Τα λόγια αδυνατούν να το ορίσουν αντικειμενικά. Μόνο ως συμπτωματική νοηματοδότηση μια υποκειμενικής εμπειρίας πραγμάτων και συμβόλων, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση εκ μέρους τρίτων. Αυτό είδα, αυτό κατάλαβα, αυτό μοιράζομαι.

Δημήτρη Γιαννόπουλου

Τι να πεί κανείς για το φαινόμενο της άχρονης, ατοπικής Συγχρονικότητας που ανέλυσε πρώτος ο ψυχαναλυτής Κάρλ Γκούσταβ Γιούγκ;

Τα λόγια αδυνατούν να το ορίσουν αντικειμενικά. Μόνο ως συμπτωματική νοηματοδότηση μια υποκειμενικής εμπειρίας πραγμάτων και συμβόλων, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση εκ μέρους τρίτων. Αυτό είδα, αυτό κατάλαβα, αυτό μοιράζομαι.

Είναι σαν ένα μικρό προσωπικό καθημερινό θαύμα που αναπάντεχα ταράζει (από «επέκεινα» του Συνειδητού) τη ψυχή πολλών ανθρώπων, δίνοντας την αίσθηση Άκτιστης Ενέργειας και Παρουσίας του «Παράκλητου» Αγίου Πνεύματος, μέσω ανερμήνευτου Θείου Σημείου και Πεπρωμένου.

Τα χθεσινά Χριστούγεννα μου επιφύλαξαν αυτή την μικρή Έκπληξη που προκάλεσε δάκρυα κατάνυξης μπροστά στο αδιάψευστο για μένα Σημείο των Εσχάτων Καιρών.

Παρακάτω παρατηρείστε τις λεπτομέρειες στην καταπληκτική εικόνα-αφίσα του Δικτύου Ελληνισμού που δείχνει τον νεογέννητο Χριστό φασκιωμένο μέσα στη φάτνη (ταΐστρα) των αλόγων και την Παναγία στραμμένη στο αντίθετο πλευρό, να κοιμάται στο ξύλινο αυτοσχέδιο κρεββάτι της Γέννας.

Την ίδια στιγμή μου εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο δύο «πραγματικές» εικόνες από τους σημερινούς αιματοβαμμένους Αγίους Τόπους. Παρατηρείστε τις τρεις εικόνες μαζί.

Τι συμβολισμός Ζωής-Θανάτου στο πανομοιότυπο φάσκιωμα των δύο βρεφών, στην αλλαγή πλευρού της Κοιμισμένης Παναγίας, στη Φάτνη από συντρίμμια της Γάζας σε εκκλησία της σημερινής Βηθλεέμ!

Γένοιτω το Θέλημα Σου…

Τίποτα άλλο… Δεν υπάρχουν λόγια…