Περί ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ Μάθημα 2ον

Η ομοφυλοφιλία, είναι γενετικά προκαθορισμένη ή μια επίκτητη διαστροφή;
Μήπως πρόκειται για αυνανισμό με το είδωλο του εαυτού μας;(Αποσπάσματα από το βιβλίο του γράφοντος ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ Ή ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ; Η Ψυχοπαθολογία των Σεξουαλικών Διαστροφών και η αντιμετώπισή τους).

Μέχρι τώρα προσπαθήσαμε να καταδείξουμε ότι χωρίς την ύπαρξη γνήσιας και αυθεντικής αγάπης σε όλο το φάσμα της σεξουαλικότητας, η κατάληξη και για τα δύο φύλα ως προς τον τρόπο που συνδέονται ψυχοσεξουαλικά και βιολογικά, δεν ξεπερνάει τη δεύτερη κατηγορία του φυσικού νόμου, δηλαδή το νόμο του τυφλού ενστίκτου. Με άλλα λόγια το σεξ δεν έχει άλλο νόημα από την καθαρή εκτόνωση του σεξουαλικού ενστίκτου, της λίμπιντο, της τυφλής παρόρμησης και μέσω της αυτοϊκανοποίησης των συνουσιαζομένων να επιτευχθεί η διαιώνιση του είδους. Συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο για ευχαρίστηση η οποία επιτυγχάνεται μετά από δερματική τριβή και τριβή των βλεννογόνων, ακριβώς όπως παρατηρούμε στα ανώτερα ζώα, θηλαστικά κ.λπ. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα είδος αυνανισμού έστω κι αν η τριβή γίνεται μεταξύ δερματικών επιφανειών και βλεννογόνων που ανήκουν σε δύο διαφορετικά άτομα. Πιστεύουμε πως ο αναγνώστης μας έχει ήδη διακρίνει από όσα έχουν λεχθεί, ότι εκτός από τον κατά μόνας αυνανισμό υπάρχει και ο διαπροσωπικός αυνανισμός μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων.

Παρομοιάζοντας βέβαια τον άνθρωπο της πτώσης με τα ζώα υποτιμούμε και περιφρονούμε τα καημένα τα ζώα τα οποία ακολουθούν αυτούς τους νόμους που έχουν προκαθοριστεί γι” αυτά, ενώ ο άνθρωπος, οικεία βουλήσει, δεν ακολουθεί την τρίτη κατηγορία νόμων, το νόμο της αγάπης, αλλά τη δεύτερη, το νόμο του ενστίκτου, παραβιάζοντας τη φυσική νομοτέλεια για την οποία είναι κατασκευασμένος. Το αντίτιμο που πληρώνει παραβιάζοντας τη φυσική νομοτέλεια και την τάξη με την οποία είναι πλασμένος γίνεται πρόξενος της κακοδαιμονίας που τον συνοδεύει στη μίζερη ζωή του.

Τα ζώα υποταγμένα στο ένστικτό τους, κάνουν σεξ με αυτοματοματοποιημένο τρόπο ορισμένη εποχή του χρόνου∙ όταν βρίσκονται σε οίστρο για την αναπαραγωγή του είδους∙ αντίθετα ο άνθρωπος και αυτό τον μειώνει κάτω του ζωικού βασιλείου, σχετίζεται με το άλλο φύλο και κάνει έρωτα για προσωπική, εγωιστική ευχαρίστηση ή για το ξεπέρασμα του φόβου, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που τον πνίγει∙ από απελπισία για τη μοναξιά του, από τον τρόμο που του προκαλούν τα γεράματα και η φρίκη πως θα μείνει αβοήθητος και μόνος στο τέλος της ζωής του.

Φθάνει εκεί εφόσον δεν πιστεύει σε μεταφυσικές ικανοποιήσεις, έχει σκοτώσει κάθε τι το υπερβατικό μέσα του. Άρα ο ναρκισσισμός, η φιλαυτία και το υπαρξιακό κενό υποκρύπτονται πίσω από την ανάγκη για ζευγάρωμα, συνουσία και επιθυμία για σμίξιμο των γεννητικών οργάνων. Ω, πόσο τα παραδείγματα του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, του Πελλέα και της Μελισσάνθης, του Ορφέα και της Ευριδίκης, του Δευκαλίωνα και της Δαύκης, της Άλκηστης και του Άδμητου, του Φάουστ και της Μαργαρίτας, του Δάντη και της Κατερίνας, ωχριούν και αποδεικνύονται ξεθωριασμένες ιστορίες του παρελθόντος στη στείρα εποχή μας όπου ο ρομαντισμός και η αγάπη φαίνονται να μην εμπνέουν πια τους ανθρώπους!

