1969 μ.Χ. μετά χούντας και Χριστόδουλου
Οι αλησμόνητες εμπειρίες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κ. κ. Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη
1η ΜΑΡΤΙΟΥ 1969: Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος σε πανηγυρική τελετή στη Μητρόπολη παραδίδει στον εκλεκτό του, αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, έναν κόκκινο δερμάτινο τόμο. Πρόκειται για το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, το νόμο 126/69, ο οποίος επισημοποιεί τον απόλυτο έλεγχο της Εκκλησίας από το κράτος.
Η χουντοποίηση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας έχει ολοκληρωθεί. Οι σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ιδιαίτερα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, το οποίο καταδικάζει τα βασανιστήρια και τα άλλα ανδραγαθήματα της χούντας, είναι στο χειρότερο σημείο τους. Η Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών έχει επιβληθεί πλήρως.
Διάβαζα τα μαθήματά μου!
Ο ανερχόμενος, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης κατέχει την αξιοζήλευτη θέση του αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου. Είναι στα μέσα και στα έξω. Ποζάρει μόνος του, πίσω από τον «αντιβασιλέα» Γ. Ζωιτάκη και μεταξύ της «πολιτικής» (Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος κ.λπ.) και στρατιωτικής (Αγγελής, κ.λπ.) ηγεσίας του τόπου. Σε λίγο θα ακούσει, συγκινημένος μάλλον, την ιστορική ελληνοχριστιανική ομιλία του δικτάτορα, που θα επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά τους άρρηκτους δεσμούς Εκκλησίας-κράτους για το καλό του γένους και της «εθνικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου».
«Είναι ιστορική αλήθεια -έλεγε εκείνη τη μέρα ο Παπαδόπουλος- ότι η εκκλησία δια την Ελλάδα, δια το ελληνικόν έθνος, απετέλεσε την κοιτίδα της ευγνωμοσύνης του και αποτελεί την κοιτίδα των ελπίδων του (…) Σήμερον, περισσότερον από κάθε άλλην περίοδον της ζωής μας, έχομεν ανάγκην της βακτηρίας, την οποία απετέλεσε η Εκκλησία δι’ ημάς ως λαόν. Το άγχος της καθημερινής ζωής διασπά την προσωπικότητα και δημιουργεί ψυχοπαθείς πελάτας δια τα νοσηλευτικά ιδρύματα. Η τοιαύτη κατάστασις μόνον με πλήρωσιν της ψυχής δια των απαιτουμένων ηθικών αξιών και ιδανικών είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί. Σήμερον, κλυδωνιζόμεθα όλοι ως άτομα υπό την ροπήν των ανέμων του πλήθους των γνώσεων λόγω της προόδου των επιστημών. Ο άνθρωπος γνωρίζει πολλά και ίσως αυτό αποτελεί κίνδυνον δια την ψυχική του ισορροπίαν».
Την επόμενη μέρα (2/3/1969), Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο νεαρός αρχιγραμματέας θα ακούσει τον προϊστάμενό του, αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο -κατά τη διάρκεια προγεύματος που παρέθεσε ο «αντιβασιλεύς» προς τιμήν της ιεραρχίας- να ευχαριστεί την «εθνικήν κυβέρνησιν»: «Συγκινούμεθα ιδιαιτέρως, διότι εφέτος ο πανηγυρισμός της Ορθοδοξίας συμπίπτει μετά μιας ειρηνικής κατακτήσεως της Εκκλησίας, εν τη χώρα μας, η οποία οφείλεται εις την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου. Εννοώ την δια του νέου Καταστατικού Χάρτου αποδέσμευσιν της Εκκλησίας από των περισσοτέρων εμποδίων, τα οποία ετίθεντο εις την δράσιν της υπό των πολιτειακών περιορισμών και την παροχήν εις αυτήν της δυνατότητος, όπως χρησιμοποιήση όλας αυτής τας δυνάμεις εις το σωτήριον έργον της».
Με αυτά γαλουχήθηκε ο κ. Παρασκευαΐδης, αγωνιζόμενος πάντοτε για το καλό του γένους και τον πρωτεύοντα ρόλο της Ιεραρχίας στα πράγματα. Τα ίδια πιστεύει και σήμερα, καταδικάζοντας τους «φωταδιστές», που απειλούν τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη», που μειώνουν το ειδικό βάρος του στη διεύθυνση της χώρας. Νοσταλγεί, καθώς φαίνεται, εκείνες τις εποχές που οι κυβερνώντες «τιμούσαν» την Εκκλησία και δεν παρέλειπαν να αναφέρονται -όπως έκανε ο Παπαδόπουλος σε κάθε ευκαιρία- στον «μεγάλο Θεό της Ελλάδος» που «βοηθά πάντας Υμάς (δηλαδή τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, την οποία είχαν προηγουμένως διορίσει) εις την τόσον δύσκολον και υψηλήν αποστολήν σας».
