ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙ ΛΥΚΟΥΣ ΝΑ ΦΥΛΑΓΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ. Μέρος 3ο

Ο παλιός φίλος μας Στέλιος Παπαθεμελής τέως χριστιανοδημοκράτης και αυτόβουλα μεταμοσχευθείς από την Ένωση Κεντρώων Νέων Δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ, συνηθίζει να λέει:  «το πολιτιλίκι πεθαίνει ένα μήνα μετά τον θάνατο του βουλευτή». Με λίγα λόγια παλιά μου τέχνη κόσκινο ή  Το λύκο τον κουρεύανε, αυτός δεν τόβαζε κάτω, πούθε παν’ τα πρόβατα;

Αν οι φύλακες του λαού, οι φιλόσοφοι, οι πνευματικοί κι εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν αγρυπνούν αλλά κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου κι αφήνουν έρμαιο κι αδιαφώτιστο το λαό, οι διεφθαρμένοι ηγέτες θα διαλύσουν τα πάντα, θα φέρουν χάος στην κοινωνία, θα την διαφθείρουν σαν τα μούτρα τους και στο τέλος θα ξεπουλήσουν την πατρίδα στο πιο πρόθυμο απατεώνα τραπεζίτη όπως ο Τζωρτζ Σόρος, Ροθτσάϊλντ, Ροκφέλλερ, κ.ά. Το συμβολίζει περίφημα η παροιμία: Ο σκύλος που δεν αλυχτάει λύκους στο μαντρί τραβάει».

Πόσες φορές ο λαός θα πρέπει να τρώει τα μούτρα του με τους ανάξιους ηγέτες που ψηφίζει; Πότε θα καταλάβει πως Βάζει το λύκο πιστικό [= βοσκό] και το σκυλί δραγάτη [= αγροφύλακα.].  Αντί να ξαμολήσει το κυνηγάρικο σκυλί να κομματιάσει τον σαδιστή κι αιμοσταγή σφαγέα των προβάτων;

Πότε ο λαός θα καταλάβει πως ο λύκος αρνί δε γίνεται; Πότε θα αντιληφθεί ότι ο πληρωτός ή αριβίστας πολιτικός που δεν έχει ιδεολογία και ηθικό νόμο μέσα του, αλλά βλέπει τη βουλευτική και υπουργική καθήκλα σαν ευκαιρία να βγάλει τα προς το ζειν δεν έχει καμμιά σχέση με τον πραγματικό ηγέτη που απαιτεί κόπο για να τον βρει και να τον ανεβάσει στον κυβερνητικό  θώκο; Τα δύσκολα πράγματα απαιτούν αγώνα για ν’ αποκτηθούν, δράση, συνεχές ψάξιμο. Πόσες φορές από την ιστοσελίδα αυτή, δεν προτείναμε ανθρώπους φιλοσόφους, πνευματικούς ηγέτες για πολιτικούς όπως λέει ο Πλάτωνας (αν και ολιγαρχικός) στην Πολιτεία του; Για παράδειγμα τον Χρήστο Γιανναρά, τον Γιώργο Κοντογιώργη, τον μακαρίτη Σαράντη Καργάκο, τον επίσκοπο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλα Χατζηνικολάου, ο Επίσκοπος Πειραιώς Σεραφείμ, χαρακτηρισμένος από τους κακόβουλους ρατσιστής και φασίστας ενώ πάσχει ο άνθρωπος για την Ελλάδα, το χαμένο, αποθαρρημένο ποίμνιο και πολλοί άλλοι αξιόλογοι που επίτηδες οι πολιτικοί τους αποκρύπτουν από τα ΜΜΕ και κάνουν ό,τι μπορούν να μην βρίσκονται τα διαμάντια αυτά στην πρώτη γραμμή..  

