Μεγάλες αλλαγές περιμένουν την ανθρωπότητα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Συγκεκριμένα, προηγμένη προσομοίωση δείχνει ότι σε 250 εκατομμύρια χρόνια η Γη θα κυριαρχείται από μια ενιαία τεράστια υπερήπειρο, που ονομάζεται Pangaea Ultima.
Αυτή η γιγαντιαία μάζα γης, η οποία θα σχηματιστεί κοντά στον ισημερινό, θα μπορούσε να μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα σχεδόν ακατοίκητο περιβάλλον για τα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων.
Ο σχηματισμός της Pangaea Ultima αντιπροσωπεύει το επόμενο κεφάλαιο, επαναλαμβάνοντας μια κυκλική διαδικασία, η οποία έχει ήδη συμβεί τρεις φορές τουλάχιστον στην ιστορία του πλανήτη μας, καθώς ο φλοιός της γης βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και οι τεκτονικές πλάκες, που κινούνται αργά με την πάροδο του χρόνου, ενώνονται περιοδικά για να σχηματίσουν υπερηπείρους. Ωστόσο, αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, μιας και σε αντίθεση με τις υπερηπείρους του παρελθόντος, η Pangaea Ultima θα μπορούσε να προκαλέσει μια πραγματική περιβαλλοντική καταστροφή.
Πότε θα γυρίσουμε στην πρωτόγονη Φύση παρέα με παχύδερμα κτήνη που θα δραστηριοποιούνται τη νύκτα
Πότε θα εξαφανιστούμε: Ένας υπερυπολογιστής έχει ήδη υπολογίσει την ημερομηνία
Υπάρχουν
τρεις κύριοι παράγοντες, που καθιστούν το Pangaea Ultima μια άνευ προηγουμένου απειλή
για τη ζωή και αυτοί είναι οι κάτωθι:
-
Εσωτερική παγίδα θερμότητας:
Με μια τεράστια έκταση γης μακριά από τους ωκεανούς, οι θερμοκρασίες θα αυξηθούν. Χωρίς τη συμβολή των θαλασσών στη ρύθμιση του κλίματος, το εσωτερικό της υπερηπείρου θα μετατραπεί σε μια καυτή και ασφυκτική έρημο.
-
Αυξημένη ηφαιστειακή δραστηριότητα:
Η σύγκρουση των τεκτονικών πλακών θα προκαλέσει έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία θα απελευθερώσει μεγάλες ποσότητες CO₂ στην ατμόσφαιρα. Αυτό το αέριο του θερμοκηπίου θα ενισχύσει τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
-
Ένας φωτεινότερος ήλιος:
Σε 250 εκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος θα είναι περίπου 2,5% φωτεινότερος από ό, τι είναι σήμερα, συμβάλλοντας περαιτέρω στην αύξηση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της Γης.
Υπερθέρμανση και θάνατος
Τα θηλαστικά ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματος μέσω της εφίδρωσης ή της γρήγορης αναπνοής, ωστόσο σε ένα τόσο υγρό περιβάλλον, ο ιδρώτας δε θα εξατμιστεί, εμποδίζοντας το σώμα να κρυώσει.
Το αποτέλεσμα θα είναι η υπερθέρμανση και ο θάνατος, καθώς σύμφωνα με το μοντέλο, το 92% της επιφάνειας της Γης θα καταστεί ακατοίκητο για τα θηλαστικά, ενώ μόνο οι πολικές ή παράκτιες περιοχές θα μπορούσαν να προσφέρουν προσωρινά καταφύγια.
Το σενάριο αυτό είναι «τριπλή απειλή», σύμφωνα με τον κλιματολόγο, Δρ Alexander Farnsworth:
- Θερμοκρασίες άνω των 50°C
- Υπερβολική υγρασία που εμποδίζει την ψύξη
- Μαζική ηφαιστειακή δραστηριότητα με απελευθέρωση τοξικών αερίων
Τα θηλαστικά κινδυνεύουν με μαζική εξαφάνιση, αν δεν γίνουν ριζικές εξελικτικές προσαρμογές, με την ανθρωπότητα να πρέπει να αντιμετωπίσει ακραίες συνθήκες. Πιθανές λύσεις περιλαμβάνουν:
- Βιολογικές προσαρμογές: παχύτερο δέρμα, εξελιγμένοι ιδρωτοποιοί αδένες ή νέα σχήματα σώματος.
