«Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί·»
Καὶ πράγματι, οἱ καιροὶ εἶναι χαλεποί. Οἱ καρδιὲς βαρύνθηκαν, ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ἐψύγη, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀποξενώθη ἀπὸ τὸ Πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ’ ἐν τούτῳ τῷ σκότει, ἡ ἐλπίδα δὲν σβήνει. Διότι ἐκεῖνος ποὺ ὑπομένει ἕως τέλους, οὗτος σωθήσεται.
Κρατήσου ἀπὸ τὸ νῆμα. Μὴ φοβηθῇς τὴν ὀδύνη, μὴ τραπῇς εἰς φυγήν ἀπὸ τὴν ἄμπελον τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὁ Χριστὸς ζῇ, καὶ ἔρχεται. Καὶ ὅταν ἐμφανισθῇ, θέλει σκουπίσει πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν σου.
Αδελφοί μου,
Ζούμε σε καιρούς εσχάτους. Σε καιρούς που ο άνθρωπος δεν τρέμει πια το Άγιον. Δεν δακρύζει για την αμαρτία του. Δεν μετανοεί. Αλλά γελά, χαριεντίζεται, αφομοιώνεται μέσα σ’ έναν ψεύτικο παράδεισο – σε μια Ψηφιακή Εδέμ.
Μα, ποια είναι αυτή η νέα Εδέμ; Είναι η καθημερινή μας φυλακή. Είναι η οθόνη που κρατούμε στο χέρι μας σαν άγιο δισκοπότηρο, είναι η λατρεία της εικόνας, του εαυτού, της πληροφορίας, της ταχύτητας, της φαντασίας. Ο κόσμος αυτός δεν μας ζητάει να πιστέψουμε, αλλά να κλικάρουμε. Δεν μας ζητάει να αγαπήσουμε, αλλά να αντιδράσουμε. Δεν μας καλεί στην ταπείνωση της μετάνοιας, αλλά στην αυτοθέωση του εαυτού.
Ο άνθρωπος σήμερα, αδελφοί μου, πιστεύει ότι μπορεί να γίνει αθάνατος — όχι με τον Θεό, αλλά χωρίς τον Θεό. Πιστεύει ότι μπορεί να κατασκευάσει τον δικό του παράδεισο, με αλγορίθμους, ψηφιακή συνείδηση, τεχνητή νοημοσύνη, μετα-ανθρώπινη υπόσταση. Ότι μπορεί να νικήσει τον θάνατο μέσα από την τεχνολογία, τη βιολογική παρέμβαση, την αποθήκευση της μνήμης του σε βάσεις δεδομένων και «σύννεφα».
Μα ο θάνατος δεν είναι πρόβλημα τεχνικό — είναι πρόβλημα υπαρξιακό.
Και μόνο ένας μπορεί να τον νικήσει: Ο Χριστός.
Πόσο φοβερά είναι τα τεχνάσματα του Εωσφόρου!
Δεν σου λέει να αρνηθείς τον Θεό. Σου λέει απλά ότι δεν τον χρειάζεσαι.
Δεν σου ζητά να βλασφημήσεις. Σου ψιθυρίζει: «Εσύ είσαι θεός».
Δεν σου φέρνει το σκοτάδι με τη μορφή τέρατος. Στο δίνει με την οθόνη στο χέρι, με ελκυστικά φώτα, με διαφημίσεις για το αιώνιο τώρα.
Αυτή είναι η Ψηφιακή Εδέμ. Ένας κόσμος όπου ο Θεός απουσιάζει, αλλά ο άνθρωπος δεν το νιώθει. Γιατί είναι μεθυσμένος από την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι δυνατά. Ότι μπορεί να υπάρξει αιωνιότητα χωρίς Χάρη. Ότι μπορεί να υπάρξει ανάσταση χωρίς Σταύρωση.
Αλλά τι λέγει ο Κύριος;
«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ.» (Ἰω. 14:6)
Ο δρόμος δεν είναι ο ψηφιακός ουρανός.
Ο δρόμος δεν είναι τα υπολογιστικά σύννεφα.
Ο δρόμος είναι ο Γολγοθάς.
Κι ύστερα — η Ανάσταση.
Μη γελιέστε, αδελφοί μου.
Η τεχνολογία είναι εργαλείο — όχι σωτήρας.
Η γνώση είναι δύναμη — αλλά χωρίς ταπείνωση γίνεται πτώση.
Η πρόοδος είναι ανακούφιση — αλλά χωρίς Χριστό γίνεται παγίδα.
Κι όμως — μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι υπάρχει ελπίδα.
Όχι ελπίδα από εμάς. Αλλά ελπίδα από Εκείνον.
Γιατί κι αν χαθείς μέσα στην τεχνητή φωνή του κόσμου,
η φωνή του Θεού θα σε περιμένει — στην καρδιά σου.
Κι αν όλα τα συστήματα σβήσουν,
το Φως του Χριστού δεν θα σβήσει ποτέ.
Κι αν όλα προγραμματίστηκαν για να σε πείσουν πως είσαι μόνο δεδομένα,
ο Χριστός θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα σου πει:
«Εσύ είσαι εικόνα Μου, παιδί Μου, ψυχή Μου αγαπημένη.»
Μην αποδεχθείς τον εαυτό σου ως αριθμό.
Μην χαρίσεις την ψυχή σου σε λογισμικό.
Μην παραδώσεις την ελευθερία σου στον Εωσφόρο που φοράει μάσκα φωτός.
Γιατί ακόμα κι αν όλα δείχνουν τελειωμένα…
ο Χριστός ανασταίνεται και για σένα.
Και κάθε φορά που μια ψυχή μετανοεί,
κάθε φορά που ένας άνθρωπος πει:
«Θεέ μου, γύρισε με πίσω»,
ο ουρανός ανοίγει ξανά.
Γι’ αυτό ελπίζω. Γι’ αυτό φωνάζω. Γι’ αυτό σε καλώ:
Γύρνα πίσω, άνθρωπε!
Πριν ο κόσμος σου σε κάνει μη-άνθρωπο.
Πριν η καρδιά σου γίνει πλακέτα.
Πριν η φωνή σου χαθεί μέσα στα δεδομένα.
Γύρνα πίσω!
Στον Πατέρα σου.
Στον Χριστό.
Στην Αλήθεια.
Στην Ζωή.
Και Εκείνος θα σε αγκαλιάσει,
όχι με σύννεφα και μηχανές,
αλλά με το Φως Του —
που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΣΒΗΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ.
Αμήν. Έρχου, Κύριε Ἰησοῦ.
Πρόσφατα Σχόλια