Υποκριτά βγάλε το δοκάρι από το μάτι σου!

Η κυβέρνηση Σαμαρά μας έχει τρελάνει με τις ριζοσπαστικότερες των ενεργειών, για να σώσει τη χώρα και να την κάνει ευνομούμενη και υγιή στα δημοσιονομικά της και την οικονομία. Πρώτα δυσφήμισαν όλο το Δημόσιο πως παρέχει στέγη σε χιλιάδες επίορκους και διεφθαρμένους υπαλλήλους που έπρεπε όλοι να απολυθούν πάραυτα. Που τους είδατε; Ζήτημα να ξεπερνούν τους 100 με 150 σε όλες τις υπηρεσίες.

Στη συνέχεια, επειδή οι επίορκοι ήσαν ελάχιστοι δε διστάζει, για το καλό μας, να πετάξει με τη μέθοδο του αιφνιδίου θανάτου 2565 υπαλλήλους της ΕΡΤ στο δρόμο, 5000 υπαλλήλους του Δήμου επίσης στο δρόμο, 12.500 υπαλλήλους εν γένει στο δρόμο μέσα στο 2014 και να φέρει με τη μέθοδο των κατατάξεων, της διαθεσιμότητας που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από απολύσεις, 150.000 υπαλλήλους του δημοσίου μέχρι και το τέλος του 2015. Χώρια εκείνους που θα συνταξιοδοτηθούν στην προσπάθειά τους ό,τι περισώσουν από τις ολοένα μειούμενες συντάξεις.

Έτσι στα επόμενα δύο χρόνια 200.000 με 400.000 υπάλληλοι του Δημοσίου θα προστεθούν στο ενάμιση εκατομμύριο απολυμένων του ιδιωτικού τομέα συν άλλο ένα με ενάμιση εκατομμύριο νέων που δεν πρόκειται να βρουν δουλειά παρ’ όλα τα 2 και 3 και 5 πτυχία τους και των μεταναστών επιστημόνων που τους μόρφωσε η πατρίδα για να προσφέρουν τις γνώσεις και τις υπηρεσίες τους σε άλλα κράτη με όρους σκλάβων προς αφεντικά. Όλα αυτά εν ονόματι της κάθαρσης και τις ανασυγκρότησης του Δημοσίου.

Το επόμενο βήμα είναι ένας μόνιμος, δίκαιος νόμος φορολόγησης των πολιτών και των νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου. Μην τον είδατε; Κάθε μήνα κατατίθενται καινούργια νομοσχέδια στη Βουλή. Λογιστές, φοροτεχνικοί και πολίτες έχουν χάσει τον μπούσουλα, οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι διαδέχονται η μία την άλλη και φτάσαμε στον Ιούλιο και ακόμη περιμέναμε να αποφασιστεί από τα κυβερνητικά επιτελεία πως θα φορολογηθούμε. Σε τέτοιο φορολογικό χάος ποια υγιής εταιρεία, ποιος σοβαρός επενδυτής θα πλησιάσει την Ελλάδα;

Το φιάσκο της δικομματικής κυβέρνησης των σωτήρων της Ελλάδας αποδεικνύει την τρικυμία εν κρανίω των εθνοπροδοτών που μας κυβερνούν. Την μια ημέρα χαιρετούρες, τεμενάδες και βράβευση του προέδρου της COSCO (China Ocean Shipping Company) Γουέη Τζιαφού με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των γερμανών μαριονεττών και τη μεθεπομένη ξήλωμα του Τζιαφού που κόμπαζε πως «η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που θα ξεπεράσει την κρίση» σαν υπεύθυνου για τις ζημίες που παρουσίαζε η COSCO την τελευταία διετία. Προφανώς γιατί ήρθε στην Ελλάδα, τη μοιραία χώρα, να κάνει επενδύσεις…