Όλα αυτά γίνονται για την ύλη, την τρυφή της σάρκας, για τη τσέπη, την απόλαυση της δόξας για το συναπάντημα των φιλοδοξιών με την φήμη. Για όλα αυτά οι πολιτικοί, αδίστακτοι, θέλουν σαδιστικά να φάνε (και τις τρώγουν) τις σάρκες των λαών. Οι παροιμίες, ο λύκος με μύγες δε χορταίνει  και χορταίνει ο λύκος με τα μυρμήγκια; Συμβολίζουν περίφημα αυτό το είδος πολιτικού κανιβαλισμού.

Ο λύκος έχει τ’ όνομα κι ο τσάκαλος (το τσακάλι) τη χάρη.

Όταν οι πολιτικοί κινδυνεύουν να χάσουν την έδρα τους γίνονται επικίνδυνοι: Η πείνα σπρώχνει το λύκο έξω από το δάσος.

Αρχίζουν και απειλούν «Μετά από εμένα το χάος». Μας θυμίζει τίποτα αυτό; Έτσι επέβαλλαν ο Καραμανλής, ο Αβέρωφ, ο Ανδρέας Παπανδρέου  και πολλοί άλλοι ισχυροί των μεγάλων κομμάτων το θέλω τους. Πνίγοντας κάθε πρωτοβουλία των νεότερων, κάθε προσπάθεια διαφωνίας με τον κομματικό μηχανισμό και το συμφέροντα του κόμματος ξερνώντας την απειλή; Όποιο πρόβατο φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος.

Έτσι μέσα από την τιτάνια πάλη για να επιβληθούν και να εκλεγούν δεν δίσταζαν να βάλουν το λύκο να φυλάξει το μαντρί. Και είναι ικανοί να μεταμορφώνονται, να σπέρνουν τη σύγχυση και να μπερδεύουν τον λαό ποιο είναι το ηθικά σωστό και ποιο το λάθος, με τις απάτες, τα κροκοδείλια δάκρυα, τις αλχημείες και τους συμβιβασμούς τους (καληώρα όπως η κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ με 145 βουλευτές διαλύει τα μικρά κόμματα και επιβάλλει το δικό της ή καλλίτερα των αφεντικών της). Με άλλα λόγια χάνει ο ελληνικός λαός τα αυγά και τα καλάθια με τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες τους και δεν ξέρει ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο, γιατί ο λύκος έχει τ’ όνομα κι η αλεπού τη χάρη.

Εμπήκ’ ο λύκος στο μαντρί, αλί που ‘χε το ένα το κατασπάραξε. Αρνί που βλέπει ο Θεός, ο λύκος δεν το τρώει.

Μερικοί πανέξυπνοι ψυχοπαθητικοί ηγέτες κατορθώνουν νάναι και ο λύκος χορταμένος και τα πρόβατα σωστά. Με το σκάνδαλο Κοσκωτά για παράδειγμα ο Ανδρέας πέτυχε και να γλυτώσει με το φόβο μην τυχόν διχασθεί ο λαός, να βγει αθώος με ψήφους 7 έναντι 6 (με προδιατεταγμένη ψήφο του προέδρου του Αρείου Πάγου Κόκκινου) χωρίς καν να παρουσιασθεί στη δίκη και κατάφερε όχι μόνο να επιστρέψει στην πολιτική αλώβητος αλλά το 1993 να χρηστεί πρωθυπουργός της Ελλάδας. Όπως λέει μια  αραβική παροιμία. Προς υπηρέτας αποκρύπτοντας τας εκ της αφροντισίας των ζημίας του δεσπότου. (Τσοχατζόπουλου, Κουτσόγιωργα, Μπέτσου κ.ά) Ποιμήν αμελής ανεπλήρου τα θύματα της των λύκων βοράς, πωλών τα μεγάλα των προβάτων και εκ της τιμής αυτών αγοράζων μικρότερα εις αντικατάστασιν του αριθμού.

