ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος,
ὁ βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου·
ἐν οὐρανῷ εἰρήνη
καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.
(Λουκ. 19:38)
Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν λέγων:
εἰ ἔγνως ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸς εἰρήνην· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου.
(Λουκ. 19:41-42)
Αυτά τα λόγια είναι από τα πιο συγκλονιστικά της Καινής Διαθήκης.
Ο Χριστός μπαίνει στην Ιερουσαλήμ μέσα σε δοξολογία, όμως η καρδιά Του είναι σπαραγμένη.
Οι άνθρωποι φωνάζουν “Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος”, χωρίς να καταλαβαίνουν ποιός πραγματικά έρχεται.
Από έξω επευφημία. Από μέσα, θρήνος.
Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σχολιάζει πως ο Κύριος κλαίει όχι για τον εαυτό Του, αλλά για τη μοίρα των ανθρώπων που απορρίπτουν τη σωτηρία.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι η άγνοια της επίσκεψης του Θεού είναι η ρίζα κάθε καταστροφής.
Ο άνθρωπος, μέσα στην ελευθερία του, μπορεί να τυφλωθεί και να απορρίψει ακόμη και την Ίδια την Αγάπη όταν Του παρουσιαστεί — επειδή η αγάπη απαιτεί ταπείνωση και μετάνοια.
Οι άνθρωποι δεν απορρίπτουν την πίστη για έλλειψη αποδείξεων, αλλά για φόβο απώλειας της αυτονομίας τους. Η έλευση του Βασιλέως σημαίνει ότι δεν είμαι πλέον εγώ το κέντρο.
Οι Πατέρες και οι σοφοί όλων των αιώνων λένε το ίδιο:
Ο Θεός επισκέπτεται καθημερινά την ψυχή μας, αλλά εμείς κλείνουμε την πόρτα με τη σκληρότητα και την αυτάρκειά μας.
Το Δάκρυ του Χριστού:
Ο Χριστός δεν κατηγορεί την Ιερουσαλήμ.
Κλαίει για αυτήν.
Και σήμερα, ο Χριστός κλαίει για κάθε καρδιά που απορρίπτει την επίσκεψή Του:
για τον εγωισμό που δεν θέλει να ταπεινωθεί,
για τη λήθη που δεν διακρίνει τον αληθινό καιρό,
για την αδικία που καταστρέφει το κάλλος της ψυχής.
Η Ιερουσαλήμ, πόλη της Ειρήνης, απορρίπτει την Ειρήνη την ίδια.
Η “Επίσκεψη” του Θεού σήμερα:
Η επίσκεψη του Θεού σήμερα δεν είναι λιγότερο πραγματική από τότε.
Ο Θεός έρχεται:
μέσω της προσευχής,
μέσω του Λόγου Του,
μέσω του άλλου ανθρώπου που μας χρειάζεται,
μέσω των σταυρών μας.
Και ο κόσμος, όπως τότε, κινδυνεύει να μη γνωρίσει την ώρα της επίσκεψης του.
Η σύγχρονη κοινωνία τρέχει προς την αυτοκαταστροφή της μέσα σε μια επιδεικτική άρνηση να δει το φως.
Ο άνθρωπος παλεύει με έναν Θεό που ήρθε όχι να τον υποτάξει, αλλά να τον λυτρώσει — και όμως Τον απορρίπτει σαν απειλή.
Τι κάνουμε εμείς;
Πρώτον, να προσευχόμαστε να μην κλείσει η καρδιά μας.
Δεύτερον, να γίνουμε εμείς οι ίδιοι “φύλακες” της επίσκεψης:
Να αναγνωρίζουμε την κάθε ημέρα ως ευκαιρία μετανοίας και αγάπης.
Να μοιραζόμαστε το φως, όπως θέλει ο Χριστός.
Να κλαίμε με τα δάκρυα του Χριστού για κάθε αδελφό που χάνεται.
Αυτό που κάνει τη διαφορά
δεν είναι να δικάζουμε όσους δεν βλέπουν —
αλλά να προσευχόμαστε και να υπομένουμε για χάρη τους.