Θα έπρεπε οι χρεοκοπημένοι Σαμαράς και Βενιζέλος να προσέχουν ανάμεσα στις φανφάρες, τις κορδέλες των εγκαινίων και τους μεγαλόπνοους λόγους(!) να προσέχουν ποιους βραβεύουν όχι να δίνουν τα «άγια τοις κυσί!». Αλλά ας αφήσουμε τα όνειρα περί ανάπτυξης και success story της οικονομίας μας και ας πάμε στην κάθαρση που επιτελείται στον τομέα της δικαιοσύνης με τα νομοσχέδια που κατατίθενται από την κυβέρνηση «λαϊκής σωτηρίας» στη Βουλή προς ψήφιση. Εδώ βασιλεύει η αυθαιρεσία της αυθαιρεσίας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει επιδοθεί σε ένα όργιο νομοθετικής παρανομίας προκειμένου να αθωώσει εκ των προτέρων όσους ενέχονται για την εφαρμογή των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Φροντίζουν να αθωώσουν εκ των προτέρων τους εαυτούς τους, τους νομικούς συμβούλους τους, και τους ευνοούμενούς τους, γιατί ξέρουν τι τους περιμένει αν αλλάξουν τα πολιτικά πράγματα. Ξέρουν τι τους περιμένει όταν ο λαός αναλάβει πραγματικά και όχι εικονικά, όπως συμβαίνει τώρα, με τους δοσίλογους που μας κυβερνούν με νόθους εκλογικούς νόμους που υποκλέπτουν την ψήφο του ελληνικού λαού, στα πλαίσια μια συγκεντρωτικής οικονομικής ολιγαρχίας που μας έχει υποτάξει «δημοκρατικά!»

Ο αναγνώστης ας δώσει προσοχή στα πιο κάτω: Πέρυσι με το νόμο 4046/2012 η κυβέρνηση της διαφάνειας πέρασε την απαλλαγή από κάθε ευθύνη του κου Προβόπουλου και των στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδας για την απόφασή τους να εντάξουν στο κούρεμα (haircut) τις καταθέσεις των ασφαλιστικών ταμείων.

Φέτος μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2013 δεν πιάνονται τα ξεφτέρια της κυβερνητικής ασυδοσίας. Όπως γνωρίζουμε από το νόμο περί ευθύνης υπουργών του κου Ευάγγελου, οι υπουργοί απαλλάσσονται ποινικά.

Στις 28 Φλεβάρη του 2013 στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 52 τεύχος πρώτο, δημοσιεύεται ο νόμος 4129 (Κύρωση του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο) διαβάζουμε άρθρο 68 παράγραφος 1η: «Κάθε δημόσιος υπάλληλος… ευθύνεται για κάθε θετική ζημία που επήλθε στο δημόσιο από δόλο ή αμέλεια». Στην 3η παράγραφο διαβάζουμε: «Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων δεν εφαρμόζονται στους υπουργούς όσον αφορά την εν γένει άσκηση των καθηκόντων τους».

Ουαί γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές! Δεν ευθύνεστε εσείς οι υπουργοί που λαμβάνετε τις αποφάσεις και φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που καλούνται να εκτελέσουν τις αποφάσεις σας! Αν ζημιώσουν το Δημόσιο αυτοί θα είναι επίορκοι και θα απολυθούν! Εσείς θα συνεχίσετε ξεδιάντροπα το πανάθλιο έργο σας!

Στις 19 Μάρτη του 2013 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ, αρ. φύλλου 53, τεύχος πρώτο, ο νόμος 4138 με θέμα (Επείγουσες ρυθμίσεις του Υπουργείου περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής και άλλες διατάξεις). Εκεί στο άρθρο 12 κρύβεται όλο το μυστικό: «οι διοικήσεις των εταιρειών (που προορίζονται για αποκρατικοποίηση) υποχρεούνται να παρέχουν είτε στο ΤΑΙΠΕΔ… είτε καθ’ υπόδειξή του, σε εγκεκριμένα από αυτό ρητώς κατονομαζόμενα πρόσωπα, τα οποία ενεργούν ως εκπρόσωποι προεπιλεγέντων υποψηφίων επενδυτών τις πληροφορίες, υπό τον όρο ότι τα πρόσωπα αυτά θα δεσμεύονται από σύμβαση εμπιστευτικότητας».

