Ότι ο διπρόσωπος υλισμός που μας φιγουράρουν σαν σοσιαλισμός και απελευθερωτές των λαών έχουν εκμεταλλευτεί τις αρχές του κοινωνικού χριστιανισμού δεν υπάρχει αμφιβολία.
Ότι οι Έλληνες συγγραφείς και ιδεαλιστές του τελευταίου ημίσεως του 1800 είχαν προβληματιστεί και δημοσίευαν μανισφέστα κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατικού πολιτεύματος αντίστοιχα αν όχι και καλλίτερα από το κομμουνιστικό μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς, αλλά δεν αναγνωρίστηκαν ούτε αξιοποπιήθηκαν από τους αρνητές παντός ελληνικού, Έλληνες πολιτικούς είναι και αυτό αναντίρητο γεγονός.
Σεμνά και ταπεινά, εμπνευσμένοι από την χριστιανική ορθόδοξη παράδοση, κατήγγειλλαν τον πλούτο και μάλιστα τον κληρονομικό, και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πρότειναν δε μέτρα ανακούφισης του εργάτη-σκλάβου των καπιταλιστών εργοδοτών πρωτοποριακά που κανείς φυσικά από τα κομματόσκυκλα εκείνης της εποχής δεν τα έλαβε υπόψη.
Ότι η τάξη των πλουσίων θα κυβερνά τους πάμπολλους φτωχούς και θα χρεώνει σε αυτούς τις ατασθαλίες και τις ανήθικες διαπλεκόμενες απάτες ήταν γνωσυά από τότε. ξαφνιάζει μάλιστα το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1896 αναμενόταν να οδηγήσει το κράτος σε χρεοκοπία καιπόλεμο όπως πάρα πολλοί προείδαν ότι οι Ολυμπιακοί του 2004 θα οδηγούσαν το κράτος στην σύγχρονοι χρεοκοπία και τον αβάσταχτο φαύλο κύκλο δανεισμού που έχει ξεπέσει σήμερα.
Και όπως το 1897 ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς, οδηγηθήκαμε από τους συμμάχους στον ταπεινωτικό κι εξευτελιστικό πόλεμο με την Τουρκία, ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι κάτι τέτοιο προετοιμάζεται να συμβεί και τώρα σαν λύση του οικονομικού αδιεξόδου όπου βρισκόμαστε μετά από 4 μνημόνια;
Ο φίλος Κώστας Καμαριάρης το τονίζει (14 δεκέμβρη του 2014) πάρα πολύ καλά: Ας τον ακούσουμε:
Πρόσφατα Σχόλια