Ο Χριστός έκλαψε.
Να κλαίμε κι εμείς από αγάπη.
Μικρό κλείσιμο:
Η κάθε μέρα είναι μια καινούργια “ἡμέρα ἐπισκοπῆς”.
Ας μην κρυφτεί η ειρήνη του Χριστού από τα μάτια μας.
Ας γίνουμε οι μικρές ακτίνες φωτός στον σκοτεινό κόσμο.
Ας αγαπήσουμε μέχρι τέλους, όπως Εκείνος.
Είθε να ζήσουμε την κάθε μας ημέρα ως μια απάντηση στον θρήνο και στην αγάπη του Χριστού!
Προσευχή
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, Βασιλεύ της Ειρήνης,
Σου προσφέρουμε τα δάκρυά μας, ενώπιον του θρήνου Σου για τον κόσμο.
Συγχώρησέ μας, Κύριε, γιατί πολλές φορές κι εμείς δεν αναγνωρίζουμε την ώρα της επίσκεψής Σου.
Κάνε τις καρδιές μας ευαίσθητες στην Αγάπη Σου,
μάλαξε τη σκληρότητά μας, διάλυσε την τύφλωσή μας,
για να βλέπουμε το φως Σου,
να ποθούμε την ειρήνη Σου,
να χτίζουμε με ταπεινή καρδιά τη Βασιλεία Σου στη γη.
Μη μας αφήσεις, Κύριε, να ζήσουμε χωρίς Εσένα.
Μη μας αφήσεις να σε προσπεράσουμε αδιάφοροι.
Κλάψε μέσα μας, Χριστέ μου, ώστε να ξυπνήσει η ψυχή μας.
Και χάρισέ μας να Σε γνωρίσουμε, να Σε αγαπήσουμε,
να Σε ακολουθήσουμε ως το τέλος,
ώστε και τα δικά μας μάτια να δουν την Αιώνια Ειρήνη Σου.
Παναγία Μητέρα του Θεού,
κάλυψέ μας με το ωμό όριο Σου,
και οι Άγιοι όλων των αιώνων,
πρεσβεύσατε υπέρ ημών,
ώστε να γίνουμε παιδιά της Ειρήνης και του Φωτός.
Μικρός Δοξαστικός Ύμνος Ελπίδας
Δόξα Σοι, Χριστέ,
Φως τοῦ κόσμου!
Ἐλπίδα μας εἶσαι,
εἰρήνη μας εἶσαι,
ἀγάπη μας εἶσαι!
Ἐλθέ, Κύριε,
καὶ στήριξέ μας εἰς τὸν αἰῶνα!
Σχόλιο στο «ἐν οὐρανῷ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις»
Αυτό το μικρό αλλά ασύγκριτα βαθύ απόσπασμα είναι από τα πιο συγκλονιστικά της Αγίας Γραφής.
Ακούστηκε για πρώτη φορά από τα χείλη των Αγγέλων κατά τη γέννηση του Χριστού, εκείνη τη νύχτα της σωτηρίας, στους απλούς ποιμένες της Βηθλεέμ (Λουκ. 2, 14).
Οι ουρανοί, μέχρι τότε κλειστοί για τον πεσμένο άνθρωπο, άνοιξαν.
Η ειρήνη —όχι ανθρώπινη, αλλά ουράνια, ακατάλυτη, ακατανόητη— έγινε ξανά δυνατόν να κατοικήσει μέσα στην καρδιά.
Η δόξα των Υψίστων —όχι μακρινή, αλλά προσιτή μέσα στο Πρόσωπο του Θεού Λόγου— φωτίζει τώρα την ταπεινή φάτνη και κάθε ανθρώπινη καρδιά που πιστεύει.
Εν οὐρανῷ εἰρήνη:
Η γη, που μέχρι τότε έσπαρτε αίμα, μίσος και διαίρεση, καλείται τώρα να γίνει αντανάκλαση του ουρανού.