Οποιοσδήποτε λοιπόν κερδοσκόπος επενδυτής, αρχιλήσταρχος, απατεώνας, με επιφάνεια και χρήμα που απέκτησε πως αλλιώς(;) από κάθε άλλο παρά ηθικές δοσοληψίες με ανθρώπους του σιναφιού του. Επίσης θα έχει το δικαίωμα πρόσβασης σε εμπιστευτικές πληροφορίες και φυσικά το δικαίωμα της διαχείρισης των πληροφοριών. Ο αμόλυντος ιδιώτης, όσο και οι άσπιλοι, κι αμόλυντοι της κυβέρνησης.

Και λίγο παρακάτω «οι κοινοποιούσες (προς αποκρατικοποίηση) εταιρείες, το ΤΑΙΠΕΔ καθώς και τα μέλη των διοικήσεων αυτών και του ΤΑΙΠΕΔ δεν υπέχουν ευθύνη για τη γνωστοποίηση των πληροφοριών». Δηλαδή, μπάστε σκύλοι αλέστε στα εσωτερικά των εταιρειών του Δημοσίου που πάνε για πώληση σε όποιον διαθέτει το χρήμα, είτε Γερμανός, είναι είτε Τούρκος, είτε προδότης Έλληνας, και το πώς αυτός σαν υποψήφιος επενδυτής θα χρησιμοποιήσει τις εμπιστευτικές πληροφορίες για να διαλύσει ή να πουλήσει την πατρίδα και την περιουσία του ελληνικού λαού, κι αλεστικά μη δώστε.

Κανείς δεν φέρνει ευθύνη αν γίνει ένα μεγάλο λάθος, μια προδοτική ενέργεια, ένα σαμποτάζ σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου που σχετίζεται με την προς πώληση…

Στις 5 Απριλίου 2013, στο Φεκ αρ. 81 τεύχος πρώτο, δημοσιεύτηκε ο νόμος 4141 με θέμα (επενδυτικά εργαλεία ανάπτυξης, παροχή πιστώσεων και άλλες διατάξεις). Με τη μέθοδο των καταδύσεων γιατί είναι πολύ καλά κρυμμένα τα ύποπτα άρθρα βρίσκουμε στο άρθρο 31 παράγραφος 4α τα κάτωθι: «Αναστέλλεται η ποινική δίωξη των προσώπων στα οποία είχε, έχει ή πρόκειται να ανατεθεί η νόμιμη εκπροσώπηση των εταιρειών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για οφειλές των εταιρειών προς το δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικούς οργανισμούς και ΟΤΑ α και β βαθμού». Η αναστολή της ποινικής δίωξης διαρκεί μέχρι την αποκρατικοποίηση της εταιρείας ή την εκκαθάρισή της.

Με λίγα λόγια αν ο εκπρόσωπος της εταιρείας που του ανατέθηκε να πουληθεί, ευρίσκεται υπό ποινική δίωξη για αξιόποινες πράξεις, η ποινική του ευθύνη αναστέλλεται. Αν για παράδειγμα ο διοικητής μιας προς πώληση εταιρείας χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία εκατομμύρια που δεν έχει πληρώσει για τους εργαζόμενους σε αυτή, δεν διώκεται. Αν έχει φάει τις εισφορές και βρίσκεται υπό κατηγορία το ίδιο. Είναι αθώος ως αι περιστεραί!

