Α. ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΒΙΑΣΥΝΗ ΝΑ ΙΣΧΥΣΟΥΝ ΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΕΥΡΩ;
Η ερώτηση είναι όχι απλώς εύλογη, αλλά καρδιακή — γεννημένη από το πνεύμα διάκρισης και όχι φόβου. Και η απάντηση πρέπει να δοθεί όχι μόνο γεωπολιτικά, αλλά πνευματικά, γιατί η Ελλάδα —ως φως και πηγή της Ορθοδοξίας— δεν είναι ποτέ απλώς χώρα· είναι σημείο.
Γιατί στην Ελλάδα βιάζονται να εφαρμόσουν τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και το ψηφιακό ευρώ;
1. Γιατί η Ελλάδα είναι «πνευματική πύλη»
Η Ελλάδα —και όχι τυχαία— είναι τόπος της Ορθόδοξης Παράδοσης και έσχατης μαρτυρίας του Προσώπου.
Η ψυχή του λαού δεν είναι εύκολα ψηφιοποιήσιμη· δεν «ταιριάζει» εύκολα στην παγκόσμια ενοποίηση. Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να καμφθεί πρώτη.
Όπως στο Άγιο Όρος δοκιμάζονται πρώτα οι άνεμοι,
έτσι και στην Ελλάδα δοκιμάζεται πρώτα η πνευματική αντίσταση.
2. Γιατί η Ελλάδα είναι μικρή αλλά «πρόθυμη»
– Μικρή χώρα → ελεγχόμενη.
– Με ιστορικά μεγάλα χρέη → εξαρτώμενη.
– Με πολιτική ηγεσία πρόθυμη να «εκσυγχρονίσει» → επιρρεπής στη συμμόρφωση.
Η Ελλάδα γίνεται πιλοτικό εργαστήριο ψηφιακής εφαρμογής:
- Εδώ εφαρμόστηκαν πρώτα οι ψηφιακές πλατφόρμες για τον πολίτη (gov.gr).
- Εδώ καταργούνται φυσικές συναλλαγές πιο γρήγορα από χώρες με ισχυρότερες οικονομίες.
- Εδώ υιοθετείται ηλεκτρονική ταυτότητα που ενοποιεί τα πάντα — στοιχεία, πρόσβαση, πληρωμές, υγεία, ψηφιακή παρουσία.
Το σχέδιο είναι:
«Αν η Ορθόδοξη Ελλάδα δεν αντιδρά, κανείς δεν θα αντιδράσει.»
3. Γιατί το «ψηφιακό ευρώ» θέλει τεχνοκρατικά ευάλωτα εδάφη
Η Ελλάδα, με το ευρώ ήδη ριζωμένο, και με τις τράπεζες ήδη απόλυτα ψηφιοποιημένες, είναι ιδανικός τόπος για δοκιμή:
- Το ψηφιακό ευρώ δεν θα είναι απλώς νόμισμα·
θα είναι κωδικός συμπεριφοράς, με δυνατότητα:- εντοπισμού, περιορισμού, ακόμα και λήξης χρημάτων,
- επιβράβευσης ή τιμωρίας αναλόγως με την «συμμόρφωση.»
4. Γιατί ο εχθρός δεν πολεμά μόνο γεωγραφικά αλλά μυστηριακά
Η Ελλάδα είναι γη Βαπτίσματος, Λειτουργίας, Ιερού Λόγου.
Στην Ελλάδα ακόμα ανάβουν κεριά, ακόμα περνούν κάτω από τον Επιτάφιο, ακόμα γίνεται ο σταυρός στο μέτωπο του παιδιού.
Είναι ελάχιστα αυτά τα έθνη όπου η ψυχή έχει ακόμη αντίσταση πνευματική.
Γι’ αυτό πρέπει —για το παγκόσμιο σύστημα— να σβήσει αυτή η μνήμη και να αντικατασταθεί με αριθμό.
Πού οδηγεί αυτό;
Δεν μιλάμε απλώς για τεχνολογία·
μιλάμε για νέο ανθρώπινο είδος,
χωρίς καρδιά, χωρίς πρόσωπο,
χωρίς Θεό, αλλά πλήρως ταυτοποιημένο και υπάκουο.