Λύκε μ’ γιατί ο λαιμός είναι χοντρός; Γιατί το παίζω μοναχός.  Τα τρώω όλα και δεν μοιράζομαι με κανέναν τη λεία μου. Κι αν βρεθεί κανείς ανταγωνιστής μου, του δείχνω τα δόντια μου, τον συκοφαντώ και στο τέλος τον καταβροχθίζω κι αυτόν. [αυτό ισχύει για όσους κάνουν τις δουλειές, τον πολιτικό αγώνα τους μόνοι, χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα, βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Τέτοιο παράδειγμα είναι ο Βασίλης Λεβέντης 9υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες γι’ αυτόν) και ο Νίκος Ψαρουδάκης. Τον πρώτο τον κοροϊδεύει  ο κόσμος και τον θεωρεί πως είναι «ο κωμικός» της Βουλής. Τον δεύτερο τον σχολίαζαν με συγκαταβατικό χαμόγελο γιατί ήταν ηθικό στοιχείο και χριστιανός και τον αποκαλούσαν «ο γραφικός μπάρμπα Νίκος». Τον έβαζαν μάλιστα να μιλά από το βήμα της Βουλής μετά τις 2 το βράδυ ώστε να μην τον ακούει κανείς από το λαό τον μεροκαματιάρη, τον σκληρά εργαζόμενο και μισθοδίαιτο.  Οι πολιτικοί της άτυχης πατρίδας μας είναι αμείλικτοι: Θα λέγαμε πως ξέρουν καλά να χειρίζονται τη διαπλοκή, τις συνωμοτικές υποχθόνιες ενέργειες και να εξουδετερώνουν κάθε ειλικρινή φωνή, κάθε ευσυνείδητο κι ευαίσθητο άνθρωπο, πάντα τηρούσαν και τηρούν μετ’ ευλαβείας την παροιμία:  Αν λογάριαζε ο λύκος τ’ αχνάρια του, έπεφτε και ψόφαε. Λύκος πεινασμένος, ακόμη και πουρνάρι τρώει.

Κι ο λαός ακόμη με όσα κι αν παθαίνει, ιδιαίτερα από το 2000 κι εδώ, με τα κόλπα Σημίτη, Stross Kahn, της Goldman Sachs, την απάτη του χρηματιστηρίου, το φάγωμα των άδειασμα των ταμείων, την παραποίηση  επί ΓΑΠ των στατιστικών δεδομένων μέσω του διορισμένου Γεωργίου αποδείχθηκε πλήρως πως αν είσαι πρόβατο, θα βρεθούν λύκοι.

Η μάντρα σαν χιλιάσει, το λύκο δε φοβάται. Πολύ λίγο τους απασχολεί το ότι δε φτάνει που ‘φαγε ο λύκος το γομάρι, τι τσεβάπι [= εξήγηση, τι λόγο, δικαιολογία] θα δώσουμε στον κόσμο; Θ=Ξέρουν εκ των προτέρων πως θα αθωωθούν και θα την βγάλουν καθαρή. Να γιατί ψήφισαν και το νόμο περί ασυλίας του εαυτού τους από τα πάμπολλα σκάνδαλα που ενέχονται. Κάπου κάπου βέβαια βρίσκουν  έναν μοναχικό, ξεδοντιασμένο κι ακίνδυνο λύκο (πολιτικό σαν τον ωραίο Μπρούμελ τον Τσοχατζόπουλο,  να τον χρησιμοποιήσουν σαν εξιλαστήριο θύμα). Ο λύκος σαν γεράσει, μασκαράς των σκυλιών γίνεται.

Σ.γ.: Ο λόγος της συμβολικής χρήσης κι ανάρτησης όλων των πιο πάνω παροιμιών (ευχαριστούμε γι’ αυτό τον ερανιστή που μας έδωσε την ευκαιρία) ήταν να βοηθήσει το λαό μας μέσα από την δική του σοφία, να συνειδητοποιήσει τον γκρεμό που χαίνει κάτω από τα πόδια των Ελλήνων και να αφυπνισθούν, ιδίως μετά τη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών και την κύρωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, (ούτε ψύλλος στον κόρφο μας) ν’ αγωνιστούν να αλλάξουν την ολισθηρή και μακάβρια πορεία του Έθνους μας προς την καταστροφή του FINIS GRECIA.

Ευαγγελάτος Γεώργιος.