Στις 18 Απριλίου 2013 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νόμος 4146/2013 με θέμα: (διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις και άλλες διατάξεις). Σκάνδαλο αποτελεί το άρθρο 78 που αθωώνει τους τραπεζίτες που δίνουν εκατομμύρια στα κατεστημένα κόμματα. Εκεί αναφέρεται: «δεν συνιστά απιστία για τον Πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και τα στελέχη των Τραπεζών η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του ευρύτερου δημοσίου τομέα». Εδώ εννοούνται με εύσχημο τρόπο, ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς κάτω από την τόσο εκλεπτυσμένη διατύπωση, τα κόμματα.

Οδηγοί τυφλοί, οι διϋλίζοντες τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνοντες. Την Τετάρτη 26 Ιουνίου κατατέθηκε στο κοινοβούλιο, στο στάβλο όπου ενδιατρίβουν κατά προσφιλή έκφραση του συναδέλφου Κλεάνθη Γρίβα τα ανθρώπινα προβατοειδή που υποδύονται τους «πολιτικούς» υπό την καθοδήγηση ενός ανθρωποβοσκού «του Σαμαρά», προς ψήφιση νομοσχέδιο με θέμα «Ενσωμάτωση της οδηγίας 2011/16/ΕΕ ρύθμιση θεμάτων της ΕΛΤΕ, Αναμόρφωση οργανισμού του ΝΣΚ και άλλες διατάξεις» το οποίο και ψηφίστηκε.

Το άρθρο 56 είναι το επίμαχο και ηθικά διαβλητό. Ιδού τι αναφέρει: «οι διατάξεις του δευτέρου και τρίτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του νόμου 3094/2003 εφαρμόζονται και για τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κατά την εκτέλεση των πάσης φύσεως καθηκόντων τους». Τι λέει η διάταξη που από την ώρα που ψηφίστηκε ισχύει και για τα μέλη του ΝΣΚ.<strong> «Ο συνήγορος του Πολίτη και οι Βοηθοί Συνήγοροι δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή πράξη που διενήργησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δίωξη επιτρέπεται κατόπιν εγκλήσεως μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση, εξύβριση ή παραβίαση του απορρήτου».</strong>

Άρα και οι Νομικοί Σύμβουλοι του Κράτους έχουν το απόλυτο ακαταδίωκτο για όσα Συμβουλεύουν τους Υπουργούς της Κυβέρνησης. Αρκεί να καταλάβουμε ότι πίσω από κάθε σημαντική απόφαση κρύβεται ένας νομικός Σύμβουλος γνωμοδότης. Έτσι πέρασαν τα μνημόνια, και αμέτρητες αντισυνταγματικές διατάξεις, νόμοι, και χαράτσια.

Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως με τέτοιους νόμους νομοθετημένους από ανόμους δεν είναι δυνατό η Ελλάδα να δει Θεού πρόσωπο; «μήτι συλλέγουσι από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7, 16). Αν δεν μετανοήσει ομαδικά κι ενωτικά ο λαός, δεν πρόκειται ούτε κάθαρση να γίνει ούτε η ηθική τάξη και η δικαιοσύνη να επικρατήσει.

Τέτοια κοινοβουλευτικά εκτρώματα, κατά τον συνάδελφο ψυχίατρο Κλεάνθη Γρίβα που δεν χαϊδεύει αυτιά, «με τέτοιους ηγέτες ανθρωποβοσκούς είναι καταδικασμένα να παράγουν μόνο περιττώματα και να ερίζουν για τις μικροδιαφορές των οσμών τους, εγκλωβισμένα σ’ ένα αυτοαναπαραγόμενο φαύλο κύκλο».

«Μωραίνει ο Θεός ους βούλεται απωλέσαι…»

Το μήνυμα που δε θέλουμε να λάβουμε ούτε να εφαρμόσουμε

Σας αποστέλλω και αυτό το άρθρο που με βρίσκει σύμφωνο σε πολλά καθώς μιλάει για έναν άλλο Χριστιανισμό εντελώς διαφορετικό από αυτόν που μας έχουν δώσει η εκκλησιαστική ηγεσία και η πλειοψηφία των ιερέων να πιστεύουμε.


ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ

ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο Χριστός είναι το πιο προκλητικό πρόσωπο της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν δίχασε απλώς την ιστορία σε προ και μετά από Αυτόν εποχή, δίχασε και τους ανθρώπους σε υπέρ και κατά Αυτού. Στο πρώτο δεν αναφέρθηκε ποτέ, το δεύτερο όμως το προανήγγειλε σε ομιλίες του. Από την ίδρυση επί γης της Εκκλησίας του οι άνθρωποι διχάστηκαν. Άλλοι έσπευσαν να αποδεχθούν το ευαγγελικό μήνυμα και άλλοι το πολέμησαν με φανατισμό.

 

Και ήσαν μέλη ακόμη και της ίδιας οικογένειας που αντιπαρατάχθηκαν. Και στο τέλος θριάμβευσαν εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους. Μοναδικό και ανεπανάληπτο συμβάν στην ανθρώπινη ιστορία να εξέλθουν νικητές οι θυσιαζόμενοι! Γραμμένη από μικρόψυχους των τελευταίων αιώνων η ιστορία τηρεί σιωπή γύρω από τη μαρτυρία και το μαρτύριο των χριστιανών των τριών πρώτων αιώνων, ενώ γίνεται λαλίστατη με το να προβάλλει όλες τις αθλιότητες, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις  των «χριστιανών» κατοπινών αιώνων που δίνουν άλλοθι στους εχθρούς του Χριστού.

Ο Χριστός, Μεσσία στα εβραϊκά, δικάστηκε πολλές φορές και ξανασταυρώθηκε από εχθρούς και «φίλους»! Μία από τις προσφιλείς κατηγορίες των εχθρών του ήταν ότι κήρυξε την υπέρτερη ουτοπία στο διάβα της ιστορίας. Ο όρος μεσσιανισμός έχει ταυτιστεί με την προβολή ουτοπικών θέσεων, οι οποίες παραπλανούν τους λαούς και τους καθιστούν έρμαια δημαγωγών και λαοπλάνων. Βέβαια πλάνος είχε χαρακτηριστεί και ο Χριστός από τους άρχοντες των Ιουδαίων, όταν εκείνοι ζήτησαν από τον Πιλάτο να ασφαλίσει το μνημείο του. Από τους σύγχρονους αρνητές πλάνος χαρακτηρίζεται επειδή πρόσφερε στους ανθρώπους την ελπίδα. Ποιάν ελπίδα; Σε μια ζωή χωρίς τέλος μετά τον βιολογικό θάνατο του προσώπου. Εκείνο που λησμονούν οι επικριτές του είναι κάποιες προϋποθέσεις που ο Χριστός έθεσε για τους κληρονόμους της ζωής. Τους ζήτησε να άρουν τον σταυρό τους και να τον ακολουθήσουν. Να τον ακολουθήσουν πού; Στον Γολγοθά, εκεί που πρώτος αυτός σταυρώθηκε αφήνοντας σ” εμάς αιώνιο πρότυπο συνέπειας λόγων και έργων. Ο Χριστός δεν υπήρξε δημαγωγός, όπως πλείστοι από τους διώκτες και οπαδούς του διαχρονικά. Δεν είχε καν ανάγκη από τις εκδηλώσεις λατρείας και καταστροφικής υστερίας των οπαδών του. Ήλθε να αναζητήσει και σώσει το απολωλώς, το φτωχό, τον απελπισμένο, τον ουτιδανό πληβείο, τον μετανάστη, μετανάστης στην Αίγυπτο κι αυτός. Αν τον συναντούσε στο δρόμο της η Χρυσή Αυγή σήμερα, μπορεί και να τον έστελνε στα αζήτητα. Σπλαχνιζόταν τον λαό, που τον έβλεπε ως πρόβατα χωρίς ποιμένα, προδομένο από τους επίγειους άρχοντες, ληστευμένο από τους άπληστους άρχοντες κι εμπόρους  και παραπαίοντα από το βάρος της αμαρτίας (λάθος συμπεριφορά). Ο Χριστός δεν υπήρξε ιδεαλιστής που εμπορευόταν τους ωραίους λόγους και τους θαυμάσιους ορισμούς. Δεν μας είπε τί είναι ελευθερία, δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη και όμως αυτοί που τον ακολούθησαν βίωσαν όλα αυτά στο βαθμό που στάθηκαν ικανοί μέσα από την άσκηση να προσεγγίσουν το θέλημά του.