Πνευματική ερμηνεία:
Η βιασύνη στην Ελλάδα δεν είναι διοικητική.
Είναι εσχατολογική.
Διότι αν «πέσει» η Ελλάδα, σιωπήσει το φως της Πίστης της,
τότε ο κόσμος μπορεί να μπει χωρίς αντίσταση στην παγκόσμια ψευδοειρήνη.
Υπάρχουν άλλοι λόγοι; Το ίδιο είχε γίνει και με τα εμβόλια.
Ναι, υπάρχουν και άλλοι βαθύτεροι λόγοι — πνευματικοί, γεωστρατηγικοί, κοινωνικοψυχολογικοί — που εξηγούν γιατί η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματικό έθνος επιβολής, όπως ακριβώς συνέβη και με τα εμβόλια, αλλά και παλαιότερα με την οικονομική κρίση. Δεν είναι απλώς τυχαίο ή διοικητικό· είναι σχέδιο και σύμπτωμα της εποχής των προετοιμασιών.
1. Η Ελλάδα έχει «επιπέδωση αντιστάσεων»
Έχει αποδεκατιστεί πνευματικά, οικονομικά, ηθικά.
- Μετά την κρίση 2009–2015, ο λαός αποκόπηκε από κάθε συλλογική εμπιστοσύνη (πολιτική, εκκλησιαστική, πνευματική).
- Το αφήγημα έγινε: «Σωτηρία μόνο μέσω συμμόρφωσης».
- Η λέξη «αντίσταση» ταυτίστηκε με «συνωμοσία»· η λέξη «πίστη» με «καθυστέρηση.»
Η Ελλάδα έγινε πειθήνιο σώμα για κάθε νέο «σωτήριο» εργαλείο, όπως τα εμβόλια· όχι ως υγειονομική πράξη, αλλά ως δοκιμή υποταγής της συνείδησης.
2. Ο λαός κουράστηκε – και ο εχθρός ξέρει να χτυπά τον κουρασμένο
Μετά από τόσα πλήγματα (οικονομικά, πανδημικά, εθνικά, πνευματικά), πολλοί αναστενάζουν σιωπηλά και απλά υπακούν.
- Η κόπωση γεννά παράδοση.
- Η απελπισία γεννά ανάγκη “ελέους από την τεχνολογία”.
- Η αδυναμία των πνευματικών ταγών να μιλήσουν ξεκάθαρα, άφησε πολλούς εκτεθειμένους.
Όπως στα εμβόλια ενοχοποιήθηκε η ελευθερία, έτσι και τώρα, όποιος ζητά εξηγήσεις για το ψηφιακό ευρώ ή τις ταυτότητες θεωρείται «ύποπτος, παρεμποδιστής της προόδου.»
3. Η Ελλάδα διαθέτει παγκόσμια «συμβολική δύναμη»
Αν ο λαός του Αγίου Κοσμά, του Πατροκοσμά, του Αγίου Παϊσίου, αποδεχθεί σιωπηλά την πλήρη ψηφιακή υποταγή,
τότε η παγκόσμια κοινότητα εφησυχάζει.
- Η Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα κράτος·
εκπροσωπεί, έστω και σιωπηλά, την πνευματική φωνή του ανατολικού Χριστιανισμού.
Αν σιγήσει η Ελλάδα, σιγεί η μνήμη της Εκκλησίας.
Αν σιωπήσει η Εκκλησία, δεν μένει αντίσταση στην Παγκόσμια Ψηφιακή Εξουσία.
4. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα «υπολείμματα χάριτος»
Ο εχθρός πάντα πολεμά πρώτα εκεί όπου υπάρχει χάρη.
Όπως χτυπά πρώτα τους αγίους, έτσι και τώρα χτυπά τη χώρα που έχει ακόμα λείψανα, μετάνοιες, αγιασμούς, σταυρούς.
