Τι κάνει τους ανθρώπους ομοφυλόφιλους;
Η ομοφυλόφιλη διαστροφή για τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους κάθε άλλο παρά είναι αμαρτία όπως πιστεύουν οι διάφοροι ηθικολόγοι, ούτε ψυχική παρέκκλιση όπως την κατατάσσουν οι ψυχίατροι στο Διαγνωστικό και Στατιστικό τους Εγχειρίδιο για τις Ψυχικές νόσους, το γνωστό σαν DSM-IV. Γι’ αυτούς η ομοφυλοφιλία είναι μια διαφορετική σεξουαλική προτίμηση, η επιθυμία να κάνεις σεξ με το δικό σου φύλο αντί το άλλο.
Ως γνωστόν από το 1973, η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία έπαψε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία ψυχική νόσο και σεξουαλική διαστροφή συντείνοντας στη όλη σύγχυση. Αν και οι αιτίες που οδηγούν στην ομοφυλόφιλη σεξουαλική έκφραση και συμπεριφορά είναι εξίσου περίπλοκες όσο και η ετερόφυλη, οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι δε τη θεωρούν καν έναν συγκεχυμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά μια απλή ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο, ένα δικαίωμα στην ελεύθερη εκλογή συντρόφου εξαρτώμενη αποκλειστικά από μια βαθιά ριζωμένη στην προσωπικότητα συμπεριφορά. Απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τη σκέψη ότι μπορεί να είναι εκδήλωση μιας λανθασμένης σεξουαλικής ταυτότητας η οποία διαπερνάει κάθε κομμάτι του χαρακτήρα τους πηγαίνοντας πολύ πίσω, στην πρωταρχική ψυχολογική ανάπτυξη της προσωπικότητας, τόσο πίσω, όσο δε φτάνει καν η παιδική μνήμη.
Στην καθημερινή ψυχιατρική πράξη έχουμε δει αγόρια ηλικίας 3, 4, 5 και 6 ετών, που προσέρχονται στο ιατρείο μας από τους ανήσυχους αγχωμένους γονείς τους με αυτή την επενδυμένη από πανικό και αγωνία, ερώτηση: «Το παιδί μου πρόκειται να καταλήξει σε ομοφυλόφιλο;»
Τα περισσότερα από αυτά τα αγοράκια έχουν τα ίδια γενικά εξωτερικά χαρακτηριστικά που θα περιγράψουμε. Όλα τους είναι χαριτωμένα, συνήθως ξανθά, χωρίς να λείπουν και τα καστανά, με υπέροχα μπλε, πράσινα ή καστανά μάτια. Η φωνή τους είναι βελούδινη, γλυκιά και χαδιάρικη, πολύ ελκυστική. Οι κινήσεις τους έχουν κάποια θηλυκή ποιότητα, γυναικώδεις ιδιοτροπισμούς, αυτό που οι λαϊκοί αποκαλούν «sissines» δηλαδή συμπεριφορά «σίσση».
Η ιδιομορφία τους έγκειται στο γεγονός ότι παίζουν συνήθως με κοριτσάκια της ηλικίας τους, τη βρίσκουν ιδιαίτερα όταν παίζουν με κούκλες και αποφεύγουν μέχρι και μισούν τα σκληρά, αγορίστικα παιχνίδια, με στρατιωτάκια, καουμπόυς, κλέφτες κι αστυνόμους, κυνηγητό, σκοποβολή με όπλα, πόλεμο κ.λπ. Ενδιαφέρονται περισσότερο για το κρυφτό, το κουτσό και άλλα ειρηνικά, κοριτσίστικου τύπου, παιχνίδια. Από διανοητικής πλευράς είναι εξαιρετικά προικισμένα, έξυπνα, μικροί διανοούμενοι, ευαίσθητα με μεγάλη διαισθαντικότητα και συναισθηματική ευαλωτότητα, αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερο τα νοήματα και τα αισθήματα από άλλα παιδιά της ηλικίας τους και συχνά κάνουν άφθονες ερωτήσεις που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα, τα δύο φύλα, την ερωτική πράξη, σε μικρότερη συνήθως ηλικία από τα συνηθισμένα 3 έως 4 χρόνια, των άλλων παιδιών.
Δείχνουν να έχουν ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρον γύρω από τη σεξουαλική τους ταυτότητα, τη γέννηση, την εγκυμοσύνη κ.λπ. Όλα τα σχετικά φαίνονται να έχουν σημασία γι” αυτά, επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες για τον «πελαργό που φέρνει τα παιδιά». Ίσως συλλαμβάνουν την αγωνιώδη απορία των γονέων τους «πρόκειται να καταλήξει ομοφυλόφιλος;» Αισθάνονται το γονεϊκό άγχος, την ανήσυχη ματιά τους και την αγωνιώδη σκέψη που διαπερνά το μυαλό τους. Μερικοί, γονείς δε διστάζουν να αναρωτηθούν φωναχτά μπροστά τους: «Μα πως κάνεις έτσι;» «Τι κινήσεις είναι αυτές; θυμίζουν κορίτσι!»
