Δικαστικές αποφάσεις που επικυρώνουν την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών αποτελούν, όπως και οι αντίστοιχες πράξεις της κυβέρνησης, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και μπορεί να επισύρουν ποινές (διεθνούς δικαίου) στους δικαστές που τις εξέδωσαν.

Μόνη εξαίρεση για την καταδίκη των δικαστών αποτελεί η πλάνη περί τα πράγματα (πραγματική πλάνη), σχετικά με τη σοβαρότητα των ανεπιθύμητων επιπτώσεων των εμβολιασμών (θάνατοι, σοβαρές παρενέργειες).

Εναπόκειται στο διεθνές δικαστήριο να αξιολογήσει αν μια τέτοια ένσταση απαλλαγής από την ευθύνη μπορεί να γίνει δεκτή ή όχι.

Προϋπόθεση για τη δίωξη των δικαστών είναι, καταρχήν, να εξαντλήθηκαν, εκ μέρους των ενδιαφερομένων, όλα τα διαθέσιμα ένδικα μέσα (έφεση κτλ.), εκτός εάν οι «ενδιάμεσες» αποφάσεις είχαν ως αποτέλεσμα την επέλευση των ανεπιθύμητων επιπτώσεων των εμβολιασμών.

Υπό αυτό το πρίσμα, ποινική δίωξη (διεθνούς δικαίου) των δικαστών μπορεί να επιφέρουν ακόμη και οι προσωρινές αποφάσεις που αφορούν τα ασφαλιστικά μέτρα.

Σημείωση που αφορά τους εισαγγελείς: Και οι ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ μπορεί να διωχθούν για ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ΑΝ ΤΥΧΟΝ επέδειξαν «υπερβάλλοντα» ζήλο (π.χ. επιδίωξη φίμωσης της ελευθερίας έκφρασης – πόσο μάλλον όταν στηρίζεται σε βάσιμα στοιχεία) στην υποστήριξη της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Δημήτρης Α.