(Ελευθεροτυπία, 8/7/2000)
http://www.iospress.gr/extra/fotochrist.htm
Υ./Γ. Εκείνη τη σκοτεινή περίοδο μόνο η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ορυόταν με πρωταγωνιστή τον Νικόλα Ψαρουδάκη γράφοντας άρθρα όπως ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΡΤΙΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ κε ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ; για τα οποία σφραγίστηκαν τα γραφεία της στην κουτσουρεμένη εφημερίδα εφημερίδα του ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ όταν αφαιρέθηκε ο μισός τίτλος το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Φυσικά την πλήρωσε και ο ίδιος με εξορία στη Γυάρο επί Ιωαννίδη και από τον μεταχουντικό Καραμανλή τον αμερικανόφερτο αρχιμασόνο όταν δημοσίευσε το Άρθρο ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑ κύριοι ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΕΣ! Ο αρχιεπίσκοπος τότε έδινε εξετάσεις σαν φοιτητής της θεολογίας και είχε μεσάνυχτα για τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες δημοκρατών πολιτών σαν τον Μανδηλαρά εκ μέρους της χούντας των ΣΙΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ! Όταν μετέπειτα σαν αρχιεπίσκοπος ρωτήθηκε για το τι έκανε στην περίοδο της επταετίας δήλωσε ότι δεν είχε ιδέα για την χούντα , εκείνη την περίοδο διάβαζε .
Μια λιγότερο γνωστή ιστορία του φιλολαϊκού θρησκευτικού ηγέτη , ήταν η συνεργασία του με τον κ. Παναγιώτη Δρακόπουλο , έναν σκληροπυρηνικο νεοφιλελευθερο επιχειρηματία – γνωστό φοροφυγά της εποχής (Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του τότε υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου, η Ζηνοβία Δρακοπούλου (που υπέγραφε ως εκδότης της “Εποπτείας”) “απέκρυψε πωλήσεις συνολικού ύψους 553.413.000 δρχ και δεν απέδωσε ΦΠΑ 60.705.000 δρχ”.
Το ζεύγος Δρακόπουλου κατέφυγε για τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ, από όπου επέστρεψε το 1998). Η επιστροφή τους συνέπεσε με την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου. Μάλιστα ο Δρακόπουλος ανέλαβε με τις “ευλογίες” του πατριάρχη την δημιουργία του site της Εκκλησίας και όχι μόνο την δημιουργία άλλα είχε και την δυνατότητα να απαντάει ενυπόγραφα σε ερωτήσεις ιδεολογικού- πνευματικού περιεχομένου που γίνονταν στο site.
Επίσης, για να καταλάβουμε τον άνθρωπο του Χριστόδουλου ενδιαφέρον έχει ένα άρθρο από την “Εποπτεία” το έντυπο που έκδιδε ο Δρακόπουλος όπου είχε συντάξει ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα, με τίτλο “ΦΑΚΕΛΟΣ: Πώς θα ανοίξετε λογαριασμό σε Ελβετική Τράπεζα” και υποκεφάλαια “Πότε αίρεται το απόρρητο”, “Πότε έχετε καλό σέρβις”, κ.λπ. (“Εποπτεία Newsletter”, Ιούνιος 1991, τ. 10). Προφανώς απευθυνόταν σε “ευφυείς” και “ώριμους” αναγνώστες. (πηγή iospress).
Όποτε, δεν πρέπει να αποτελεί και μεγάλη έκπληξη αυτή η δήλωση του αρχιεπισκόπου από τον άμβωνα της Αγίας Ειρήνης στο Γαλάτσι, στις 29 Οκτωβρίου 2000. Με τα παρακάτω αποδεικνύεται πόσο μακριά από τις αρχές του Κοινωνικού Χριστιανισμού βρισκόταν ο μακαρίτης. Άσχετος περί την οικονομία και τα σχετικά με την κοινοκτημοσύνη, το κοινό ταμείο και την κοινοκτησία-κοινοχρησία που διδάσκει ο Χριστιανισμός από την εποχή των πρώτων διωκόμενων χριστιανών. Ήδη από τις πράξεις των Αποστόλων στο 4ο κεφάλαιο. “Ώστε κανείς ενδεής μεταξύ των αδελφών να μην υπάρχει”. Αντίθετα στην Καινή Διαθήκη, είπε:
“Όσο συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και όσο αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας, τόσο θα κυριαρχεί η αξιοκρατία” Και πρόσθετε ότι στον ιδιωτικό τομέα “δεν περνούν τα μέσα, οι γνωριμίες, αλλά η αξιοσύνη και η ικανότητα”
Εν ονόματι της αγάπης αγαπάμε όλα τα καλά παιδιά που διέλυσαν, ρήμαξαν και εξακολουθούν να καταστρέφουν ό,τι χριστιανικό και ελληνικό υπάρχει ακόμη…
https://luben.tv/politix/72426 ανάρτηση άρθρου 3 Φλεβάρη του 2016 με τον τίτλο:Γιατί ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δε θα μπορούσε να είναι ηγέτης ούτε σε περίπτερο. Πιο μεγάλη κακία δεν υπάρχει από αυτόν τον τίτλο και για να αποδείξουμε την αντινομία και την αντιφατικότητα των ανθρώπων σας δίδιδουμε το παρακάτω βίντεο όπου ο αρχιμανδρίτης Επιφάνειος Οικονόμου από το Βόλο που γνώριζε τον Χριστόδουλο από πολύ κοντά, λέγει στους δημοσιογράφους τα πιο κάτω σημαντικά:
http://https://www.youtube.com/watch?time_continue=28&v=RVBUrhzonTk
Ω αντιφατικότης της αντιφατικότητας! Τον βρίζουνε και μετά θάνατον τον εξυμνούν!
Ο τελευταίος Έλληνας ηγέτης
Πρόσφατα Σχόλια