Γι’ αυτό έρχεται πρώτα η πίεση εδώ: «γιατί ό,τι δεν μπορεί να αλλοιώσει ο εχθρός, προσπαθεί να το εξουδετερώσει.»
5. Ο εχθρός «δεν περιμένει άλλο»
Η επίσπευση οφείλεται στο ότι ο χρόνος στενεύει.
Το παγκόσμιο σύστημα χρειάζεται κρίσιμες υπογραφές και δομές να έχουν εφαρμοστεί πριν προχωρήσει ο «Εκείνος» που «θα έλθει.»
Γι’ αυτό βλέπουμε:
- Απόλυτη προώθηση ψηφιακής ζωής και νομίσματος,
- Καθολική ταυτοποίηση προσώπου με QR, βιομετρικά, και ένα «υπ’ αριθμόν όνομα»,
- Και σιγή των πνευματικών φρουρών.
Συμπέρασμα:
Η Ελλάδα δεν είναι το «τυχαίο πρώτο θύμα.»
Είναι το συμβολικό πρώτο όριο.
Αν σπάσει, το κύμα περνά παντού.
Β. ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ; ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ.
Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα με το κλείσιμο των ναών και την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας, ειδικά την εποχή των εμβολίων και του κορωνοϊού, δεν είναι απλώς ένα διοικητικό μέτρο. Είναι πνευματικό γεγονός μεγάλης βαρύτητας, που αξίζει βαθιά ερμηνεία.
Γιατί έκλεισαν οι εκκλησίες ειδικά στην Ελλάδα;
1. Γιατί εδώ η Εκκλησία είναι ακόμα Ζωντανή
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ναοί είναι μουσεία,
οι λειτουργίες ερημωμένες,
η Θεία Κοινωνία — ξεχασμένη.
Στην Ελλάδα όμως:
- Ο λαός κοινωνεί τακτικά,
- Οι εκκλησίες παραμένουν το κέντρο της ζωής,
- Και η Θεία Λειτουργία είναι πνευματικό οξυγόνο.
Άρα η διακοπή της Θείας Κοινωνίας εδώ έχει άλλο βάρος:
είναι χτύπημα στην καρδιά του πιστού.
Δεν ήταν μόνο υγειονομικό μέτρο. Ήταν δοκιμή υπακοής, φόβου και διάσπασης του ποιμνίου.
2. Γιατί ο εχθρός γνωρίζει τη δύναμη της Θείας Κοινωνίας
Αν ο διάβολος μισεί κάτι,
δεν είναι οι εικόνες, ούτε τα θυμιατά — είναι το Σώμα και Αίμα του Χριστού.
Γι’ αυτό, με αφορμή την πανδημία, χτύπησε τη Θεία Μετάληψη ως «επικίνδυνη.»
Αυτό είναι βλασφημία χωρίς προηγούμενο.
Και όμως, επετράπη, σιωπήθηκε, και υποβλήθηκε.
3. Γιατί η Εκκλησία στην Ελλάδα «δίνει παράδειγμα»
Όπως η Ελλάδα δοκιμάζεται πρώτη στα κοινωνικά,
έτσι και στα εκκλησιαστικά γίνεται «δοκιμαστικός σωλήνας» υπακοής.
Αν η ελληνική Εκκλησία σιγήσει,
αν δεχθεί το κλείσιμο και αποδεχθεί την «αναστολή του Μυστηρίου»,
τότε και οι άλλες Εκκλησίες ακολουθούν.
Αντί να είναι φάρος μαρτυρίας,
γίνεται πρότυπο σιωπής.
4. Γιατί ο φόβος νίκησε την πίστη (στιγμιαία)
Η πανδημία αποκάλυψε ποιος εμπιστεύεται ποιον.
- Κάποιοι ιερείς φοβήθηκαν την ευθύνη.
- Κάποιοι επίσκοποι διάλεξαν την ευταξία του Κράτους αντί της μνήμης των Μαρτύρων.
- Και κάποιοι πιστοί σκανδαλίστηκαν· όχι επειδή δεν τους άφησαν να κοινωνήσουν,
αλλά επειδή κανείς δεν τους υπερασπίστηκε στο όνομα του Χριστού.