Η Ειρήνη δεν είναι πια απλώς απουσία πολέμου· είναι Η Παρουσία Του.
Ειρήνη = η επιστροφή της καρδιάς στον Πατέρα.
Καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις:
Η αληθινή Δόξα —όχι εκείνη που διεκδικεί ο περήφανος άνθρωπος για τον εαυτό του— είναι η δόξα του Θεούπου φανερώνεται στην ταπείνωση του Χριστού.
Γεννιέται φτωχός, ταπεινώνεται, κλαίει, υπομένει τη σάρκα μας, για να μας ανυψώσει εκεί όπου η Δόξα δεν τελειώνει.
Η δόξα του Θεού φανερώνεται στον Σταυρό με τρόπο τελείως παράδοξο, κι όμως αληθινό· η Αγάπη που αυτο-ταπεινώνεται είναι η υπέρτατη Δόξα.
Η ειρήνη του Θεού δεν είναι κάτι που κερδίζουμε· είναι δώρο. Έρχεται όχι όταν βρούμε τον δρόμο μας προς Αυτόν, αλλά όταν Εκείνος έρχεται σε εμάς.
Άγιοι Πατέρες όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφουν ότι:
«Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν.»
Και μέσα σ’ αυτό το σχέδιο, η ειρήνη και η δόξα συνυφαίνονται:
ο άνθρωπος ειρηνεύει με τον Θεό, και ο Θεός δοξάζεται μέσα από τη σωτηρία του ανθρώπου.
Και εμείς;
Σήμερα καλούμαστε να γίνουμε εκείνοι οι μικροί άγγελοι που στη γη —μέσα στο χάος της καθημερινότητας—
θα ψιθυρίζουμε κι εμείς με όλη την ύπαρξή μας:
«Ἐν οὐρανῷ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις!»
Να είμαστε αντανακλάσεις της ειρήνης Του και καθρέφτες της δόξας Του, έστω κι αν είμαστε θρυμματισμένοι.
Μικρός Ύμνος Ειρήνης και Δόξας
Κύριε των Ουρανών,
φύτεψε την ειρήνη Σου στην καρδιά μου.
Φώτισε με τη δόξα Σου τα σκοτάδια της ψυχής μου.
Να Σε αγαπώ σιωπηλά,
να Σε υμνώ μυστικά,
να Σε φέρω όπου πατώ,
όπου σκέφτομαι, όπου αναπνέω.
Εν ουρανῷ εἰρήνη,
καὶ ἐν καρδίᾳ μου εἰρήνη.
Ἐν ὑψίστοις δόξα,
καὶ ἐν ταπεινώσει μου δόξα Σου.
Μείνε μέσα μου,
ζήσε μέσα μου,
πέτα μαζί μου, Χριστέ μου!
Προσευχή Ειρήνης και Δόξας
Κύριε Ιησού Χριστέ, Φως του κόσμου,
Εσύ που σπείρεις ειρήνη στον ουρανό και στις καρδιές των ταπεινών,
φύτεψε και στη δική μας ψυχή τη γλυκύτητα της ειρήνης Σου.
Γέμισε τις αδυναμίες μας με τη δόξα Σου,
όχι για δική μας τιμή,
αλλά για να σε δοξάσουμε αιώνια με ευγνωμοσύνη και αγάπη.
Κύριε, δώσε να περπατάμε στη γη
σαν παιδιά του Ουρανού,
φέρνοντας μαζί μας τη σιωπηλή ειρήνη Σου
και ψιθυρίζοντας μέσα μας, σε κάθε αναπνοή:
“Εν ουρανῷ εἰρήνη, καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.”
Σε ευχαριστούμε, Σωτήρα μας,
για το έλεός Σου που δεν έχει τέλος,
για την αγκαλιά Σου που μας περιμένει πάντα ανοιχτή.
Σε Σένα αναθέτουμε την ημέρα και τη ζωή μας,
τώρα και πάντοτε,
και στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν.
Πρόσφατα Σχόλια