Ερχόμαστε στην ζωή για να ζήσουμε αιωνίως. Ο Θεός μέσω της μελλούσης ζωής ξαναδίνει την αιωνιότητα που έχασε ο άνθρωπος στην πτώση. – Η πορεία της ψυχής μετά το χωρισμό της από το σώμα, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς. – Τα Ψυχοσάββατα τα όρισε η Εκκλησία, ώστε και γι’ αυτούς που δεν εύχονται οι άνθρωποι, είτε από λήθη είτε από αμέλεια, να εύχεται η Εκκλησία. – Στον Άδη υπάρχει μετάνοια αλλά είναι ανώφελη. – Η Προσευχή είναι η καρδιά κάθε αρετής. Δείχνει πώς ο Θεός ενεργεί την κάθε αρετή μέσα μας.
Μετά τον θάνατο η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα. Τι γίνεται από εκεί και πέρα. Ο Άγιος Μακάριος ρώτησε τους αγγέλους που τον ακολουθούσαν. Ποιο το όφελος της ψυχής να τους μνημονεύουμε την Τρίτη την ενάτη και την τεσσαρακοστή; Κι ο άγγελος απήντησε <<ο Θεός δεν αφήνει τίποτα το απαθέτικο και άχρηστο>>. Αρχικά η ψυχή διακατέχεται από λύπη που αποχωρίστηκε και πηγαίνει στον τάφο όπου ετάφη το σώμα της προσπαθώντας να κατανοήσει τι της συνέβη και αποχωρίσθηκε από το σώμα. Γι’ αυτό το τριήμερο λαμβάνει παρηγοριά με το τριήμερο. Τις πρώτες 2 ημέρες η ψυχή περιφέρεται στα αγαπημένα κυρίως μέρη περιφερόμενη από τους αγγέλους γιατί μόνη της δεν έχει εμπειρία από των άλλο κόσμο όπου ήδη ευρίσκεται. Έχει αγωνία και ανησυχία, που βρίσκομαι; Την Τρίτη ημέρα γίνεται η προσκύνηση προ του Ιησού Χριστού. Τα τριήμερα. Μετά την προσκύνηση η ψυχή εντέλλεται να πάει και να επιδειχθούν στην ψυχή οι ευφροσύνες και τα κάλλη του Παραδείσου. Θαυμάζοντας και δοξάζοντας τον Θεό. Ωστόσο αν είναι ένοχη αμαρτιών στενάζει και ανακράζει, <<αλίμονο διήνυσα τον μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου με την ακηδία, τη λαγνεία, τη σαρκική απόλαυση >> και αφού δει τις ευφροσύνες αυτές αρχίζει να προετοιμάζει ο Θεός το έδαφος της αιωνιότητας. Την έκτη ημέρα δηλαδή στα εννιάμερα ξαναέρχεται προ του Θεού για να τον προσκυνήσει. Μετά την ενάτη ημέρα διατάσσεται να πάει στον Άδη και να δει τι γίνεται εκεί επί 30 ημέρες, έως δηλαδή την τεσσαρακοστή, στα σαράντα και πάλι έρχεται για να προσκυνήσει τον θρόνο του Θεού και Χριστού μας. Η 3η , η 9η και η 4οη ημέρα μετράει για τον μεταπτωτικό άνθρωπο και όχι για τον άχρονο Θεό. Η εκκλησία ακολουθεί τον μεταπτωτικό άνθρωπο με βάση τον χρόνο. Ακολουθούμε τις ημέρες αυτές όπως τις αναλάβαμε από τους Αγίους τους πατέρες και τους αγγέλους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός την Τρίτη ημέρα ανεστήθη και την 40η ανελήφθη χρονικά.
Του Θεού κρείτον τι προβλεψαμένου; Γι’ αυτό η εκκλησία λέει να κάνουμε μνημόσυνο των αποθαμένων. Ο Θεός επιτρέπει να προσευχόμαστε υπέρ αλλήλων, για τις ψυχές των αποθαμένων γνωστών και αγνώστων. Μόνο ο Θεός μπορεί να γνωρίσει τα κρύφια της ψυχής των ανθρώπων. Έχει δε παραδώσει τα ψυχοσάββατα της Σαρακοστής και της Πεντηκοστής γιατί ο Θεός γνωρίζει ότι εμείς αδιαφορούμε για τους νεκρούς μας. Όρισε λοιπόν τις ημέρες εκείνες για να τους θυμόμαστε στα σαρανταλείτουργα. Η παραβολή του πλούσιου και του Λάζαρου μας δείχνει πως ο πλούσιος αδιαφόρησε για τον Λάζαρο. Βλέπουμε ο πλούσιος να δίνει μαθήματα συμπεριφοράς στον πατριάρχη Αβραάμ. <<Στείλε κάποιον εκ νεκρών να πεισθούν τα αδέλφια μου>>.
Ο πατήρ Ιωνάννης Κοστώφ κάνει διάκριση μεταξύ των εμπειριών για μεταθανάτιες εμπειρίες οι οποίες είναι κατά Χριστόν και εκείνων που παρουσιάζει ο διάβολος όπου δεν μιλούν οι άνθρωποι για μετάνοια, για σωτηρία. Συνήθως περιγράφουν κάποια τούνελ όπου στη συνέχεια βλέπουν ένα φως και κάποια παρουσία που τους λέει <<δεν είσαι έτοιμος για να φύγεις, γύρισε πίσω>> κ.ά. Ο διάβολος παρουσιάζει δικές του μεταθανάτιες εμπειρίες που μεταφέρει για να πλανέψει και παρασύρει τους ανθρώπους.
Η ψυχή επιστρέφει στο σώμα της αν έχει καεί; Ναι για να δει τις στάχτες της. Η αποτέφρωση των νεκρών δεν συνάδει με την εκκλησία ούτε με το πνεύμα της νεκρώσιμης ακολουθίας.
Οφείλουμε όμως να τους μνημονεύουμε, οι ψυχές το χρειάζονται. Έστω και αν μετά θάνατο δεν αλλάζουμε, τις προσευχές των πιστών τις χρειάζονται οι ψυχές. Όπως και η ελεημοσύνη για τους αποθαμένους.
Τι γίνεται με την κλίμακα, την αναπαράσταση της ψυχής όπου ανεβαίνουν οι ψυχές;
Η ψυχή δεν πεθαίνει, δεν ισχύουν οι δερμάτινοι χιτώνες που μας έντυσε ο Θεός μετά την παράβαση. Μετά την μερική κρίση ο τόπος που πηγαίνουν οι αμαρτωλές ψυχές πάνε στον Άδη, στον τόπο το σκοτεινό. Οι αμαρτωλές ψυχές βρίσκονται σε τόπο καταδίκης και οργής του Θεού σε διάφορες τιμωρίες. Ο τόπος των βασάνων έχει και αυτός ορισμένα όρια που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί.
Ευαγγελάτος Γεώργιος
Πρόσφατα Σχόλια