Κατά την διάρκειά τής πολύχρονης θητείας μου στις Γραφικές Τέχνες είδα αμέτρητες
φωτογραφίες για να μην πω χιλιάδες. Όμως, φωτογραφίες σαν κι’ αυτή είναι μετρημένες
στα δάχτυλα τών δύο χεριών μου. Και τι δεν λέει η φωτογραφία αυτή!
Μπορεί η γιαγιoύλα να μην είχε μια βιβλιοθήκη γεμάτη από τόμους γνώσης όμως η
επιθυμία της για μάθηση ήταν απέραντη. Ίσως. να είναι το ένα και το μοναδικό βιβλίο
που έπεσε στα χέρια της. Ποιος ξέρει;
Άραγε, πόσες φορές δεν το διάβασε και το ξαναδιάβασε; Όμως, σίγουρα, ποτέ δεν το
βαρέθηκε. Πόσες φορές δεν χόρτασε την πείνα της για μάθηση σκυμμένη πάνω από τις
τριμμένες σελίδες τού συντρόφου της; Ποιος ξέρει τι δώρα τής έδωσε;
Σίγουρα η φωτογραφία αυτή δεν περιέχει μόνο χίλιες λέξεις, αλλά χιλιάδες τέτοιες.
Μια ζωή μέσα στην φτώχεια που, όμως, ποτέ, δεν μπόρεσε να δηλητηριάσει την καθημερινή
πνευματική της τροφή.
Και, όμως, στις μέρες μας, στην εποχή τών Tablets και τών iPods εκατομμύρια άνθρωποι
πάσχουν από κατάθλιψη, γιατί ποτέ τους δεν αναζήτησαν τον σύντροφό τους. Ποτέ της δεν
επισκέφτηκε έναν ψυχολόγο και δεν είχε ανάγκη από… χαπάκια.
Προσέξτε πολύ την φωτογραφία αυτή. Θα σας δώσει πολλά πιο περισσότερα από μια
τηλεοπτική σειρά. Είμαι βέβαιος, όπως κι’ εγώ, ότι δεν θα την ξεχάσετε ποτέ!
Σκύψτε επάνω της και κοιτάξτε την αμέτρητες φορές. Πραγματικά δεν υπάρχουν λέξεις
για να εκφράσουν αυτό το… μεγαλείο.
Ν.Κ.
Πρόσφατα Σχόλια