Η μοναδική και  πειστικότερη ανάλυση που έγινε ποτέ για τον Σιωνισμό .και ο ρόλος των σιωνιστικών σχέδια για παγκόσμια επικράτηση στις ημέρες μας. Αξίζουν πολλά εύγε στον Λευτέρη Πανούση για την εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη ανάλυσή του.

Σας την παραθέτουμε αυτούσια:

Ο Λευτέρης Πανούσης, αποκαλύπτει … το μυστικό του Ρουβίκωνα και… ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ!

Σημαντικότατη σημείωσις

Το κείμενο αυτό γράφτηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018. Δεν πρόκαμα να το αναρτήσω στο αμαρτωλό φέησμπουκ και έφαγα ένα μήνα αποκλεισμό!

Προφανώς λοιπόν, το “μυστικό του Ρουβίκωνα” χτύπησε τον σκληρό πυρήνα της αλήθειας!

Γι αυτό και με “κόψανε” οι εγχώριοι ρουφιάνοι του κ. Ζακεμπεργκ, σε συνεργασία φυσικά με το άπλυτο χαφιεδότσουρμο των αναρχορουβίκων…

Για δες φίλε μου τι μπορεί να πάθει όποιος “νοεί” και δίνει και στους άλλους να νοήσουν.

Βλέπετε οι ρουφιάνοι όλου του κόσμου δεν έχουν άλλο τρόπο να αντιπαρατεθούν στις ιδέες, παρά τη βία. 

Τη βία του αίματος ή τη βία της σιωπής.

Προς το παρόν χρησιμοποιούν απάνω μου τη βία της σιωπής… 

Όπως και να ΄χει το πράγμα, εσείς διαβάστε το, με το δεδομένο ότι ενοχλεί. Άρα λέει αλήθειες… 

Ο Ρουβίκωνας είναι αρχαίο ποτάμι της Ιταλικής χερσονήσου κι όπως πολλά ποτάμια, και στην αρχαιότητα και σήμερον, είχε χρησιμοποιηθεί ως συνοριακή γραμμή. Συγκεκριμένα χώριζε τη λεγόμενη “εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία”, που βρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή κατοχή, από την περιφέρεια της πόλεως της Ρώμης.
Η ιδιαιτερότητα του Ρουβίκωνα βρίσκεται στο ότι ένας στρατός που θα τον διάβαινε κατευθυνόμενος προς Νότον και αφού θα είχε ήδη διαβεί το φυσικό οχυρό των Άλπεων [όπως παραδείγματος χάριν είχε πράξει στο παρελθόν ο Ανίβας] προφανώς θα απειλούσε άμεσα με κατάληψη την “Αιώνια Πόλη”.
Η σύγκλητος λοιπόν, είχε ορίσει ότι η διάβαση του Ρουβίκωνα, από έναν στρατηγό με τον στρατό του, θα ισοδυναμούσε με “κήρυξη πολέμου” κατά της Ρώμης, ασχέτως αν αυτός ήταν Ρωμαίος ή ξένος εισβολέας. Πράγμα που αποτόλμησε ο Ιούλιος Καίσαρ, προκαλώντας τη μοίρα του.
Να θυμίσω εδώ ότι την εποχή του Ιουλίου Καίσαρα,  το πολίτευμα της Ρώμης ήταν ένα είδος “αριστοκρατικής ολιγαρχίας”, όπου το νομοθετικό έργο [αλλά και ένα μεγάλο μέρος της διοίκησης] το ασκούσε η αριστοκρατική σύγκλητος, ενώ οι πληβείοι [ο φτωχός λαός δηλαδή] είχαν μόνο το δικαίωμα της αρνησικυρίας, το περίφημο “Veto”, που είχαν καταφέρει παλαιότερα να εξασφαλίσουν για το πόπολο, πληρώνοντας όμως με τις ζωές τους, οι αριστοκράτες Γάιος και Τιβέριος Γράκχος.
Αυτό το μάλλον ολιγαρχικό πολίτευμα, οι ίδιοι οι Ρωμαίοι το αποκαλούσαν “δημοκρατία” και είχαν θεσπίσει πολύ αυστηρές ποινές [έως και θάνατο] για τους φιλόδοξους άνδρες που θα απειλούσαν να την καταλύσουν.
Επειδή όμως η επέκταση των ρωμαϊκών κατακτήσεων σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και την κεντροδυτική Ευρώπη και η συνεπαγόμενη εκρηκτική αύξηση του αριθμού των λεγεώνων, που ήσαν απαραίτητες για να διασφαλίζουν τη ρωμαϊκή κυριαρχία, είχε δώσει τρομαχτική δύναμη στους στρατηγούς-διοικητές τους, η Σύγκλητος είχε θεσπίσει μέτρα για να προφυλάξει το “δημοκρατικό” καθεστώς, από τις ορέξεις τους.
Ένα από αυτά ήταν ο νόμος που απαγόρευε τη στάθμευση λεγεώνων εντός της περιφέρειας της Ρώμης και ακριβώς βάσει αυτού του νόμου, απαγορεύονταν η προς Νότον διάβασις του Ρουβίκωνα, σε οποιονδήποτε στρατιωτικό σχηματισμό, ακόμα και αν ο στρατηγός του, έθετε θέμα προστασίας της Ρώμης.
Όποιος διάβαινε τον Ρουβίκωνα ήταν σαν να επέδιδε ανοιχτή κήρυξη πολέμου, στη Σύγκλητο και στον Ρωμαϊκό λαό.

Η φράση: “διέβην τον Ρουβίκωνα” λοιπόν είχε μείνει παροιμιώδης στον λατινικό κόσμο και σήμαινε εν γένει μία οριακή πράξη, από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Γι αυτό και όταν ο Ιούλιος Καίσαρ διέβη τον Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες του, προκειμένου να χτυπήσει τον αντίπαλο του Πομπήιο, είπε το εξίσου παροιμιώδες: “ο κύβος ερρίφθη”, εννοώντας το ανεπίστρεπτο, το οριακό της απόφασης του να καταλύσει τη Ρωμαϊκή “δημοκρατία” και να αναλάβει μοναχός του την εξουσία, εγκαθιστώντας την “ενός ανδρός αρχή”.
Πράγμα που τελικά συνέβη, προκάλεσε όμως εν τέλει και τον θάνατο του ίδιου του Καίσαρα… καθώς όπως ξέρουμε δολοφονήθηκε.

Λευτέρης Πανούσης

Τώρα τι σχέση έχει ο Σ ιωνισμός με τα ανατρεπτικά κινήματα ενάντια στο κατεστημένο, όπως και με τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα στας Ειδούς της 15ης Μαρτίου από τους Βρούτο, Κάσσιο, Κάσκα, Κίννα, Μέτελο, Κίμβρο, Δέκιμο, Τρεβώνιο και Λιγάριο θα το δούμε στη συνέχεια. Σιωνισμός όπως ήδη έχουμε περιγράψει είναι η ανατροπή των πάντων και η αξιοποίηση των ανατροπών προς ίδιον όφελος.

Ευαγγελάτος Γεώργιος