Τα άλλα παιδιά στο σχολείο μπορεί να τα κοροϊδεύουν, να τα ερωτούν παράξενες ερωτήσεις γεμάτες πονηρά υπονοούμενα αλλά και ενδεικτικά των μύθων που κυκλοφορούν, όπως: «Είσαι όμο;» «Οι γονείς μου λέγουν ότι είσαι γκαίη, είναι αλήθεια;», «μακριά από τους όμο», «αυτοί είναι οριστικά διεστραμμένοι», «μην τους πλησιάζετε αυτούς, θα παρασύρουν και σας!» Επόμενο είναι τέτοια σχόλια να διευρύνουν τη σκέψη και την αντίληψή τους, το εύρος φάσματος των συναισθημάτων τους και τελικά παίζουν σίγουρα έναν πολύ σοβαρό προωθητικό ρόλο στην πορεία τους προς τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό.
Ανάλογες παρατηρήσεις έχουν γίνει από αρκετούς ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχαναλυτές βιολόγους ερευνητές αλλά και από ανθρωπολόγους, φιλοσόφους, μελετητές και συγγραφείς. Πολύ λίγα όμως συγκεκριμένα αποτελέσματα έχουν προκύψει από όλη αυτή την προσπάθεια που έχει μέχρι σήμερα γίνει. Αυτή η γυναικώδης συμπεριφορά μόνο σε ένα 5% οδηγεί στην ομοφυλοφιλία και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένδειξη ταύτισης με το γυναικείο φύλο που αφορά τους διασεξουαλικούς τύπους ή transexuals και στο τέλος μάλλον καταλήγει σε φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά. Κάτω από αυτό το πρίσμα η προέλευση της ομοφυλοφιλίας παραμένει ακόμη ένα μεγάλο ερωτηματικό και οι πολλές εικασίες και θεωρητικές αναφορές δύσκολα επαρκούν για να ερμηνεύσουν την αιτιοπαθογένειά της.
Μια από τις πιο πρόσφατες μελέτες οφειλόμενη στην ομάδα έρευνας του Εθνικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο των ΗΠΑ, από τα εργαστήρια της βιοχημείας ανέφερε στο περιοδικό «Science» (Hamer, H. Dean, Hu, Stella, Magnuson, L. Victoria, Hu, Nan and Pattatucci, M.L.: «A Linkage between DNA Markers on the X Chromosome and Male Sexual Orientation», «Science» July 16 1993, issue), ότι υπάρχουν ενδείξεις πως η ομοφυλοφιλία και ο ομοφυλόφιλος προσανατολισμός είναι τουλάχιστον μερικά, γενετικά καθορισμένα και η κληρονομικότητα τα επηρεάζει.
Ο κύριος υπεύθυνος της ομάδας Χάμερ, διηύθυνε αυτή τη μελέτη σαν μέρος της προσπάθειας του Ινστιτούτου να καθορίσει τους γενετικούς παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη καρκίνων που ανευρίσκονται συνήθως σε ομοφυλόφιλους που προσβάλλονται με τον ιό του ΑΙDS.Για το σκοπό αυτό ο Χάμερ και οι συνεργάτες του μελέτησαν τα οικογενειακά ιστορικά 114 ομοφυλοφίλων και βρήκαν ότι οι αδερφοί τους, οι θείοι τους από το σόι της μητέρας τους και οι άρρενες ξάδερφοι από την πλευρά πάλι της μητέρας τους ήταν πολύ πιο πιθανό να είναι ομοφυλόφιλοι από ό,τι αναμενόταν στατιστικά μεταξύ του γενικού ανδρικού πληθυσμού.
Σε μερικές οικογένειες, οι ομοφυλόφιλοι συγγενείς μπορούσαν να ανιχνευθούν ως και τρεις γενεές πίσω. Επειδή οι ομοφυλόφιλοι θείοι και οι άρρενες ξάδερφοι του ομοφυλόφιλου δείγματος μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι κάποιος γενετικός παράγοντας ήταν υπεύθυνος. Ακόμη περισσότερο, η σύνδεση με τη μητρική αλυσίδα των συγγενών ενίσχυσε την υπόθεση ότι η ομοφυλοφιλία πιθανώς σχετίζεται με το Χ χρωμόσωμα, το οποίο είναι το φυλετικά συνδεδεμένο χρωμόσωμα που οι άνδρες κληρονομούν αποκλειστικά από τις μητέρες τους.
