Από την πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη, την κακοποίηση και τις διακρίσεις, οι ηλικιωμένοι γνωρίζουν σήμερα περισσότερο από ποτέ τον πόνο του γήρατος.

Χριστιάνα Στυλιανού

29.11.2022

Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια την έξαρση της τάσης του face app, μιας εφαρμογής που μας μεταμορφώνει σε ηλικιωμένους, που οι περισσότεροι από εμάς το βρίσκουμε αστείο. Δεν αντιλέγω ότι είναι εν μέρει διασκεδαστικό, αλλά παράλληλα προάγει μια γεροντοφοβία, διακωμωδώντας τη διαδικασία της γήρανσης. Όντας μη χρήσιμοι για την παραγωγή κεφαλαίου, οι ηλικιωμένοι οφείλουν να καταστραφούν, υπό την σκιά την ιδεολογικής ηγεμονίας του “forever young” (aka forever productive). Από την δεκαετία του ‘60, όπου επικρατεί ο όρος “teenager” από τη βιομηχανία της μόδας, της μουσικής, του κινηματογράφου και των  διαφημίσεων, όλα απευθύνονται στους νέους.

Ο γιός του Σοφοκλή ζήτησε από τον Άρειο Πάγο να ορίσει τον πατέρα του ως μη ικανό για δικαιοπραξίες, ενώ οι Κείοι στην προκλασική Κέα συνήθιζαν να διαλέγουν το χρόνο του θανάτου τους εθελοντικά για να μην επιβαρύνουν την κοινωνία «κείον νόμιμον», δηλαδή σε εξαναγκαστική αυτοκτονία των ηλικιωμένων και όπως συνέβαινε και στην Μασσαλία για λόγους υπέρτατου χρέους στην κοινωνία, Χρησιμοποιούσαν το κώνειο ή μίγμα οίνου και παπαρούνας για να κοιμηθούν αιώνια.

Μέχρι το 2030, ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω θα ξεπεράσει αυτόν των νέων ηλικίας 15 έως 24 ετών, καθώς, όπως εκτιμά ο ΟΗΕ, ο αριθμός των ηλικιωμένων θα αυξηθεί κατά 56% από 901 εκατομμύρια σε πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια το 2030. Το 2050, ένας στους πέντε ανθρώπους θα είναι άνω των 60 ετών.

ΠΗΓΗ:https://olafaq.gr/way-of-life/diktatoria-tis-neotitas/?fbclid=IwAR2ZfDsdR6R6-y0qs035R0ryQCr8Mvjx84KQs36SGcOixxyGnvtquYN376A_aem_AWWNUtIQQM007cDhXpybUd656ylZ4r-SuyC6YjfbTsk5aCbzrvdJXfOPwhz1p2KSvo0ZM-dj3cP5-MSy8my1QpiPUdfwmvj_NPvVpY3rG3gUvtajDbUqMTxerK7Ii9U2sMI