Ποιο είναι το μάθημα πρώτον; Η ταπείνωση. Αλλά αυτό είναι το πλέον ανυπόφορο μάθημα για έναρξη διδασκαλίας, καθώς δεν υπάρχει δυσκολότερο. Να επαναλάβουμε το του Χριστού; Να γεννηθούμε σε βρωμερό γεμάτο κοπριά στάβλο συντροφιά με άλογα ζώα; Να αισθανθούμε ικανοποίηση εκ του ότι χαίρονται μαζί μας οι αγράμματοι βοσκοί, οι καταφρονεμένοι του κόσμου; Βέβαια υπάρχουν και οι μάγοι, αλλά πόσοι είναι αυτοί στο σύνολο των «σοφών» της γης; Και ποια η αξία του να προσφέρουν τα δώρα τους σ” ένα άγνωστο βρέφος στη φάτνη αντί να συνδειπνούν και να καλοπερνάνε με τους ισχυρούς άρχοντες του κόσμου τούτου; Το περί ταπεινώσεως είναι το πλέον απωθητικό κήρυγμα. Οι διαχρονικά υπερήφανοι και αλαζόνες θεωρούν ότι βρήκαν θαυμάσιο επιχείρημα, για να το αντικρούσουν: Αρμόζει η ταπείνωση σε ανθρώπους δειλούς και δουλοπρεπείς, σε όλους, όσοι αδυνατούν να παλέψουν σ” αυτή τη ζωή για τα δικαιώματά τους, για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Αλλά ποιοι πάλεψαν περισσότερο από τους μαθητές του Χριστού; Ποιοι έδειξαν υπέρτερη καρτερία στα «εμπνευσμένα» μαρτύρια των διωκτών της πίστεως από τον 1ο  ως τον 20ο  αιώνα μετά Χριστόν; Ποιοι κατάφεραν να απελευθερωθούν από τα πάθη, τη φιληδονία, τη συγκέντρωση πλούτου, την επιδίωξη της δύναμης και της πολιτικής  εξουσίας που κρατούν τον άνθρωπο υποταγμένο και τον οδηγούν σε πλείστες όσες ατιμίες; Ποιοι περιφρόνησαν πλούτο, τιμές και αξιώματα; Εκείνοι που σήκωσαν τον σταυρό τους και ακολούθησαν τον Σωτήρα Χριστό. Δεν άρπαξαν, αλλά έχοντας μοίρασαν. Δεν έσκυψαν μπροστά στον εγκόσμιο άρχοντα, ώστε να δεχθούν αξιώματα, αλλά έφυγαν μπροστά από τη δόξα, όπως ο Δάσκαλός τους από τα πλήθη, που ήθελαν να τον ανακηρύξουν βασιλιά! Δεν φοβήθηκαν απειλές για δημεύσεις, τιμωρίες, διωγμούς, σφαγή, θάνατο. Και δεν ήσαν όλοι αυτοί ανεπαρκείς διανοητικά και με πεσμένο το φρόνημα. Ήσαν προκλητικοί και εξακολουθούν οι άγιοι να προκαλούν. Προκαλούν όλους τους μικρόψυχους πολεμίους του Σωτήρα. Αυτούς, που δουλωμένοι σε πάθη ατιμίας αυτοπροβάλλονται ως ελεύθερα πνεύματα. Αυτούς που καταγγέλλουν τον Χριστό για μεσσιανισμό, ενώ έχουν γεμίσει τον πλανήτη με ουτοπίες «επιστημονικές» και κοινωνικοπολιτικές. Αυτούς που στο όνομα του ορθολογισμού απαγορεύουν τους ανθρώπους να ελπίζουν στον Θεό. Αυτούς που έχουν οδηγήσει τον κόσμο στο όνομα της επιστήμης και του πολιτικά ορθού σε έσχατη βιολογική εξαθλίωση και πνευματική διαφθορά, τον πλανήτη στη βαριά, χωρίς επιστροφή μόλυνση, την παγκόσμια οικονομία σε αδιέξοδο, τους ανθρώπους θύματα των αριθμών για το κέρδος μιας κεφαλαιοκρατικής Ελίτ.