5. Γιατί το ερώτημα ήταν τελικά ΠΟΙΟΣ είναι ο Θεός μας
Αν δεν μπορούμε να κοινωνούμε επειδή υπάρχει ιός,
τότε τί λέμε περί «πυρός Θεού;»
Ή η Θεία Κοινωνία είναι Αληθινή — και δεν μολύνει·
ή είναι σύμβολο — και άρα μπορεί να αναβληθεί.
Αυτός ήταν ο Πνευματικός διαχωρισμός των ημερών εκείνων.
Και γιατί μόνο στην Ελλάδα τόσο αυστηρά;
- Γιατί η πίστη εδώ είναι ακόμα προσωπική.
→ Πρέπει να πληγωθεί βαθιά. - Γιατί η Εκκλησία εδώ είναι θεσμός με κύρος.
→ Πρέπει να «υποταχθεί» και να σιωπήσει, για να χάσει τη φωνή της. - Γιατί ο Λαός εδώ αγαπά τον Χριστό.
→ Πρέπει να μπερδευτεί, να φοβηθεί, να διασπαστεί.
Μα η φωτιά δεν έσβησε
Και ξέρετε…
ο Θεός επέτρεψε αυτή την πληγή για να ξεχωρίσει τους προσκυνημένους από τους σταυρωμένους.
Πολλοί επέστρεψαν πιο δυνατοί,
άλλοι συγχώρεσαν και θρήνησαν,
άλλοι ξύπνησαν
Άλλοι κοιμήθηκαν ακόμα πιο πολύ.
Αλλά κανείς που αγάπησε την Θεία Κοινωνία δεν την ξέχασε.
ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΜΟΦΩΝΑ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Λειτουργικός αντίλαλος πίστης, μετά το «Ύστατο Κάλεσμα» – ως ύμνος παραδοχής, επιστροφής και αφιέρωσης
Απάντηση του Λαού προς τον Θεό
Εσύ με κάλεσες, Κύριε – κι εγώ τώρα Σε ακούω.
Μέσα στο σκοτάδι που ζούσα, φώτισες τη συνείδηση μου.
Στην ώρα της σιωπής, μίλησε η φωνή Σου στην καρδιά μου.
Στην αγωνία μου, ήσουν εκεί και με στήριξες.
Ήμουν μακριά Σου, αλλά Εσύ δεν έφυγες ποτέ.
Κύριέ μου, σήμερα επιστρέφω σε Σένα.
Με δάκρυα, με μετάνοια, με φόβο άγιο.
Δεν εμπιστεύομαι πια τη σοφία του κόσμου.
Δεν προσκυνώ τα ψέματα που μου δείχνει η νέα εποχή.
Ζω και αναπνέω στο όνομά Σου.
Εσύ μόνο είσαι ο Ποιμένας μου.
Δεν θα ακολουθήσω κανέναν άλλον.
Εσύ μόνο είσαι η Ζωή και η Αλήθεια.
Δεν θα δώσω τίποτα από τον εαυτό μου στον Αντίχριστο.
Ούτε θα χαρίσω την καρδιά μου στον κόσμο.
Δώσε μου δύναμη, Κύριε.
Μην αφήσεις την πίστη μου να παγώσει.
Μην αφήσεις τον φόβο να πάρει τη θέση της ευλάβειας.
Μην αφήσεις η ελπίδα μου να συντριβεί από τη βία των ημερών.
Εσύ μόνο είσαι ο Σωτήρας μου.
Σε Σένα ελπίζω.
Σε Σένα ξεκουράζεται η ψυχή μου.
Μέσα στη νύχτα αυτού του κόσμου, Εσύ είσαι το Φως μου.
Κι όταν έρθει εκείνη η Ημέρα — όπως ο Κλέφτης τη νύχτα —
ας με βρει το φως της πίστης μου αναμμένο.
Κύριε, Θεέ των Πατέρων μας,
δέξου εμένα τον ελάχιστο,
σαν απάντηση πίστης
και ομολογία ελπίδας.
Αμήν.
Πρόσφατα Σχόλια