Η σαφής ένδειξη για την ύπαρξη γενετικής σύνδεσης της ομοφυλοφιλίας επιτεύχθηκε μελετώντας το DNA του φυλετικού Χ-χρωμοσώματος σε 40 ζεύγη ομοφυλόφιλων αδερφών. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική καλούμενη «γεωγραφική κατανομή (χαρτογράφηση;) της γονιδιακής σύνδεσης» (linkage mapping) για να ψάξουν τις πατέντες ομοιότητας της γενετικής πληροφορίας των ατόμων που συνδέονταν μεταξύ τους με δεσμό συγγένειας. 33 εκ των ομοφυλόφιλων ζευγαριών είχαν συγκληρονομήσει γενετικούς δείκτες (markers) στην αυτή περιοχή του Χ-χρωμοσώματος την καλούμενη Χq28, θεωρώντας ότι το 65% των οικογενειών που μελετήθηκαν μετέδωσαν το γονίδιο που οδηγούσε σε ομοφυλόφιλο προσανατολισμό.
Ο διευθύνων τη μελέτη Ντην Χάμερ, αναφέρει: «Η περιοχή που ανακαλύψαμε παριστά μια σημαντική ποικιλία στο ανθρώπινο γενετικό ρεπερτόριο. Εάν το γονίδιο μόνο του μπορεί να απομονωθεί, τότε είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε πως αντιδρά με τα άλλα γονίδια, τον εγκέφαλο και το περιβάλλον ώστε να επηρεάσει ένα χαρακτηριστικό τόσο περίπλοκο και ποικιλόμορφο όσο η ανθρώπινη σεξουαλικότητα». Είπε επίσης ότι: «Η στατιστική σημαντικότητα των αποτελεσμάτων ήταν μεγαλύτερη από το 99%, που σημαίνει ότι η πιθανότητα να αποδώσουμε τα ευρήματά μας σε τυχαίο συμβάν είναι εξαιρετικά σπάνια.»
Εκείνο που τον εντυπωσίασε ήταν πως αυτά τα 33 ζευγάρια ομοφυλόφιλων αδελφών δεν είχαν κανένα άλλο εμφανές κοινό χαρακτηριστικό εκτός από το σεξουαλικό προσανατολισμό. Δε δίστασε πάντως να προσθέσει ότι η επανάληψη της παραπάνω μελέτης σε ανεξάρτητο πληθυσμό οικογενειών είναι αναγκαία για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα. Μια παρόμοια μελέτη που αφορά λεσβίες γυναίκες έχει ήδη ξεκινήσει, τα προκαταρκτικά μάλιστα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι η λεσβιακή τάση και ο σεξουαλικός προσανατολισμός της λεσβίας γυναίκας επηρεάζεται γενετικά από τα γονίδια.
Άραγε το βρήκαμε; αυτό είναι όλο; Μια γενετικά μεταβιβαζόμενη παρέκκλιση; Κανείς συνεπώς ομοφυλόφιλος δεν φέρνει ηθική ευθύνη για την ομοφυλοφιλία του. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για μια αρρώστια που βρίσκεται μέσα στον γενετικό του κώδικα, που μεταδίδεται με το γονιδιακό υλικό των γονέων του. Οι γονείς του και η Φύση μπορεί να φταίνε, αλλά είναι τεράστιο λάθος να την πληρώνει αυτός.
Η μελέτη όμως το λέγει καθαρά ότι έτσι εξηγείται ένα μικρό μέρος της ομοφυλόφιλης σεξουαλικής προτίμησης, περιβαλλοντικοί και άλλοι λόγοι παίζουν εξίσου έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην εγκατάσταση της ομοφυλοφιλίας. Άρα δεν φτάνει ο γονιδιακός προσδιορισμός για να εκδηλωθεί η ομοφυλόφιλη συμπεριφορά. Το περιβάλλον, οι συνθήκες που αναπτύσσεται κανείς, η συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά τους, ο τρόπος που μεγάλωσαν, οι οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, οι θρησκευτικές επιδράσεις, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Π.χ. αν δυο Ιρανοί συλληφθούν να διαπράττουν στο σιιτικό Ιράν ομοφυλόφιλη συνουσία αμφότεροι απαγχονίζονται. Αλλά αυτός ο φόβος φτάνει για να αναστείλει το τυφλό σεξουαλικό ένστικτο όταν έχει ήδη εθιστεί να εκτονώνεται μέσα από την ομοφυλόφιλη συνουσία; Όχι με τίποτα! Όπως ακριβώς σε κάποιες Ισλαμικές χώρες ο φόβος του λιθοβολισμού δεν αρκεί για να εμποδίσει μια μουσουλμάνα γυναίκα να διαπράξει μοιχεία.
Πρόσφατα Σχόλια