Ασφαλώς και δεν θα «κατάφερναν» όλα αυτά, αν δεν είχαν συμμάχους στο έργο της αποδόμησης εμάς που καυχόμαστε ότι είμαστε χριστιανοί, εμάς που καυχόμαστε ότι λάβαμε το μήνυμα που μας απηύθυνε ο Χριστός, το οποίο «δήθεν» αναγνώσαμε και κατανοήσαμε! Στην πραγματικότητα αντιγράφουμε τους άρχοντες των Ιουδαίων. Βρωμάμε συμβιβασμό όπως εκείνοι! Θέλουμε τον Χριστό εγκόσμιο άρχοντα. Τον θέλουμε να μας προστατεύει, λες και είναι υποχρεωμένος, από τις κακοτοπιές του βίου, αφού εμείς τον αποδεχόμαστε. Τον θέλουμε να μας χαρίζει υγεία και οικονομική προκοπή, να μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο και απειλή κατά της ζωής μας. Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους! Αντιγράφοντας τον Φαρισαίο της παραβολής απαιτούμε να μας αναγνωριστεί το έργο πίστεως. Εμείς καταντούμε να θέλουμε ο Θεός, να αισθάνεται καλά και σώνει, υποχρεωμένος από τη στάση μας. Και όλα αυτά ενώ αναλώνουμε τον βίο μας αναζητώντας παρακάμψεις, ώστε να μην φθάσουμε στον Γολγοθά! Η θυσία μας φαίνεται κομμάτι βαριά. Θέλουμε έναν χριστιανισμό λάιτ (light), τον οποίο ανακάλυψαν, όπως και όλα τα «καλά» πράγματα οι δυτικοί καταναλωτικοί, εμποροκράτες εταίροι μας, οι αμετανόητοι βάρβαροι της Δύσης, Αμερικής και Ευρώπης πριν από μας. Καλός ο Χριστός για τον ιεροεξεταστή, όμως η παραίτηση του από τη χρήση της υπερκόσμιας ισχύος με το ανεπανάληπτο «ει τις θέλει» υπήρξε ανοησία για εκείνον, που έδινε την εντολή για το άναμμα της πυράς σε όποιον διαφωνούσε μαζί του. Καλό το μη «θησαυρίζετε επί της γης», αλλά το να διαθέτει η Εκκλησία τράπεζα καλύτερο. Καλό το «μη πεποίθατε (υπακούετε) επ” άρχοντας», αλλά η συμπόρευση της επουράνιας εξουσίας με την επίγεια επιλύει πολλά προβλήματα βιοτικής καλοπέρασης αλλά και «πνευματικής» φύσεως. Άλλωστε έτσι τη θέλει την Εκκλησία ο κρατικός άρχων της αδικίας: Φιλανθρωπική οργάνωση προς ανακούφιση των υφισταμένων τις συνέπειες της αδικίας του. Να οργανώνει συσσίτια φιλανθρωπίας αντί να κηρύττει με τόλμη «πούλησε τα υπάρχοντά σου άρχοντα και μοίρασε το αντίτιμό τους στους φτωχούς και ακολούθησέ με γυμνός και ξυπόλυτος». Έτσι τη θέλει και ο μεγάλος εχθρός της ο διάβολος για τον οποίο, παρά την εμπειρία της απαρχής του κόσμου ύπαρξής του, σκωπτικά υποκρινόμαστε ότι είναι ανύπαρκτο πρόσωπο, δημιούργημα φοβισμένων και μικρονόων συνειδήσεων.  Να λησμονήσουμε ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο «αμαρτωλούς σώσαι» (από το αμαρτάνω, ξαστοχώ, αποτυγχάνω στο στόχο μου). Η Εκκλησία και τα μέλη της δεν έχουν καλύτερο τρόπο να προσεγγίσουν τον αμαρτωλό από την ολοκληρωτική ρήξη με τον κόσμο της αδικίας, ο οποίος «όλος εν τω πονηρώ κείται», και την άρση του σταυρού του θυσιαστικού βίου του προσώπου για το καλό της παγκόσμιας κοινότητας.

