τον Θεό αν ήταν ακατόρθωτα για τον άνθρωπο; Αν δεν υπήρχε ελεύθερη βούληση ώστε να αποφασίζει ο ίδιος ο άνθρωπος πως θα ενεργήσει; Τι αξία θα είχε ο αποστολικός αγώνας του Σαούλ-Παύλου αν δεν ενεργούσε αυτόβουλα μετά την μεταστροφή του στον δρόμο προς τη Δαμασκό; Τι θα κέρδιζε με τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατό του αν ήταν ένα απλό άνευ πρωτοβουλίας ενεργούμενο, ανθρώπινο ρομπότ στα χέρια του αφεντικού του; Ή ποιο νόημα έχει η αποστροφή του λόγου του στη Β΄ Επιστολή του προς Τιμόθεο, κεφ. 4, στ. 7-8: «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμο τετέλεκα, την πίστιν τητήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος…». Άξιος στεφάνου είναι μόνο αυτός που ελεύθερα και δίκαια αγωνίζεται κι όχι ο δούλος, ο μη αυτοβούλως ενεργών.  

Αντιλαμβανόμαστε επομένως τη σοβαρότητα του ηθικού νόμου, την επαναστατικότητα των χριστιανικών εντολών και των θείων επιταγών οι οποίες σύμφωνα με τους λόγους του Κυρίου και Θεού μας απαιτούν τη δική μας σύμφωνη βούληση και αποφασιστικότητα, για εφαρμογή κι επικράτηση του θελήματος του Θεού «ως εν ουρανώ και επί της γης;» Ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε τη ζωή μας γι’ αυτό;  

Ευαγγελάτος Γεώργιος

[1]Ευαγγελάτου Γεωργίου: «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ», Εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ, Θεσσαλονίκη 2005.