- Προηγμένη τεχνολογία: υπόγειες πόλεις για να ξεφύγουν από την υπερβολική ζέστη.
- Αλλαγές συμπεριφοράς: νυχτερινός τρόπος ζωής, όπως ορισμένα είδη ερήμου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στη γεωλογική ιστορία της Γης, ο σχηματισμός υπερηπείρων συνοδεύεται συχνά από μεγάλες μαζικές εξαφανίσεις, όπως η εξαφάνιση στο τέλος του Τριασικού, η οποία συνέβη πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια και προκάλεσε την εξαφάνιση του 76% των ειδών, ως αποτέλεσμα της έντονης κλιματικής αλλαγής και της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Και μπορεί η Pangaea Ultima να είναι ένα μακρινό γεγονός στο χρόνο, ωστόσο τα φαινόμενα που θα το δημιουργήσουν (εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, κλιματική αλλαγή, τεκτονικές μετατοπίσεις) συμβαίνουν ήδη σήμερα.
1 σχόλιο
Το τελευταίο γράμμα… το τελευταίο αντίο…
Γιατρέ μου,
αυτή στιγμή που σου γράφω δεν κλαίω, γιατί ήσουν πάντοτε ένας αγωνιστής του καλού, ένας αντρειωμένος, και τέτοιους ανθρώπους δεν τους κλαίνε. Δεν θα το ήθελες και συ άλλωστε. Ποιες ήταν οι τελευταίες σου λέξεις σε μένα; «Χαρά, ειρήνη, αγάπη». Η αγάπη του Χριστού μας, η αγάπη για κάθε συνάνθρωπο, η αγάπη για το πλησίον.
Στους γονείς μου χρωστάω το ζην και σε σένα το ευ ζην. Με έκανες καλά, έφερες ξανά το χαμόγελο στο πρόσωπο μου, με ζέστανες με την αγάπη σου, με καθοδήγησες με τη σοφία σου, με βοήθησες να σταθώ στα πόδια μου ν’ αγωνιστώ. Να βρω δύναμη μέσα μου και όχι ξένα δεκανίκια διότι δε σε εκφράζουν. Ήσουν ο καλός μου Άγγελος επί της γης, ο σωτήρας μου. Με έμαθες με τα λόγια σου και με τα έργα σου τι σημαίνει «Θεός, Χριστός, Άγιο Πνεύμα». Και πάντα σαν παιδί, ήθελα να κάνουμε παρέα, δε χόρταινα να σε βλέπω, σε θαύμαζα. Η ψυχή μου ρουφούσε τα λόγια σου και προσπαθούσα να μιμηθώ τα έργα σου.
Γιατρέ μου, αν σε έχω πικράνει ποτέ, συγχώρησε με. Μακροθυμία, αγάπη, ταπείνωση, χρηστότητα, αυτά μου έμαθες. Αγάπη για τα παιδιά όλου του κόσμου διότι είχες πάντα μια ψυχή παιδική και αγνή.
Γιατρέ μου, αύριο θα είμαστε όλοι εκεί στον Αγ. Ανδρέα. Η αγαπημένη σου σύζυγος, η κυρία Γεωργία που τόσο τη λάτρευες και σε αγαπούσε. Η Ζωή με την καλλικέλαδή φωνή της. Ο Σπύρος με την τόσο καλή καρδιά, όπως συχνά μου έλεγες. Η Τότα που μαζεύατε μαζί λουλουδάκια και ήθελε να σου μοιάσει. Τα κατάφερε και σου έμοιασε.
Αγαπημένε μου Γιατρέ, θα είναι αύριο εκεί και τα αξιαγάπητα εγγόνια σου. Η Μαριάμ με τα καταπληκτικά της σχέδια και την αγάπη της για το πιάνο. Ο Μιχαήλ αθλητής πια, η Αγάπη με το ταλέντο της για τη μουσική, ο Γιωργάκης με τις υπέροχες κατασκευές του, και η Χρύσα τέλεια χορεύτρια.
Ας μη σε κουράζω άλλο. Είθε ν’ αναπαυτείς στην Αγκαλιά του Χριστού μας και στην Παναγία μητέρα του που τόσο σεβόσουν. Δεν έφυγες ποτέ. Θα ζεις στην καρδιά μας. Καλό ταξίδι!