 

                                                                        «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 24-12-2012

Η θεραπεία της κατάθλιψης βελτιώνει τη θνητότητα ατόμων που πάσχουν από κατάθλιψη

Free Me | by h.koppdelaney

Από διάφορες μελέτες η κατάθλιψη έχει συνδυαστεί με αυξημένη θνητότητα (πιθανότητα θανάτου) από διάφορες αιτίες. Δεν έχει μελετηθεί όμως επαρκώς το κατά πόσο η αποτελεσματική θεραπεία της κατάθλιψης μπορεί να μειώσει αυτό τον κίνδυνο. Στη μελέτη αυτή όπου συμμετείχαν ηλικιωμένοι ασθενείς με κατάθλιψη από 20 κέντρα υγείας των ΗΠΑ, βρέθηκε ότι η θεραπεία της κατάθλιψης, μείωσε τον κίνδυνο θανάτου από διάφορες αιτίες περίπου 50% σε σχέση με την ομάδα των ανθρώπων που δεν υπεβλήθη σε αντικαταθλιπτική θεραπεία. Η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο επηρεάστηκε λιγότερο από την αντικαταθλιπτική θεραπεία σε σχέση με την πιθανότητα θανάτου από άλλες αιτίες.

Γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία σε παιδιά με μείζον Καταθλιπτικό επεισόδιο

Γνωστική-Συμπεριφορικού τύπου Ψυχοθεραπεία

Στόχος της μελέτης αυτής ήταν να υπολογίσει το επιπλέον όφελος που μπορεί να έχει η γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία σε παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη και ήδη λαμβάνουν θεραπεία με νεότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Η προσθήκη γνωσιακής συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας επιπλέον της συνήθους φροντίδας με λήψη φαρμάκων, εμφάνισε ελαφρώς καλύτερα αποτελέσματα κατά τις πρώτες βδομάδες μετά την έναρξη της. Παρόλα τα θετικά αποτελέσματα κατά τις πρώτες εβδομάδες, σε μακροπρόθεσμη παρακολούθηση, τα παιδία που έκαναν ψυχοθεραπεία δεν εμφάνισαν καλύτερα αποτελέσματα σε ότι αφορά τα συμπτώματα της κατάθλιψης και την ποιότητα ζωής σε σχέση με τα παιδιά που έλαβαν μόνο φάρμακα ως θεραπεία. Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η ψυχοθεραπεία στα παιδιά με κατάθλιψη δεν έχει ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα και πως αυτή που οδηγεί σε βελτίωση των συμπτωμάτων είναι περισσότερο η θεραπεία με φάρμακα. Από το σύνολο των παιδιών που συμμετείχαν στη μελέτη περίπου το 20% δεν εμφάνισε καμία βελτίωση των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια του διαστήματος παρακολούθησης ενώ τα υπόλοιπα παιδιά εμφάνισαν κάποιου βαθμού βελτίωση.