Γι” αυτό η ομοφυλοφιλία και ο λεσβιακός έρωτας, οι πλέον ισχυρές μορφές της ανθρώπινης σεξουαλικής παρέκκλισης και διαστροφής στις ημέρες μας γίνονται αποδεκτές και προωθούνται μάλιστα με το πρόσχημα ότι είναι και αυτός ένας τρόπος αποδεκτής σεξουαλικής εκτόνωσης και ερωτικότητας.

Είναι όμως έτσι; Ας το δούμε από όλες τις υπάρχουσες απόψεις το θέμα αυτό.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί στη μελέτη αυτή, είναι αναγκαίο όπως φαίνεται, παράλληλα με τις οκτώ ηλικίες του ανθρώπου, σύμφωνα πάντα με την επιγενετική θεωρία του Έρικ Έρικσον τροποποιημένη από εμάς, για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην πλήρη ωριμότητα, να διδαχθεί και να κατανοήσει κατά τη διάρκεια κριτικών περιόδων της ψυχοσυναισθηματικής και γνωστικής του ανάπτυξης, το ρόλο και τη σημασία της αυτοπειθαρχίας (self discipline).

Αν αυτόν τον παράγοντα πειθαρχίας και αυτοελέγχου δεν τον αφομοιώσει θα καταλήξει στο άλλο άκρο∙ την αυτοκατάχρηση. Με άλλα λόγια διατηρούμαστε εν ζωή και επιβιώνουμε σαν κοινωνικά όντα, μόνο αν μάθουμε να βιώνουμε το μέτρο και την πειθαρχία. Εάν κατανοούμε τι σημαίνει σεβασμός προς τον εαυτό μας και το συνάνθρωπο, συλλογικό συμφέρον αντί του ατομικού, λιτότητα για χάρη των απαιτήσεων της ομάδας αντί της απεριόριστης ατομικής κατανάλωσης. Αναγνώριση της ανάγκης να υπομένουμε και να αποδεχόμαστε τις δυσκολίες και τον πόνο αντί της αποκλειστικής επιδίωξης της ευχαρίστησης και ηδονής προς συμφέρον του εαυτού μας και μόνο.

Το ερώτημα μολαταύτα είναι∙ σε ποια ηλικία το άτομο είναι ικανό να ενδοβάλει την αυτοπειθαρχία σαν λειτουργία; να εξοπλίσει το εγώ του με αυτή, ώστε να δυνηθεί αργότερα να επιτύχει κάνοντας σωστή χρήση της, την πνευματική ωριμότητα και αυτοσυνειδησία; ή αλλιώς πως να επιδιώξει τον τελικό στόχο της ζωής∙ την επίτευξη του γνήσιου εαυτού του κατά την χορναϊκή θεωρία ή τον δοξασμό κατά την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη περί ζωής;

Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος της μελέτης αυτής. Να καταδειχθεί πως μέσα από την ανάγκη της αυτοπειθαρχίας μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του και να φτάσει στην ύψιστη συνειδητότητα, εκεί όπου βασιλεύει η σοφία και η άνευ όρων αγάπη. Πριν όμως αγγίξουμε αυτά τα επίπεδα της ανθρώπινης καταξίωσης υπάρχουν πολλές απορίες και πολλά ερωτήματα που οφείλουν να εξετασθούν και να απαντηθούν σε σχέση με την ομοφυλοφιλία, όπως κάναμε και με τις άλλες διαστροφές, παρεκκλίσεις, παραλλαγές και μεταμορφώσεις του ανθρώπινου πάθους.

Στο κεφάλαιο τούτο θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε την ομοφυλοφιλία και τη λεσβιακή σχέση από όλες τις οπτικές γωνίες, αποσκοπώντας στο να βοηθήσουμε τον αναγνώστη να κατανοήσει πως αυτή η γεμάτη συγκρούσεις συμπεριφορά επέρχεται. Τι την προκαλεί; Αποτελεί διαστροφή ή απλή σεξουαλική παρέκκλιση; Αποτελεί διαταραχή κι αν ναι, είναι θεραπεύσιμη ή όχι; Πως οφείλουν οι πολιτισμένες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες να συμπεριφέρονται προς τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες; Ποιος ο ρόλος της ψυχολογίας, της ψυχανάλυσης αλλά και της βιολογίας πάνω στην ομοφυλοφιλία; Το αρχαίο ελληνο-αθηναϊκό-πλατωνικό πνεύμα έχει να μας διδάξει τίποτα ουσιαστικό ως προς τον τρόπο που οι σύγχρονοι πολιτισμένοι άνθρωποι και λαοί οφείλουν να σκέπτονται ή να αντιλαμβάνονται την ομοφυλόφιλη σχέση;